Chapter XXXXIII Full ver.
*สีเทาคืออดีต สีเทาเอียงคืออดีตของอดีต
**โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อเย็นของวันนี้ก็ดำเนินไปเช่นทุกครั้ง
และดูเหมือนว่าตอนนี้ยุนอาและทิฟฟานี่ก็คล้ายว่าจะเป็นสมาชิกในคฤหาสน์หลังนี้ไปโดยปริยาย
บทสนทนาดังขึ้นเรื่อยๆอย่างเป็นต่อ แน่นอนว่าบนโต๊ะอาหารครั้งนี้ไม่มีบรรยายกาศอืมครึมอย่างที่ทิฟฟานี่เกรงไว้ตั้งแต่แรก
เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมแทยอนกับยุนอาถึงดูเป็นปรกติขนาดนี้ได้ราวกับว่าเมื่อครู่นี้ในห้องแล็บไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ
และทั้งคู่ก็ยังพูดคุยหยอกล้อป้อนอาหารกันเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างนั้นอีก กลายเป็นเธอเสียเองที่รู้สึกปั่นป่วน
แน่นอนว่าหนึ่งคือเรื่องที่แทยอนและแทงกูคือคนเดียวกัน
เพราะแบบนี้คำถามที่เธอเคยตั้งไว้ว่าทำไมแทงกูถึงยอมเป็นของยุนอานั้นก็ได้รับคำตอบที่เจ็บปวดและชัดเจนแล้ว
บางครั้งเรื่องนี้ก็ทำให้เธออยากจะคุยกับยุนอาตามลำพังเหมือนกันนะ
ก็แค่อยากรู้ว่ายุนอาทนได้อย่างไรที่ต้องรับรู้ว่าแฟนตัวเองนั้นไปมีอะไรกับใครมากหน้าหลายตา
เผื่อยุนอาจะให้คำตอบดีๆไว้ให้เธอได้ลองทำตามบ้าง แต่ก็นั่นแหละก็ไม่รู้จะไปคุยยังไงไม่รู้จะเริ่มเปิดประเด็นยังไงด้วย
เมื่อมื้อเย็นสิ้นสุดลงทุกคนก็แยกย้าย มีแค่เพียงแทยอนนั้นที่บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับโบอาก่อน
เรื่องสัญญาลักษณ์ที่เกิดขึ้นบนร่างของเธอและทิฟฟานี่ และเรื่องแอมเบอที่ปรากฎตัวอีกครั้ง
ส่วนยุนอาก็ไม่พ้นจะโดนแทยอนบอกให้ไปรออยู่ที่ห้อง
เอาจริงๆยุนอาก็ออกจะแปลกใจอยู่หน่อยที่ไม่ถูกคนตัวเล็กนั้นไล่กลับไปนอนที่คฤหาสน์ตัวเองอย่างที่เคยเป็น
จากที่สังเกตุแล้วก็เหมือนจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่แทยอนยอมเผยให้เธอรับรู้ว่าแทยอนคือแทงกูนั้นล่ะ
ยุนอายอมรับว่าลึกๆในใจแล้วก็เกิดความไม่พอใจคนรักอยู่ไม่น้อยที่พยายามปรกปิดตัวตนมาตลอด
เพราะเธอรู้สึกว่าการที่แทยอนไม่บอกกันนั้นเหมือนกับว่าเค้ายังคิดว่าไว้ใจเธอได้ไม่มากพอ
วันนั้นเราทะเลาะกันใหญ่โตและใช้เวลานานที่สุดตั้งแต่คบกันมา
แต่เมื่อได้ฟังคำอธิบายต่างๆของแทยอนแล้วยุนอาก็ค่อยๆปรับอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงได้
และแน่นอนว่ามีอะไรอีกหลายอย่างที่แทยอนได้บอกเธอในวันนั้น และมันก็ช่างจะเป็นอะไรที่ยุนอาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ
อย่างเรื่องอดีตที่ผ่านมาก่อนที่เธอจะได้เจอกับแทยอนอีกครั้งที่ร้านอาเชอร์คอฟฟี่นั้น
ใช่ยุนอานึกไม่ถึงเลยจริงๆว่าการที่ทำเหมือนจำกันไม่ได้ในตอนนั้นมันคือการเล่นละครตบตาทั้งหมดของคนตัวเล็ก
แทยอนจำยุนอาได้มาตลอด และเรื่องที่แทงกูเคยช่วยชีวิตเธอไว้จากพวกลูกน้องของลีจุนนั้นก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างที่เธอเคยเข้าใจ
เพราะมันคือความตั้งใจที่แทยอนคอยตามดูยุนอาอยู่ตลอดต่างหากล่ะ
"เธอจำไม่ได้เหรอยุนอา ว่าคืนแรกที่เรานอนด้วยกัน พี่บอกอะไรเธอ"
นั่นเป็นประโยคแรกที่แทยอนดึงสติของยุนอาในวันนั้นให้กลับมา ในเวลาที่เราทะเลาะกัน
ถึงแม้ว่าร่างเล็กจะไม่ได้ตะคอกเสียงแข็งออกมา
มีเพียงการใช้เสียงที่ดังขึ้นกว่าปรกติเพื่อให้เข้าโสตประสาทของคนที่สติขาด
และมันก็ได้ผลเมื่อร่างสูงนั้นหยุดอาละวาดและสงบนิ่งลงคิดตาม แทยอนเคยบอกอะไรอย่างนั้นเหรอ
"เธอเลือกเองนะ ถ้าเกิดอะไรเกิดเธอโทษพี่ไม่ได้นะ ยุนอา"
ร่างสูงเบิกตากว้างทันทีเมื่อพยายามรื้อฟื้นความจำของตัวเองที่ผ่านมาแล้วเกือบปี
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าอาการแปรปรวนทั้งหมดของแทยอนในช่วงแรกๆที่เราเพิ่งเจอกันนั้นคืออะไร และเกิดขึ้นเพราะอะไร
เพราะความจริงแล้วแทยอนคอยตามดูยุนอามาตลอด หรือเรียกง่ายๆว่าหัวใจของแทยอนนั้นมียุนอามาตลอดตั้งแต่แรกเริ่ม
เพียงแต่ก่อนหน้านี้มันเป็นรักที่ไม่คิดจะครอบครอง ในเมื่อยุนอาเองก็มองไม่เห็นแทยอนมาตั้งแต่แรก
"เพราะพี่รู้ว่าพี่เป็นยังไงและเป็นอะไร แล้วพี่เองก็คิดมาตลอดว่าจะไม่ทำให้ยุนต้องแปดเปื้อน เพราะงั้นพี่ยอมทำเป็นจำยุนไม่ได้ตั้งแต่แรกน่าจะดีที่สุด"
"...แต่สุดท้ายพี่ก็แพ้ใจตัวเอง มันน่าอายใช่มั้ยล่ะ"
หนึ่งในหลายประโยคที่แทยอนบอกในวันนั้นยังคงตามหลอกหลอนยุนอาจนถึงวันนี้ แน่นอนว่าแทยอนยอมบอกเหตุผลว่าทำไมคนตัวเล็กถึงได้คิดอย่างนั้น
แต่ถึงยุนอาจะได้ฟังเหตุผลเหล่านั้นของแทยอนแล้วเธอก็รู้สึกว่าแทยอนนั้นอาจจะคิดมากไปเองเสียมากกว่า
คงไม่มีใครที่จะมีอดีตสวยหรูไปซะทุกเรื่องหรอกจริงไหม รวมถึงยุนอาด้วยเช่นกัน เธอก็ไม่คิดว่าอดีตของตัวเองนั้นดีเลิศ
เสียจนต้องถูกยกไว้บนหิ้งอย่างที่แทยอนพยายามทำในตอนแรกเลยแม้แต่น้อย
"ร่างกายของพี่มันผ่านใครมาจนนับไม่ท้วน แบบนั้นยุนจะยังรู้สึกดีกับพี่อยู่ได้อีกเหรอ"
น้ำเสียงของร่างเล็กที่เปล่งออกมานั้นสามารถที่ให้ยุนอารับรู้ได้มากกว่าประโยคที่แทยอนเอ่ยออกมา
...ความเจ็บปวด...
เมื่อรู้สึกได้อย่างนั้นยุนอาจึงคิดว่าจริงๆแล้ว แทยอนก็คงไม่ได้ต้องการให้มันอย่างนั้น
ร่างเล็กอาจจะมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ทำให้ต้องคุกคลีอยู่กับเรื่องนั้น
และความเจ็บปวดพวกนั้นเธอจะช่วยบรรเทามันเองทีละเล็กทีละน้อยจนมันจางหายไปในสักวัน
"ถ้าจะคิดแบบนั้น ก็ไม่ใช่ว่ายุนจะไม่เคยผ่านใครมานี่คะ แล้วถึงยุนจะรู้ว่าพี่ผ่านใครมากมาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ยุนรักพี่น้อยลงไปเลยนะ"
มันก็จริงที่ยุนอาอาจจะไม่ได้ปล่อยตัวนอนกับใครหรือมีสัมพันธ์บนเตียงกับใครบ่อยๆเท่าแทยอนแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ายุนอาจะไม่เคยนี่
แล้วถ้าแทยอนจะเอาแค่เรื่องนี้มาวัดล่ะก็ ยุนอาก็จะคัดค้านให้ถึงที่สุดเหมือนกัน
เพราะมันไม่มีอะไรมาจำกัดหรอกว่าเราจะเหมาะสมกันหรือเปล่า...
"เพราะถึงยังไงตอนนี้เราก็รักกันมาก ไม่ใช่เหรอคะ?"
ยิ่งได้รับรู้ว่าแทยอนผ่านอะไรมาบ้างทั้งดีและร้าย บวกกับน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างเล็ก
ยิ่งทำให้ยุนอาคิดว่าจะต้องจับมือของคนตรงหน้านี้ให้แน่นกว่าที่เคยทำมา เธอต้องดูแลและเป็นคนรักที่ดีของแทยอนให้ได้มากกว่านี้อีก
เพื่อตอบแทนสิ่งที่แทยอนพยายามทำเพื่อเธอและเพื่อลบล้างเรื่องเลวร้ายในอดีตของร่างเล็กตรงหน้านี้
แทยอนเงียบไป มันก็ใช่ ยุนอาพูดถูกทุกอย่าง และเธอก็ไม่มีอะไรแถกับร่างสูงแล้ว เพราะเธอก็รักยุนอามากเช่นกัน
รักมากและรักมาตลอดเสียจนเธออาจจะคิดมากไปเองจริงๆนั่นแหละ
แล้วสิ่งที่น่าเจ็บใจที่สุดคืออะไรรู้ไหม คือการที่ยุนอาเองไม่เคยเอะใจเลย ทั้งที่ทุกอย่างมันมีแต่ความคุมเครือ
ทั้งการกระทำของแทยอนไม่ว่าจะเป็นตอนที่อยู่ในร่างแทงกูหรือแทยอนก็ตาม ทั้งคำพูดของเจสสิก้าที่ค่อนข้างโอนเอียงมาทางเฉลยความจริงอยู่แทบทุกครั้ง
เช่นในตอนแรกที่ยุนอาเคยไปถามเรื่องระหว่างแทงกูและแทยอนกับเจสสิก้านั้น ถ้าหากว่าแทงกูและแทยอนเป็นพี่น้องที่ไม่ถูกกันจริง
ก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรที่ทำให้เจสสิก้าต้องพูดอ้อมค้อมออกมาขนาดนั้นเลย ก็แค่บอกว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ถูกกัน ก็แค่นั้น
แต่เจสสิก้าก็กลับเลี่ยงแม้จะใช้คำว่าสองคนนั้นด้วยซ้ำ เพื่อให้แน่ชัดว่ายังไงก็มีแทยอนเพียงคนเดียวที่คือตัวจริง เจสสิก้าเลือกที่จะพูดว่า
"แทยอน..แทงกูน่ะเป็นผู้มีสายเลือดเดียวกัน แต่มีประวัติที่แย่และไม่ค่อยน่าจำ เลยทำให้การที่จะพยายามพาสองคนนั้นมาเจอกันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร"
เจสสิก้าเฉลยทุกอย่างออกมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ยุนอาเองนั่นแหละที่ตีความหมายผิด และถึงตีความหมายผิดเจสสิก้าก็ไม่ได้ย้ำว่าเธอคิดมันถูก
เพียงแค่ก็ไม่ได้บอกว่าเธอคิดผิด
“หมายความว่าไงสองคนนั้นเป็นพี่น้องกัน?แต่ไม่ถูกกันงั้นเหรอ”
“เธอจะคิดอย่างนั้นก็ได้นะ แต่แทงกูเพิ่งจะมาปรากฏตัวในเกาหลีเมื่อห้าปีก่อนเพื่อตามฆ่าคนคนนึงหลังจากนั้นมันก็อยู่มาจนถึงทุกวันนี้”
แถมเจสสิก้ายังเฉลยออกมาอีกว่าแทงกูน่ะเพิ่งจะถูกสร้างขึ้นเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนั้นยุนอาก็ดันตีโพยตีพายคิดไปเองว่า
แทงกูคงเกิดและโตมาในแอลเอเพราะเธอพอจะรู้มาว่าพ่อของแทยอนนั้นอยู่ที่แอลเอ แล้วก็เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในเกาหลีเมื่อห้าปีก่อน น่าขำใช่ไหมล่ะ
ถ้าถามว่าพอได้รู้ความจริงแบบนี้มันเจ็บไหม แน่นอนว่ามันเจ็บมากเจ็บจนแทบไม่อยากจะหายใจอีกต่อไป
แต่ที่ยุนอายังอยู่ตรงนี้และเป็นอยู่แบบนี้ก็เพียงแค่เพราะว่าแทยอนยังต้องการเธอที่สุด ยุนอาแทบไม่อยากเชื่อว่าแทยอนจะเอ่ยมันออกมาตรงๆ
"เธอเป็นแรงกำลังในใจพี่มาตลอดและมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคือหัวใจของพี่นะ ยุนอา..."
เพียงเท่านั้น ก็สามารถทำให้ยุนอาไปไหนไม่รอดจริงๆ แม้การที่เธอยังพยายามจะยืนอยู่ข้างๆแทยอนนั้นจะทำให้หัวใจบอบช้ำมากเพียงใด
แต่ไม่รู้เพราะอะไรยุนอาถึงได้รู้สึกว่าสิ่งที่แทยอนแบกรับอยู่ก็ไม่ได้หนักน้อยไปกว่าที่เธอเป็นสักเท่าไร
ก็ได้แต่หวังว่าแทยอนจะผ่านจุดพวกนั้นไปให้ได้พร้อมๆกับเธอที่เค้าบอกว่าเป็นหัวใจของเค้า
ไม่สิยุนอาคิดว่าเราเป็นหัวใจของกันและกันมากกว่า เพราะก็ไม่ใช่แทยอนแค่ฝ่ายเดียวที่ต้องการยุนอา ยุนอาก็ต้องการแทยอนเช่นกัน
"พี่รู้มั้ย...ว่าสิ่งเดียวที่ฉันคิดว่าเราไม่เหมาะสมกันคืออะไร"
"..."
"คือ...เรื่องที่ฉันไม่เคยปกป้องพี่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว"
นี่คือเรื่องเดียวจริงๆที่ทำให้ยุนอารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้เหมาะสมที่จะเป็นคนที่แทยอนนั้นได้ฝากหัวใจไว้
เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่แทยอนที่คอยปกป้องดูแลเธอมาโดยตลอด
แทยอนได้ยินอย่างนั้นก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ ทำไมยุนอาถึงได้ซีเรียสเรื่องนี้นัก
ไม่ใช่ว่าร่างสูงนั้นไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเธอ แต่เธอแค่ไม่คิดว่าเค้าจะซีเรียสขนาดนี้
"ยุนอา...พี่เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าพี่ไม่ได้ต้องการคนที่ปกป้องพี่ได้ และเธอก็ไม่จำเป็นจะต้องปกป้องพี่ได้ เพราะพี่จะปกป้องเธอเอง"
แทยอนสบตาคนรักต้องการให้เค้าเข้าใจว่าเธอคิดแบบนั้นจริงๆ
เพราะความแข็งแกร่งที่เธอมีมันมากพอที่จะทำให้มั่นใจได้ว่าเธอไม่ได้ต้องการคนที่จะมาปกป้องเธอ
แต่..
แทยอนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว แต่กลับชัดเจนในความรู้สึก
"เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ 'ปกป้องหัวใจ' ของพี่มาตลอด"
.
"ยุนอา... ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ?"
เจ้าของชื่อนั้นเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูบานโตที่เพิ่งถูกปิดลงโดยผู้เข้ามาใหม่ แทยอนสาวเท้าเดินมานั่งลงยังเตียงนุ่มข้างๆร่างสูง
ดวงตาสีน้ำตาลทองในแบบฉบับของแทยอนที่คนอื่นๆจะได้พบเห็นบัดนี้มันกลายเป็นนัยน์เนตรสีฟ้าครามที่ทรงพลังอำนาจแห่งความลุ่มหลง
ยุนอาไม่ได้ตอบอะไรออกมาเป็นคำพูด มีเพียงการยิ้มรับเบาๆก่อนจะยกมือเรียวขึ้นทาบเข้ายังข้างแก้มนุ่มของคนตัวเล็ก
ไล้ปลายนิ้วบนผิวเนียนละเอียดอย่างเบามือราวกับต้องการจะสื่ออะไร
และแทยอนก็รู้ดีว่ายุนอาคงจะกำลังนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาอยู่แน่นอน
ไม่ใช่ว่าแทยอนดูไม่ออกว่ายุนอาดูแปลกไปตั้งแต่วันที่ได้รู้ความจริงจากปากของเธอในวันนั้น ถึงจะมีอาการเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ เงียบขรึมไปบ้าง
และถึงแม้ว่ายุนอาจะพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนปรกติเท่าไร มันก็ยิ่งดูแปลกไปมากขึ้นเท่านั้น
แทยอนคิดว่าคงเป็นผลพ่วงอาจจะมาจากเรื่องสะเทือนใจที่ร่างสูงนั้นได้รับ เพราะงั้นแทยอนจึงไม่คิดจะรื้อฟื้นอะไรให้ยุนอาต้องรู้สึกแย่อีก
นอกจากว่ายุนอาจะเปิดปากถามออกมาเสียเอง และแทยอนก็ยินดีที่จะตอบโดยไม่จำเป็นจะต้องปิดบังอะไรอีก
ตอนนี้เธอกล้าพูดเลยว่ายุนอารู้เรื่องของเธอแทบจะเท่าที่เจสสิก้ากับโบอารู้อยู่เลยก็ว่าได้
ในวันนั้นเราใช้เวลาคุยกันอยู่ที่ห้องของยุนอาตั้งแต่เช้าที่แทยอนแอบไปหาโดยที่ไม่ได้บอกยุนอาก่อนจนถึงดึก
แต่ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ที่เรื่องผ่านชีวิตมาเป็นสิบๆปีจะใช้เวลาเล่าไปเพียงวันเดียว แทยอนจึงเลือกที่จะเล่าเพียงเรื่องหลักๆไปก่อน
อย่างเช่นเรื่องที่ว่าตัวเธอนั้นเป็นใครกันแน่แล้วเกิดอะไรขึ้นถึงได้เป็นอย่างนี้ อะไรทำนองนั้น
ส่วนเรื่องอื่นๆนอกเหนือจากนั้นก็จะค่อยๆบอกตามที่นึกออก ในวันต่อๆไปที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิยุน หัวใจแทก็มีแค่ดวงเดียว แล้วมันก็เป็นของยุนแล้วนะ"
พูดจบก็โน้มใบหน้าเข้าประทับจูบแผ่วเบาที่ตรงริมฝีปากบางอย่างปลอบโยน ก่อนจะลุกขึ้นพลางดึงร่างสูงนั้นให้ลุกขึ้นตาม
เพื่อจะพาร่างของเราทั้งสองนั้นเข้ามายังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้รู้สึกสดชื่น
ยุนอากวาดสายตาสำรวจมองห้องน้ำที่ถูกตกแต่งด้วยสีโทนมืด เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในห้องนี้
ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นห้องที่ลึกที่สุดของโซนห้องน้ำอันหลากหลายของคนตัวเล็ก
และยุนอาก็คิดว่าอะไรหลายๆอยากของห้องนี้นั้นดูมีอะไรสักอย่าง แบบว่าเหมือนองค์ประกอบการตกแต่งนั้นพยายามจะสื่ออะไรออกมา
อย่างเช่นพื้นปูนขัดสีนิลที่ทั้งสองยืนอยู่ตอนนี้ ที่มีลายคล้ายดอกซึ่งยุนอาเดาว่ามันคือรูปดอกกุหลาบสีน้ำเงิน มันทำให้รู้สึกว่าที่นี่ตรงนี้มันลึกลับอย่างบอกไม่ถูก
เมื่อไล่สายตาขึ้นไปยังผนังด้านที่เป็นอิฐขัดสีจนกลายเป็นสีเงินนั้นมันช่างดูขัดแย้งกับส่วนที่มีสีม่วง ผีเสื้อ...
ทำไมยุนอาถึงได้รู้สึกเหมือนโดนกักขังทั้งที่มีอิสระแบบนี้ เพียงเพราะแค่มองผนังนั้น
"ชอบเหรอ"
เสียงของแทยอนดึงสติของยุนอาให้หลุดพ้นจากการถูกกักขังในความรู้สึก ร่างสูงยกยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้าเบาๆ
ถามว่าชอบไหม ใช่เธอชอบมัน ชอบตรงที่มันสามารถสะกดให้เธอตกเป็นเหยื่อของมันได้เพียงแค่ได้มองมันเท่านั้น
ก่อนจะเลื่อนสายตาไปหยุดอยู่ที่ดวงเนตรสีครามอันทรงอำนาจ ...ไม่ต่างกันเลย
แทยอนยิ้มตอบคนรักไปอย่างเอ็นดูนึกย้อนกลับไปถึงตอนที่เจอกับยุนอาที่อาเชอร์คอฟฟี่ครั้งแรก
ดูเหมือนว่าเด็กร่างสูงนี้จะชอบงานศิลป์อยู่ไม่น้อย ยิ่งได้เห็นสายตาที่ยุนอาใช้มองสิ่งที่เธอเป็นคนออกแบบขึ้นมากับมือ ยิ่งทำให้รู้ว่าเค้าหลงไหลมันมากแค่ไหน
แน่นอนว่าการอาบน้ำพร้อมกันระหว่างแทยอนและยุนอานั้นเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ตั้งแต่วันที่แทยอนพายุนอาเข้ามาในคฤหาสน์
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าก่อนหน้านี้จะไม่ได้อาบน้ำด้วยกันแบบนี้ ก็มีบ้างแค่ไม่บ่อยไม่เกือบทุกครั้งเช้าเย็นขนาดนี้
สายน้ำไหลผ่านผิวกายที่เปียกชุ่มไปพร้อมกับฝ่ามืออุ่นของอีกฝ่ายที่ลากไล้ไปตามเรือนร่างของกันและกัน
เพื่อชำระสิ่งสกปรกหรือเพื่อสร้างความวาบหวามให้แก่กันก็ไม่อาจมั่นใจได้ เพราะปลายนิ้วเรียวนั้นได้ลากผ่านทุกส่วนสัดของอีกฝ่ายอย่างเย้ายวน
พร้อมทั้งดวงหน้าทั้งสองที่เคลื่อนเข้าหากันราวกันมีแรงดึงดูดบางอย่าง และเมื่อกลีบปากเรียวนั้นแตะสัมผัสกัน เปรวเพลิงแห่งความปรารถนาก็ปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว
แทยอนเลื่อนมือข้างที่ถนัดลงต่ำอีกหน่อยเพื่อสัมผัสกลางกายส่วนล่างของยุนอา ปลุกเร้าให้คนช่างยั่วให้เลิกเอาแต่ยั่วแล้วทำอย่างอื่นสักที
เมื่อร่างกายของเธอนั้นมันร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เพียงแค่ถูกร่างสูงนั้นประกบจูบพร้อมกับฝ่ามือเรียวที่ลูบไล้วนไปมาอยู่แถวช่วงเอวบางและบั้นท้าย
เสียงครางที่แม้จะเปล่งอยู่เพียงภายในลำคอ แต่มันก็ดังพอที่อีกฝ่ายจะได้ยิน
ยุนอาผละจูบออกก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงต่ำอีกหน่อยเพื่อกดปลายจมูกและริมฝีปากเข้ากับซอกคอขาวที่เปียกชุ่ม
ซุกไซร้อย่างหนักหน่วงกระหายหิวด้วยความรู้สึกที่พรั่งพรูกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
แม้สายน้ำจากเรนชาวเวอร์จะยังคงไหลผ่านร่างทั้งสองอยู่ ก็ไม่ช่วยคลายความร้อนระอุของทั้งสองได้เลย
และดูเหมือนคนที่เริ่มจะรำคาญสายน้ำชุ่มฉ่ำนั้นเห็นจะเป็นแทยอนเสียเอง
เพราะมือเล็กที่เคยลูบไล้ปลุกเร้าร่างสูงอยู่ก่อนนั้นได้เอื้อมออกไปปิดมันราวกับไม่พอใจ ทั้งที่มันก็ไม่ได้ทำอะไรไปเกินหน้าที่ของมันเลยแม้แต่น้อย
แทยอนชักมือกลับมานวดคลึงเนินอกของยุนอาเพื่อปลุกเร้าร่างสูงต่อจากเดิม ปลายนิ้วกดขยี้ส่วนยอดสีหวาน เช่นเดียวกับที่ยุนอาใช้ปลายลิ้นทำกับของเธอ
ความซาบซ่านแปลกใหม่สปาร์คขึ้นในโสตประสาททันทีที่ถูกยุนอาใช้กลีบปากและเรียวลิ้นสัมผัสปนเปรอบริเวณช่วงอก
และนั้นก็ยิ่งกระชากอารมณ์ของแทยอนให้ร้อนรุ่มมากกว่าที่ควรจะเป็นในตอนนี้
"ยุนอา~..."
แทยอนเชิดหน้าขึ้นพิงผนังห้องน้ำเย็นเฉียบพร้อมกับมืออีกข้างที่ขยับขึ้นมาขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ของคนที่ทำให้ร่างกายเธอคล้ายจะไร้เรี่ยวแรง
มือเรียวที่เคยลูบไล้ช่วงเอวคอดและบั้นท้ายงอนงามนั้นก็เริ่มลากมายังหน้าท้องแบนราบปลายนิ้วเรียวแวะทักทายหลุมตรงกลาง ให้เจ้าของมันเกิดอาการเกร็งเล็กน้อย
จนได้ยินเสียงครางฮือจากคนตัวเล็กเชิงเป็นการเร่งให้เธอรีบทำอะไรๆสักที ยุนอากระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างชอบใจ ไม่ว่าเมื่อไรแทยอนก็ยังคงร้อนรุ่มกับเธอเสมอ
แม้ว่าเธอเองจะชอบแกล้งยั่วคนตัวเล็กตรงหน้านี้แค่ไหนก็ตาม ใบหน้าเรียวผละออกจากเนินอกคู่สวย
เหลือบมองรอยไหม้ที่กลางอกของคนรักด้วยความรู้สึกคล้ายไม่พอใจ
ก่อนจะตวัดสายตาผ่านลงไปพลางย่อตัวลงคุกเข่าตรงระหว่างขาเรียวเล็กที่อ้าออกจากกันเปิดทางให้อย่างเชิญชวนอยู่ก่อนแล้ว
ริมฝีปากฉ่ำไล้ประทับจูบเย้ายวนจากโคนขาเข้าหาจุดศูนย์กลาง และนั่นก็ยิ่งทำให้กายเล็กบิดเร้าเพราะความรู้สึกเสี่ยวปราบภายในนั้นชัดเจนขึ้น
ทั้งที่ยังไม่ถูกสัมผัสจุดที่ไวต่อความรู้สึกก็ตามที
"ยุน~อย่าแกล้งสิ~"
แทยอนครางกระเส่า เมื่อเจ้าของชื่อที่เธอเพิ่งเรียกไปนั้นเอาแต่ประทับจูบเข้ากับกลีบเนื้ออูมอวบทั้งสองข้างอยู่ไม่สัมผัสตรงกลางร่องกลีบเสียที
แล้วร่างเล็กก็ต้องกัดปากล่างของตัวเองไว้แน่นเสียจนรู้สึกได้ถึงรสฝาดเฝื่อนพร้อมกับเสียงซี๊ดปากดังออกมา
เมื่อคนช่างแกล้งก็ยังเป็นคนช่างแกล้ง
ยุนอาใช้ปลายนิ้วแหวกกลีบเนื้ออูมอวบทั้งสองข้างออกพร้อมกับลากปลายลิ้นขยี้จุดกระสันที่ชุ่มไปด้วยของเหลวจากกายนั้นเน้นๆหนึ่งที
กายเล็กสั่นสะท้านจนเกิดอาการสะดุ้งผวาอย่างชัดเจน
...ความรู้สึกบ้าคลั่งพวกนี้มันคืออะไร...
ยุนอากลืนกินส่วนอ่อนไหวของแทยอนจนพอใจก่อนที่ร่างสูงจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูง
ก้มหน้ามองมองดวงหน้าขาวที่เงยขึ้นพิงผนัง เปรือกตาปรือขึ้นให้เห็นแก้วตาสีฟ้าเข้มที่ไม่แม้แต่จะปรกปิดอารมณ์นั้นไว้ ทั้งออดอ้อน เย้ายวน
ยุนอาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใช้ปลายลิ้นไล้เลียของเหลวสีแดงสดที่ริมฝีปากอิ่มที่ซึมออกมาจากบาดแผลเล็กๆ
"ว่าแต่ชั้นแกล้งพี่ พี่ก็ยั่วชั้นเหมือนกันนั่นแหละ"
เมื่อสิ้นเสียงกระซิบชิดริมฝีปากทั้งคู่ก็กระตุกยิ้มออกมาพร้อมกันอย่างรู้ใจอีกฝ่าย
ก่อนที่แทยอนจะพลิกตัวหันหน้าเข้าหากำแพงโดยที่ร่างสูงของยุนอาขยับเข้าแนบชิดจากด้านหลัง
ผิวกายเปลือยเปล่าแนบสนิทเสียดสีกันจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศผ่านได้ ใบหน้าเรียวก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวจากด้านหลัง
ให้คนข้างหน้าต้องหันไปส่งปลายลิ้นออกมาไล้เลียใบหน้าดูดีนั่น
มือเล็กข้างซ้ายทาบทับอยู่บนหลังมือข้างเดียวกันของอีกคนที่ถูกยกขึ้นมานวดเคล้นเนินอกของตัวเองพลางควบคุมมือเรียวนั้นให้ขย้ำหนักหน่วงขึ้น
ส่วนมือขวานั้นก็เริ่มบงการแขนข้างเดียวกันของคนช่างแกล้งให้เลิกแกล้งเธอเสียที
ปลายนิ้วเรียวยาวของยุนอาลากผ่านร่องตรงกลางบั้นท้ายของแทยอนช้าๆ และต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกายเล็กต้องแอ่นขึ้นรอรับสัมผัสนั้น
"อาห์~"
แทยอนครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเรียวนิ้วของยุนอาลากผ่ากลางกลีบเนื้ออูมอวบของเธอกดขยี้จุดกระสันอย่างรู้ใจ
ความรู้สึกที่พุ่งพล่านมากกว่าปรกตินั้นทำเอาแทยอนแทบคลั่งตาย
เพราะปรกติแค่เป็นยุนอาร่างกายเธอก็ร้อนจะแทบหลอมละลายอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับมากขึ้นจนแทบทนไมไหว
มือเล็กข้างขวาที่เคยพันธนาการอีกฝ่ายไว้ก็ผละออกมาท้าวเข้ากำแพงห้องน้ำไว้ และยิ่งเรียวนิ้วของยุนอาถูกสอดใส่เข้ามาในร่างกายและขยับชักเข้าออก
แทยอนกำมือแน่นเพราะโดนความเสียวซ่านเล่นงานอย่างหนักเมื่อยุนอาเริ่มเริ่งจังหวะข้อมือกระแทกถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ
ปลายลิ้นของคนด้านหลังถูกส่งออกมาลามเลียซอกคอขาวของคนตัวเล็กค่อยๆสลับกับขบกัดจนเกิดรอยช้ำ ราวกับต้องการจะทำโทษ
ไล่ไปยังไหล่บางเนิบนาบของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาทุกจุดที่ฟันคมลากผ่าน
แทยอนซี๊ดปากออกมาอย่างห้ามไม่ได้ยิ่งยุนอาเพิ่มความดุดันมากเท่าไรอารมณ์ของแทยอนก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น
ไม่บ่อยนักที่ยุนอาจะเรียกเลือดในกายของเธอออกมาอย่างนี้
และครั้งนี้แทยอนก็พอจะเดาได้ว่าเจ้าของของเธอนั้นกำลังไม่พอใจอะไรอยู่
และเธอก็ยินดีจะน้อมรับการลงโทษที่เผ็ดร้อนนี้อย่างเต็มใจ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ชอบมากต่างหากล่ะ
เรียวลิ้นร้อนของยุนอาถูกลากกลับมาที่สันกรามคมก่อนที่คนข้างหน้าจะทนไม่ไหวต้องหันมาใช้เรียวลิ้นตวัดเข้าหา
ก่อนจะดุนดันปลายลิ้นนุ่มเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่ายจนรู้สึกได้ถึงแรงดูดขบจนความเจ็บแปลบแล่นเข้ามา
นั่นยิ่งฉุดกระชากอารมณ์ของแทยอนเหลือเกิน
เสียงครางดังขึ้นเรื่อยๆแข่งกับเสียงผิวเนื้อเปียกชุ่มกระแทกกับข้อนิ้วทั้งเร็ว แรง..
จนร่างของแทยอนเกร็งกระตุกสั่นระริก ยุนอาเลื่อนเรียวแขนข้างซ้ายลงมาประคองเอวบางไว้เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กนั้นทรุดลงไปกองกับพื้น
ทั้งๆปรกติแทยอนนั้นออกจะมีเรี่ยวแรงมากมายแต่ในเวลานี้กลับไม่แม้แต่จะยืนได้ด้วยตัวเอง
ใบหน้าขาวใสหันมาประจูบหนักหน่วงอีกครั้งราวกับเป็นรางวัลที่ร่างสูงนั้นทำทุกอย่างได้ถูกใจเธอเช่นทุกครั้ง
จนกายเล็กนั้นเกร็งสั่นอีกครั้ง เมื่อความยาวที่ฝั่งลึกอยู่ภายในช่องทางร้อนของเธอนั้นถูกถอนออกมาจนหมด
"อาบน้ำให้เสร็จก่อนดีมั้ยคะ"
ร่างสูงท้วงออกมาเสียงหวาน เมื่อจบไปรอบนึงแทยอนก็ยังเอาแต่ยั่วเธอด้วยการเบียดหน้าอกหน้าใจนั้นเข้ามาถูไถกับผิวเนื้อของเธอ
อีกทั้งมือเล็กนั้นลากไล้วนอยู่แถวสะโพกผายของเธอไม่หยุดเสียที ขืนปล่อยไว้มีหวังได้อาบน้ำยันเช้ากันเป็นแน่ -3-
ไม่ใช่ว่ายุนอาไม่อยากทำต่อ แต่ก็ไม่ได้อยากให้เราทั้งสองตัวเปลื่อยเช่นกัน เมื่อคิดได้เช่นนั้นร่างสูงก็รีบจัดการชโลมครีมอาบน้ำลงบนร่างเล็ก
ลูบไล้ไปจนทั่วกายบาง แต่ยุนอาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไรที่ได้สัมผัสแตะต้องสิ่งเย้ายวนแล้วจะเมินเฉยไปได้
แค่เป็นแทยอนก็มีความดึงดูดมากพอแล้ว แถมนี่ยังเป็นแทยอนที่มีอความารีนอายอีก
ร่างสูงจึงหักห้ามความรู้สึกไว้ได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น มือเรียวจึงแวะทักทายส่วนเว้าส่วนโค้งตามกายเล็กด้วยความหวาบหวาม
นวดคลึงเนินอกบ้างใช้ปลายนิ้วเขี่ยขยี้ยอดอกบ้างในขณะที่ชโลมครีมอาบน้ำให้ร่างเล็ก
"อื้อ~ยุน~ ไหนบอกอาบน้ำเสร็จก่อนไง"
กลายเป็นแทยอนที่ต้องครางท้วงออกมาบ้าง ก็ไม่แปลกเพราะแค่ท่อนบนที่ยุนอาสัมผัสเธอเองก็แทบจะข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่
แล้วนี่ลากมาช่วงล่างตอนที่ถูกนวดเฟ้นบั้นท้ายนั้นแทยอนก็แทบสติกระเจิงอยู่แล้ว ไม่พอยุนอาก็ยังเลื่อนมารุกล้ำช่วงล่างด้านหน้าอีก
มือเรียวลูบไล้ช่วงท้องน้อยและลากต่ำลงไปเรื่อยๆจนปลายนิ้วกรีดแหวกร่องกลีบเนื้อของเธอ สองแขนเล็กยกขึ้นเกาะไหล่สูงไว้ราวกับหาที่ยึดเหนี่ยว
ยุนอายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างชอบใจ พลางลากปลายนิ้วต่ำลงไปอีก
เพราะถึงแทยอนจะครางท้วงออกไปอย่างนั้นแต่เรียวขาก็ยอมแยกออกเพื่อเปิดทางให้มือเรียวนั้นได้ทำอะไรสะดวกขึ้น
"งั้น..."
ยุนอาเอ่ยพร้อมทำท่าจะชักมือออกมาจากหว่างขาของแทยอน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือเล็กที่เคยเกาะไหล่สูงอยู่นั้น ตวัดมาคว้าหมับที่ข้อมือเธอไว้
ก่อนปลายนิ้วเรียวของแทยอนกดลงที่หลังข้อนิ้วของยุนอาให้สอดลึกเข้าไปอีกครั้ง
จากตอนแรกที่ไม่ได้สอดใส่เข้าไปในช่องทางร้อนแต่เวลานี้แทยอนดันเรียวนิ้วของยุนอาเข้าไปควงเล่นภายในจนมิดโคน
"งั้นก็ต้องรีบเอาให้เสร็จ~"
เงยหน้าเอ่ยเสียงกระเส่าให้คนฟังหมดหดทางคัดค้าน พูดจบมือข้างที่ยังเกาะไหล่ร่างสูงอยู่ก็เลื่อนไปโอบลำคอระหง
รั้งให้อีกคนโน้มใบหน้าลงมา ประกบจูบร้อนแรงอีกครั้ง...
.
"หื้ม? เอาอีกเหรอคะ"
ยุนอาหันไปเลิกคิ้วถามคนอายุมากกว่าอย่างแปลกใจ หลังจากที่เราร่วมรักกันในห้องน้ำแล้วมาต่อกันบนเตียง
จนถึงตอนนี้ก็ตะวันใกล้ขึ้นแล้ว แต่แทยอนก็ยังจับมือเธอไปลูบไล้แถวช่วงอกของร่างเล็กอยู่อย่างนั้น
"ไม่เชิง แต่กำลังแปลกใจ"
คำตอบของแทยอนยิ่งทำให้ยุนอาสงสัยมากขึ้นแทนที่จะเข้าใจ เพราะคิดเราทั้งคู่ก็สูญเสียพลังงานไปเยอะกับบทรักที่หนักหน่วงกว่าปรกติไปไม่น้อย
แถมแทยอนก็ยังไม่ยอมใช้สารฟื้นฟูให้บาดแผลหรือร่องรอยจากบทรักเมื่อคู่หายไปอีก นั่นก็หมายความว่าพลังงานของแทยอนในตอนนี้ก็อาจไม่เต็มร้อย
"ก็วันนี้ ตอนโดนยุนเอาน่ะ มันรู้สึกแปลกๆ"
แทยอนตอบไปตามความจริง หลังจากที่เห็นใบหน้างงงวยของเด็กร่างสูง แต่การขยายความเพียงแค่นั้นก็ไม่สามารถทำให้ยุนอาเข้าใจได้อยู่ดี
แทยอนจึงเริ่มเล่าพร้อมอธิบายทุกอย่างที่เธอสงสัยในเรื่องนี้ให้ยุนอาฟัง
เพราะจนถึงตอนนี้ที่ปลายนิ้วเรียวของยุนอาไล้สัมผัสอยู่แถวช่วงอกนั้น ความรู้สึกซาบซ่านที่แปลกประหลาดนั้นก็ยังคงเกิดขึ้นอยู่
ยุนอายกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะมองรอยไหม้ที่กลางอกเปลือยนั้นชัดๆอีกสักที ...เพราะมันสินะ...
หลังจากที่ฟังแทยอนเล่าถึงความรู้สึกแปลกๆพวกนั้น ช่วงเวลาแรกที่มันก่อตัวขึ้นนั้น ยุนอาไม่สามารถคิดไปในแนวทางอื่นได้แล้วจริงๆ
ส่วนคนที่กำลังถูกสำรวจนั้นก็ได้แต่รอบยิ้มบางๆ พลางยกมือจขึ้นไปลูบเรืแนผมของคนขี้สงสัย
ทำไมจะไม่รู้ว่าอีกคนนั้นมีความสงสัยไม่ต่างจากเธอหรอก เพียงแต่เค้าไม่ได้เอ่ยถามออกมาก็เท่านั้น
.
หลังจากที่ได้รับข้อมูลใหม่ๆจากแทยอนแล้ว คนอย่างโบอาก็ไม่มีทางอยู่นิ่งได้เนื่องจากทั้งเรื่องเนื้อที่สนใจอยู่แล้ว แถมยังมาพร้อมกับปมปริศนาที่น่าค้นคว้าอีก
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสัญญาลักษณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่แทยอนใช้ร่างจริงมีเซ็กซ์กับร่างจริงของทิฟฟานี่
เรื่องนี้โบอาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน เพราะแทยอนเองก็บอกแล้วว่าตั้งใจที่จะไปมีอะไรกับทิฟฟานี่ในร่างจริงอยู่แล้ว
หรือนี่จะคือคำทำนายที่ฮโยยอนได้บอกไว้จริงๆ ถึงแม้แทยอนจะบอกสิ่งที่เค้าคิดว่านี่คงจะใช่คำนายแต่โบอาก็ยังอดแปลกใจไม่ได้
เธอยังพยายามคิดไปในหลายๆด้าน แต่...
"มันไม่ได้ขึ้นเกิดที่ตัวชั้นคนเดียวนะที่ร่างกายของทิฟฟานี่ก็มีแถมเหมือนกันทุกอย่างด้วย"
หนึ่งในประโยคบอกเล่าที่แทยอนได้บอกมานั้นมันทำให้เธอปัดความคิดว่าจะเป็นอย่างอื่นไปเสียแทบหมด
ส่วนเรื่องแอมเบอนี่ยิ่งน่าห่วงเพราะแทยอนบอกว่าทำอะไรยัยนั่นก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย
แถมยังแข็งแกร่งพอที่จะเชือดแทยอนให้สิ้นลมไปได้อย่างสบายๆอีกต่างหาก
มือเรียวยกขึ้นใช้ปลายนิ้วนวดคลึงที่ขมับตัวเองเมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนัก และเมื่อยังคิดไม่ออกความเครียดก็เริ่มเกาะกุมหญิงสาว
เธอรักแทยอนรักมากจนสามารถทำทุกอย่างเพื่อคนตัวเล็กนั้นได้ และเมื่อตอนนี้ที่ได้รับรู้ว่าเค้ากำลังตกอยู่ในอันตราย
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าแอมเบอไม่มีทางทีจะหมายหัวแทยอนเพียงคนเดียวแน่นอน แอมเบอหมายหัวพวกเราทั้งหมดรวมถึงตัวเธอด้วย
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแทยอนจะต้องไม่เป็นอะไร แม้ว่าต้องแลกด้วยลมหายใจของเธอก็ตาม
From...Writer
เผื่อใครลืม
ที่ยุนนึกย้อนไปนั่นเป็นเหตุการต่อในแชป XXXVII [37] นะคะ
ส่วนประโยคของแทยอนที่ยุนนึกย้อนไปอีกทบนึงอยู่ในแชป III [3] ค่ะ
ที่ยุนเคยถามสิก้าอยู่ในแชป XVIII [18]
clean ver จะสั้นไปไหน... - -
พอจะเดาออกไหมว่าที่แทเคยคิดว่าจะเก็บซิงไว้เพราะใคร ถถถถ
มีคำถาม ถามอีกได้เลยนะคะ
เห็นเม้นถามสรุปแล้วคู่ไหน ถถถถ บอกเลยเรื่องนี้ ยุนแท คู่หลักค่ะ
ขออภัยหากรูปไม่เหมาะสม จุดประสงค์จริงๆคืออยากให้รีดจินตาการห้องน้ำออก -0-
แล้วก็สัมหรับใครที่อยากได้รูปประกอบกอบเรื่องนี้ ที่ไม่เซ็นเซอร์ รบกวนหลังไมค์นะคะ
ตอนนี้มีอยู่ 4 รูปที่ไม่ได้ปล่อยแบบ public
.
.
.
และมันก็ได้ผลเมื่อร่างสูงนั้นหยุดอาละวาดและสงบนิ่งลงคิดตาม แทยอนเคยบอกอะไรอย่างนั้นเหรอ
"เธอเลือกเองนะ ถ้าเกิดอะไรเกิดเธอโทษพี่ไม่ได้นะ ยุนอา"
ร่างสูงเบิกตากว้างทันทีเมื่อพยายามรื้อฟื้นความจำของตัวเองที่ผ่านมาแล้วเกือบปี
ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าอาการแปรปรวนทั้งหมดของแทยอนในช่วงแรกๆที่เราเพิ่งเจอกันนั้นคืออะไร และเกิดขึ้นเพราะอะไร
เพราะความจริงแล้วแทยอนคอยตามดูยุนอามาตลอด หรือเรียกง่ายๆว่าหัวใจของแทยอนนั้นมียุนอามาตลอดตั้งแต่แรกเริ่ม
เพียงแต่ก่อนหน้านี้มันเป็นรักที่ไม่คิดจะครอบครอง ในเมื่อยุนอาเองก็มองไม่เห็นแทยอนมาตั้งแต่แรก
"เพราะพี่รู้ว่าพี่เป็นยังไงและเป็นอะไร แล้วพี่เองก็คิดมาตลอดว่าจะไม่ทำให้ยุนต้องแปดเปื้อน เพราะงั้นพี่ยอมทำเป็นจำยุนไม่ได้ตั้งแต่แรกน่าจะดีที่สุด"
"...แต่สุดท้ายพี่ก็แพ้ใจตัวเอง มันน่าอายใช่มั้ยล่ะ"
หนึ่งในหลายประโยคที่แทยอนบอกในวันนั้นยังคงตามหลอกหลอนยุนอาจนถึงวันนี้ แน่นอนว่าแทยอนยอมบอกเหตุผลว่าทำไมคนตัวเล็กถึงได้คิดอย่างนั้น
แต่ถึงยุนอาจะได้ฟังเหตุผลเหล่านั้นของแทยอนแล้วเธอก็รู้สึกว่าแทยอนนั้นอาจจะคิดมากไปเองเสียมากกว่า
คงไม่มีใครที่จะมีอดีตสวยหรูไปซะทุกเรื่องหรอกจริงไหม รวมถึงยุนอาด้วยเช่นกัน เธอก็ไม่คิดว่าอดีตของตัวเองนั้นดีเลิศ
เสียจนต้องถูกยกไว้บนหิ้งอย่างที่แทยอนพยายามทำในตอนแรกเลยแม้แต่น้อย
"ร่างกายของพี่มันผ่านใครมาจนนับไม่ท้วน แบบนั้นยุนจะยังรู้สึกดีกับพี่อยู่ได้อีกเหรอ"
น้ำเสียงของร่างเล็กที่เปล่งออกมานั้นสามารถที่ให้ยุนอารับรู้ได้มากกว่าประโยคที่แทยอนเอ่ยออกมา
...ความเจ็บปวด...
เมื่อรู้สึกได้อย่างนั้นยุนอาจึงคิดว่าจริงๆแล้ว แทยอนก็คงไม่ได้ต้องการให้มันอย่างนั้น
ร่างเล็กอาจจะมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่ทำให้ต้องคุกคลีอยู่กับเรื่องนั้น
และความเจ็บปวดพวกนั้นเธอจะช่วยบรรเทามันเองทีละเล็กทีละน้อยจนมันจางหายไปในสักวัน
"ถ้าจะคิดแบบนั้น ก็ไม่ใช่ว่ายุนจะไม่เคยผ่านใครมานี่คะ แล้วถึงยุนจะรู้ว่าพี่ผ่านใครมากมาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ยุนรักพี่น้อยลงไปเลยนะ"
มันก็จริงที่ยุนอาอาจจะไม่ได้ปล่อยตัวนอนกับใครหรือมีสัมพันธ์บนเตียงกับใครบ่อยๆเท่าแทยอนแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่ายุนอาจะไม่เคยนี่
แล้วถ้าแทยอนจะเอาแค่เรื่องนี้มาวัดล่ะก็ ยุนอาก็จะคัดค้านให้ถึงที่สุดเหมือนกัน
เพราะมันไม่มีอะไรมาจำกัดหรอกว่าเราจะเหมาะสมกันหรือเปล่า...
"เพราะถึงยังไงตอนนี้เราก็รักกันมาก ไม่ใช่เหรอคะ?"
ยิ่งได้รับรู้ว่าแทยอนผ่านอะไรมาบ้างทั้งดีและร้าย บวกกับน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกถึงความเจ็บปวดของร่างเล็ก
ยิ่งทำให้ยุนอาคิดว่าจะต้องจับมือของคนตรงหน้านี้ให้แน่นกว่าที่เคยทำมา เธอต้องดูแลและเป็นคนรักที่ดีของแทยอนให้ได้มากกว่านี้อีก
เพื่อตอบแทนสิ่งที่แทยอนพยายามทำเพื่อเธอและเพื่อลบล้างเรื่องเลวร้ายในอดีตของร่างเล็กตรงหน้านี้
แทยอนเงียบไป มันก็ใช่ ยุนอาพูดถูกทุกอย่าง และเธอก็ไม่มีอะไรแถกับร่างสูงแล้ว เพราะเธอก็รักยุนอามากเช่นกัน
รักมากและรักมาตลอดเสียจนเธออาจจะคิดมากไปเองจริงๆนั่นแหละ
แล้วสิ่งที่น่าเจ็บใจที่สุดคืออะไรรู้ไหม คือการที่ยุนอาเองไม่เคยเอะใจเลย ทั้งที่ทุกอย่างมันมีแต่ความคุมเครือ
ทั้งการกระทำของแทยอนไม่ว่าจะเป็นตอนที่อยู่ในร่างแทงกูหรือแทยอนก็ตาม ทั้งคำพูดของเจสสิก้าที่ค่อนข้างโอนเอียงมาทางเฉลยความจริงอยู่แทบทุกครั้ง
เช่นในตอนแรกที่ยุนอาเคยไปถามเรื่องระหว่างแทงกูและแทยอนกับเจสสิก้านั้น ถ้าหากว่าแทงกูและแทยอนเป็นพี่น้องที่ไม่ถูกกันจริง
ก็ไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไรที่ทำให้เจสสิก้าต้องพูดอ้อมค้อมออกมาขนาดนั้นเลย ก็แค่บอกว่าเป็นพี่น้องกัน แต่ไม่ถูกกัน ก็แค่นั้น
แต่เจสสิก้าก็กลับเลี่ยงแม้จะใช้คำว่าสองคนนั้นด้วยซ้ำ เพื่อให้แน่ชัดว่ายังไงก็มีแทยอนเพียงคนเดียวที่คือตัวจริง เจสสิก้าเลือกที่จะพูดว่า
"แทยอน..แทงกูน่ะเป็นผู้มีสายเลือดเดียวกัน แต่มีประวัติที่แย่และไม่ค่อยน่าจำ เลยทำให้การที่จะพยายามพาสองคนนั้นมาเจอกันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร"
เจสสิก้าเฉลยทุกอย่างออกมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ยุนอาเองนั่นแหละที่ตีความหมายผิด และถึงตีความหมายผิดเจสสิก้าก็ไม่ได้ย้ำว่าเธอคิดมันถูก
เพียงแค่ก็ไม่ได้บอกว่าเธอคิดผิด
“หมายความว่าไงสองคนนั้นเป็นพี่น้องกัน?แต่ไม่ถูกกันงั้นเหรอ”
“เธอจะคิดอย่างนั้นก็ได้นะ แต่แทงกูเพิ่งจะมาปรากฏตัวในเกาหลีเมื่อห้าปีก่อนเพื่อตามฆ่าคนคนนึงหลังจากนั้นมันก็อยู่มาจนถึงทุกวันนี้”
แถมเจสสิก้ายังเฉลยออกมาอีกว่าแทงกูน่ะเพิ่งจะถูกสร้างขึ้นเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนั้นยุนอาก็ดันตีโพยตีพายคิดไปเองว่า
แทงกูคงเกิดและโตมาในแอลเอเพราะเธอพอจะรู้มาว่าพ่อของแทยอนนั้นอยู่ที่แอลเอ แล้วก็เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในเกาหลีเมื่อห้าปีก่อน น่าขำใช่ไหมล่ะ
ถ้าถามว่าพอได้รู้ความจริงแบบนี้มันเจ็บไหม แน่นอนว่ามันเจ็บมากเจ็บจนแทบไม่อยากจะหายใจอีกต่อไป
แต่ที่ยุนอายังอยู่ตรงนี้และเป็นอยู่แบบนี้ก็เพียงแค่เพราะว่าแทยอนยังต้องการเธอที่สุด ยุนอาแทบไม่อยากเชื่อว่าแทยอนจะเอ่ยมันออกมาตรงๆ
"เธอเป็นแรงกำลังในใจพี่มาตลอดและมันจะเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคือหัวใจของพี่นะ ยุนอา..."
เพียงเท่านั้น ก็สามารถทำให้ยุนอาไปไหนไม่รอดจริงๆ แม้การที่เธอยังพยายามจะยืนอยู่ข้างๆแทยอนนั้นจะทำให้หัวใจบอบช้ำมากเพียงใด
แต่ไม่รู้เพราะอะไรยุนอาถึงได้รู้สึกว่าสิ่งที่แทยอนแบกรับอยู่ก็ไม่ได้หนักน้อยไปกว่าที่เธอเป็นสักเท่าไร
ก็ได้แต่หวังว่าแทยอนจะผ่านจุดพวกนั้นไปให้ได้พร้อมๆกับเธอที่เค้าบอกว่าเป็นหัวใจของเค้า
ไม่สิยุนอาคิดว่าเราเป็นหัวใจของกันและกันมากกว่า เพราะก็ไม่ใช่แทยอนแค่ฝ่ายเดียวที่ต้องการยุนอา ยุนอาก็ต้องการแทยอนเช่นกัน
"พี่รู้มั้ย...ว่าสิ่งเดียวที่ฉันคิดว่าเราไม่เหมาะสมกันคืออะไร"
"..."
"คือ...เรื่องที่ฉันไม่เคยปกป้องพี่ได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว"
นี่คือเรื่องเดียวจริงๆที่ทำให้ยุนอารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่ได้เหมาะสมที่จะเป็นคนที่แทยอนนั้นได้ฝากหัวใจไว้
เพราะที่ผ่านมาก็มีแต่แทยอนที่คอยปกป้องดูแลเธอมาโดยตลอด
แทยอนได้ยินอย่างนั้นก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ ทำไมยุนอาถึงได้ซีเรียสเรื่องนี้นัก
ไม่ใช่ว่าร่างสูงนั้นไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเธอ แต่เธอแค่ไม่คิดว่าเค้าจะซีเรียสขนาดนี้
"ยุนอา...พี่เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าพี่ไม่ได้ต้องการคนที่ปกป้องพี่ได้ และเธอก็ไม่จำเป็นจะต้องปกป้องพี่ได้ เพราะพี่จะปกป้องเธอเอง"
แทยอนสบตาคนรักต้องการให้เค้าเข้าใจว่าเธอคิดแบบนั้นจริงๆ
เพราะความแข็งแกร่งที่เธอมีมันมากพอที่จะทำให้มั่นใจได้ว่าเธอไม่ได้ต้องการคนที่จะมาปกป้องเธอ
แต่..
แทยอนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว แต่กลับชัดเจนในความรู้สึก
"เพราะเธอเป็นคนเดียวที่ 'ปกป้องหัวใจ' ของพี่มาตลอด"
.
"ยุนอา... ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ?"
เจ้าของชื่อนั้นเงยหน้าขึ้นมองไปยังประตูบานโตที่เพิ่งถูกปิดลงโดยผู้เข้ามาใหม่ แทยอนสาวเท้าเดินมานั่งลงยังเตียงนุ่มข้างๆร่างสูง
ดวงตาสีน้ำตาลทองในแบบฉบับของแทยอนที่คนอื่นๆจะได้พบเห็นบัดนี้มันกลายเป็นนัยน์เนตรสีฟ้าครามที่ทรงพลังอำนาจแห่งความลุ่มหลง
ยุนอาไม่ได้ตอบอะไรออกมาเป็นคำพูด มีเพียงการยิ้มรับเบาๆก่อนจะยกมือเรียวขึ้นทาบเข้ายังข้างแก้มนุ่มของคนตัวเล็ก
ไล้ปลายนิ้วบนผิวเนียนละเอียดอย่างเบามือราวกับต้องการจะสื่ออะไร
และแทยอนก็รู้ดีว่ายุนอาคงจะกำลังนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาอยู่แน่นอน
ไม่ใช่ว่าแทยอนดูไม่ออกว่ายุนอาดูแปลกไปตั้งแต่วันที่ได้รู้ความจริงจากปากของเธอในวันนั้น ถึงจะมีอาการเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ เงียบขรึมไปบ้าง
และถึงแม้ว่ายุนอาจะพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนปรกติเท่าไร มันก็ยิ่งดูแปลกไปมากขึ้นเท่านั้น
แทยอนคิดว่าคงเป็นผลพ่วงอาจจะมาจากเรื่องสะเทือนใจที่ร่างสูงนั้นได้รับ เพราะงั้นแทยอนจึงไม่คิดจะรื้อฟื้นอะไรให้ยุนอาต้องรู้สึกแย่อีก
นอกจากว่ายุนอาจะเปิดปากถามออกมาเสียเอง และแทยอนก็ยินดีที่จะตอบโดยไม่จำเป็นจะต้องปิดบังอะไรอีก
ตอนนี้เธอกล้าพูดเลยว่ายุนอารู้เรื่องของเธอแทบจะเท่าที่เจสสิก้ากับโบอารู้อยู่เลยก็ว่าได้
ในวันนั้นเราใช้เวลาคุยกันอยู่ที่ห้องของยุนอาตั้งแต่เช้าที่แทยอนแอบไปหาโดยที่ไม่ได้บอกยุนอาก่อนจนถึงดึก
แต่ก็ไม่มีทางเป็นไปได้ที่เรื่องผ่านชีวิตมาเป็นสิบๆปีจะใช้เวลาเล่าไปเพียงวันเดียว แทยอนจึงเลือกที่จะเล่าเพียงเรื่องหลักๆไปก่อน
อย่างเช่นเรื่องที่ว่าตัวเธอนั้นเป็นใครกันแน่แล้วเกิดอะไรขึ้นถึงได้เป็นอย่างนี้ อะไรทำนองนั้น
ส่วนเรื่องอื่นๆนอกเหนือจากนั้นก็จะค่อยๆบอกตามที่นึกออก ในวันต่อๆไปที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน
"อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิยุน หัวใจแทก็มีแค่ดวงเดียว แล้วมันก็เป็นของยุนแล้วนะ"
พูดจบก็โน้มใบหน้าเข้าประทับจูบแผ่วเบาที่ตรงริมฝีปากบางอย่างปลอบโยน ก่อนจะลุกขึ้นพลางดึงร่างสูงนั้นให้ลุกขึ้นตาม
เพื่อจะพาร่างของเราทั้งสองนั้นเข้ามายังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้รู้สึกสดชื่น
ยุนอากวาดสายตาสำรวจมองห้องน้ำที่ถูกตกแต่งด้วยสีโทนมืด เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในห้องนี้
ซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นห้องที่ลึกที่สุดของโซนห้องน้ำอันหลากหลายของคนตัวเล็ก
และยุนอาก็คิดว่าอะไรหลายๆอยากของห้องนี้นั้นดูมีอะไรสักอย่าง แบบว่าเหมือนองค์ประกอบการตกแต่งนั้นพยายามจะสื่ออะไรออกมา
อย่างเช่นพื้นปูนขัดสีนิลที่ทั้งสองยืนอยู่ตอนนี้ ที่มีลายคล้ายดอกซึ่งยุนอาเดาว่ามันคือรูปดอกกุหลาบสีน้ำเงิน มันทำให้รู้สึกว่าที่นี่ตรงนี้มันลึกลับอย่างบอกไม่ถูก
เมื่อไล่สายตาขึ้นไปยังผนังด้านที่เป็นอิฐขัดสีจนกลายเป็นสีเงินนั้นมันช่างดูขัดแย้งกับส่วนที่มีสีม่วง ผีเสื้อ...
ทำไมยุนอาถึงได้รู้สึกเหมือนโดนกักขังทั้งที่มีอิสระแบบนี้ เพียงเพราะแค่มองผนังนั้น
"ชอบเหรอ"
เสียงของแทยอนดึงสติของยุนอาให้หลุดพ้นจากการถูกกักขังในความรู้สึก ร่างสูงยกยิ้มเล็กน้อยพร้อมพยักหน้าเบาๆ
ถามว่าชอบไหม ใช่เธอชอบมัน ชอบตรงที่มันสามารถสะกดให้เธอตกเป็นเหยื่อของมันได้เพียงแค่ได้มองมันเท่านั้น
ก่อนจะเลื่อนสายตาไปหยุดอยู่ที่ดวงเนตรสีครามอันทรงอำนาจ ...ไม่ต่างกันเลย
แทยอนยิ้มตอบคนรักไปอย่างเอ็นดูนึกย้อนกลับไปถึงตอนที่เจอกับยุนอาที่อาเชอร์คอฟฟี่ครั้งแรก
ดูเหมือนว่าเด็กร่างสูงนี้จะชอบงานศิลป์อยู่ไม่น้อย ยิ่งได้เห็นสายตาที่ยุนอาใช้มองสิ่งที่เธอเป็นคนออกแบบขึ้นมากับมือ ยิ่งทำให้รู้ว่าเค้าหลงไหลมันมากแค่ไหน
แน่นอนว่าการอาบน้ำพร้อมกันระหว่างแทยอนและยุนอานั้นเกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ตั้งแต่วันที่แทยอนพายุนอาเข้ามาในคฤหาสน์
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าก่อนหน้านี้จะไม่ได้อาบน้ำด้วยกันแบบนี้ ก็มีบ้างแค่ไม่บ่อยไม่เกือบทุกครั้งเช้าเย็นขนาดนี้
สายน้ำไหลผ่านผิวกายที่เปียกชุ่มไปพร้อมกับฝ่ามืออุ่นของอีกฝ่ายที่ลากไล้ไปตามเรือนร่างของกันและกัน
เพื่อชำระสิ่งสกปรกหรือเพื่อสร้างความวาบหวามให้แก่กันก็ไม่อาจมั่นใจได้ เพราะปลายนิ้วเรียวนั้นได้ลากผ่านทุกส่วนสัดของอีกฝ่ายอย่างเย้ายวน
พร้อมทั้งดวงหน้าทั้งสองที่เคลื่อนเข้าหากันราวกันมีแรงดึงดูดบางอย่าง และเมื่อกลีบปากเรียวนั้นแตะสัมผัสกัน เปรวเพลิงแห่งความปรารถนาก็ปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว
แทยอนเลื่อนมือข้างที่ถนัดลงต่ำอีกหน่อยเพื่อสัมผัสกลางกายส่วนล่างของยุนอา ปลุกเร้าให้คนช่างยั่วให้เลิกเอาแต่ยั่วแล้วทำอย่างอื่นสักที
เมื่อร่างกายของเธอนั้นมันร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว เพียงแค่ถูกร่างสูงนั้นประกบจูบพร้อมกับฝ่ามือเรียวที่ลูบไล้วนไปมาอยู่แถวช่วงเอวบางและบั้นท้าย
เสียงครางที่แม้จะเปล่งอยู่เพียงภายในลำคอ แต่มันก็ดังพอที่อีกฝ่ายจะได้ยิน
ยุนอาผละจูบออกก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงต่ำอีกหน่อยเพื่อกดปลายจมูกและริมฝีปากเข้ากับซอกคอขาวที่เปียกชุ่ม
ซุกไซร้อย่างหนักหน่วงกระหายหิวด้วยความรู้สึกที่พรั่งพรูกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
แม้สายน้ำจากเรนชาวเวอร์จะยังคงไหลผ่านร่างทั้งสองอยู่ ก็ไม่ช่วยคลายความร้อนระอุของทั้งสองได้เลย
และดูเหมือนคนที่เริ่มจะรำคาญสายน้ำชุ่มฉ่ำนั้นเห็นจะเป็นแทยอนเสียเอง
เพราะมือเล็กที่เคยลูบไล้ปลุกเร้าร่างสูงอยู่ก่อนนั้นได้เอื้อมออกไปปิดมันราวกับไม่พอใจ ทั้งที่มันก็ไม่ได้ทำอะไรไปเกินหน้าที่ของมันเลยแม้แต่น้อย
แทยอนชักมือกลับมานวดคลึงเนินอกของยุนอาเพื่อปลุกเร้าร่างสูงต่อจากเดิม ปลายนิ้วกดขยี้ส่วนยอดสีหวาน เช่นเดียวกับที่ยุนอาใช้ปลายลิ้นทำกับของเธอ
ความซาบซ่านแปลกใหม่สปาร์คขึ้นในโสตประสาททันทีที่ถูกยุนอาใช้กลีบปากและเรียวลิ้นสัมผัสปนเปรอบริเวณช่วงอก
และนั้นก็ยิ่งกระชากอารมณ์ของแทยอนให้ร้อนรุ่มมากกว่าที่ควรจะเป็นในตอนนี้
"ยุนอา~..."
แทยอนเชิดหน้าขึ้นพิงผนังห้องน้ำเย็นเฉียบพร้อมกับมืออีกข้างที่ขยับขึ้นมาขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ของคนที่ทำให้ร่างกายเธอคล้ายจะไร้เรี่ยวแรง
มือเรียวที่เคยลูบไล้ช่วงเอวคอดและบั้นท้ายงอนงามนั้นก็เริ่มลากมายังหน้าท้องแบนราบปลายนิ้วเรียวแวะทักทายหลุมตรงกลาง ให้เจ้าของมันเกิดอาการเกร็งเล็กน้อย
จนได้ยินเสียงครางฮือจากคนตัวเล็กเชิงเป็นการเร่งให้เธอรีบทำอะไรๆสักที ยุนอากระตุกยิ้มเล็กน้อยอย่างชอบใจ ไม่ว่าเมื่อไรแทยอนก็ยังคงร้อนรุ่มกับเธอเสมอ
แม้ว่าเธอเองจะชอบแกล้งยั่วคนตัวเล็กตรงหน้านี้แค่ไหนก็ตาม ใบหน้าเรียวผละออกจากเนินอกคู่สวย
เหลือบมองรอยไหม้ที่กลางอกของคนรักด้วยความรู้สึกคล้ายไม่พอใจ
ก่อนจะตวัดสายตาผ่านลงไปพลางย่อตัวลงคุกเข่าตรงระหว่างขาเรียวเล็กที่อ้าออกจากกันเปิดทางให้อย่างเชิญชวนอยู่ก่อนแล้ว
ริมฝีปากฉ่ำไล้ประทับจูบเย้ายวนจากโคนขาเข้าหาจุดศูนย์กลาง และนั่นก็ยิ่งทำให้กายเล็กบิดเร้าเพราะความรู้สึกเสี่ยวปราบภายในนั้นชัดเจนขึ้น
ทั้งที่ยังไม่ถูกสัมผัสจุดที่ไวต่อความรู้สึกก็ตามที
"ยุน~อย่าแกล้งสิ~"
แทยอนครางกระเส่า เมื่อเจ้าของชื่อที่เธอเพิ่งเรียกไปนั้นเอาแต่ประทับจูบเข้ากับกลีบเนื้ออูมอวบทั้งสองข้างอยู่ไม่สัมผัสตรงกลางร่องกลีบเสียที
แล้วร่างเล็กก็ต้องกัดปากล่างของตัวเองไว้แน่นเสียจนรู้สึกได้ถึงรสฝาดเฝื่อนพร้อมกับเสียงซี๊ดปากดังออกมา
เมื่อคนช่างแกล้งก็ยังเป็นคนช่างแกล้ง
ยุนอาใช้ปลายนิ้วแหวกกลีบเนื้ออูมอวบทั้งสองข้างออกพร้อมกับลากปลายลิ้นขยี้จุดกระสันที่ชุ่มไปด้วยของเหลวจากกายนั้นเน้นๆหนึ่งที
กายเล็กสั่นสะท้านจนเกิดอาการสะดุ้งผวาอย่างชัดเจน
...ความรู้สึกบ้าคลั่งพวกนี้มันคืออะไร...
ยุนอากลืนกินส่วนอ่อนไหวของแทยอนจนพอใจก่อนที่ร่างสูงจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูง
ก้มหน้ามองมองดวงหน้าขาวที่เงยขึ้นพิงผนัง เปรือกตาปรือขึ้นให้เห็นแก้วตาสีฟ้าเข้มที่ไม่แม้แต่จะปรกปิดอารมณ์นั้นไว้ ทั้งออดอ้อน เย้ายวน
ยุนอาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใช้ปลายลิ้นไล้เลียของเหลวสีแดงสดที่ริมฝีปากอิ่มที่ซึมออกมาจากบาดแผลเล็กๆ
"ว่าแต่ชั้นแกล้งพี่ พี่ก็ยั่วชั้นเหมือนกันนั่นแหละ"
เมื่อสิ้นเสียงกระซิบชิดริมฝีปากทั้งคู่ก็กระตุกยิ้มออกมาพร้อมกันอย่างรู้ใจอีกฝ่าย
ก่อนที่แทยอนจะพลิกตัวหันหน้าเข้าหากำแพงโดยที่ร่างสูงของยุนอาขยับเข้าแนบชิดจากด้านหลัง
ผิวกายเปลือยเปล่าแนบสนิทเสียดสีกันจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศผ่านได้ ใบหน้าเรียวก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวจากด้านหลัง
ให้คนข้างหน้าต้องหันไปส่งปลายลิ้นออกมาไล้เลียใบหน้าดูดีนั่น
มือเล็กข้างซ้ายทาบทับอยู่บนหลังมือข้างเดียวกันของอีกคนที่ถูกยกขึ้นมานวดเคล้นเนินอกของตัวเองพลางควบคุมมือเรียวนั้นให้ขย้ำหนักหน่วงขึ้น
ส่วนมือขวานั้นก็เริ่มบงการแขนข้างเดียวกันของคนช่างแกล้งให้เลิกแกล้งเธอเสียที
ปลายนิ้วเรียวยาวของยุนอาลากผ่านร่องตรงกลางบั้นท้ายของแทยอนช้าๆ และต่ำลงไปเรื่อยๆ จนกายเล็กต้องแอ่นขึ้นรอรับสัมผัสนั้น
"อาห์~"
แทยอนครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเรียวนิ้วของยุนอาลากผ่ากลางกลีบเนื้ออูมอวบของเธอกดขยี้จุดกระสันอย่างรู้ใจ
ความรู้สึกที่พุ่งพล่านมากกว่าปรกตินั้นทำเอาแทยอนแทบคลั่งตาย
เพราะปรกติแค่เป็นยุนอาร่างกายเธอก็ร้อนจะแทบหลอมละลายอยู่แล้ว แต่ตอนนี้มันกลับมากขึ้นจนแทบทนไมไหว
มือเล็กข้างขวาที่เคยพันธนาการอีกฝ่ายไว้ก็ผละออกมาท้าวเข้ากำแพงห้องน้ำไว้ และยิ่งเรียวนิ้วของยุนอาถูกสอดใส่เข้ามาในร่างกายและขยับชักเข้าออก
แทยอนกำมือแน่นเพราะโดนความเสียวซ่านเล่นงานอย่างหนักเมื่อยุนอาเริ่มเริ่งจังหวะข้อมือกระแทกถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ
ปลายลิ้นของคนด้านหลังถูกส่งออกมาลามเลียซอกคอขาวของคนตัวเล็กค่อยๆสลับกับขบกัดจนเกิดรอยช้ำ ราวกับต้องการจะทำโทษ
ไล่ไปยังไหล่บางเนิบนาบของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาทุกจุดที่ฟันคมลากผ่าน
แทยอนซี๊ดปากออกมาอย่างห้ามไม่ได้ยิ่งยุนอาเพิ่มความดุดันมากเท่าไรอารมณ์ของแทยอนก็เพิ่มขึ้นเท่านั้น
ไม่บ่อยนักที่ยุนอาจะเรียกเลือดในกายของเธอออกมาอย่างนี้
และครั้งนี้แทยอนก็พอจะเดาได้ว่าเจ้าของของเธอนั้นกำลังไม่พอใจอะไรอยู่
และเธอก็ยินดีจะน้อมรับการลงโทษที่เผ็ดร้อนนี้อย่างเต็มใจ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ชอบมากต่างหากล่ะ
เรียวลิ้นร้อนของยุนอาถูกลากกลับมาที่สันกรามคมก่อนที่คนข้างหน้าจะทนไม่ไหวต้องหันมาใช้เรียวลิ้นตวัดเข้าหา
ก่อนจะดุนดันปลายลิ้นนุ่มเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่ายจนรู้สึกได้ถึงแรงดูดขบจนความเจ็บแปลบแล่นเข้ามา
นั่นยิ่งฉุดกระชากอารมณ์ของแทยอนเหลือเกิน
เสียงครางดังขึ้นเรื่อยๆแข่งกับเสียงผิวเนื้อเปียกชุ่มกระแทกกับข้อนิ้วทั้งเร็ว แรง..
จนร่างของแทยอนเกร็งกระตุกสั่นระริก ยุนอาเลื่อนเรียวแขนข้างซ้ายลงมาประคองเอวบางไว้เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กนั้นทรุดลงไปกองกับพื้น
ทั้งๆปรกติแทยอนนั้นออกจะมีเรี่ยวแรงมากมายแต่ในเวลานี้กลับไม่แม้แต่จะยืนได้ด้วยตัวเอง
ใบหน้าขาวใสหันมาประจูบหนักหน่วงอีกครั้งราวกับเป็นรางวัลที่ร่างสูงนั้นทำทุกอย่างได้ถูกใจเธอเช่นทุกครั้ง
จนกายเล็กนั้นเกร็งสั่นอีกครั้ง เมื่อความยาวที่ฝั่งลึกอยู่ภายในช่องทางร้อนของเธอนั้นถูกถอนออกมาจนหมด
"อาบน้ำให้เสร็จก่อนดีมั้ยคะ"
ร่างสูงท้วงออกมาเสียงหวาน เมื่อจบไปรอบนึงแทยอนก็ยังเอาแต่ยั่วเธอด้วยการเบียดหน้าอกหน้าใจนั้นเข้ามาถูไถกับผิวเนื้อของเธอ
อีกทั้งมือเล็กนั้นลากไล้วนอยู่แถวสะโพกผายของเธอไม่หยุดเสียที ขืนปล่อยไว้มีหวังได้อาบน้ำยันเช้ากันเป็นแน่ -3-
ไม่ใช่ว่ายุนอาไม่อยากทำต่อ แต่ก็ไม่ได้อยากให้เราทั้งสองตัวเปลื่อยเช่นกัน เมื่อคิดได้เช่นนั้นร่างสูงก็รีบจัดการชโลมครีมอาบน้ำลงบนร่างเล็ก
ลูบไล้ไปจนทั่วกายบาง แต่ยุนอาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนอะไรที่ได้สัมผัสแตะต้องสิ่งเย้ายวนแล้วจะเมินเฉยไปได้
แค่เป็นแทยอนก็มีความดึงดูดมากพอแล้ว แถมนี่ยังเป็นแทยอนที่มีอความารีนอายอีก
ร่างสูงจึงหักห้ามความรู้สึกไว้ได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น มือเรียวจึงแวะทักทายส่วนเว้าส่วนโค้งตามกายเล็กด้วยความหวาบหวาม
นวดคลึงเนินอกบ้างใช้ปลายนิ้วเขี่ยขยี้ยอดอกบ้างในขณะที่ชโลมครีมอาบน้ำให้ร่างเล็ก
"อื้อ~ยุน~ ไหนบอกอาบน้ำเสร็จก่อนไง"
กลายเป็นแทยอนที่ต้องครางท้วงออกมาบ้าง ก็ไม่แปลกเพราะแค่ท่อนบนที่ยุนอาสัมผัสเธอเองก็แทบจะข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่
แล้วนี่ลากมาช่วงล่างตอนที่ถูกนวดเฟ้นบั้นท้ายนั้นแทยอนก็แทบสติกระเจิงอยู่แล้ว ไม่พอยุนอาก็ยังเลื่อนมารุกล้ำช่วงล่างด้านหน้าอีก
มือเรียวลูบไล้ช่วงท้องน้อยและลากต่ำลงไปเรื่อยๆจนปลายนิ้วกรีดแหวกร่องกลีบเนื้อของเธอ สองแขนเล็กยกขึ้นเกาะไหล่สูงไว้ราวกับหาที่ยึดเหนี่ยว
ยุนอายกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างชอบใจ พลางลากปลายนิ้วต่ำลงไปอีก
เพราะถึงแทยอนจะครางท้วงออกไปอย่างนั้นแต่เรียวขาก็ยอมแยกออกเพื่อเปิดทางให้มือเรียวนั้นได้ทำอะไรสะดวกขึ้น
"งั้น..."
ยุนอาเอ่ยพร้อมทำท่าจะชักมือออกมาจากหว่างขาของแทยอน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือเล็กที่เคยเกาะไหล่สูงอยู่นั้น ตวัดมาคว้าหมับที่ข้อมือเธอไว้
ก่อนปลายนิ้วเรียวของแทยอนกดลงที่หลังข้อนิ้วของยุนอาให้สอดลึกเข้าไปอีกครั้ง
จากตอนแรกที่ไม่ได้สอดใส่เข้าไปในช่องทางร้อนแต่เวลานี้แทยอนดันเรียวนิ้วของยุนอาเข้าไปควงเล่นภายในจนมิดโคน
"งั้นก็ต้องรีบเอาให้เสร็จ~"
เงยหน้าเอ่ยเสียงกระเส่าให้คนฟังหมดหดทางคัดค้าน พูดจบมือข้างที่ยังเกาะไหล่ร่างสูงอยู่ก็เลื่อนไปโอบลำคอระหง
รั้งให้อีกคนโน้มใบหน้าลงมา ประกบจูบร้อนแรงอีกครั้ง...
.
"หื้ม? เอาอีกเหรอคะ"
ยุนอาหันไปเลิกคิ้วถามคนอายุมากกว่าอย่างแปลกใจ หลังจากที่เราร่วมรักกันในห้องน้ำแล้วมาต่อกันบนเตียง
จนถึงตอนนี้ก็ตะวันใกล้ขึ้นแล้ว แต่แทยอนก็ยังจับมือเธอไปลูบไล้แถวช่วงอกของร่างเล็กอยู่อย่างนั้น
"ไม่เชิง แต่กำลังแปลกใจ"
คำตอบของแทยอนยิ่งทำให้ยุนอาสงสัยมากขึ้นแทนที่จะเข้าใจ เพราะคิดเราทั้งคู่ก็สูญเสียพลังงานไปเยอะกับบทรักที่หนักหน่วงกว่าปรกติไปไม่น้อย
แถมแทยอนก็ยังไม่ยอมใช้สารฟื้นฟูให้บาดแผลหรือร่องรอยจากบทรักเมื่อคู่หายไปอีก นั่นก็หมายความว่าพลังงานของแทยอนในตอนนี้ก็อาจไม่เต็มร้อย
"ก็วันนี้ ตอนโดนยุนเอาน่ะ มันรู้สึกแปลกๆ"
แทยอนตอบไปตามความจริง หลังจากที่เห็นใบหน้างงงวยของเด็กร่างสูง แต่การขยายความเพียงแค่นั้นก็ไม่สามารถทำให้ยุนอาเข้าใจได้อยู่ดี
แทยอนจึงเริ่มเล่าพร้อมอธิบายทุกอย่างที่เธอสงสัยในเรื่องนี้ให้ยุนอาฟัง
เพราะจนถึงตอนนี้ที่ปลายนิ้วเรียวของยุนอาไล้สัมผัสอยู่แถวช่วงอกนั้น ความรู้สึกซาบซ่านที่แปลกประหลาดนั้นก็ยังคงเกิดขึ้นอยู่
ยุนอายกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อจะมองรอยไหม้ที่กลางอกเปลือยนั้นชัดๆอีกสักที ...เพราะมันสินะ...
หลังจากที่ฟังแทยอนเล่าถึงความรู้สึกแปลกๆพวกนั้น ช่วงเวลาแรกที่มันก่อตัวขึ้นนั้น ยุนอาไม่สามารถคิดไปในแนวทางอื่นได้แล้วจริงๆ
ส่วนคนที่กำลังถูกสำรวจนั้นก็ได้แต่รอบยิ้มบางๆ พลางยกมือจขึ้นไปลูบเรืแนผมของคนขี้สงสัย
ทำไมจะไม่รู้ว่าอีกคนนั้นมีความสงสัยไม่ต่างจากเธอหรอก เพียงแต่เค้าไม่ได้เอ่ยถามออกมาก็เท่านั้น
.
หลังจากที่ได้รับข้อมูลใหม่ๆจากแทยอนแล้ว คนอย่างโบอาก็ไม่มีทางอยู่นิ่งได้เนื่องจากทั้งเรื่องเนื้อที่สนใจอยู่แล้ว แถมยังมาพร้อมกับปมปริศนาที่น่าค้นคว้าอีก
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสัญญาลักษณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่แทยอนใช้ร่างจริงมีเซ็กซ์กับร่างจริงของทิฟฟานี่
เรื่องนี้โบอาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน เพราะแทยอนเองก็บอกแล้วว่าตั้งใจที่จะไปมีอะไรกับทิฟฟานี่ในร่างจริงอยู่แล้ว
หรือนี่จะคือคำทำนายที่ฮโยยอนได้บอกไว้จริงๆ ถึงแม้แทยอนจะบอกสิ่งที่เค้าคิดว่านี่คงจะใช่คำนายแต่โบอาก็ยังอดแปลกใจไม่ได้
เธอยังพยายามคิดไปในหลายๆด้าน แต่...
"มันไม่ได้ขึ้นเกิดที่ตัวชั้นคนเดียวนะที่ร่างกายของทิฟฟานี่ก็มีแถมเหมือนกันทุกอย่างด้วย"
หนึ่งในประโยคบอกเล่าที่แทยอนได้บอกมานั้นมันทำให้เธอปัดความคิดว่าจะเป็นอย่างอื่นไปเสียแทบหมด
ส่วนเรื่องแอมเบอนี่ยิ่งน่าห่วงเพราะแทยอนบอกว่าทำอะไรยัยนั่นก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย
แถมยังแข็งแกร่งพอที่จะเชือดแทยอนให้สิ้นลมไปได้อย่างสบายๆอีกต่างหาก
มือเรียวยกขึ้นใช้ปลายนิ้วนวดคลึงที่ขมับตัวเองเมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนัก และเมื่อยังคิดไม่ออกความเครียดก็เริ่มเกาะกุมหญิงสาว
เธอรักแทยอนรักมากจนสามารถทำทุกอย่างเพื่อคนตัวเล็กนั้นได้ และเมื่อตอนนี้ที่ได้รับรู้ว่าเค้ากำลังตกอยู่ในอันตราย
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าแอมเบอไม่มีทางทีจะหมายหัวแทยอนเพียงคนเดียวแน่นอน แอมเบอหมายหัวพวกเราทั้งหมดรวมถึงตัวเธอด้วย
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแทยอนจะต้องไม่เป็นอะไร แม้ว่าต้องแลกด้วยลมหายใจของเธอก็ตาม
From...Writer
เผื่อใครลืม
ที่ยุนนึกย้อนไปนั่นเป็นเหตุการต่อในแชป XXXVII [37] นะคะ
ส่วนประโยคของแทยอนที่ยุนนึกย้อนไปอีกทบนึงอยู่ในแชป III [3] ค่ะ
ที่ยุนเคยถามสิก้าอยู่ในแชป XVIII [18]
clean ver จะสั้นไปไหน... - -
พอจะเดาออกไหมว่าที่แทเคยคิดว่าจะเก็บซิงไว้เพราะใคร ถถถถ
มีคำถาม ถามอีกได้เลยนะคะ
เห็นเม้นถามสรุปแล้วคู่ไหน ถถถถ บอกเลยเรื่องนี้ ยุนแท คู่หลักค่ะ
ขออภัยหากรูปไม่เหมาะสม จุดประสงค์จริงๆคืออยากให้รีดจินตาการห้องน้ำออก -0-
แล้วก็สัมหรับใครที่อยากได้รูปประกอบกอบเรื่องนี้ ที่ไม่เซ็นเซอร์ รบกวนหลังไมค์นะคะ
ตอนนี้มีอยู่ 4 รูปที่ไม่ได้ปล่อยแบบ public
.
.
.
No comments:
Post a Comment