۞ Amulet Classic ۞ [Chapter XIV]

Chapter XIV





"ท..แท..ง..แทง!"
เจสสิก้าเปิดเปลือกตาขึ้นพอเห็นใบหน้าที่แสนคุ้นเคยอยู่แนบชิดกันมือบางรวบร่างเล็กมากอดไว้แน่น
แทงกูหัวเราะเบาๆพร้อมกดจมูกลงกับแก้มนุ่มของร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยว
แล้วแกล้งแซวเค้าว่าไปทำอะไรมาเธอรู้นะ เค้าก็หัวเราะแล้วฟาดแขนเธอมาทีนึง "บ้า..ทีเธอทำล่ะ" แหมดูเค้าแซวเธอกลับสิ
จะว่าหมั่นเขี้ยวก็ไม่เชิงหรอกเธอเห็นสาวเจ้ากำลังจะอ้าปากพูดอะไรต่อ เลยประกบปิดปากมันซะเลย ป้อนจูบกันอยู่พักใหญ่ก็ผละออกสบตากัน

"กี่ปีแล้วนะที่เราไม่ได้จูบกัน แต่จูบเธอไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ"
ร่างบางเอ่ยพลางทำหน้าครุ่นคิดเรียวแขนเค้าก็ยังคล้องคอเธออยู่ จนได้ยินเสียงกระแอมดังขึ้นนั่นแหละถึงได้หันกลับไปมอง
"เจ๊มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย" แทงกูหันไปถามพลางผละตัวออกมายืนตามเดิม โบอาเดินเข้ามาที่เตียงนิ่งๆถอนหายใจไปที
"ก็นานพอที่จะได้ยินว่าพวกเธอไม่ได้จูบกันมาเป็นปี" เจสสิก้าค่อยๆยันกายขึ้นนั่ง "แต่เราก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่" รางบางพูดเสียงแผ่วพร้อมหลุบตามองต่ำ
"ไม่เป็นก็ดีแล้วไงถ้าเป็นขึ้นมาก็แบบนี้ไงแล้วถ้าดันเป็นพร้อมกันจะทำยังไงคิดบ้างมั้ย" สองสาวปิดปากเงียบกริบก้มหน้ารับฟังต่อ
ก็รู้ว่าที่โบอาบ่นน่ะเพราะเป็นห่วงแต่จะทำไงได้ก็พวกเธอต่างก็ที่แฟนมีคนของตัวเองกันแล้วนี่นามาจูบกันสุ่มสี่สุ่มห้าแฟนเธอไม่มาเห็นแล้วเข้าใจผิดก่อนหรือไงเล่า
บ่นๆ บ่นจนหมดคำจะเอามาบ่นนั่นแหละโบอาถึงได้เดินกลับออกไป เพื่อนรักหันไปมองหน้ากันก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่


เจสสิก้าเหลือบเห็นแทงกูนั่งจิ้มไอโฟนยิกๆก็นึกได้เลยถามหาไอโฟนเธอบ้าง ป่านนี้ยัยหมีหื่นจะหัวใจวายนึกว่าตัวเองทำเธอเป็นอะไรหรือเปล่า
ไอ้ตัวเล็กมันก็เอื้อมไปหยิบมาให้จากบนโต๊ะพลางถามว่าเธอจะนอนนี่มั้ยหรือถ้าจะออกไปไหนหรือเปล่า จะได้ออกไปพร้อมกันขี้เกลียดฟังเจ๊บ่นอีก
เพราะเดียวมันจะไปหาทิฟฟานี่เห็นบอกงอแงเป็นเด็กเลยไม่ได้เจอมาแค่เกือบสองวัน
เจสสิก้าก็เลยลองทักสเตฟฟานี่ไปก่อนเผื่อจะออกไปค้างกับเค้าแต่เค้าก็ไม่ตอบสงสัยจะหลับไปแล้วมั้ง
หันไปถามพรุ่งนี้มีแข่งใช่มั้ยไอ้ตัวเล็กก็พยักหน้างึกๆ
แล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่พร้อมกับบ่นทิฟฟานี่ให้เธอฟังอีกว่าจะรอถึงพรุ่งนี้ก่อนก็ไม่ได้หรอกไม่รู้อะไรจะคิดถึงขนาดนั้น
มือบางก็เลยฟาดก้นคนตัวเล็กไปทีนึงแล้วบอกว่าบ่นเค้าแต่ก็ยอมไปหาเค้าเนี่ยมันน่ามั้ยล่ะ แทงกูก็จิ๊ปากใส่ เจสสิก้าเลยบอกนอนนี่แหละขี้เกลียดแล้ว
และก็บีบๆก้นมันแล้วดันให้มันเดินออกไปเชิงว่าลวนลามเสร็จแล้วไปได้5555 มันก็หันมาจิ๊ปากใส่อีกนั่นแหละ




กว่าแทงกูจะออกมาได้ก็ต้องฟังโบอาสวดไปอีกบทว่านี่พอเจสสิก้าฟื้นก็จะออกไปทันทีเลย แล้วนี่จะไปไหนไปหาทิฟฟานี่อีกล่ะสิ
ร่างเล็กก็ยืนก้มหน้าก้มตาฟังเจ๊แกบ่นจนแกถอนหายใจออกมาเพราะหมดคำจะบ่นอีกนั่นแหละเธอถึงจะหลุดพ้นมาได้อีกระลอก
หึ๊ย..นึกแล้วก็อยากจะอัดเสียงไว้ให้ยัยแสบตัวต้นเหตุนั่นฟังเป็นบ้าแต่ก็ทำไม่ได้อีก
แทงกูขับรถออกมาแถวๆเส้นทางไปไฮทเฮล ซักพักทิฟฟานี่ก็กระโดดมานั่งอยู่บนกระโปรงรถ
มือเล็กก็เอื้อมไปกดปุ่มเปิดหลังคาชั้นบนออก เพียงแว๊บเดียวนางก็สอดตัวลงมายังเบาะข้างๆ

ร่างบางนั่งยิ้มหวานให้เธออยู่นานจนต้องเอ่ยถามว่า"จะยิ้มอะไรนักหนา และดูสิทำไมไม่แต่งตัวให้มันดีดีหน่อย" เห็นแล้วก็อดบ่นไม่ได้จริงๆ
แม่คุณเล่นแหวกนู้นแหวกนี่ แหวกเอวแหวกไหล่แหวกอก คือถ้าคุณนายจะแหวกมันเยอะขนาดนี้น่ะไม่ต้องใส่มันเลยจะดีกว่ามั้ยวะคะ
แล้ววันนี้แม่คุณเธอเฮิดบ้าอะไรวะคะแม่มใส่กระโปรงซะสั้นจุ๊ดขนาดนี้เนี่ย ก้าวเดินทีแทบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
(จริงๆแล้วเห็นหมดตั้งแต่นางกระโดดมานั่งหน้ากระโปรงรถแล้วแหละ)
"นี่ไงดีแล้วไม่ชอบเหรอตั้งใจเอามาให้คุณดูเลยนะคะเนี่ย"
ดูคำตอบเค้าสิมันน่า...มั้ยล่ะจะยั่วอะไรทุกวินาทีขนาดนี้วะคะ นี่เธอผิดใช่ป่ะที่ดันชอบคนยั่วเก่งๆเนี่ย(เก่งไปก็...แฮ่ เลือดจะหมดตัวตาย)
เธอหันไปถอนหายใจแรงๆใส่เค้าไปทีแล้วก็หันไปสนใจกับถนนต่อ "รู้งี้ไม่มาดีกว่า"

"โธ่..แทงกูคะ...ยั่วขนาดนี้คุณไม่คิดจะสนใจบ้างหรือไงคะ" หน้าหวานพูดเสียงเชิงงอนๆเค้าหันมาเลิกคิ้วใส่เชิงกวนๆ "ยั่วแล้วหมดธุระแล้วกลับได้ยัง"
ทิฟฟานี่แทบอยากกรี๊ดใส่หน้าเค้าจริงๆ นี่เค้าเริ่มจะตายด้านแล้วหรือไงวะคะ เธอไม่เคยต้องไปยั่วใครแบบนี้เลยนะ
คนอื่นเค้าจ้องอยากจะกินเธอกันแทบตายห่านก็ไม่เคยมีใครได้แอ้มเธอง่ายๆ แล้วนี่ดูสิเธอยั่วเค้าขนาดนี้แทบจะกระชากเสื้อตัวเองทิ้งอยู่แล้วมั้ง เค้าก็ยังจะไม่สนใจอีกหึ๊ย..
ไม่รู้แหละเธออยากได้อะไรเธอก็ต้องได้สิ เอื้อมมือไปเกลี่ยผมเค้าขึ้นให้ทางแล้วโน้มตัวเข้าไปงับใบหูเค้าเบาๆ
พ่นลมหายใจร้อนๆใส่ลำคอระหงกระซิบเสียงแผ่ว "ไม่สนจริงๆเหรอคะหึ้ม~" พูดจบก็ส่งปลายลิ้นไปและเล็มใบหูขาวๆเนิบนาบ
"จะเอาให้ได้เลยใช่ป้ะ" แทงกูละมือออกมาข้างนึงแล้วดันไหล่เธอให้ผละออกพร้อมกับถามเธอโดยที่ไม่หันมามองหน้า
"แล้วยอมหน่อยไม่ได้เลยหรือไงกัน" ใจคอแทงกูจะถากถางเธอไปอีกไหนกันบางทีเธอก็เริ่มรู้สึกว่าไม่อยากจะง้อเค้าแล้วนะ เหมือนยิ่งง้อก็กลายเป็นยิ่งเหมือนเธอนั่นแหละที่
ยิ่งตามแทงกูก็ยิ่งผลักไส ถ้าวันนึงไม่มีเธอขึ้นมาเค้าจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ย อีกอย่างเธอก็น้อยใจเป็นนะทำไมเค้าถึงชอบปฎิเสธเธอจัง แทงกูหันมามองหน้าเธอนิ่งๆ
"จะเอาวันนี้หรือพรุ่งนี้ ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันพรุ่งนี้มีแข่ง" ได้ยินแบบนั้นก็ทิฟฟานี่ก็เม้มปากแน่นพร้อมกับเบือนหน้าออกไปมองทางข้างหน้า
...มันหน้าเจ็บใจมั้ยล่ะที่ต้องกลายมาเป็นตัวเลือกของใครแบบนี้ ทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้เนี่ย เธอคิดถึงเค้าจะตายอยู่แล้วนะ


ทิฟฟานี่นั่งเงียบหลังจากจบประโยคนั้นของแทงกูเธอไม่อยากเลือกถ้าจะเลือกเธอก็เลือกทั้งสองวัน เค้าหยุดรถไว้นิ่งแล้วขยับหันมามองหน้าเธอ "งอนเหรอ ถ้าจะงอนงั้นกลับ"
"โอ๊ยยยก็ฉันไม่อยากเลือกนี่คะ อยากได้ทั้งสองวันเลยไม่ได้หรือไง" "วันนี้มันจะเช้าอยู่แล้วไว้พรุ่งนี้แล้วกัน"
ทำไมเค้าถึงได้เย็นชาแบบนี้นะไหนว่าเธอพิเศษนักหนาไงแล้วทำไมแทงกูถึงตัดรอนเธอแบบนี้ ไม่คิดบ้างหรือไงว่าเธอจะรู้สึกแย่แค่ไหนเอาแต่ปฏิเสธเธออยู่แบบนี้เนี่ย
เธอเดาสายตาเค้าไม่ออกเลยจริงๆไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่ ถึงแม้ว่าทิฟฟานี่จะเห็นแทงกูไล่สายตามองร่างกายเธอหลายครั้ง
แต่เค้าก็ทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย เธอเลยขยับไปนั่งคร่อมร่างเค้าไว้ เค้าก็ขมวดคิ้วเงยหน้ามองเธอเชิงไม่สบอารมณ์เท่าไร
พอเห็นว่าเค้ากำลังจะอ้าปากพูดเธอก็รีบประกบปากเค้าไปก่อน
แต่...
ทำไม..เค้าเบื่อเธอแล้วเหรอหรือเค้ารำคาณเธอแล้วจริงๆใช่มั้ย
เค้าเม้มปากทำไม แค่คิดขอบตาก็ร้อนผ่าวน้ำตาพาลจะไหลออกมาลำคอก็เริ่มตีบตันอย่างห้ามไม่ได้ เธอผละจูบออกมาช้าๆแล้วมองหน้าเค้าอย่างไม่เข้าใจ
แทงกูยกแขนขึ้นมาปาดความชื้นแฉะออกจากริมฝีปากของเค้า เพียงแค่นั้นน้ำตาที่เธอพยามจะกลั้นไว้ก็ไหลรินออกมาอย่างง่ายดาย
เค้า...เค้าเป็นอะไรทำไมเค้าต้องทำราวกับว่าเค้ารังเกลียดเธอไม่อยากแม้จะจูบกับเธอ เค้าไม่ได้มีอารมณ์ให้เธอเลย
ทิฟฟานี่ก้มหน้าลงไม่อยากให้เค้าเห็นว่าเธออ่อนแอแค่ไหนกับสิ่งที่เค้าทำเธอไม่ควรจะอ่อนไหวจนร้องไห้ออกมาแบบนี้
ร่างบางผุดลุกเพื่อที่จะกระโดดออกไปบนหลังคารถที่ยังคงเปิดทิ้งไว้ พยามที่จะหนีเธอไม่อยากยอมรับว่าตอนนี้เธออ่อนแอเพียงใดเพราะคนคนนี้
เธอไม่ได้ต้องการผลลัพแบบนี้...ทิฟฟานี่เธอกำลังพ่ายแพ้ให้แทงกูอย่างหมดท่า...


ร่างเล็กชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นว่าทิฟฟานี่ร้องไห้ออกมาง่ายๆแบบนี้ แต่มือเล็กก็รีบยกขึ้นคว้าร่างบางไว้แล้วรั้งให้ทิฟฟานี่กลับมานั่งคร่อมตักเธอตามเดิม
ก่อนจะเลื่อนมือไปประคองใบหน้าหวานให้เงยหน้ากลับขึ้นมาสบตากัน ฝ่ามืออุ่นยังคงทาบไว้ที่แก้มนุ่มของร่างบาง
แทงกูใช้นิ้วโป้งปาดหยดน้ำใสๆที่ไหลรินออกมาจากดวงตาสีโลหะนั้นออกเบาๆ "ฉันไม่ได้ตั้งใจ ไม่คิดว่าเธอจะคิดมากขนาดนี้ อย่าร้องไห้สิ วันนี้ฉันทำไม่ได้จริงๆ"
เธอสบตาเค้าให้เค้ารู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจทำให้เค้าเสียใจไม่ได้อยากทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกแย่แบบนี้เลย
"ทำไมล่ะคะ..ทำไมถึงไม่ได้คุณมีเหตุผลอะไรเหรอ " ถามเสียงสั่นระริกหยดน้ำตายังคงไหลออกมาไม่ขาดสาย หมดแล้วความเข็มแข็งที่เคยมีความเด็ดเดี่ยวที่เป็นทิฟฟานี่
ตอนนี้มันหลอมละลายกลายเป็นเพียงหยดน้ำใสๆที่ยังคงไหลรินออกมาจากนัยน์สีโลหะที่วูบไหว "ฉันบอกเธอไม่ได้จริงๆ...สักวันเธอก็จะรู้เอง"
ร่างบางเม้มปากแน่นแทงกูรู้นะว่าเค้าผิดหวังกับคำตอบที่เธอให้เค้าไป แต่เรื่องแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่บอกใครก็ได้นี่นา
มือเล็กดึงร่างอีกคนเข้ามากอดไว้ลูบเรือนผมสีแดงเพลิงเบาๆอย่างปลอบโยน
ทิฟาานี่ซุกใบหน้าลงกับซอกคอเธอจนรู้สึกได้ถึงความชื้อแฉะพร้อมลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดลำคอเธออย่างติดๆขัดๆ

แทงกูปลอบทิฟฟานี่อยู่พักใหญ่จนร่างบางเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว มือเล็กก็จับให้เค้าผละออก
มองเห็นแววตาเค้าช่างเหมือนเหล็กไหลที่เคยแข็งแกร่งแต่ตอนนี้มันถูกรนด้วยความร้อนจนหมองมัวสั่นระริกราวกับว่ามันถูกหลอมละลาย เธอโน้มเข้าไปจุ๊บแก้มเค้าทั้งสองข้างเบาๆ
"อย่าดื้อสิคะ พรุ่งนี้ฉันจะอยู่ด้วยจนเช้าเลยโอเคมั้ย" "คุณไม่ได้เบื่อฉันใช่มั้ยคะ" "ฉันไม่ได้เบื่อเธอหรอกแต่เพราะวันนี้มันจำเป็นจริงๆ"
พอเห็นร่างบางทำท่าเหมือนจะโน้มตัวเข้ามาประกบปากอีกครั้ง แทงกูก็ยกนิ้วแตะที่ริมฝีปากเค้าไว้เชิงปราม พอร่างบางชะงักไปก็หันแก้มให้เค้าแล้วเอานิ้วจิ้มๆเชิงว่าตรงนี้ดีกว่านะ
ทิฟฟานี่กดปลายจมูกโด่งรั้นและกลีบปากอวบเข้ากับแก้มนุ่มแล้วทิ้งไว้แบบนั้นไม่ยอมผละออก และแทงกูก็ไม่ได้ปัดป้องอะไร
หากแต่มือเล็กเลื่อนไปโอบเอวเค้าไว้หลวมๆก่อนจะกระซิบเสียงแผ่วให้คนฟังต้องแอบอมยิ้มน้อยๆ

"รู้มั้ยชุดเธอน่ะโครตเซ็กซี่เลย แล้วรู้มั้ยที่ต้องรีบไล่ให้กลับไปเพราะกลัวอดใจไม่ไหว"



เจสสิก้าเดินเข้ามายังโรงแรมหรูซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอคุ้นเคยดีเธอหยุดทักทายพนักงานอย่างอารมณ์ดีเพราะพวกเค้าพากันมารุมถามเธอ
เป็นไงบ้าง หายดีแล้วใช่มั้ย เธอก็ยิ้มรับตอบไป สบายมากค่ะ หายดีแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วง
ยืนคุยกับพวกพนักงานอยู่สักพักใหญ่ๆร่างบางก็ขอตัวขึ้นไปพบเจ้านายเค้าก่อน พวกเค้าก็ยิ้มรับด้วยความยินดีบอก
บอสอยู่ที่ห้องส่วนตัววันนี้เห็นลงมาสั่งงานๆเสร็จก็บอกจะกลับขึ้นไปนอน เธอยิ้มแล้วเดินขึ้นลิฟท์ไป

"ที่รัก..มาได้ไง หายดีแล้วใช่มั้ย เค้าขอโทษนะ"
เปิดประตูมาสเตฟานี่ก็ดูเหมือนจะตกใจอยู่หน่อยๆที่เห็นเธอ แล้วจึงทักมาอย่างนั้นเธอก็พยักหน้ายิ้มๆแล้วก็เดินเข้าไปกอดเค้าบอก
"ไม่เป็นไรไม่ต้องขอโทษหรอกเธอไม่ผิดสักหน่อย" สเตฟานี่กอดเธอตอบแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
ก่อนจะพาเธอมานั่งยังโซฟาเธอก็คลอเคลียๆเค้าอยู่ตลอด พอรู้สึกเหมือนว่าสเตฟานี่จะดูนิ่งๆไปร่างบางก็ผละใบหน้าออกมาจากซอกคออีกคนก่อนจะเอ่ยถาม
"เป็นอะไรคะหึ้ม" ใบหน้าหวานก็หันมาสบตาเธอบอก " เค้ารู้สึกผิดจริงๆเค้ากลัวว่าจะเผลอทำอะไรเธออีก"
เธอก็ยิ้มแล้วจุ๊บปากเค้าไปทีนึงแล้วบอก "ถึงจะอย่างนั้นเค้าก็จะยอมและก็จะพยามไม่ให้มันเป็นแบบนั้นอีกโอเคมั้ย"
หน้าหวานหันมาทำหน้างงๆเมื่อได้ยินที่เธอพูดแล้วถามว่า "มันบังคับได้หรือไงล่ะ" เธอหัวเราะออกมาเบาๆวาดแขนโอบรอบคอเค้าบอก
"ถึงไม่ได้เค้าก็จะทำให้ได้"พูดจบก็ประกบจูบเข้ากับส่วนเดียวกันขยับกลีบปากป้อนจูบเนิบนาบอยู่ครู่รสจูบก็เริ่มหนักหน่วงขึ้น

สเตฟานี่ผละออกมาแล้วกดจมูกลงที่แก้มนุ่มของคนบนตัก "อย่าเพิ่งยอมเค้าเลยนะขอเวลาทำใจหน่อย" สเตฟานี่เอ่ยบอกคนตัวบางกว่าเสียงแผ่วเธอยังตกใจเกินไป
และเธอก็ยังไม่อยากพาเค้าวกกลับไปคิดถึงเรื่องบนเตียงอีก เจสสิก้ายิ้มตอบกลับมาแล้วพยักหน้ารับ เธอก็ยิ้มบางๆกลับไปก่อนจะซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอเค้าพูดเสียงแผ่ว
"ขอโทษนะมันรู้สึกผิดจริงๆ" มือบางลูบเรือนผมสีแดงเพลิงของเธอหัวเราะเบาๆพร้อมแกล้งแซวเธอว่า "สรุปใครป่วยกันแน่นะ"
เธอเลยงับคอเค้าไปทีพลางออดอ้อนเค้าบอก "ก็คนมันรู้สึกผิดนี่นา" "พอๆไม่ต้องรู้สึกผิดอะไรแล้ว" เธอก็ถอนหายใจออกมาเบาๆถ้าเธอไม่แคร์...เธอก็คงจะไม่รู้สึกผิดมากอย่างนี้หรอกจริงมั้ย
แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าเค้ารู้หรือยังว่าแทยอนเล่าเรื่องบางส่วนให้เธอฟังบ้างแล้ว เธอไม่อยากให้เจสสิก้ารักเธอมากขนาดนั้นเลยเพราะเธอรู้ดีว่าเธอคงรักเค้าไม่ได้ถึงครึ่งที่เค้ารักเธอแน่ๆ
แต่ถ้าถามว่าจริงๆแล้วยังอยากมีอะไรกับเจสสิก้าอยู่มั้ยหรือรังเกียจเค้าหรือเปล่าที่มีมีอดีตแบบนั้น
สเตฟานี่ตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่าเธอไม่ได้รังเกียจเธอก็ยังอยากมีอะไรกับเค้าเหมือนเดิม เพียงแต่เธอไม่กล้าเธอยังกลัวว่าจะทำให้เค้าเป็นแบบนั้นอีก
และยิ่งได้รู้ว่าเค้ารักเธอมากแค่ไหนมันก็ยิ่งทำให้เธอกังวนมากแค่นั้นเพราะเธอไม่อยากทำให้เค้าเจ็บทั้งกายและใจ
ไม่อยากให้เค้าเสียใจถ้าวันนึงเค้าได้รู้ว่าเธออาจจะยังรักเค้าไม่ได้ถึงครึ่งที่เค้ารักเธอ บางครั้งเหตุผลข้อนี้มันก็ทำให้เธอคิดว่าไม่อยากจะผูกมัดเค้าทางร่างกายให้มากกว่านี้




เหมือนภาพเมื่อวานย้อนกลับมาอีกครั้งที่ทางไปยังไฮทเฮล ทิฟฟานี่กระโดดมานั่งหน้ากระโปรงรถเพื่อให้ร่างเล็กรู้ว่า เมียมึงมาแล้วนะเว่ยเปิดหลังคา
"แหมทำไมรีบมาจังบอกว่าจะอยู่ด้วยจนเช้านะไม่ใช่จะอยู่ด้วยก่อนแข่งซะหน่อย" พอร่างบางเข้ามานั่งได้เสียงกวนอารมณ์ก็เอ่ยแซว
หน้าหวานหันมาจิ๊ปากใส่แล้วบอกสั้นๆ "คิดถึงอยากจูบ" นี่..ทิฟฟานี่ไม่ได้สนใจที่เธอแซวเลยใช่ป้ะ "ฉันขับรถอยู่นะจะจูบอะไรตอนนี้เนี่ย"
เออดีจริง มาถึงก็จะเล่นเธอเลยดิอะไรของเค้าเนี่ย นั่นๆอย่าเพิ่งมายั่วเธอตอนนี้น๊าา กรี๊ดดผู้หญิงอันตราย

หลังจากที่รูดซิบเสื้อลงพอให้เห็นเนินอก(ที่พยามดันแทบตาย)ทิฟฟานี่ก็นั่งเท้าคางมองหน้าแทงกูแล้วเลิกคิ้วขึ้นข้างนึง
"คิดว่าไม่รู้เหรอว่ารถคุณน่ะตั้งออโต้ได้ทุกคันแหละ" แทงกูจิ๊ปากอย่างขัดใจ "รู้ดีจริง"

ผ่านไปพักใหญ่ก็ใกล้ถึงที่หมายแล้วทั้งคู่ก็จัดการเช็ดความเรียบร้อยของตัวเอง ทิฟฟานี่นึกแปลกใจอยู่หน่อยก็เลยหันไปถาม"ทำไมวันนี้ถึงเอารถคันนี้มาคะ"(คันสีบลอนด์)
แทงกูไม่รู้จะตอบว่าอะไร"ก็มันเป็นคันที่ใช้ประจำนี่เพราะเอาจริงๆแล้วฉันไม่เคยใช้คันอื่นแข่งหรอกจะมีก็แต่วันนั้นวันเดียวนั่นแหละ"
พอเข้ามาจอดในจุดพักแล้วก็หันซ้ายหันขวานี่คนอื่นยังมาไม่ถึงอีกเหรอช่างเหอะลงไปก่อนก็ได้
ก้าวลงจากรถก็ไม่วายจะพ้นเสียงฮือฮาอีกหมั่นไส้ว่ะมันจะฮือฮาอะไรเยอะแยะ เลยส่งสายตาบอกให้ร่างบางมาใกล้ๆ
"ควงดิ๊" เออนั่นแหละดังกว่าเดิม ช่างแม่มใครจะทำไม ทิฟฟานี่ก็อมยิ้มหน่อยๆเดินเคียงข้างแทงกูเข้าไปยังจุดพัก...เขินนะยะเล่นบ้าอะไรเนี่ย
ทำยังกับตั้งใจให้มันเป็นข่าว เดินเข้าไปนั่งในจุดพักซึ่งวันนี้มันเป็นบ้าอะไรวะทำจุดพักเป็นกระจกใสเนี่ยเหมือนวันที่ไปเป็นเกรสเลยอ้ะ
กูจะทำอะไรลวนลามใครไม่ได้เลยดิแฟนๆเห็นหมด ร่างเล็กขมวดคิ้วเล็กน้อยเชิงขัดใจ



วันนี้ดูเหมือนคนจะเยอะเป็นพิเศษเพราะว่ามันเป็นรอบคัดเลือกรอบสุดท้าย แล้วก็เริ่มเหลือแต่พวกเก่งๆดังๆไงแฟนๆก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา
แทงกูหันไปบอกบอกทิฟฟานี่ว่าเดี๋ยวไปทักทายคนอื่นๆที่มาถึงแล้วก่อน ร่างบางก็พยักบอก"รีบกลับมานะคิดถึง" แหน่ะก็ไม่วายที่แทงกูจะมีมาเล่นกลับบอก "ค่ะคิดถึงเหมือนกัน"
ทิฟฟานี่มองตามแผ่นหลังของร่างเล็กที่เดินอย่างมาดมั่นสงสัยวันนี้แทงกูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษมั้งแต่ก็ดีแล้วแหละ
มองๆอยู่สายตาก็เริ่มเลื่อนต่ำลงไปอีกนิดอย่าหาว่าเธอหื่นกามโรคจิตรเลยนะก็เวลาที่ได้เห็นก้นแทงกูแล้วเธอแทบอยากจะเอื้อมมือไปขย้ำแรงๆจริงๆ
แต่แทงกูก็เคยถามนะว่าทำไมเธอชอบจับก้นเค้าเธอก็บอกไปแบบนั้น เค้าก็บอกว่าเธอโรคจิตร
เอ้า...แล้วทีเค้าบอกว่าชอบก้นเธอเค้าไม่โรคจิตรเหรอเค้าก็ชอบจับเหมือนกันอ้ะ แต่ก็ไม่กล้าว่าเค้าไงเดี๋ยวจะซวยเพราะปาก555

อ่า..ยูริกับยุนอามาแล้ว เอ..แปลกแฮะทำไมวันนี้ไม่เห็นเจสสิก้า
ทักทายสองพี่น้องไปเล็กน้อยก็โดนยูริแซะอีกนิด พอสองคนนั้นถามหาแทงกูเธอก็เพยิดหน้าให้เค้าดู
เธอล่ะไม่ชอบการทักทายของพวกนี้จริงๆเลย
ไม่รู้เป็นบ้าอะไรต้องมาถึงเนื้อถึงตัวและเลือกจะถึงด้วยนะคนไหนถึงมากถึงน้อยและดูดิ๊คุณสามี(?)เธอทักแต่สาวๆสวยๆ หึ๊ย
เห็นและอยากจิกหัวตบ ตบนังชะนีนะไม่กล้าตบหรอกสามี(?)น่ะเดี๋ยวจะได้จบ!!ซะก่อน



พอแทงกูกลับมานั่งได้ซักพักเจสสิก้าก็เดินลงจากรถเข้าปากเรียวสวยก็เอาแต่บ่นๆๆ เธอไม่รู้หรอกว่าเค้าพูดถึงอะไรพูดถึงใคร
แต่เนื้อหาประมาณว่าเหมือนเค้าโดนใครบ่นมาอีกรอบจนหงุดหงิด ทิฟฟานี่นั่งเลิกคิ้วทำหน้าเอ๋อๆไม่ต่างจากคนอื่นๆเท่าไรก็แม่นางเล่นก้าวฉับๆ
เข้ามาถึงก็ทิ้งตัวนั่งตักแทงกู(เพราะแทงกูนั่งกลางๆ)แล้วก็บ่นๆๆไม่หยุดปาก พอเจสสิก้าบ่นเสร็จเธอก็เลยขยับที่ให้นางนั่งแน่ะแปลกแหะที่แทงกูขยับตามมาแล้วให้เจสสิก้านั่งข้างเค้ากับยูริ
ผ่านไปสักพักทิฟฟานี่ก็ขมวดคิ้วพยามฟังเสียงที่ได้ยินแว่วๆจากโฟนขนาดจิ๋วที่วันนี้แอบติดมาเพราะข่าวลือบางอย่าง แล้วมันก็เป็นเรื่องจริง
ฟังจบเธอก็กระซิบบอกแทงกูเค้าหันมาขมวดคิ้วถามเธอรู้ได้ไงเธอเลยบอกเค้าไปหมดเลย ว่ามีเพื่อนผู้หวังดีบอกมา
แทงกูยินได้แบบนั้นก็หรี่ตาเชิงจับผิดร่างบางพร้อมเอ่ยแซว"เพื่อนเธอเนี่รู้เรื่องศัตตรูฉันเยอะจังเลยนะ" ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มบางๆตอบกลับไปให้ร่างเล็ก
รู้อยู่หรอกว่าเค้าแค่แซวเล่นแต่บางทีเธอก็ไม่แน่ใจว่าครั้งนี้มันใช่ศัตตรูของแทงกูหรือเปล่า และเพราะความไม่มั่นใจเธอเลยยังไม่กล้าบอกอะไรร่างเล็กไปมากกว่านี้
แอบได้ยินแทงกูก็บ่นๆเบาๆว่าอะไรไม่รู้แต่ตบท้ายว่าคิดจะฆ่าใครอีกหรือไงวะแป๊บนึงแทงกูถึงหันไปกระซิบเจสสิก้าและก็เกิดอาการซ้ำแบบเดิมจนไปถึงยุนอานั่นแหละ


การแข่งก็ดำเนินไปเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันหน้าคิดนะที่ตอนแรกจัดให้สี่คนนี้แข่งคนละวัน แต่มาวันนี้ดันไล่ขึ้นไปอยู่สี่คู่สุดท้ายติดกัน
ถ้าจะว่าเรียงตามลำดับความดังก็ไม่น่าเรียงแค่สี่คนสุดท้ายสิ ว่าแล้วก็หันไปปรึกษาแทงกูอีกครั้ง
คำตอบของคนตัวเล็กนั้นทำเอาเธออยากชกหน้าเค้าจริงๆเลย เค้าไม่รู้ตารางแข่งหรอกรู้แค่เค้าแข่งวันไหนส่วนคิวก็ท้ายๆอยู่แล้ว ดูสิวันๆเค้าแค่ร์อะไรบ้างเนี่ย
อย่าให้เธอได้เป็นเมียเค้าแบบจริงๆจังๆนะแม่จะเก็บให้เป๊ะเลย ว่าแล้วก็ชักไอแพดออกมาจิ้มๆให้เค้าดู คิดๆอยู่พักนึงเค้าก็เหมือนจะคุยกับใครไม่รู้
เค้าติดโฟนไว้ตลอดเหรอเธอไม่ยักกะรู้ คุยๆด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่พักนึกก็ดูเหมือนจะผ่อนคลายไป
เวลาแทงกูเครียดๆทิฟฟานี่ก็ไม่กล้าอะไรกับเค้ามากหรอกเพราะเหมือนอารมณ์ขี้รำคาณของร่างเล็กนั้นทำให้แทบทุกอย่างขัดใจเค้าไปหมด ร่างบางก็เลยได้แต่นั่งทำตาปริบๆ

เจสสิก้าแข่งคู่ต่อไปแล้วแลดูคนสวยจะเครียดๆนะ จนแทงกูถามไหวมั้ยกังวนเหรอกลัวหรือเปล่าให้นั่งไปด้วยมั้ย
เชื่อมั้ยจนถึงวันนี้ทิฟฟานี่ยังรู้สึกว่าเจสสิก้าเป็นคนที่โชคดีมากเลยที่มีเพื่อนอย่างแทงกูคอยดูแลแบบนั้นจนเธอเองยังแอบอิจฉาอยู่บ่อยๆ
หึมม..แล้วแทงกูก็นั่งไปเป็นเพื่อนเจสสิก้า เสียงฮิอฮาดังพอๆกับตอนที่เห็นแทงกูมากับเธอแหละ
เพราะจริงๆแล้วคนชอบคู่นั้นเยอะนะเพราะเค้าอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่แรกไงอันนี้ก็ทำใจยอมรับแหละ
บางทีก็มีข่าวมั่วๆว่าเธอเป็นมือที่สามของแทงกูและเจสสิก้าอะไรไปนู้น

ฟลึบ ฟลึบ ฟลึบ

"เฮ่ยอะไรอีกวะ"
นั่งคุยกับยูริกับยุนอาต่ออีกพักใหญ่จู่ๆก็มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น ทิฟฟานี่ยูริและยุนอาเด้งตัววิ่งออกมาจากจุดพักทันทีตามสัญชาตญาณ ผู้คนเริ่มตื่นตระหนกวิ่งกันจ้าละหวั่น
เมื่อจู่ๆก็มีชายร่างสูงใหญ่(ใหญ่กว่าคนปกติเยอะอยู่)สามคนปรากฎตัวแล้วทุบทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าจนข้าวของเริ่มพังเสียหายไปเป็นแถบๆ แต่คำถามคือ มันมีตรงอื่นอีกมั้ย!!!
ทิฟฟานี่เห็นว่าสองพี่น้องนั่นไปจัดการไอ้สามตัวนั้นแล้วแถมยังมีคนอื่นๆไปช่วยอีกเลยไม่ได้สนใจและ เพราะเธอกำลังพยามติดต่อแทงกูให้เร็วที่สุด
เพราะเส้นทางของไฮทเฮลเป็นผาสูงชัน เอาง่ายๆคือพลาดตกไปก็ตายสถานเดียว และส่งตัวแบบนี้มาเนี่ยอย่างแทงกูว่านั่นแหละคิดจะฆ่าใครอีกล่ะ

'ว่าไง'
"มีอะไรแปลกๆหรือเปล่าคะ"
'ไม่มีนี่..ที่นั่นมี?'
"ค่ะพวกบิ๊กสตรองน่ะค่ะ"
'ไม่เห็นเลยอ่ะ'
"งั้นเดี๋ยวฉันวิ่งไปดูให้ก่อนนะคะ"
'จะบ้าเหรอเธอเป็นไรขึ้นมาฉันทำไงเล่า ไม่เอา'
"ก็ถ้าคุณสองคนเป็นอะไรขึ้นมาล่ะคะ"

จริงๆแล้วทิฟฟานี่วิ่งออกมาตั้งแต่เค้ายังไม่รับสายแล้วแหละ ยังดีหน่อยที่สนามนี้เส้นทางมาบรรจบกัน ถ้าเป็นอย่างฟิลโคลเธอคงวิ่งไม่ทันรถเค้า
ขาเรียวก้าววิ่งข้างหน้ามุมปากก็เผลอตยกขึ้นอย่างห้ามไม่ได้เมื่อนึกถึงคำพูดของคนตัวเล็กเมื่อครู่ แบบนี้เธอคงคิดเป็นอื่นไม่ได้หรอกนะนอกจากว่าแทงกูเป็นห่วงเธอน่ะ
"อ๊ะ..นี่ไงตรงนี้ก็มีเหมือนกัน" รีบบอกคนในสายบอกพิกัดให้เรียบร้อย "เดี๋ยวฉันจัดการมันก่อนนะคะ" ว่าแล้วก็ชักปืนกระโดดกราดยิงใส่มัน
ดูมันไม่ละคายเลยแหะ จิ๊ปากอย่างหงุดหงิดแล้วรีบเก็บปืนกลับที่เดิมเปลี่ยนเป็นหยิบชิพขนาดจิ๋วออกมาแทนกำมันไว้แล้วพุ่งเข้าไปฟาดฝ่ามือเพื่อฝังชิพกล่อมประสาทลงที่ขมับของมัน
เหอะ..ยังไงก็ไม่รอด คิดในใจแล้ววิ่งไปจัดการอีกสองคน เสร็จแล้วก็ถีบพวกมันให้ตกผาไป เสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปต่อเผื่อมีตรงอื่นอีกมือพยามติดต่อแทงกูอีกครั้ง

'ทิฟฟานี่'
"เจสสิก้าเหรอ เกิดอะไรขึ้นอยู่ตรงไหน"
'แทงกูขับแทนอยู่มันโผลมาเต็มเลย'
"เดี๋ยวฉันรีบไป"

เวรเอ๊ย..มันเห็นพวกเราอยู่หรือไงวะ โอ้โห....แทงกูขับลุยมาได้ไงวะ แอบเห็นว่าสองคนนั้นเปิดหลังรถไว้ด้วย..
เปิดไว้ทำไมวะนั่นแทงกูนอกจากต้องบังคับพวงมาลัยให้มั่นแถมอีกมือนึงยังเอื้อมออกไปนอกกระจกรถเพื่อยิงไอ้ตัวใหญ่พวกนั้นอีกแน่ะ เอ๊ะเจสสิก้าโผล่ขึ้นมาจากหลังคาที่เปิดไว้แล้ว
....เหยดดดแม่!!! คิ้วเรียวเริ่มขมวดแน่นใบหน้าหวานพยามโฟกัสไปที่อาวุธที่เจสสิก้าถืออยู่

..เจสสิก้าใช้ธนู!!???
รอบนี้ไม่มัวยืนเอ๋อชิพขนาดเล็กถูกนำมาติดไว้ที่ปลายนิ้วทั้งหมดแล้วรีบกระโดดลงไปยังตัวที่อยู่ขวางเส้นทางในการขับเคลื่อนยานยนต์ของเค้า ฟาดเสร็จแล้วก็ถีบพวกมันไป
ร่างบางพยามเข้าใกล้ตัวรถให้ได้มากที่สุดเพื่อจะได้เห็นลูกธนูที่เจสสิก้าใช้ให้ชัดๆ
เมื่อทำอย่างนั้นทิฟฟานี่ก็เริ่มหงุดหงิดกับอาวุธตัวเองเพราะเริ่มจะรู้สึกว่ามันไม่ทันใจเอาซะเลย..คิดไปคิดมาเอานี่ดีกว่าบูทหนังสีดำส้นแหลมปี๊ดกลายเป็น
บูทโลหะสีเงินมีหนามพิษอยู่รอบร่างบางจัดการฟาดท่อนขาใส่พวกมันให้ถลาตกลงไปได้สองสามตัว
ยังไม่ทันที่ทิฟฟานี่จะได้ไปจัดการกับตัวอื่นๆร่างบางก็ปลิวไปกระแทกเข้ากับหินที่หน้าผาอย่างจังเมื่อโดนมือหนาของไอ้มนุษย์ยักษ์เหวี่ยงเข้าที่กลางลำตัว
รู้สึกตัวอีกทีเธอก็แทบจะขยับกายไม่ได้เนื่องจากความรู้สึกจุกที่กลางลำตัวมือบางค่อยๆยันกายให้ผละออกมาจากหินก้อนใหญ่ที่ทรุดเพราะแรงกระแทกจากร่างเธอ
ริมฝีปากอวบถูกขบแน่นเมื่อเหลือบเห็นว่ามีหนึ่งในพวกมนุษย์ยักษ์นั่นมันพุ่งมาที่เธอ มือบางรีบคว้าชิพขึ้นมาหวังจะฝาดเข้าที่ใบหน้าของมัน

ผลัก!! ทิฟฟานี่ชะงักไปเล็กน้อยที่จู่ๆไอ้ตัวโตนั่นมันก็โดนยันกระเด็นไปซะไกล
"อาวุธเธอนี่ลีลาจริงเลย" มือเล็กคว้าร่างเธอมาแนบกายเค้าไว้ก่อนที่แทงกูจะหยิบขวดสารบางอย่างยื่นมาให้เธอ ทิฟฟานี่รับมาอย่างว่าง่ายแม้ไม่มั่นใจว่ามันคือสารอะไร
"ดื่มสิ" หันไปมองหน้าคนตัวเล็กก็เห็นว่าแทงกูใช้มืออีกข้างชักปืนออกมายิงพวกนั้นอยู่ เฮ่ยปืนบ้าอะไรของเค้าวะยิงแล้วมันสไลตัวไปสบายๆเลยอ่ะ
"กลับไปดูเจสสิก้าที" เอานี่ไปด้วย ร่างบางรับปืนมาแล้ววิ่งกลับไปตามคำบัญชาของสามี(?)
กระโดดมาตามเนินเขาที่อยู่สูงกว่าถนน อ่า..นั่นรถเจสสิก้าและมันก็ยังไม่มีอะไรโผล่มา ว่าแล้วก็วิ่งตามอยู่ด้านบนเนี่ยแหละ
เอ๊ะ..เดี๋ยวเผื่อมันโผล่มาลงไปช่วยไม่ทันไปเกาะหลังคาแล้วกัน พยามกระโดดลงหลังคารถให้เบาที่สุด ...เดี๋ยวเจสสิก้าจะตกใจสติแตก(เหรอ)
เธอรู้สึกว่าเจสสิก้าน่ะดูอ่อนแอมากเลยนะ ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งรู้สึก ก็สมแล้วที่ต้องมีคนอย่างแทงกูคอยดูแล ...นี่เธอกำลังประชดตัวเองเหรอ


เจสสิก้ามาถึงเส้นชัยโดยสวัสดิภาพโดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่ารถคู่แข่งอยู่ไหน
ทีมงานถูกสั่งให้ไปตามหาผู้แข่งอีกคันซึ่งทุกคนเดาว่าไม่รอด คู่ต่อไปก็ยุนอาสินะแบบนี้เอาไงต่อดีอ่ะ
เพราะไม่รู้ว่าเป้าหมายหลักคือใคร ดูเหมือนว่าแทงกูจะติดต่อเคบีอยู่นะ วันนั้นเธอเห็นหมอนั่นสู้แล้วเธอก็รู้สึกว่าเขาเก่งนะ
เพราะถึงจะใช้แค่แขนเดียวแต่เขาก็ยังไม่พลาด นึกถึงวันนั้นแล้วก็เกลียดหนังหน้าไอ้จุนฮยองเป็นบ้า จะเล่นทีเผลออย่างเดียว

นั่นไงกลายเป็นซากมาเลยใครวะตายยัง ซากรถที่ถูกทีมงานลากกลับมากำลังถูกผู้คนมุงดูกันอย่างสนอกสนใจ
ปล่อยให้เขาอยู่ส่วนของเขาที่ควรจะถูกเก็บไปแล้วกันไปรักษาไปดูแลกันเอาเอง
คู่ยุนอาลงสนามแล้วตอนแรกยูริบอกเด๋วเค้านั่งไปด้วยเองแต่แทงกูบอกว่าให้เค้าไปดีกว่าพร้อมกับอธิบายว่าตอนมันออกมาเป็นไง
ออกมาเยอะแค่ไหนแล้วถามว่ายูริพกอะไรมาบ้าง แค่นั่นแหละนั่งเป็นลิงหงอยเลย แล้วทิฟฟานี่ก็ถูกสั่งให้ดูแลเจสสิก้า
แล้วก็มานั่งเป็นหมีหงอยอยู่ข้างๆลิง นั่งไปพักนึงเจสสิก้าก็หันมาถามว่าแทงกูไม่ได้เชื่อมโฟนเธอเหรอถึงได้ต้องโทรไป
"แหมเค้าคงจะยอมเชื่อมให้อยู่หรอกมั้งแค่ตอบแอปฉันยังรอเป็นชาติ" เธอพูดใส่อารมณ์พลางเบะปากด้วยความหมั่นไส้
เจสสิก้าหัวเราะออกมาเบาๆบอก เดี๋ยวเค้าเชื่อมให้เอามั้ยแต่สัญญาก่อนว่าจะไม่ทำให้แทงกูรำคาณ เธอพยักหน้ารับแล้วบอกขอบใจเค้า
ก่อนจะถอดโฟนให้เจสสิก้าไปจัดการเชื่อมรหัสโฟนของแทงกู


การแข่งดำเนินต่อไปเรื่อยๆช่วงเวลารอบใกล้ๆกับไม่กี้แล้วนี่ถ้ามันจะออกมาคงอีกไม่นาน
เจสสิก้าเดินมาบอกว่าแทงกูสู้อยู่เยอะพอๆกับเมื่อรอบที่แล้วเลย ทิฟฟานี่เลยบอกไปว่า" ฉันอยากไปช่วยเค้านะ
แต่ฉันไม่ทันเค้าหรอก555 "ไม่นานแทงกูก็โฟนมาหาเธอแอบใจเต้นแปลกๆ อ่าา..สงสัยเจสสิก้าบอกแล้วมั้ง
แทงกูบอกให้เธอไปหา อะไรของเค้าเนี่ยแอบบ่นใจในนะ แต่ดีใจจนวิ่งไปตั้งแต่ที่เค้ายังพูดไม่จบเลยมั้ง

ยูริมองตามร่างบางของทิฟฟานี่ไปจนลับตา "เชื่อมั้ยเธอไม่เคยคิดเลยนะว่าจะได้เห็นทิฟฟานี่มาวิ่งตามใครแบบนี้"
หันไปคุยกับเจสสิก้า เจสสิก้าก็บอกว่าเค้าน่ะตลกไอ้คู่นี้มากเลย มันชอบทำเหมือนฟอร์มหนักใส่กัน บ่นกันไปบ่นกันมา
สุดท้ายมันก็ยอมกัน มันอาจจะตลกสำหรับเจสสิก้านะแต่เธอว่าสำหรับเธอมันน่าทึ่งมากกว่า
เพราะเธอเป็นคนนอกที่ไม่ได้รู้จักตัวตนจริงๆของสองคนนั้นไง แล้วภาพลักษณ์ของสองคนนั้นกับคนที่แค่รู้จักกันหรือเพื่อนธรรมดาๆ
มันเหมือนกันมากราวกับถอดแบบกันมาเลย ทั้งหยิ่ง ถือตัว เก็บตัว ลึกลับ เลือดเย็น (คงต้องกำกับว่าเลือดเย็นเฉพาะกับเหยื่อหรือศัตรู)
แล้วอยู่ๆเธอก็ได้เธอสองคนนี้วิ่งตามกันไปวิ่งตามกันมา ถามว่าน่าตลกมั้ยมันก็ตลกนั่นแหละ แต่คือแบบความรู้สึกลึกๆมันถามแค่
เกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนั้น




ยุนอาเข้าเส้นชัยมาแล้ว แทงกูโฟนมาบอกเจสสิก้าว่าเค้าจะดักอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ เจสสิก้าเลยถามไปว่าแล้วรอบที่เค้าแข่งล่ะ
แทงกูก็บอกเดี๋ยวเค้าไปกับทิฟฟานี่เพราะตัวพวกนั่นมันไม่ร้ายมาก เจสสิก้าก็อือๆออๆไป
เคบีเดินเข้ามาหลังจากที่ยูริลงสนามไปแล้ว เจสสิก้าเงยหน้ามองร่างสูงอย่างงงๆ "มาได้ไง"
"แทงกูเรียกฉันมาตั้งแต่ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วฉันก็รีบวิ่งหน้าตั้งมาเลย"เธอบอกให้เคบีนั่งก่อนจะได้มาไม่เสียเที่ยว
เคบีหันมาทำหน้างงๆ จนเธอหัวเราะคิกคักบอกแทงกูกวาดเรียบเลย เคบีก็ถอนหายใจประมาณว่าเรียกกูมาเพื่อ?กูวิ่งมาเหนื่อยนะเว่ย


สงสัยพวกเธอต้องมีใครโดนจับแข่งกับใครกันเองอีกแหงๆยูริเข้าเส้นชัยมาแล้วและแทงกูกับทิฟฟานี่ก็วิ่งหอบมาเลย จะรอดมั้ยวะ
โอ้วนี่จะมีแค่มีคู่แข่งของเจสสิก้าหรือเปล่าที่เคราะห์ร้าย ไม่นานแทงกูลงสนามไปแล้ว
เจสสิก้าไม่รู้หรอกว่าแทงกูนัดกับทิฟฟานี่ไว้ยังไงแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกหวิวๆเหมือนรอบนี้มันจะมีอะไรมากกว่านั้นอีก โฟนไปเตือนเค้าไว้นิดนึง
แต่เอาเหอะมีเคบีวิ่งตามไปด้วยคงไม่เป็นไร สงสัยเธอต้องไปขอให้โบอาอัพรถให้บ้างแล้วมั้ง ไม่รู้วันชิงจะมีอะไรอีกมั้ย













From...Writer




อู้ววเจสสิก้าใช้ธนู!!!! 555555555+

หมีน้อยจร๋าาา เรายังมีเรื่องให้เธอตกใจมากกว่านี้อีกค่ะ 555+




ยังมีใครงงแทงสิคอยู่บ้างมั้ยค๊าาา

แต่เชื่อว่ายังมีคนงงแทงกู 5555 จริงมั๊ย




จำไว้ๆแทงกูรวยยยยยย หุหุ




ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร

แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่




ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา