ฟังค่ะๆเพื่ออรรถรส
Into
2015.01.07
แสงแดดในยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านบางๆนั้นพอจะรบกวนการหลับไหลของร่างเล็กที่ยังนอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา
ร่างกายเปลือยเปล่าที่ถูกปรกปิดด้วยผ้าห่มบ่งบอกได้อย่างดีว่าคนที่อยู่ด้วยกันกันแต่เมื่อคืนนั้นเป็นใคร
มือเล็กปัดป่ายไปมาหวังจะพบกับร่างของอีกคนที่น่าจะยังนอนอยู่ข้างๆกัน แต่ก็ว่างเปล่า
เปลือกตาค่อยๆปรือขึ้นอย่างยากลำบากไหนจะความง่วงที่ยังมีอยู่มากมายแถมแสงแดดนั้นยังรบกวนสายตาอีก
"ยุนอา..."
ยังไม่ทันที่จะเปิดเปลือกตาดีเสียงอู้อี้ก็ถูกเปล่งออกมาแทน พร้อมกับมือเล็กที่ยกขึ้นมาขยี้ตาเบาๆ
เพื่อปรับสภาพให้พอมองเห็นว่าคนที่เธอเพิ่งจะเอ้ยเรียกเขาไปนั้น กำลังแต่งตัวอย่างไม่รีบเท่าไรนัก
"ตื่นแล้วเหรอ"
ไม่ถามเปล่าขาเรียวสาวเดินเข้าไปยังเตียงนุ่มที่ยังร่างเล็กนอนอยู่ แล้วค่อยคลานขี้นไปช้าๆจนมือเรียวนั่นเท้าลงข้างๆร่างเล็กทั้งสองข้าง
ก่อนจะโดนเรียวแขนของคนที่นอนอยู่ด้านล่างวาดโอบรอบคอพร้อมรั้งใบหน้าให้ต่ำลงไป
ริมฝีปากทั้งสองประทับเข้าหากันแผ่วเบา แต่หนักแน่ไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้น
"จะออกไปแล้วเหรอ"
ถามออกไปเสียงแผ่วทั้งที่กลีบปากบางยังคงสัมผัสกันอยู่อย่างนั้น และคนถามเองก็พอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
เพราะถ้าไม่อย่างนั้นยุนอาก็คงจะยังนอนอยู่ข้างๆเธอเหมือนทุกวันที่ไม่มีงานต้องออกไปไหน
"อื้ม อีกสามชั่วโมงขึ้นเครื่องอ่ะ"
ยุนอาระบายยิ้มออกบางๆแต่คนเห็นนั้นกลับรู้สึกว่าอบอุ่นเหลือเกิน
ถึงเห็นมันมานานหลายปีแล้วแต่รอยยิ้มของยุนอานั้นก็ยังคงทำให้หัวใจของเธอพองโตได้ทุกครั้ง
"งั้นกินข้าวกันก่อนแล้วเดี๋ยวฉันนั่งรถไปที่อินชอนด้วย"
ร่างเล็กยิ้มตอบคนบนร่างของเธอไปเช่นกัน ก่อนจะใช้เรียวแขนรั้งให้ใบหน้าของยุนอาเคลื่อนต่ำลงมาอีก
ปลายจมูกโด่งรั้นกดกดบนแก้มนุ่มพร้อมสูดเอากลิ่นหอมๆจากผิวเนื้อนั้นเข้าเต็มปอดอย่างรักใคร่
"แทยอน...จะดีเหรอ"
ยุนอาก็แค่เกรงว่าจะมีคนรู้เรื่องของเราไปมากกว่านี้ แค่ตอนนี้ทุกคนในวงก็รู้กันหมดแล้ว
แต่ถึงจะอย่างนั้นสุดท้ายยุนอาก็ไม่เคยขัดใจแทยอนอยู่ดี
.
.
.
หาเหตุผลไม่ยากเลยที่จะทำให้แทยอนได้นั่งนั่งออกมากกับยุนอา เพียงแค่จัดการตัวเองให้เสร็จเรียบร้อย
แล้วไปบอกพี่ผู้จัดการว่าหิวจะออกไปหาอะไรกินก่อนที่ยุนอาจะขึ้นเครื่อง เท่าน้้นก็ไม่มีใครทักติงออกมา
อาจจะเจอคำถามว่าแล้วคนอื่นๆล่ะ แต่ก็มีแค่คำตอบเดียวที่แทยอนจะเลือกใช้นั่นก็คือ ยังไม่ตื่น
ก็แหงล่ะว่าว่างงานทั้งทีนี่ จะรีบตื่นไปทำไมมีก็แต่ยุนอานี่แหละที่ติดงานถ่ายละครที่จีนอยู่คนเดียว
ส่วนคำถามคำถามที่ว่าแล้วทำไมแทยอนถึงตื่นมาพร้อมกับยุนอานั่นก็ตอบไม่ยากก็แค่บอกว่าเพราะนอนห้องเดียวกัน
คนนึงตื่นอีกคนนึงก็รู้สึกตัว แล้วก็รู้สึกสึกหิวตามมาก็แค่นั้น
อันที่จริงพวกพี่ผู้จัดการก็ไม่ค่อยถามซอกแซกมากอยู่แล้ว จะมีนานๆครั้งที่อยากแซวว่าปรกติจะตื่นสายเท่านั้นแหละ
คำตอบจึงไม่ค่อยสำคัญเท่าไรนัก
"ยุนอา เดินทางดีๆนะ ไม่มีเธอพวกฉันคงเหงาแย่"
แทยอนที่ปีนไปนั่งแอบอยู่เบาะหลังสุดก่อนที่ประตูรถจะเปิดออก
ก็ได้แต่อวยพรคนรักหรือที่คนอื่นๆในที่นี้เข้าใจว่าเป็นเพียงเพื่อนร่วมวงที่รักกันมากคนเหมือนเป็นญาติพี่น้องเป็นครอบครัวเดียวกัน
แต่ก็นั่นแหละจะไปกล้าให้ใครรู้เยอะล่ะจริงไหม ร่างเล็กเลือกใช้คำพูดที่คนอื่นๆฟังก็คงไม่คิดอะไรกับคำว่า 'พวกฉัน'
แต่กับยุนอาที่ได้ฟังมันกลับรับรู้ได้ชัดเจนว่าความหมายจริงๆแล้วคืออะไร
"ค่า~พี่แทยอน"
ยุนอาตอบเพียงเท่านั้นพร้อมกับศัพท์นามที่ใช้เรียกอีกคนก็ต่างจากเวลาที่อยู่กันแค่สองคนหรือเวลาที่อยู่กับเพื่อนร่วมวงที่รู้เรื่องระหว่างเธอกับแทยอนแล้วนั่นเอง
ถ้ายุนอามองไม่ผิดสายตาของแทยอนครั้งนี้มันต่างจากทุกๆครั้งที่เราต้องแยกกันไปทำงานของตัวเอง
หรืออาจจะเป็นเพราะครั้งนี้ยุนอาต้องไปหลายวันกว่าที่ผ่านๆมา แถมยังไม่ได้อยู่แค่ในประเทศอีกด้วย
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะอยากดึงร่างเล็กตรงหน้ามากอดไว้มากแค่ไหนอยากจะกดจูบลงไปแนบแน่นที่ริมฝีปากแดงๆนั่นมากแค่ไหน
แต่ยุนอาก็ทำได้เพียงระบายยิ้มบางๆออกมาก่อนจะตัดใตก้าวลงจากรถไป
----------------------------------------------------------------------
.
Tiffany part.
Tiffany part.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk:
แว๊บมาเปิดเรื่องใหม่ทั้งที่เรื่องเก่าก็ยังดองเค็มอยู่ แฮ่ๆ
เอาอินโทยุนแทมาเรียกน้ำย่อยกันเบาๆก่อนเนอะ
ส่วนช่วงเวลาที่วันอย่าไปสนใจเลยค่ะเราไม่ได้เขียนส่วนตรงนี้อย่างละเอียดนัก
อาจจะมีไม่ตรงกับความจริงบ้างอะไรบ้าง นั่นก็เพื่อความฟินล้วนๆนะคะ
เราพยายามจะจะเน้นตรงความรู้สึกของตัวละครมากกว่า
แล้วก็ยังไม่แน่นใจว่าจะจบภายในกี่ช็อตนะถึงได้ใส่เป็น?เอาไว้ก่อน
ตั้งใจว่าจะไม่เขียนเยอะมากเพราะไม่ไว้ใจตัวเอง 55555
เดี๋ยวจะดองเค็มไปอีกเรื่อง แฮ่ๆ
ตอนแรกก็ว่าจะรอให้เขียนจบก่อนแล้วค่อยมากลง
สุดท้ายก็อดใจไม่ไหวเองซะงั้น ช่วงนี้ยุนแททิก็มีมาให้ฟินรัวๆอีก
แล้วที่ขาดไม่ได้ต้องขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาติดตามนะคะทั้งเรื่องใหม่เรื่องเก่า
อาจมีคำผิดอยู่บ้างต้องขออภัยด้วยนะคะ
สุดท้ายจริงๆแล้วค่ะ แฮ่ เสพแล้วก็ช่วยออกความคิดเห็นหน่อยนะคะ เผื่อเราเอาไปปรับปรุงบ้างอะไรบ้าง รัก..
No comments:
Post a Comment