۞ Amulet Classic ۞ [Chapter XIX]

Chapter XIX

ปล.ช่วงที่เป็นตัวเอียงคืออดีตนะคะ

"อะไรทำไมวันนี้ทำหน้าเป็นหมีหาน้ำผึ้งไม่เจองั้นอ่ะ"
ซูยองเอ่ยทักเพื่อนสาวเมื่อจู่ๆมันก็โผล่หนังหน้ากลับมาที่ร้านหลังจากที่มันหายไปติดสาวมานาน
มาถึงก็มาทิ้งตัวนั่งลงข้างๆเธอถอนหายใจเฮือกๆอยู่เนี่ยหรือมันคิดจะบริหารปอด?555
ซูยองหันไปมองหน้าซันนี่ทำตาปริบๆเชิงว่าเค้าทำไงดีอ่ะตัว ซันนี่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“สเตฟอามีไรอะไรไม่สบายใจเล่าให้เราฟังได้นะ” ซันนี่เสนอหนทางให้ได้แค่นี้แหละ
เพราะส่วนตัวแล้วเธอก็ไม่ได้สนิทกับสเตฟานี่อะไรมากมายแค่รู้จักกันแค่เพราะสเตฟานี่เป็นเพื่อนของซูยองเท่านั้นเอง
"ฉันจะทำยังไงกับเค้าดี" สเตฟานี่หันมาพูดแผ่วเบาได้ยินแค่นั้นซูยองก็ถอนหายใจออกมาเธอพอจะเดาได้แล้วว่าเพื่อนสาวนั้นหมายถึงใคร
“เจสสิก้า? “ สเตฟานี่พยักหน้าช้าๆ ซันนี่รู้อย่างนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปมใหญ่อย่าบอกนะว่าสเตฟานี่คบกับเจสสิก้าน่ะ

เลยสะกิดๆซูยองเชิงถามว่าเค้าเป็นอะไรกันเหรอ ซูยองก็บอกไปตามตรงว่าสเตฟานี่น่ะคบกับเจสสิก้าอยู่แต่ตอนนี้ไม่รู้ยังไง
แค่นั้นซันนี่ก็อ้าปากค้างทำตาโตทันทีนี่ทำไมเธอไม่รู้เรื่องเลยล่ะคนใกล้ตัวขนาดนี้
เหมือนซูยองจะเห็นอาการตกใจของเธอล่ะมั้งถึงได้ถามว่าทำไมต้องตกใจขนาดนั้น
“ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ” เธอบอกร่างสูงไป เค้าก็ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยเข้าใจเธอเท่าไรคงจะแบบอ่าวและทำไมมึงต้องรู้อ่ะประมาณนั้น
เธอถอนหายใจยาวๆก่อนจะบอกว่า” ยัยเป็ดเงิงนั่นน่ะเพื่อนซี้ฉันเอง” คราวนี้กลายเป็นว่าทั้งซูยองและสเตฟานี่หันขวับมามองเธอ
เชิงไม่อยากเชื่อความจริง “เรื่องจริง?” สเตฟานี่ถามนิ่งๆที่นิ่งนี่คือสตั๊นอยู่ขยับไม่ได้ซันนี่พยักหน้าหนึ่งทีแบบเน้นๆชัดๆ
ซูยองกลืนน้ำลายเอื้อกจนสเตฟานี่ต้องเอื้อมมือไปตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ “ทำไมถึงต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ”
ซูยองถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้านี่กูมัวแต่ห่วงเพื่อนจนกูไม่ได้สนใจจะรู้เลยว่าคนที่กูชอบเป็นใครใช่มั้ยวะคะ “แป๊บนะซันเค้าขอเวลาสตั๊นแป๊บ”

ระหว่างที่รอซูยองสตั๊นซันนี่ก็เลยหันมาถามสเตฟานี่ว่ามีปัญหาอะไรกันเหรอ
สเตฟานี่ก็บอกว่าเค้าไม่อยากให้เจสสิก้ารักเค้ามากเกินไปเพราะเค้ารู้ตัวว่าเค้ายังไม่ได้รักเจสสิก้ามากขนาดนั้นและเค้าก็รู้สึกว่าตัวเองยังไม่ดีพอ
ซันนี่ขมวดคิ้วเชิงไม่เข้าใจปกติเห็นมีแต่คนอยากให้คนอื่นรักตัวเองมากๆ แต่สาวเจ้ากลับมาบอกว่าไม่อยากให้เค้ารักตัวเองมากไปเออแปลกดีแหะเอ๊ะหรือว่า...
“เธอรู้เรื่องเจสสิก้าเหรอ” ซันนี่เอ่ยถามคนหน้าหวานเพียงแค่นั้นสเตฟานี่ก็เข้าใจดีว่าสาวร่างเล็กนี่หมายถึงอะไรและพยักหน้าช้าๆ
“แทยอนบอกมาคร่าวๆน่ะ ฉันเลยไม่รู้จะทำไงดีฉันไม่อยากให้เค้าเสียใจ” ถึงจุดนี้ซันนี่ก็พอจะเข้าใจสเตฟานี่ขึ้นมาบ้างแล้วแต่ทำไมเค้าถึงคิดแค่นั้นล่ะ
“ถ้าเธอทำให้เค้ามีความสุขแล้วเค้าจะเสียใจได้ไงล่ะ” ได้ยินอย่างนั้นสเตฟานี่ก็เม้มปากแน่นทำไมซันนี่ถึงพูดเหมือนแทยอนขนาดนี้

'สเตฟานี่เธอคิดจะทำอะไรเพื่อนฉันห้ะ'
เสียงจากปลายสายฟ้าปราดเดียวก็รู้ว่าขุ่นเคืองจนผู้รับสายเริ่มรู้สึกผิดมากขึ้นอีก เธอมั่นใจว่าเสียงนี้ไม่ใช่เสียงของเจสสิก้าอย่างแน่นอน
และเธอก็พอจะจำได้ว่านั่นเป็นเสียงของแทยอนแน่ๆ และจากสรรพนามที่ฝ่ายใช้แล้วด้วยก็คงไม่มีทางเป็นใครคนอื่นไปได้แล้วล่ะ
"แทยอนเหรอ ฉันขอโทษจริงๆฉันไม่อยากให้เจสสิก้าเสียใจไปมากกว่านี้" เธอสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดแม้มันยังติดจะสั่นๆอยู่นบ้างก็เถอะ

'แล้วตอนนี้เธอคิดว่าสิก้าสบายดีหรือไงห้ะ ที่จู่ๆเธอก็มาเย็นชาเชยเมยใส่เค้าแบบนี้น่ะ ไม่รักเค้าแล้วก็บอกมาตรงๆสิ'
แทยอนที่เคยใจเย็นและอารมณ์ดีแบบที่เธอเคยรู้จักบัดนี้เค้ากำลังทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเค้ากำลังหมดความอดทนกับเธอแล้ว
ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้ขึ้นเสียงหรือตะคอกใส่เธอเลยแต่น้ำเสียงเย็นยะเยือกแบบนั้นมันช่างน่ากลัวยิ่งกว่าอารมณ์เดือดด่านไม่รู้กี่เท่า

"เปล่าไม่ใช่ฉันไม่รักแต่ฉันไม่อยากให้เค้ารักฉันมากขนาดนี้ ฉันอยากให้เค้ารักตัวเองบ้าง"
มันคือเรื่องจริงเพราะถ้าเธอไม่ได้รักเจสสิก้าเลยเธอก็คงไม่แคร์เค้าหรอกเธอก็คงทำเหมือนกับว่าเค้าเป็นแค่ของเล่น
ที่เธออยากจะหยิบมาเล่นเมื่อไรก็ได้ไม่ต้องแคร์ว่าเค้าจะรู้สึกยังไงเสียใจแค่ไหนถ้าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้ามากจนสามารถยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเค้าได้
และเธอก็คงไม่มานั่งกังวนใจจนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้สึกผิดต่อเค้าถ้าจะยังทำเหมือนตัวเองเป็นคนรักของเจสสิก้าต่อไป...แต่นี่เธอแคร์เค้า
เธอไม่อยากให้เจสสิก้าต้องทรมานเพราะเธอไปมากกว่านี้ยิ่งเค้าตัดใจจากเธอได้เร็วแค่ไหนก็ยิ่งดีแค่นั้น
เธอยอมเป็นฝ่ายถูกเค้าเลิกรักหรือถูกเจสสิก้าเกลียดไปเลยยังจะดีเสียกว่าเพราะเธอรู้ว่าเจสสิก้าต้องเจ็บกว่าเธอไม่รู้กี่เท่า

'แล้วเธอคิดว่าทำแบบนี้มันถูกแล้วหรือไง' แทยอนยังคงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาเธอรู้นะว่าแทยอนกำลังไม่เข้าใจว่าเธอทำแบบนี้ไปทำไม
และเธอก็ไม่รู้จะบอกเค้าว่าอะไรเช่นกัน คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนัก
"ก็ฉันไม่รู้จะทำยังไงนี่เวลาเค้าอยู่กับฉัน ฉันก็กลัวว่าจะเผลอไปทำอะไรเค้าอีก"
เรื่องนั้นเธอก็ยังกลัวเพราะเธอเองก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากสัมผัสแตะต้องเจสสิก้าแล้วเรื่องเชิงนั้นมันมีผลกระทบต่อจิตใจของเจสสิก้าเหมือนกัน
และเธอก็รู้ตัวว่าตัวเองเป็นยังไง เวลาที่อยู่กับเค้าทุกครั้งเธอก็อยากจะสัมผัสเค้าและปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอหลงใหลเค้ามากแค่ไหน
ทั้งร่างกายเค้าคำพูดหวานๆที่เค้าเอื้อนเอ่ยบอกเธอจนรวมไปถึงนิสัยน่ารักๆแบบนั้นทุกอย่างที่เป็นเจสสิก้า
เธอปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าเธอทั้งรักทั้งชอบและหลงใหลเค้าจริงๆ..

'ทำไม...เธอรังเกียจเพื่อนฉันแค่เรื่องแบบนั้นเหรอ' เจอถามแบบนี้บางทีเธอก็อยากจะบอกแทยอนไปนะว่าจริงๆแล้วนะเธออยากได้เพื่อนเค้ามากแค่ไหน
อยากกอดอยากจูบอยากคลอเคลียและเธอก็ไม่ได้สนใจด้วยว่าในอดีตเจสสิก้าจะเจออะไรมา หรือว่ามันอาจจะน่ารังเกียจมากกว่านี้เธอก็ยังอยากได้เค้าอยู่ดี
"เปล่าไม่ใช่นะ ฉันไม่อยากผูกมัดเค้า ไม่อยากให้เค้ายึดติดกับฉันมากเกินไปเพราะยิ่งได้รู้ว่าว่าเค้ารักฉันมากแค่ไหน
ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดที่อาจจะไม่เคยรักเค้าได้มากเท่าที่เค้ารักฉัน" แต่เสเตฟานี่ก็ตอบแทยอนไปได้แค่นี้จริงๆเธอบอกอะไรเค้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วเธอไม่รู้จะบอกเค้ายังไง
ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เค้าเข้าใจ และถ้าแทยอนรู้เค้าอาจจะเกลียดเธอไปเลยก็ได้

'แต่มันก็ไม่จำเป็นนิว่าเธอจะต้องทำแบบนี้'
"แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะแทยอน เธอบอกฉันหน่อยสิฉันต้องทำยังไง ถ้าฉันอยากให้เค้ารักตัวเองมากกว่าที่รักฉัน" เธออยากรู้จริงๆว่ามันมีทางออกทางอื่นอีกจริงๆใช่มั้ย
และถ้ามันมีเธอก็อยากจะขอคำแนะนำจากเค้าถ้าทางออกของแทยอนมันโอเคเธอก็จะรีบทำตามที่เค้าแนะนำอย่างไม่รังเลอะไรเลย
'ฉันเข้าใจเธอนะสเตฟานี่เพราะฉันก็เคยเป็น แต่ฉันไม่คิดแบบเธอเพราะฉันรู้ว่า...ถ้าหัวใจคนมันจะรักใครซะอย่างมันก็ไม่มีอะไรห้ามไว้ได้หรอกจริงมั้ย หรือเธอไม่เคยรักใคร'
สเตฟานี่เบิกตากว้างตกใจไม่น้อยที่ปลายสายพูดมาว่าเค้าก็เคยเป็นหมายความว่าไงเค้ารู้แล้วเหรอว่าเธอเป็นอะไร
ทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้และถ้าเค้าเข้าใจเธอจริงๆเค้าพอจะบอกเธอได้หรือเปล่าว่าเธอควรทำอะไรต่อไปดี
"แล้วเธอทำยังไงล่ะบอกฉันหน่อยสิ"

'ฉันเหรอก็แค่ทำตัวให้เป็นคนรักที่ดีให้มากที่สุดไงแค่ใช้ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันให้มันคุ้มค่าที่สุดแค่นั้นเอง หรือเธอไม่อยากให้คนที่เธอรักทำแบบนั้นกับเธอ'
แต่ทางออกของแทยอนก็ทำให้เธอต้องยกมือขึ้นมากุมขมับแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆมันเป็นวิธีที่ดีนะ
แต่มันจะดีไปได้นานแค่ไหนกันล่ะถ้าวันนึงเจสสิก้าเกิดรู้ความจริงที่เธอรู้สึกขึ้นมาเค้าจะเป็นยังไงถ้าก่อนหน้านั้นเราก็รักกันดี
"แล้วแบบนั้นมันจะไม่ยิ่งทำให้เค้าตัดใจไม่ได้มากขึ้นเหรอ"

'หมายความว่าไงเธอพูดอย่างกับจะเลิกกับเพื่่อนฉัน'


“ฉันก็ไม่รู้แต่ฉันกลัวว่ายิ่งทำแบบนั้นเค้าก็จะยิ่งรักฉันไม่ใช่เหรอ “ ซันนี่เริ่มตะงิดๆในใจ
“แล้วทำไมเธอต้องพูดเหมือนเธอไม่อยากให้เค้ารัก..หรือไม่ก็เหมือนเธอคิดว่าเธอรักเค้ามากกว่านี้ไม่ได้แล้วงั้นแหละ “
ถึงจุดนี้สเตฟานี่เริ่มไม่รู้จะตอบซันนี่ไม่ถูกแล้ว แต่จริงๆใจเธอมันก็รู้สึกแบบนั้นอยู่จริงๆนั่นแหละ
“ฉันรู้สึกว่าฉันรักเค้ามากกว่านี้ไม่ได้แล้วแต่ฉันก็ตอบเธอไม่ได้ว่ามันเพราะอะไร” “ แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ “
“ฉันพยามห่างเค้าออกมาอยู่ “ ซันนี่ก็รู้สึกว่าเป็นอย่างนั้นมันดีที่สุดแล้วถ้าสเตฟานี่จะมั่นใจว่ารักเจสสิก้ามากกว่านี้ไม่ได้แล้วน่ะนะ





หลังจากที่ออกมาจากศูนย์บัญชาการแล้วยุนอาก็นั่งตะหงิดๆอยู่ในใจว่าแทยอนเป็นอะไรแต่ก็ยังไม่กล้าถามเดี๋ยวสาวเจ้าจะแปลปรวนอีก
แต่ไม่รู้เธอคิดไปเองหรือเปล่านะว่าตั้งแต่ตื่นมา ไม่สิ ก่อนนอนดูแทยอนจะดุๆยังไงก็ไม่รู้จะหอมจะจูบก็ไม่ยอมบอกง่วงแล้วจะนอน
ตอนแรกก็ไม่ได้คิดมากอะไรสงสัยง่วงมากเลยหงุดหงิดเธอก็เลยแค่นอนโอบเอวเค้าไว้หลวมๆจากด้ายหลังเชื่อมั้ยนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่แทยอนนอนหันหลังให้เธอน่ะ
ถึงจะรู้สึกโหวงๆอยู่หน่อยแต่ก็ขมตาหลับไปได้
แต่พอตื่นเช้ามาแล้วแทยอนยังหงุดหงิดอยู่เนี่ยสิเริ่มหวั่นๆไม่รู้เป็นอะไรเมื่อตอนก่อนจะออกมาเธอก็ถามแทยอนไปแล้วรอบนึงแต่สาวเจ้าก็บอกแค่ว่า "เดี๋ยวก็รู้"
แล้วสาวเจ้าก็บอกว่าตอนบ่ายให้พอไปกินข้าวที่ร้าน ยูนิ (ชื่อร้าน) ร้านเดิมที่แทยอนสนิทกับเจ้าของร้านอ่ะ
ยุนอาก็อือๆออๆไปเวลาเมียโกรธนี่มันเหมือนตกนรกเลยนะ

ขับรถไปก็มองเค้านั่งจิ้มไอโฟนไปดูแล้วก็คงคุยกับเจสสิก้าไม่ก็คริสตัสแหละ
เออมาถึงเรื่องคริสตัลคิดแล้วก็อายตัวเองเชื่อมั้ยหลังจากที่รู้ว่าคริสตัลเป็นน้องเจสสิก้านะวันนั้นพอแต่งตัวเสร็จก็รีบไปขอโทษเค้าเป็นการใหญ่
พ่วงด้วยแอบจิกแขวะที่สามคนนั้นรวมหัวกันแกล้งเธออ้ะ คิดดูดิแทยอนก็โคตรเนียนพอนางรู้ทันเธอว่าทำไงเธอจะนั่งเอ๋อก็ยั่วซะให้เธอนั่งสตั๊นไปดิ
แล้วนางก็แอบไปเตี๊ยมกับคริสตัลตอนเธอเดินออกไปเจอเค้ายืนคุยกันนั่นแหละ ส่วนเจสสิก้าเนี่ยแทยอนก็แอปไปบอกตอนอยู่บนรถ
คิดดูสิพวกนั้นแผนสูงเป็นบ้า แล้วแบบคงจะอารมณ์ว่าอยู่ด้วยกันมานานเลยเข้าใจกันง่าย
พอรู้ความจริงแล้วเธอแทบจะทวงคำขอโทษคืนเลย555

แต่ทั้งสามคนก็บอกว่าเรื่องกิ๊กเก่าน่ะเรื่องจริงแทยอนกับครตัลน่ะเคยกิ๊กกันแล้วเจสสิก้ายังเผาต่ออีกนะว่าไอ้เรื่องกิ๊กเยอะน่ะก็เรื่องจริง
ฟังแล้วแบบ...พอหันไปมองหน้าแทยอนทีก็แทบหันหนีไม่กล้ามอง ก็สาวเจ้าเล่นทำสายตาหวานเยิ้มยิ้มหวานๆแบบที่สาวๆเห็นแล้วละลายตาย
ส่อแววถึงเลือดคาสโนวี่อย่างแรงแบบเธอชิดซ้ายมิน่าถึงรู้วิธีทำ...เอ่ออ หลายๆอย่างแบบรู้ทันเธอดักได้ทุกทาง
แล้วที่หวั่นๆคือก่อนหน้านั้นเพิ่งโดนนางกินไงแบบเลือดเมะมาเต็มมากยังกับคนละคนกะเวลายั่วเธอเลย

ว่าแล้วก็เหลือบมองนาง....ยังจิ้มอย่างกับชิงถ้วยนิ

แล้วคริสตัลยังมีมาตอกย้ำอีกนะว่าตอนแรกนึกว่าเธอเป็นเคะซะงั้นเลยอ้ะ เพราะเค้าบอกว่าเมื่อก่อนแทยอนเมะตลอด
ถึงจะตอนที่กิ๊กกับเค้าก็เมะ อื้อหือมากอ่ะเธอแบบเงิบเลยคร่า แล้วแบบคริสตัลใช่ว่าดูเคะที่ไหนล่ะเดินข้างเธอยังแทบจะเป็นผัวเธอได้เลย
แล้วนึกสภาพแทยอนเมะกิ๊กกับคริสตัลเคะ โอ่ยตายๆมิน่าล่ะตอนที่เค้าคุยกันหน้าร้านแทยอนก็ลวนลามคริสตัลตลอดอ่ะ
ไม่ใช่แค่หน้าร้านสิทุกเวลาเลยเหอะ แล้วตอนเล่าคริสตัลยังตบท้ายมาให้เธอแอบหวั่นอีกว่า ไม่น่าเชื่อว่าแทยอนจะเคะได้
น่านเอาสิ ตั้งแต่แรกเธอไม่เคยมองแทยอนเมะได้ เจอแบบนี้ไม่เงิบก็บ้าแล้วกันนะคะ แถมได้เห็นลีลานางตอนนั้นแล้วแบบ...
ขอกินต้มไข่ปลาคร่ะ.....(จุด)



เข้ามานั่งในร้านอาหารสั่งเสร็จไปแทยอนก็บอกขอไปห้องน้ำร่างสูงพยักหน้ารับมองๆดูทำไมโต๊ะที่นั่งวันนี้ยังกับ
โต๊ะพิเศษไม่สิเหมือนจองปิดร้านมากกว่าแทยอนจะทำอะไรกันจะเซอร์ไพร้อะไรหรือไงนะ

อ้าวไม่ได้ปิดร้านเหรอนั่นทิฟฟานี่เดินเข้ามาในร้านสาวเจ้าก็ฉีกยิ้มหวานมาเลย
!!เอ้าๆมานั่งข้างเธอทำไมเนี่ย เฮ่ยเดี๋ยวงานเข้า!!! เมียกูยิ่งผีเข้าอยู่ แล้วผัวนางก็พี่กูนะเฮ้ยย
เมียกูเดินมาแล้ววขยับหนีสุดฤทธ์ ไม่อ้าววจะขยับตามมาทำไม ทีเมื่อก่อนจะแตะมือทีก็สะบัดทิ้งแล้ว เอ่อ..แฮ่
ยุนอาหน้าซีดเป็นไก่ต้มพร้อมยิ้มแหยๆเมื่อภรรยาตัวเล็กยืนเท้าสะเอวมองเธอกับทิฟฟานี่ตาขวาง ร่างสูงพยามแกะๆมือคนสวยออกจากแขนตัวเอง
แทยอนกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงฝั่งตรงข้าม

"ปล่อยเค้าเกาะไปเถอะค่ะยุนอา แทเข้าใจ" แทยอนเอ่ยเสียงเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่เสียงเรียบๆแบบนั้นนั่นแหละที่ทำเอาร่างสูงไรขนลุกชัน
และประกอบกับสีหน้าเย็นชาจนยุนอาเองยังไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าคนตัวเล็กนั้นคิดและรู้สึกอะไรอยู่
"ท..แทยอนเข้าใจว่าอะไร ย..ยุนไม่ได้อะไรกับทิฟฟานี่นะ" ยุนอาพูดติดๆขัดๆแถมยังรนรานมือข้างที่ว่างก็พยามแกะเรียวนิ้วของสาวหน้าหวานออกจะแขนตัวเอง
แทยอนเลิกคิ้วนิ่งๆแต่ยิ้มมุมปากอยู่ ยุนอารู้สึกว่าแค่รอยยิ้มแบบนั้นก็สามารถฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆได้แล้ว
"ทิฟฟานี่ปล่อย..ฉันไม่อยากผิดใจกับแทยอนนะแล้วก็ไม่อยากมีเรื่องกับเจ้าของเธอด้วย"
ยุนอารีบหันไปบอกร่างบางที่ยังทำเชิ่ดๆเริ่ดๆเกาะแขนเธออยู่นั่น ทิฟฟานี่สะบัดหน้ากลับมามองเด็กร่างสูงด้วยสายตาไม่สบอารมณ์เท่าไร
"ไหนบอกยังรอฉันเสมอไง ฉันก็มาให้แล้วเนี่ย" ยุนอาหันขวับจ้องหน้าทิฟฟานี่กลับทันทีเรียวคิ้วขมวดเป็นปมแน่น
เธอไม่รู้จริงๆว่าทิฟฟานี่พูดถึงอะไรและหมายความว่าไง เค้าพูดอย่างกับจะเลิกยุ่งกับแทงกูแล้วกลับมาหาเธองั้นแหละ
แต่ขอโทษเถอะตอนนี้เธอเจอคนที่ใช่กว่าเค้าหลายเท่าใช่ตรงที่เค้าไม่ได้มีแค่ความสวยที่คอยกัดกินหัวใจ
ไม่เหมือนกับที่เธอชอบทิฟฟานี่เพราะทิฟฟานี่สวยแต่ไม่มีสิ่งอื่นที่ตรงกับใจเธอเลย
"ฉันบอกเมื่อไรห๊ะ แต่ถึงจะบอกไม่บอก แล้วเธอจะมายุ่งกับฉันทำไมเธอมีเจ้าของแล้ว และฉันก็ไม่ได้รักเธอแล้วเข้าใจมั้ย ฉันรักแทยอน"
ทิฟฟานี่สะบัดหน้าไปมองหน้าแทยอนที่ยังคงนั่งยิ้มสะใจอยู่นั่นแล้วก็ต้องเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้ หน้าแทยอนตอนนี้ทั้งดูร้ายทั้งกวนแถมยังท้าทายด้วยพอๆกับแทงกูเลย

"แทยอน หึ มีอะไรให้เธอรักนักรักหนาเหรอยุนอา เธอเห็นผู้หญิงคนนี้ดีกว่าฉันงั้นเหรอ" ทิฟฟานี่ทำเสียงขึ้นจมูกพราะสะบัดเสียงตรงท้ายประโยคเชิงว่ากูมั่นใจว่ากูเป๊ะกว่า
"แล้วเธอมีอะไรดีเหรอ" แทยอนสวนขึ้นมาเสียงเรียบใบหน้ายังเปื้อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ แหมคิดจะหาเรื่องผัวๆคงต้องโดนบ้างล่ะ
ทิฟฟานี่แทบจะอ้าปากค้างถลึงตาใส่ร่างเล็กอีนี่กล้าด่ากูเหรอ นี่ไม่มีเคยมีใครกล้าพูดแบบนี้กับเธอเลยนะ
ให้ตายเถอะถึงจะรู้สึกอะไรบางอย่างอยู่ลึกๆแต่ตอนนี้ทิฟฟานี่ไม่มีทางยอมให้แทยอนมาหยามหน้าเธอแบบนี้แน่
เมื่อตั้งสติได้ใบหน้าสวยหวานก็เชิ่ดคางขึ้นอย่างมาดมั่นแสยะยิ้มเล็กน้อย
"สวยกว่า เก่งกว่าสดกว่า สะอาดกว่า..." "ทิฟฟานี่!!เธออย่ามาว่าแทยอนแบบนี้นะ" ยุนอาโพร่งตัดบทร่างบางอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
ที่ทิฟฟานี่มาพูดจาดูถูกใส่แทยอนแบบนั้นเพราะเธอรู้ดีว่าแทยอนเป็นยังไงและไม่มีทางจะด้อยกว่าทิฟฟานี่แน่นอนเธอมั่นใจ
"ปล่อยเค้าเถอะค่ะยุนอาแทรู้ตัว แล้วเธอล่ะทิฟฟานี่รู้ตัวหรือเปล่า"
แทยอนยังคงนิ่งและดูเย็นชาไม่ต่างไปจากเดิมเลยเธอยอมรับนะว่าทิฟฟานี่สวยกว่าเธอจริงๆแต่อีกสองสามข้อนี่...ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร
"หมายความว่าไงยะ ที่บอกว่ารู้ตัวหรือเปล่าน่ะ ฉันก็แค่พูดความจริง" ทิฟฟานี่เริ่มจะหงุดหงิดขึ้นมาจริงๆแล้วสิเมื่อถูกคนตัวเล็กนั้นจิกแขวะแทะเล็มอยู่อย่างนั้น
ไหนจะสีหน้าเย็นชาราวกับไม่รู้สึกอะไรกับรอยยิ้มกวนประสาทที่เค้าส่งมาให้เธออยู่ไม่ขาด
"เหรอ..อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องเธอนะทิฟฟานี่" แทยอนเริ่มเปลี่ยนเป็นใช้น้ำเสียงท้าทายกวนประสาทยั่วโมโห
จนทิฟฟานี่แทบอยากจะลุกไปตบใบหน้าไร้ความรู้สึกแต่ดูกวนประสาทนั้นให้มันรู้แล้วรู็รอด

"ทิฟฟานี่เธอจะเอาอะไรเนี่ย" ยุนอาเหมือนจะหัวเสียไม่น้อยที่จู่ๆก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาโดยที่เธอไม่ทันจะได้รู้เรื่องอะไรเลย
แต่โชคดีที่แทยอนเป็นคนใจเย็นมากพอไม่อย่างนั้นนะเธอแทบไม่อยากจะนึกภาพเลยถ้าสองคนนี้เกิดมีปากเสียงกันรุนแรง
จนถึงขั้นลุกขึ้นไปสู้กันเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็เองก็ไม่รู้จะห่วงใครดีทิฟฟานี่ก็เก่งใช่ย่อยแถมยังร้ายกาจอีก
สำหรับแทยอนไม่รู้ทำไมในความรู้สึกลึกๆเธอถึงคิดว่าแทยอนน่าจะฆ่าทิฟฟานี่ได้สบายๆเลยมั้ง
แต่ก็ยังแน่ใจอะไรไม่ได้เพราะเธอไม่เคยเห็นแทยอนสู้ใครแบบจริงๆจังๆสักที
"เธอไงยุนอา...เลิกกับแทยอนเถอะ" ร่างสูงชะงักไปพลางหันไปจ้องหน้าทิฟฟานี่อย่างไม่เข้าใจ
ที่ร่างบางนั้นตอบมาได้เสียเต็มปากเต็มหน้าตาเฉยคำตอบแบบนั้น หรือจะเรียกว่าเป็นคำสั่ง?ดีล่ะ
"เธอจะบ้าเหรอ แล้วจะเอาไปทำอะไรอีกเธอก็มีพี่ ท... เจ้าของอยู่แล้วนี่" พอตั้งสติได้ยุนอาก็รีบถามย้อนทันทีจนเกือบหลุดพูดชื่อใครอีกคนออกมา
เธอเหลือบมองหน้าแทยอนเล็กน้อยเพราะจำได้ว่าเจสสิก้าเคยบอกไม่ควรพูดชื่อของใครอีกคนให้ทั้งคนสองได้ยินไม่ว่าจะแทยอนหรือแทงกู

"แทงกูน่ะเหรอ..เออเธอเป็นของแทงกูนี่แล้วกลับมายุ่งกับยุนอาทำไม"
คราวนี้ยุนอาชะงักอ้าปากค้างทันทีทำไมแทยอนกลับพูดถึงแทงกูราวกับว่าเค้าเป็นแค่คนรู้จักกันเป็นพี่น้องกันที่ไม่สนิทกันเฉยๆอะไรแบบนั้น
แถมยังพูดด้วยน้ำเสียงปกติเอามากๆจนแทบไม่อยากเชื่อว่าเค้าจะไม่ถูกกันจริงๆ แว๊บนึงเธอทำได้เห็นว่าแทยอนแสยะยิ้มร้ายๆออกมา
ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้สึกเลยว่าเค้าสองคนเหมือนกันจริงๆเหมือนมากๆเลยด้วย จนเธอนึกอยากจะถามใจตัวเองว่าที่ชอบแอบหวั่นไหวกับแทงกูเพราะแบบนี้ด้วยหรือเปล่า
แต่ถึงจะสงสัยแต่เธอก็รู้ดีว่าสถานการณ์ตอนนี้มันไม่สมควรจะถามอะไร

"แล้วเธอจะทำไมฉัน ฉันเป็นของแทงกูก็จริง แต่ตอนนี้ฉันอยากได้ยุนอาแล้วฉันก็ต้องได้ "
ทิฟฟานี่ยังสะบัดเสียงใส่แทยอนไม่หยุเหย่อน ร่างเล็กยังคงยกยิ้มเจ้าเล่ห์เชิงอยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าใครกันที่ถือไพ่เหนื่ออีกฝ่ายอยู่
"ฉันคงไม่ทำไมหรอกเพราะฉันเชื่อใจยุนอามากพอและฉันก็มั่นใจว่าเค้าจะไม่กลับไปยุ่งกับเธอ แต่เธอน่ะที่ทำแบบนี้เพราะทนยอมเป็นของตายของแทงกูไม่ได้หรือไง"
ทิฟฟานี่ถึงกับหน้าชาขึ้นมาเมื่อเจอคำพูดแทงใจดำแบบนี้ที่ถูกแทยอนตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับแทงกูจนต้องทำมาทำเรื่องบ้าๆแบบนี้
แถมเค้ายังดูจะรักและมั่นใจในตัวยุนอามากเสียจนเธอแทบถอดใจ แต่เธอไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆหรอก เธอมาไกลเกินไปแล้ว
"เหอะ..เธอไม่รู้เหรอว่ายุนอาน่ะรักฉันมากแค่ไหน" ทิฟฟานี่ยังคงหาหนทาง(แถ)เพื่อให้ตัวเองสามารถเอาชนะแทยอนให้ได้
"ทิฟฟานี่ฉันยอมรับนะว่าฉันเคยรักเธอมาก แต่ตอนนี้ฉันรักแทยอนมากกว่าและมันมากพอที่จะไม่เหลือใจไว้ให้ใครได้อีก..โดยเฉพาะเธอ"
คราวนี้เมื่อยุนอายืนยันหนักแน่นออกมาขนาดนี้ทิฟฟานี่ก็ไปไม่เป็นแล้วสิเธอหันไปถอนหายใจแรงๆใส่ร่างสูงเชิงไม่สบอารมณ์
...หึ๊ยยไอ้เด็กบ้าคิดว่าฉันจะพิศวาสเธอมากนักหรือไง ได้แต่คิดแบบนั้นอยู่ในใจไม่อาจพูดออกไปอย่างที่อยากให้เค้ารู้ได้


"เอาเถอะๆพอได้แล้วฉันแทบจะหลุดขำเธอหลายครั้งแล้วนะ ทิฟฟานี่เธอดูไม่ออกเลยเหรอว่าที่คุยกับเธอน่ะมันไม่ใช่ยุนอา"
แทยอนพูดกลั้วหัวเราะอย่างอดไม่ได้แต่ทิฟฟานี่และยุนอาชะงักนิ่งไปขมวดคิ้วแล้วหันมามองหน้าร่างเล็กอย่างงงๆ
แต่ทิฟฟานี่ดูเหมือนจะมีอาการอย่างอื่นด้วย อึ้ง ช็อค ไม่อยากเชื่อ...ทิฟฟานี่เสียรู้แทยอนไปแล้วเต็มๆ
ให้ตายเถอะนี่นอกจากจะแพ้แทงกูอย่างหมดท่าแล้ว เธอยังจะมาแพ้แทยอนอีกหรือไง เจ็บใจเป็นบ้า

แทยอนส่ายหน้าเบาๆ แหมยุนอาน่ะซื่อจะตายทำแบบนั้นไม่ได้หรอกเพราะถ้าเป็นยุนอามันจะม่อแบบตรงๆแบบที่น่ารักก็บอกน่ารัก
ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงแต่ที่เธอคุยกับทิฟฟานี่น่ะดูปราดเดียวก็รู้แล้วว่าความในของแต่ละคำมันไม่มีความซื่อตรง
อย่างแบบถ้าจะบอกว่าน่ารัก เธอก็จะประมาณแบบอยากเจอเธอจังคนน่ารัก อะไรแบบนั้น
คือเอาง่ายๆว่าทุกประโยคมันส่อได้หมดอ่ะซึ่งยุนอาไม่มีแน่

"หึหึ ทีนี้รู้หรือยังล่ะว่าฉันมีอะไรดี ถึงได้หว่านล้อมให้เธอกลับมาเจอยุนอาได้เนี่ย"
แทยอนยังคงหัวเราะร่วนพร้อมเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเชิงท้าทายอย่างกวนๆ ร่างสูงยิ่งขมวดคิ้วแน่น
“หมายความว่าไง” ร่างสูงถามออกมาอย่างงงๆเธอส่งยิ้มหวานกลับไปให้เค้าทีนึง
“เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง” บอกเค้าเสียงพร่าก่อนจะเลื่อนสายตากลับไปมองใบหน้าเรียวสวย

"แทยอน!!ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่คอยดู" ทิฟฟานี่พูดรอดไรฟันก่อนจะลุกพรวดเดินออกไปจากร้านแต่ก็ต้องชะงักเมื่อแทยอนคว้าข้อมือเธอไว้
เหลือบมองเค้าเล็กน้อยแล้วสะบัดเชิ่ดหน้ากลับไปทางเดิมพยามบิดข้อมือให้หลุดจากพันธนาการจากคนตัวเล็ก
แต่เค้ากลับดึงให้เธอโน้มตัวลงไปหาเค้าและไม่ว่าเธอพยามจะฝืนอย่างไรมันก็ไม่เป็นผล
ทำไมเค้าแรงเยอะขนาดนี้เนี่ยตวัดสายตาไปมองหน้าเค้าในระยะใกล้กลีบปากอวบเม้มเข้าหากันแน่น
"ให้ยุงกี้ดูเลยไม่ได้เหรอคะ เอาแบบชัดๆนะ" แทยอนพูดเสียงทะเล้นพลางทำหน้าท้าทาย

"พี่แทอย่าเลยนะ"
ยุนอาเริ่มรู้สึกว่าคนรักกำลังจะทำอะไรเสี่ยงอันตรายเข้าแล้วไง เลยต้องรีบพยามปรามเค้าไว้เธอรู้ดีว่าทิฟฟานี่น่ะอันตรายจะตายไป
ไม่สิยิ่งถ้าแทงกูรู้....โอ๊ยเธอไม่อยากจะคิดเลย
ทิฟฟานี่พยามจะสะบัดข้อมือของตัวเองให้หลุดออกจากพันธนาการแต่แทยอนนั้นก็มีแรงเยอะเหลือเกิน
ร่างเล็กผุดลุกขึ้นยืนข้างๆร่างบางแล้วก้าวมายังฝั่งที่ยุนอานั่งอยู่แล้วกระซิบบอกร่างสูง
"พี่ขอเคลียร์ให้จบๆก่อนแล้วกัน รออยู่นี่นะเดี๋ยวมา ....ไม่ต้องห่วงเค้าสู้พี่ไม่ได้หรอก ถ้าอยากรู้ก็เปิดวอทแอปดูนะคะ"
พูดจบก็แล้วจุ๊บแก้มเค้าไปเบาๆแล้วจัดการรวบแขนของทิฟฟานี่ทั้งสองข้างไว้ด้วยมือข้างเดียว
ก่อนจะลากตัวทิฟฟานี่เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างสบายๆ

ยุนอาถอนหายใจพรวดเธอรู้นะว่าแทยอนน่ะแรงเยอะฉลาดคงไม่โดนทิฟฟานี่ทำอะไรง่ายๆหรอกแต่ทิฟฟานี่ก็ร้ายใช่เล่นเลยนี่
จะห่วงก็แต่ ถ้าทิฟฟานี่ไปบอกแทงกูล่ะก็เรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแน่แล้วยิ่งสองคนนั้นไม่ถูกกันอยู่แล้วอีก
ว่าแล้วก็อยากรู้เลยต้องหยิบไอโฟนขึ้นมาดู เธอไม่รู้หรอกว่าทิฟฟานี่เอาเบอร์ใหม่เธอมาจากไหนแต่เธอรู้แค่ว่าทิฟฟานี่ทักแอปเธอมาตั้งหลายวันแล้ว
และเธอก็ไม่เคยตอบแต่นางก็ยังทักมาอยู่เรื่อยๆเหมือนคุยคนเดียว

พอได้เห็นร่างสูงก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจนี่ทำไมเธอถึกไม่รู้เรื่องเลย แทยอนคุยกับทิฟฟานี่ตั้งแต่แรกๆที่ทิฟฟานี่ทักมาเลยเหรอเนี่ย
โอ้โหแม่จ้าววว นี่เมียกูเหรอทำไมมันเอิ่มม...ขนาดนี้วะ กูยังไม่ขนาดนี้เลย นี่ถ้าเป็นใครที่ไม่รู้มาเห็นนะ
ก็ต้องคิดแหละว่าไอ้สองคนที่คุยกันในนี้เนี่ยมันแฟนกันแหงๆ แต่พอไล่ขึ้นไปดูตั้งแต่แรกแทยอนก็คุยเหมือนไม่ค่อยสนใจถามคำตอบคำ
เออช่วงแรกเนี่ยเธอก็รู้สึกนะว่าถ้าเป็นเธอ เธอก็คงจะตอบประมาณนี้แหละ

ยุงกี้คิดถึงจัง

ใครอะ
เอาเบอร์มาจากไหน

แหม แค่นี้ทำเป็นจำไม่ได้
หรือว่าชื่อ ยุงกี้ เนี่ยให้ใครเรียกอีกเหรอคะ

อ่อ...ก็หลายคนนะแทยอนก็เรียก
ถ้าให้ไล่คงไม่หมดหรอก

แทยอนเนี่ยใช่คนที่เจอวันนั้นป้ะ
ที่ร้าน ยูนิ อ่ะ

ใครเนี่ย
ทิฟฟานี่เหรอ

โธ่...ดีใจนะเนี่ยที่ยังจำได้
เป็นไงบ้างสบายดีเปล่า
คิดถึงฉันมั้ย

ฉันมีแฟนแล้วนะถามอะไรแบบนั้น
แล้วนี่เอาเบอร์มาจากไหน

ฉันรู้เธอยังลืมฉันไม่ได้หรอก
ฉันเอาเบอร์มาจากไหนไม่สำคัญ
สำคัญที่เธอยังรักฉันไม่ใช่เค้า

มั่นใจเกินไปมั้ยจะบอกอะไรให้นะ
ฉันลืมเธอตั้งแต่วันแรกที่ฉันเจอหน้าเค้าแล้ว


แรกๆก็ประมาณนั้นแหละแต่มันก็ยังมีอีกเยอะจนยุนอาอยากจะรู้ว่าแทยอนเอาเวลาตอนไหนไปคุยก็นี้มันเบอร์เธอนี่นา
แล้วเวลาอยู่ด้วยกันก็ไม่เห็นว่าแทยอนจะแตะไอโฟนเธอเลยนี่ และเธอก็ไม่เคยแตะไอโฟนเค้าเหมือนกัน
แต่ช่วงท้ายๆนี่รู้สึกว่าแทยอนจะตอแหลเก่งมาก ทั้งเรียกร้องความสงสารทั้งหยอด จนเธอแอบหวั่นๆ 555

แทยอนเดินกลับออกมาจากห้องน้ำเพียงคนเดียวด้วยสีหน้าปกติ เดินมาก็นั่งลงฝั่งเดียวกับร่างสูง หันไปจุ๊บแก้มเด็กน้อยของเธอไปทีนึง
“รอนานมั้ยคะ” ร่างสูงหันมายิ้มแห้งๆแล้วส่ายหน้าช้าๆจนร่างเล็กอดขำเบาๆไม่ได้ เธอรู้นะว่านานอ่ะ 555
"พี่แท ขอโทษนะ พี่ตอแหลโคตรเก่งอ่ะ"
ร่างเล็กขวับชี้หน้าร่างสูงเชิงว่า มึงกล้าด่ากูเหรอกูเมียมึงนะเฟ่ย เด็กมันก็ย่นคอหนีทำตาปริบๆแล้วยื่นไอโฟนมันมา
"นี่พี่ไปคุยกับเค้าได้ไงเยอะแยะขนาดนี้เนี่ย" แทยอนหัวเราะร่วน “พี่เคยทำอะไรไม่ได้ด้วยเหรอ” ไอ้แฟนเด็กมันก็ยู่ปากใส่แป๊บนึงมันก็หันซ้ายหันขวา
“พี่ฆ่าทิฟฟานี่หมกส้วมไปแล้วหรือไง เค้ากลัวนะเนี่ย..” “ไอ้บ้า...กลัวอะไร” ตบกระบาลมันไปทีดูมันถามเข้าสิ
“ไม่รู้ปีนช่องแอร์ ออกไปยัง555 “ แทยอนหันไปตอบกลั้วหัวเราะ “เออ..พี่แทขอถามอะไรหน่อยสิ”




แทงกูนั่งอยู่กับยูริในคฤหาสน์ของร่างสูงเนื่องจากเมื่อช่วงกลางวันยูริได้ติดต่อมาและถามว่าพอจะว่างไปเจอเค้าคืนนี้หรือเปล่า
เธอก็เช็คๆเคียร์ตารางงานอยู่พักนึกพอตกค่ำถึงได้ออกมาหาเค้าเนี่ยแหละ มาถึงยูริก็ไม่ได้มีพิธีลงตงอะไรมากมาย
ร่างสูงพาเธอเข้ามานั่งในส่วนทำงานแล้วเปิดประเด็นถามขึ้นมาทันที
“ฉันเริ่มไม่ไว้ใจทิฟฟานี่ขึ้นมาแล้วล่ะ” แทงกูคิดเอาไว้อยู่แล้วล่ะว่ายูริต้องพูดเรื่องนี้ เพราะตั้งแต่วันที่เธอใช้ให้ทิฟฟานี่มาเอาของให้วันนั้น
แล้วเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นยูริกับกลับมาจิกแขวะทิฟฟานี่อยู่เรื่อยๆ
ร่างเล็กหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างไม่ซีเรียสมากแต่มองหน้ายูริแล้วก็พอจะเดาออกว่าร่างสูงดูหงุดหงิดอยู่มากเลยล่ะ
“ทำไมจู่ๆถึงคิดแบบนั้นล่ะ ก่อนหน้าฉันเห็นคุณอยากให้ฉันเปิดใจรับทิฟฟานี่อยู่นี่นา” ยูริเคล้นหัวเราะออกมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
ที่แทงกูย้อนเธอกลับเสียอย่างนั่นแต่เธอก็โทษอะไรแทงกูไม่ได้เพราะสิ่งที่ร่างเล็กพูดมามันก็เป็นความจริงทั้งหมด
“ฉันลืมนึกไปว่าถึงยัยนั่นจะยอมคุณ รักคุณแต่เค้าก็ไม่ได้เกรงใจฉันนี่”
“คุณพูดอย่างกับว่าทิฟฟานี่มาทำอะไรคุณงั้นเหรอ” แทงกูแกล้งถามน่าซื่อตาใส เธอไม่แปลกใจหรอกว่าทำไม่ยูริถึงเป็นแบบนี้
แต่เธอรู้ดีเลยด้วยซ้ำว่าร่างสูงนั้นคงโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเมื่อได้รู้ว่าโดนทิฟฟานี่เจาะรหัสห้องแล็บแถมยังช่วยคนที่ยูริจับไว้เป็นตัวประกันไปอีกต่างหาก

ยูรินั่งครุ่นคิดอยู่หลายอึดใจสุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้แทงกูฟังว่าวันที่เกิดเรื่องน่ะทิฟฟานี่เข้ามาที่คฤหาสน์
แต่ด้วยความเป็นยูริที่ชอบกวนโอ๊ยใครไปทั่วเลยเผลอแสดงความหื่นใส่ทิฟฟานี่ไปจนสาวเจ้าหมดความอดทนแล้วอัดชิพใส่ร่างสูงจนหมดสติไป
พอตกเย็นแล้วซอฮยอนกลับจากมหาลัยพอดีถึงได้มาเจอเข้าแล้วเด็กสาวก็รีบพาร่างของยูริเข้าแล็บไปดูอาการ
ไม่นานยูริก็รู้สึกตัวพอนึกขึ้นได้ก็รีบบอกซอฮยอนเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่เค้าจะหมดสติไปตบท้ายด้วยการบอกเด็กสาวว่าให้ไปเปิดกล้องวงจรปิดดู
ถึงได้เห็นว่าทิฟฟานี่ทำอะไรบ้าง

แทงกูนั่งฟังยูริเล่าก็แอบยิ้มอยู่ในใจที่ร่างสูงนั้นจับไม่ได้ว่าความจริงแล้วคนที่ทำทุกอย่างน่ะคือเธอต่างหากล่ะเพียงแต่เธอแค่ใช้ทิฟฟานี่บังหน้าเฉยๆ
“แล้วอยากให้ฉันทำอะไรล่ะ” แทงกูถามหยั่งเชิงหลังจากที่ฟังยูริเล่าเรื่องทั้งหมดต่อด้วยนั่งบ่นอยู่ครู่นึง
“ก็แค่อยากให้เค้ามาทำอะไรแบบนี้อีกแล้วกันไม่งั้นฉันอาจจะต้องทำร้ายเค้าบ้าง”
แทงกูยกยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบของร่างสูงเธอรู้ดีว่ายูริไม่อยากทำร้ายทิฟฟานี่เพราะรู้ว่าเธออาจจะไม่พอใจเค้าได้
แต่แทงกูเองก็ไม่ได้อยากจะมีปัญหาอะไรกับยูริถึงได้ใช้ทิฟฟานี่บังหน้าไง
แล้วที่ต้องทำอะไรแบบนั้นก็เพราะเธอไม่อยากให้ยูริขังตัวประกันไว้นานเกินไปแถมยังถูกใช้งานหนักแบบนั้นอีกก็เท่านั้นแหละ
ส่วนข้อมูลที่เธอให้ทิฟฟานี่มาเอาน่ะเรื่องนั้นเธอกับยูริรู้กันอยู่แล้ว

แล้วเรื่องที่ยูริเห็นแค่ทิฟฟานี่ในภาพวงจรปิดน่ะก็ไม่แปลกอะไรเพราะแทงกูมาที่คฤหาสน์ยูริบ่อยเสียจนแทบจะรู้ทุกซอกทุกมุมแล้ว
และเธอก็คำนวนไม่ผิดว่าควรจะเดินยังไงให้กล้องจับภาพเธอไม่ได้ก็แค่นั้นเอง
เพราะยูริน่ะไม่เคยใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ไงล่ะเธอถึงได้กล้าไว้ใจ้เค้าเพราะถึงอย่างไรเธอก็สามารถเอาชนะเค้าได้อยู่ตลอดเวลา

From...Writer

อยากรู้มั้ยแทยอนกับทิฟฟานี่ไปทำอะไรกันในห้องน้ำ หึหึ

ใจเย็นๆค่ะเดี๋ยวรู้ๆ อิอิ

แทงกูไม่ได้คิดจะหักหลังยูรินะแค่ไม่อยากเห็นเพื่อนทรมานคนอื่นเฉ๊ยๆ งิงิ

ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร

แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่

ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา