Chapter XV
ทิฟฟานี่นั่งมองแผนควบคุมตรงหน้า ที่ไม่รู้ว่ามันผุดมาจากไหนก็ปกติเวลานั่งรถคันนี้ของแทงกูก็ไม่เคยเห็นว่ามีแผงควบคุมพวกนี้นิ
นี่รถเค้ามันจะอะไรเยอะแยะวะรวยนักก็มาแบ่งเธอบ้างเหอะ (อิอิ)
นั่นคือที่เธอทำได้แค่คิดในใจ เหลือบมองหน้าเค้าอยู่เรื่อยๆวันนี้ตั้งแต่มาถึงเค้าไม่เปิดแว่นเลยแต่ก็เข้าใจแหละจุดพักใสปิ๊งขนาดนั้น
ทิฟฟานี่เองก็ไม่เคยคิดเลยนะว่าเธอจะได้มีโอกาสมานั่งข้างๆเค้าตอนแข่งแบบนี้ จ้องหน้าเค้าจนเค้าถามว่ามองอะไร
เธอยิ้มให้เค้า มันตอบยากนะไม่รู้สิแต่เธอก็เพิ่งมาเป็นเวลาอยู่กับเค้าเนี่ยแหละ
เห....นั่นอะไรเป็นกองเลย แทงกูบอกให้เธอไปขับแทน สลับที่กันเสร็จเค้าก็โฟนหาเคบีมือก็จิ้มๆแผงควบคุม
"ทิฟฟานี่..."
อร๊ายยยย ไอ้บ้า นี่วันนี้เค้าเป็นอะไรของเค้าวะ เรียกให้เธอหันไปแล้วก็มาขโมยจุ๊บเธอเสร็จแล้วก็โดดหนีขึ้นไปซะงั้นเลย
นี่สรุปแทงกูจะทำให้เธอคลั่งเค้าตายหรือไง นี่วันนี้เค้าทำแบบนี้หลายครั้งแล้วนะ ให้ตายเถอะสุดท้ายเธอก็จะเอาชนะแทงกูไม่ได้ใช่มั้ยเนี่ย
หันไปมองจอกราฟอีกทีก็ถึงกับผงะ อะไรมันจะเยอะแบบนี้วะ
ขับต่อไปอีกไม่นานก็รู้สึกว่าใจมันหวิวๆ ไม่ไหวแล้วขอโฟนหาแทงกูหน่อยเหอะ "ไหวมั้ยคะ" 'สบายมาก'
โล่งใจไปบ้าง ด้วยความใจร้อนฝ่าเท้าก็กดเหยียบคันเร่งให้จมลงไปอีก จู่ๆแทงกูก็โฟนมาถามว่าอยู่ใกล้เค้าแล้วเหรอ ตอบอือไป ใจก็นึกเค้ารู้ได้ไงอ่ะ
'ถ้าฉันเขี่ยไม่ทันให้กดปุ่มแดงมุมซ้ายบนแล้วเหยียบมิดชนพวกมันไปเลยนะ ไม่ต้องกลัวยึดพวงมาลัยไว้แน่นๆพอ'
ห๊ะ!! ถึงจะบอกว่าไม่ต้องกลัวอย่างนั้นก็เหอะ แทงกูบอกให้เธอทำอะไรเนี่ย คนมันไม่รู้ไม่เคยลองไม่เคยเห็นว่าไอ้ปุ่มแดงที่เค้าบอกน่ะกดไปแล้วมันจะเป็นยังไง
ร่างบางสูดหายใจลึกๆมองจอกราฟใกล้แล้วๆ อ่ะเฮ่ยยย อะไรเนี่ยยย "กลับไปนั่งที่ไปฉันทำเองดีกว่า"
แทงกูกระโดดเข้ามาแล้วก็...นั่นแหละไล่เธอกลับมานั่งอีกฝั่งตามเดิม
ห่ะ...เออดีแล้วที่เค้ามาทำเอง เพิ่งเคยรู้สึกว่าเหมือนได้นั่งไทม์แมชชีน(โดระเอม่อง)ก็วันนี้ อะไรวะโผล่มาอีกทีก็ถึงเส้นชัยแล้ว??? หันไปมองหน้าเค้า ...ไอ้ขี้โกง
เค้ายักคิ้วกวนๆบอก "ลงรถไปเดินมาจุ๊บฉันด้วยนะ" อร๊ายยยย อิบ้าาาา นี่วันนี้มันวันผีเข้าหรือไงหรือผีออก
เอาเหอะเธอมีหน้าที่ทำตามคำบัญชา เดินลงไปจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากเค้า แต่แทงกูก็รวบตัวเธอเข้าไปแนบชิดร่างเค้าขยับกลีบปากจูบร้อนแรงมาก
เสียงโห่โคตรดังอ่ะไม่รู้โห่แซวหรือโห่ไล่นะแต่ช่างเหอะจูบกับเค้าแล้วมันลืมโลกได้จริงๆ
สรุปแล้วมีผู้เคราะห์ร้ายสองคนค่ะคือคนที่แข่งกับเจสสิก้าและแทงกู ยืนมองผู้ชนะวันนี้ขึ้นไปโชว์ตัว
เอ๋..แอบได้ยินอะไรแว้วๆ อะไรๆ แทง..อะไร แทงทิ อ่ออ แทงทิฟ อ่ะแหมแบบนี้เธอก็เขินตายเลยดิ
ยืนบิดไปบิดมาอยู่แป๊บนึงแหละ พวกนั้นก็เดินลงมาเหลือทั้งหมดห้าคู่ก็สิบคน
พอร่างเล็กเดินมาถึงก็โอบเอวเธอไว้แล้วตีก้นเธอเบาๆเชิงให้เดินไปด้วยกัน แอบเหลือบมองหน้าเค้านิดนึงแหละ
ร่ำลาพวกนักแข่งด้วยกันก็โดนรุมแซว แอร๊ยย แทงทิฟๆ แทงกูก็ยิ้มเขินๆพูดร่ำลาอวยพรอะไรไปตามมรรยาท
พอเหลือแต่พวกเราแล้วแทงกูขอไปคุยกับเจสสิก้าแป๊บนึง ระหว่างรอเค้ายูริก็ชะเง้อหน้าเข้ามาพูดรอดไรฟันเบาๆ "ถ้าเธอคิดไม่ซื่อนะ"
"โอ๊ยอีบ้าาาอีลิงบ้าาา เอาอะไรมาคิดห๊ะฉันรักเค้าจะตายห่านอยู่แล้ว มีแต่เค้าน่ะแหละไม่รักฉันสักที" พูดจบก็สะบัดหน้าเชิ่ดใส่
ร่างเล็กเดินกลับมาแล้วบอกให้เคบีวิ่งไปส่งเจสสิก้าก่อนแล้วค่อยกลับ เสร็จแล้วก็ร่ำลากันไป
"คืนนี้อยากไปไหน"
"ทำไมคุณต้องถามฉันด้วยคะ คุณก็รู้อยู่ว่าฉันจะตอบอะไร"
"เอิ่ม...งั้นฉันถามตรงๆเลยดีกว่านะ คืออยากทำอะไรกับฉัน"
หน้าหวานหันขวับ หมายความว่าไง ร่างเล็กหัวเราะออกมาเบาๆ หมายถึงอยากไปขับรถเล่น หรืออยากให้พาไปกินข้าวหรืออยากนอน...
ในใจทิฟฟานี่ตอบอย่างไม่ต้องคิดเลยล่ะ มองหน้าเค้าแล้วกัดริมฝีปากล่าง "มันพอจะแทนคำตอบได้มั้ยคะ"
แม้ความจริงทิฟฟานี่อาจจะอยากให้แทงกูพาเธอกินข้าวบ้างทอย่างอื่นบ้างแต่ก็รู้ดีว่าสิ่งที่มัดใจแทงกูได้ดีที่สุดน่ะคือร่างกาย
เพราะแบบนั้นเธอเลยจำเป้นจะต้องเลือกสิ่งที่เธออาจจะไม่ได้ต้องการที่สุดจากเค้า ...ก็จุดประสงค์เรามันต่างกัน
แทงกูยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ แต่สายตาเค้านี่เหมือนจะไม่อยู่ตรงนี้แล้วมั้ง...
"ไปอาบน้ำ" คำแรกที่เดินเข้าห้องมา เชื่อมั้ยแทงกูเป็นคนที่ทำตามคำพูดจริงๆนะ จนถึงตอนนี้เค้ายังตรวจอาวุธเธออยู่เลย
มันจะไม่ยังไงหรอกถ้าไม่ดันเจอ GPS ที่เธอดันลืมเอาไว้เนี่ย ก็ตั้งแต่คืนนู้นที่เค้าจับได้นั่นแหละ จริงๆเธอลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นแทงกูนั่งจิ้มไอโฟนอยู่ ขยับเข้าไปหาแต่ไม่กล้าใกล้มากเดี๋ยวเค้าจะหาว่าเธอไปส่อง
"ทำอะไรคะ" ถามเค้าเสียงอ่อนเสียงหวานเค้าเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงแล้วหันมาให้ดู ......
"อ๊า..ยังอ่านไม่หมดเลย" มือเล็กชักกลับไปแล้วเห็นสองบรรทัดสุดท้ายเป็นคำบอกฝันดีต่อด้วยรักนะประมาณนั้น
เค้าจิ้มๆต่ออยู่อีกแป๊บนึงก็เอาไปวางไว้ข้างเตียง หันกลับมามองเธอ....
"คุยกับใครเหรอคะ" ไม่ใช่ไม่รู้ตัวนะแต่เจอแบบนี้มันก็คิดมากเหมือนกัน "คนของฉัน" ..แทงกูมีใครอีกงั้นเหรอ ได้แค่คิดเธอไม่มีสิทธ์หึงหวงเค้าอยู่แล้วนี่
"คุณเคยรักฉันบ้างมั้ยคะคุณแทงกู" อารมณ์น้อยใจมันกำเริบ เธอเคยแต่ได้รับจากคนอื่นเพิ่งจะเคยเป็นฝ่ายให้ก็กับเค้าเนี่ยและ
"ที่ฉันทำอยู่ยังดูไม่ออกอีกเหรอ" ทิฟฟานี่ถอนหายใจเบาๆก็ดูออกว่าสนใจมากกว่าคนอื่นแต่ก็ไม่อาจมั่นใจได้นิว่าแทงกูจะรักเธอหรือยัง
ร่างบางขยับกายเข้าหาเค้า มือเล็กก็โอบรอบเอวเธอไว้ เธอซบใบหน้าเข้ากับไหล่ของแทงกู
"รู้มั้ยคะฉันน้อยใจ รู้มั้ยฉันคิดถึงคุณแค่ไหน แล้วรู้มั้ยฉันหวัง...กับคุณ" ทิฟฟานี่พูดเสียงอ่อนจะว่าอ้อนมันก็คงใช่น่ะนะ
ส่วนนึงเธอยอมรับนะว่ามาจากอารมณ์ส่วนตัวแต่อีกส่วนนึงที่ทำแบบนี้เพราะรู้ว่ามันจะทำให้แทงกูหวั่นไหวกับเธอได้มากขึ้น
"อย่าใจร้อนได้มั้ย อย่าเร่งให้ฉันเลือก เพราะถ้าต้องเลือกตอนนี้...ฉันยังไม่เลือกเธอ"
แทงกูพูดเสียงอ่อนไม่ต่างจากทิฟฟานี่เท่าไร มันเหนื่อยนะถ้าเจอแบบนี้ เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมจะต้องมีใครอีกหลายคน
ทำไม..เวลาเห็นใครสวยๆน่ารักๆแบบที่ถูกใจแล้วก็ต้องอยากได้ไปเสียหมด..
ทุกครั้งก็ลำบากใจนะเวลาที่คิดว่าถ้าจะต้องเลือกจริงๆคนนึงมั่นใจไว้ใจรักแน่ๆ แต่อีกคนไม่รู้ไม่แน่ใจอาจจะหลง ถึงแม้ว่าจะมีบ้างที่โหยหาทิฟฟานี่มากกว่าคนอื่นๆ
แต่เธอยังไม่อาจจะเลือกเค้าได้เพราะเธอไม่แน่ใจว่าเราแค่หลงกัน ไม่รู้ว่าใช่รักหรือยัง นั่นแหละที่เธอยังไม่อยากรีบร้อน
"ฉันรักคุณนะ ฉันมั่นใจฉันรักคุณมากมากจนฉันคิดว่ารักใครไม่ได้อีกแล้ว"
ทิฟฟานี่คงไม่มีอะไรจะบอกเค้าไปมากกว่านี่แล้วเธอไม่อาจจะหาอะไรมาเปรียบเปรยได้ เพราะคนอย่างแทงกูน่ะไม่ชอบให้ใครขัดใจอยู่แล้ว
เพราะงั้นการที่ไหลไปตามน้ำมันจึงเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว แม้ว่าในความจริงทิฟฟานี่ก็ไม่ได้มั่นใจอะไรว่าตัวเองรักแทงกูมากมายขนาดนั้น
แต่ทุกอย่างที่ทำไปนั่นก็เพื่อมัดใจเค้าไว้ในกำมือเธอก็เท่านั้น...
"รักมากจนสามารถยอมตายแทนฉันได้เลยหรือเปล่า"
ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วแน่นผละออกมาสบลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าของเค้า ช่างดูกังวนลังเล เหนื่อยล้า เธอรู้ว่าเค้าไม่ได้ต้องการคำตอบแบบที่ใครหลายเค้าอยากได้
"ฉันตอบไม่ได้หรอกค่ะถ้าฉันยังไม่รู้ว่าคุณรักฉันหรือเปล่า" แทงกูยิ้มมุมปากจ้องมองเธอราวก็เค้ากำลังจะสะกดเธอ
ให้เธออ่อนแอกับเค้ายอมเค้ารักเค้าหมดทั้งหัวใจจนหนีไปไหนไม่ได้และทุกอย่างของเธอจะต้องกลายเป็นแทงกู...
"ตอนนี้อยากทำอะไร" แทงกูถามแบบนี้อีกแล้วบางทีทิฟฟานี่ก็อยากถามเค้ากลับบ้างนะว่าเค้าอยากให้เธอทำอะไรหรือเค้าอยากทำอะไร ไม่รู้จะเจออะไรหรือเปล่าถ้าถามไปแบบนั้น
"คุณอยากให้ฉันทำอะไรหรือเปล่า" อยากรู้จริงๆอดไม่ไหวจนต้องถาม เค้าเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงแล้วถอนหายใจขยับตัวนอนราบลง
"เธอจะมีฉันแค่ถึงเช้า" ร่างเล็กพูดพลางปิดเปลือกตาลง ...อะไรของเค้าเนี่ยโอ๊ยยแล้วเค้าจะเอายังไงล่ะทำอะไรก็ดูจะไม่ถูกใจเค้าสักอย่าง
จู่ๆทำไมต้องรู้สึกหนึบๆหน่วงๆด้วยเนี่ย เธอไม่ได้อ่อนแอนะ ทำไมกัน... ทิฟฟานี่เริ่มกัดริมฝีปากแน่นสะกดกลั้นความอ่อนไหวให้กลับไปอยู่ลึกที่สุด
"คุณไม่แคร์ฉันบ้างเลยเหรอ เคยแคร์ฉันบ้างหรือเปล่าคะแทงกู" เสียงแผ่วเบาราวกับไม่มีแล้วเรี่ยวแรงที่เคยไว้ใช้หายใจ
เธอไม่ได้หันไปมองหน้าเค้าเลยไม่รู้ว่าเค้าทำหน้ายังไงอยู่
แต่แทงกูสอดมือเข้ามาที่หน้าท้องเธอ "ถ้าไม่แคร์ฉันก็คงบังคับให้เธอทำอย่างที่ต้องการไปแล้ว" "แล้วคุณต้องการอะไ..."
ถามยังไม่จบดีเค้าดึงร่างเธอให้นอนทานทับลงบนร่างเค้าประกบริมฝีปากร้อนผ่าวเข้ากับส่วนเดียวกันดูดดุนมันราวกับจะกลืนกินเธออยู่หลายอึดใจแล้วผละออก
แทงกูจ้องหน้าเธอไม่ละสายตา ดูเหมือนเค้าจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว "ฉันต้องการมากกว่านี้จะให้บังคับเธอมั้ย ทิฟฟานี่" เค้าพูดออกมาเสียงแข็ง
นี่แทงกูรอเธอเหรอเค้ากำลังต้องการเธอจริงๆสินะ... "ฉันไม่รู้จริงๆ...ไม่คิดว่าคุณจะต้องการฉันไม่โกรธได้มั้ย"
เมื่อรู้ว่าเค้ากำลังรอกับสิ่งที่เธอก็ต้องการจากเค้ามันเหมือนกัน ทิฟฟานี่ก็เปลี่ยนโหมดกลับกลายเป็นออดอ้อนอย่างที่จะทำให้แทงกูอ่อนลงได้บ้าง
กลีบปากอวบไล่พรมจูบไปทั่วซอกคอเค้า แล้วเลื่อนไปประกบประกบปากดูดดุนกันอย่างร้อนแรง มือเล็กดึงให้เธอขึ้นมานั่งคร่อมร่างเค้าไว้
เสียงครางอื้อตอบรับของแทงกูนั้นมันฟังแล้วรู้สึกเหมือนเค้ากำลังอ้อนเธอเลย อ่า...เค้าน่ารักจัง
...แทงกูเป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้เธออยากจะใช้ร่างกายอย่างสิ้นเปลือง...
มือเล็กดันไหล่คนด้านบนเบาๆให้ผละออกก่อน สายตาไร้การปิดกลั้นความรู้สึกถูกส่งไปให้อีกฝ่ายได้รับรู้...ทั้งเย้ายวนทั้งร้อนแรง
ปลายนิ้วไล่แหวกสาบเสื้อคลุมอาบน้ำให้แยกออกไปยังไหล่ผายก่อนจะหลุดล่วงลง ลากปลายนิ้วข้างนึงกลับมายังช่วงไหปลาร้าไล้วนไปมาเนิบนาบ
สายตาเป็นประกายสีฟ้าครามก็เลื่อนมาโลมเลียร่างกายอันแสนงดงามแม้ยามที่เปลือยเปล่า ปลายนิ้วค่อยๆลากต่ำลงมาแวะทักทายยอดอกสีสวยทั้งสองข้าง
ให้ความวาบหวามมันเล่นงานจนทิฟฟานี่ครางเสียงหวานออกมา ในขณะที่สายตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของคนด้านล่างไม่วางตา
แทงกูกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้มีเสียงซี๊ดปากเร็ดลอดออดมาเล็กน้อย เวลาที่ปลายนิ้วของเค้าลากเนิบนาบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนราบของเธอ
เธอชอบจังเวลาที่เค้าทำหน้าแบบนั้น...หน้าหื่นๆดูโรคจิตแบบนั้นน่ะ แบบที่ถ้าเป็นคนอื่นมาทำใส่แล้วเธอคงจะแขยงจนต้องฆ่าทิ้งซะ
แต่พอเป็นเแทงกูเธอกลับชอบ... ชอบจนอยากให้เค้าทำกับเธอตลอดเวลา ร่างบางเผลอแอ่นกายเข้าหาปลายนิ้วเค้าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
เค้าวนปลายนิ้วอยู่แถวท้องน้อยของเธอ ตวัดสายตาขึ้นมามองหน้าเธอ
"รู้ไว้นะ..ไม่เคยมีใครทำให้ฉันมักมากในกามและรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตได้เท่าเธอเลย"
เสียงแหบพร่ากับสายตาแบบนั้นของเค้ามันดูเซ็กซี่ได้อย่างไม่น่าเชื่อเค้าตวัดสายตามองต่ำลงไปก่อนจะเลื่อนมือทั้งสองข้างไปขย้ำบั้นท้ายเธอ
แล้วดันให้เธอขยับกายเลื่อนมาคร่อมช่วงศรีษะเค้าแทน เพียงอึดใจเดียวร่างบางก็ได้รับสัมผัสอุ่นๆนุ่มนวลเย้ายวน...
.
.
ร่างสูงเพียวเดินเข้ามายังร้านที่แสนคุ้นเคยแต่เข้ามาแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมในเมื่อเจ้าของร้านทั้งสองหายหน้าไป
เหลือบมองนาฬิกาก็สิบโมงแล้วนี่นาทำไมยังไม่เห็นวี่แววเจ้าของร้านเลย หายไปไหนกันหมดเนี่ย
ถามพนักงานที่รู้จักเธอได้เป็นอย่างดีเค้าก็บอกว่าเจสสิก้าออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วส่วนแทยอนไม่เห็นเลยน่าจะอยู่ในห้องแหละมั้ง ร่างสูงพยักหน้ารับแล้วเดินขึ้นไป
ก้าวเข้ามาในห้องนอนที่แสนคุ้นเคยแล้วก็ต้องเผยยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงอู้อี้เรียกชื่อเธอ เอาอีกแล้วบอกให้ล็อคห้องอีกแล้ว
พักนี้เธอรู้สึกว่าแทยอนแปลกๆไปอยู่หน่อยก็ไอ้ตรงที่ทำเหมือนอยากจะให้เธอทำอะไรเค้าเนี่ยแหละ
มาคิดๆดูช่วงนี้มาหาเค้าก็อยู่แต่ในห้องแล้วดูสิแต่ละครั้งที่อยู่ก็ยั่วเธอยังกับอะไรดี ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนไม่ยั่วนะยั่วเหมือนกันแต่ไม่ยอมให้แตะต้องสัมผัสอะไรเท่าไร
แต่เดี๋ยวนี้ยอมไม่ได้ยอมธรรมดานะยอมแบบลากมือเธอไปจับนู้นจับนี่แย้วก็ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ๆอะไรแบบนั้น
และวันนี้ก็ไม่ต่างกันบอกให้ล็อคห้องพอเดินมานั่งริมเตียงก็คว้าให้เธอลงไปนอนด้วยคลอเคลียเบียดกายเข้าหาแนบชิด
"ทำไมพักนี้ออกตัวแรงจัง" เหลือบตามองพร้อมถามคนตัวเล็กที่ซุกไซร้ซอกคอเธออยู่นั้น
"จำได้ว่าเคยบอกไปแล้วนี่" เสียงอ้อนๆไม่ดังมากอยู่ใกล้ใบหู แทยอนผละออกมามองใบหน้าของคนตัวสูงแล้วขยับขึ้นคร่อมร่างเค้าไว้
ก้มลงประกบจูบลงกับส่วนเดียวกัน มือเรียวของเค้าก็ยกขึ้นลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเธอ
ยุนอาขยับยันกายขึ้นพิงหัวเตียงโดยมีร่างของแทยอนคร่อมทับร่างเธออยู่ มือเล็กยกขึ้นโอบรอบคอเธอ
ในขณะที่กลีบปากก็ยังขยับป้อนจูบให้กันอยู่ มือเรียวลูบไล้อยู่แถวบั้นท้ายงอนงามบีบเคล้นมันอย่างสนุกมือ
แทยอนผละจูบอีกครั้้งช้าๆก่อนจะเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของคนตัวสูง โว้วๆ แบบนี้เลยเหรอ คิดไปก็มองหน้าเค้าอย่างอึ้งๆ
แต่แทยอนก็ยังยกยิ้มมุมปากแล้วยักคิ้วให้เธอ เหลือบตาลงมองมือเค้าที่หยุดหลังจากปลดเม็ดที่สามออก มือเล็กก็สอดเข้ามาใต้ปกเสื้อลูบไล้ไปมาอยู่แถวๆไหปลาร้า
ก่อนจะก้มลงพรมจูบไปทั่วจนถึงเนินอกที่โผล่พ้นบราสีเข้มปลายนิ้วเขี่ยเส้นบางๆที่ไหล่ผายทั้งสองข้างให้หลุดลงไปกับท่อนแขน
ผละใบหน้าขึ้นมามองหน้าเธอที่ยังจ้องเค้าอยู่อย่างอึ้งๆ เรียวนิ้วเค้าเกาะอยู่กลางบราของเธอ แล้วยกคิ้วขึ้นข้างนึง
"แกล้งซึนป้ะ" แทยอนมองหน้าเด็กน้อยที่ยังทำหน้าอึ้งๆอยู่ "เปล่าแกล้งแต่แปลกใจ" ถามไปก็เลื่อนมือกลับขึ้นมาที่เอวเล็กลูบไล้เบาๆ
แทยอนโน้มตัวเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดใบหู
"ทำสักทีสิคะยุนอา"
เสียงแผ่วเบาออดอ้อนเย้ายวนกระซิบออกมาก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงความอุ่นชื้นที่ใบหูวาบวหวามจนขนกายลุกชัน
มือเรียวสอดเข้าใต้ชายเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งเลื่อนขึ้นกอบกุมก้อนเนื้อขนาดพอดีมือที่ไร้บราปกปิดอีกชั้นนึงออกแรงบีบเคล้นมันเบาๆ
ได้ยินเสียงครางอืมจากใบหน้าที่กำลังซุกไซร้ซอกคอเธอ
มือเล็กของเค้ากอบกุมก้อนเนื้อเธอไว้เช่นกัน ปลายนิ้วถูกใช้เขี่ยหยอกล้อกับยอดอกจนมันเริ่มแข็งชัน
แทยอนเลื่อนมาประกบจูบร้อนแรงอีกครั้ง กลีบปากเรียวขยับดูดดุนกันหนักหน่วงพร้อมกันเรียวลิ้นที่ตวัดเกี่ยวเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
มือเรียวชักกลับออกมาจากใต้ชายเสื้อเลื่อนขึ้นมาปลดกระดุมอย่างอ้อยอิ่ง
จนปกเสื้อแยกออกจากกันเลื่อนมือทั้งสองข้างไปกอบกุมก้อนเนื้อของแทยอนไว้อีกครั้ง
ผละจูบออกมาก้มลงซุกไซร้ลำคอระหง เสียงของแทยอนที่ครางเรียกชื่อเธอนั้นทำเอาเธอแทบคลั่ง
กลีบปากไล่ขบเม้มไปตามแนวกระดูกไหปลาร้าก่อนจะลากต่ำลงไปถึงเนินอก
ที่ถูกเจ้าของร่างแอ่นกายขึ้นเพื่อรับสัมผัสมือข้างนึงละออกจากก้อนเนื้ออวบเลื่อนต่ำลงไปยังบั้นท้ายงอนงาม
ปลายลิ้นลากวนที่ฐานอยู่ครู่กลีบปากก็ครอบครองยอดอกสวยมาไว้ในโพรงปากดูดดุนมันอย่างหนักหน่วง
จนร่างเล็กครางเสียงสั่น จากนั้นตวัดปลายลิ้นเน้นย้ำบนยอดอกที่แข็งชัน
มือเรียวค่อยๆสอดเข้าใต้ขอบกางเกงขาสั้นของร่างเล็กลูบไล้ต่ำลงไปจนถึงต้นขาแล้วไล้กลับขึ้นมาที่บั้นท้าย
แทยอนยกสะโพกขึ้นจากหน้าท้องของร่างสูง มือเล็กก็ละออกจากก้อนเนื้อเลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอร่างสูงไว้
ยุนอาผละใบหน้าออกมาจากยอดอกเงยหน้ามองอีกคนที่ก้มลงมองเธออยู่เช่นกัน
"แน่ใจนะ"
ถามเสียงแผ่วอยากให้เค้าคิดดีดี แทยอนโน้มใบหน้าลงมาแตะปลายจมูกลงกับส่วนเดียวกัน
"ถ้าไม่แน่ใจคิดเหรอว่าเธอจะได้ไปขนาดนี้"
แทยอนตอบเสียงพร่าก่อนจะแนบริมฝีปากลงกับส่วนเดียวกันอีกครั้ง สองมือเล็กก็เลื่อนลงจัดการกับกางเกงขาสั้นของตัวเอง ทีตอนนี้รู้สึกว่ามันช่างเกะกะเหลือเกิน
ร่างสูงลากฝ่ามือเข้าไปยังขาอ่อนด้านในก็พบกับความแฉะชื้นไหลเยิ้มอยู่ทั่วบริเวณ ลูบไล้อย่างเย้าอารมณ์
ร่างเล็กครางเสียงสั่นออกมาเมื่อเธอลากเรียวนิ้วผ่านกลางกาย เต้นใจไม่เป็นส่ำทั้งที่มันไม่ใช่ครั้งแรก
แต่ทำไมแค่ได้สัมผัสผู้หญิงตัวเล็กนี่เธอถึงได้รู้สึกเหมือนจะถูกหลอมละลายเสียเอง
ยุนอาเลื่อนกายลงมาจนเกือบจะนอนราบลงกับเตียง แทยอนเห็นอย่างนั้นก็ขยับขาทั้งสองข้างที่ยืนเข่าอยู่ให้ไปคร่อมใบหน้าของร่างสูงไว้อย่างรู้งาน และการกระทำนั่นก็เล่นงานคนด้านล่างเสียแทบคลั่งตาย
แม้ว่าปรกติแทยอนค่อนข้างจะออกตัวแรงอยู่แล้วแต่ยุนอาก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ แต่เมื่อเป็นแบบนี้แล้วยุนอาก็อดไม่ได้ที่จะใช้สายตาโลมเลียกลีบเนื้ออูมอวบที่ค่อยๆอ้าออกตามเรียวขาของคนตัวเล็ก
ริมฝีปากล่างถูกกัดไว้อย่างห้ามไม่ได้เมื่อภาพตรงหน้านั้นมันช่างยั่วยวนรัญจวนใจเสียเหลือเกิน
เพียงเสี้ยววินาทีเรียวลิ้นร้อนก็ถูกส่งออกไปลากไล้ไปตามร่องกลีบเนื้อสีหวานและชุ่มไปด้วยของเหลวลื่นนั้นตวัดเน้นย้ำๆตรงชิ้นเนื้อนูนที่ตอนนี้เริ่มจะขยายตัวบวมเปล่ง
ปลายคางของคนถูกกระทำยกเชิ่ดขึ้นทันทีที่ความรู้สึกอุ่นนุ่มลากไล้ผ่านจุดไวต่อความรู้สึกหวามไหว ทั้งแรงนวดคลึงที่บั้นท้ายมันหนักหน่วงเสียจนกายเล็กบิดเร้าไปมาพลางกดสะโพกลงให้แนบแน่นเข้ากับเรียวปากของคนใต้ร่าง พร้อมเปล่งเสียงครางหวานหูเรียกชื่อคนที่กำลังสร้างความหวิวในช่องท้อง
ยิ่งยุนอารัวปลายลิ้นเร็วเท่าไรแทยอนก็ยิ่งสั่นสะท้าน นัยน์ตาสีน้ำตาลทองปรือลงเหลืบมองใบหน้าที่ถูกเรียวขาทั้งสองข้างของเธอคร่อมอยู่ กลีบปากอวบอิ่มเผยอขึ้นอย่างห้ามไม่ได้
สองมือเล็กยกขึ้นลูบไล้ผิวกายเปลือยเปล่าของตัวเองช่วงบน ใต้สาบเสื้อตัวบางที่แหวกออกอยู่ก่อนแล้ว เนินอกขนาดพอดีมือถูกครอบครองด้วยเจ้าของมัน
ยุนอาเหลือบมองตามมือเล็กที่ตอนนี้กำลังเคล้นคลึงก้อนเนื้อของตัวเองกายก็แอ่นขึ้นรับสัมผัส ...แทยอนกำลังจะทำให้เธอคลั่งตายในทุกๆอิริยาบทของเค้า
"ยุนอา~ ข้างใน~"
เสียงครางหวานที่ดังไม่หยุดเอ่ยบอกถึงความต้องการของตัวเอง แทยอนรู้สึกได้ถึงความอัดอั้นในอารมณ์กาย เธอต้องการ มากกว่านี้... มากกว่านี้อีก...
ยุนอาได้ยินอย่างนั้นก็จัดการสนองสิ่งที่อีกฝ่ายร้องขอด้วยการลากปลายลิ้นให้ลึกเลยผ่านชิ้นเนื้อนูนเข้าไป วนไปมาอยู่ที่ปากช่องทางร้อนที่เปิดอ้าออกรออยู่ก่อนแล้ว
ของเหลวในกายเล็กถูกหลั่งออกมาไม่ขาดสาย แม้มันจะเยิ้มหยดเปรอะใบหน้าส่วนล่างของเธอจนฉ่ำแฉะ แต่นั่นยิ่งทำให้ยุนอาพึงพอใจ
ก่อนจะสอดเนียวลิ้นเข้าไปในช่องทางร้อนที่ค่อนข้างคับแน่น ถึงจะรู้ว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของแทยอน แต่การตอดรัดจากภายในนั้นทำให้ยุนอารู้และมั่นใจได้ทันทีว่าช่องทางนี้ไม่ได้ถูกรุกล้ำมานานพอสมควร คงเป็นอย่างที่แทยอนเคยบอกไว้นั่นล่ะ
ปลายลิ้นตวัดวนไปมาอยู่ภายในเพื่อสร้างความเสียวกระสัน มือข้างที่ถนัดก็ถูกย้ายจากบั้นท้ายงอนงามนั้นเลื่อนมาด้านจนถึงรอยแยกตรงกลางกายเล็ก
ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยขยี้บนชิ้นเนื้อบวมเปล่งที่สั่นระริกนั้นอีกแรง สายตาก็จับจ้องสิ่งสวยงามตรงหน้าในระยะปะชิด
แทยอนละมือข้างนึงออกจากเนินอกของตัวเองแล้วเลื่อนลงไปขยุ้มเรือนผมสีน้ำตาลธรรมชาติของร่างสูงไว้ เปล่งเสียงครางกระเส่าเรียกชื่อเค้าไม่หยุดหย่อน ยุนอา ...ยุนอา แรงอีก
ยิ่งถูกยุนอาสัมผัสหนักหน่วงมากเท่าไรแทยอนก็ยิ่งต้องการมากกว่านั้น แม้เวลานี้ร่างกายจะสั่นสะท้านเพราะความเสียวซ่าน ทั้งภายใน และภายนอก
แต่สะโพกมนก็ยังส่ายร่อนสบัดสวนทางกลับกับเรียวลิ้นของยุนอาที่สอดลึกอยู่ภายในกาย
แทยอนก้มหน้าลงจับจ้องใบหน้าส่วนบนที่โผล่พ้นหว่างขาของเธอ ยุนอาตวัดสายตาขึ้นมาจับจ้องหน้าเธอเช่นกัน
ร่างเล็กยังคงเปล่งเสียงครางกระเส่าเร้าอารมณ์ให้อีกฝ่ายได้ยินทั้งที่ยังสบตากัน ไม่ต่างจากร่างสูงที่เร่งสัมผัสหนักหน่วงรัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ยุนอา~ เอานิ้วเข้ามา... ซี๊ด~"
แทยอนซี๊ดปากครางร้องเสียงสูงทันทีที่พูดจบ เพราะแรงดูดหนักๆที่ชิ้นเนื้อของเธอ ความเสียวปลาบพุ่งพร่านไปทั่วจนกายเล็กผวา สองมือตวัดท้าวยันกำแพงเหนือหัวเตียงไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองทรุดลงไปกองตรงนั้น
หัวคิ้วเหนี่ยวเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ ฟันคมขบกัดกลีบปากล่างของตัวเองไว้ หวังให้มันช่วยระบายความอัดอั้นภายในกาย
ยุนอาไม่ได้สอดใส่เรียวนิ้วเข้าไปตามคำขอ แต่ร่างสูงเร่งเร้าสัมผัสที่ทำอยู่ต่อไป ทั้งเรียวลิ้นที่ลากไล้กลับไปอยู่ในช่องทางร้อนของแทยอน และปลายนิ้วที่บดขยี้ชิ้นเนื้อที่แข็งขืน
จนกายเล็กสั่นระริก หน้าท้องขมวดเกร็งค้างอยู่อย่างนั้น เสียงครางกระเส่าแหลมสูงถูกเปล่งออกมา พร้อมทั้งภายในช่องทางร้อนที่ตอดรัดปลายลิ้นของยุนอา
"ยุน!...~"
แทยอนกดสะโพกลงแน่นเรียวขาทั้งสองข้างพยายามหนีบเข้าหากันจนติดศีรษะของคนที่ที่ให้ร่างกายเธอสั่นท้านผวาจนตัวงอ
สองมือดิ่งลงท้าวหัวเตียงโลหะไว้ ราวกับทรงตัวด้วยตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
รู้สึกได้ถึงของเหลวหลั่งไหลออกมาจากช่องทางร้อนที่ตอนนี้ยังคงเสียวซ่านไม่หาย แม้ยุนอาจะหยุดการกระทำทั้งหมดไปแล้วก็ตาม
ก่อนจะทิ้งกายลงนอนข้างๆร่างสูงที่พลิกมาโอบกอดร่างกายของเธอไว้ ราวก็ปลอบประโลม
"อืมม ทำไมไม่เข้ามาล่ะคะหึ้ม"
แทยอนนอนตะแคงมองหน้าเด็กน้อยของเธอที่มองเธออยู่เช่นกันหลังจากที่บทรักเพิ่งสงบลง
"ไม่เอายังไม่อยากให้พี่เสียเยอะไปกว่านี้"
แหม ดูตอบเข้าสิน่ารักแบบนี้เสียยังไงก็ยอมมือเล็กลูบแก้มนุ่มๆของอีกเบาๆ
"ถ้าสมมุติว่าพี่คิดว่าพี่ได้ล่ะ"
แทยอนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ให้คนที่เห็นต้องยู่ปาก ไม่รู้ทำไมพอคิดว่าคนที่ทำเป็นยุนอาแล้ว แทยอนกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองจะเสียอะไร
"พี่จะได้อะไรอ้ะ มีแต่เสียกับเสีย"
ยุนอาว่าไปตามความจริง เพราะเธอก็คิดแบบนั้นถึงได้พูดออกไป
ไม่ใช่แทยอนไม่คิดแต่หากว่าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ยุนอา เธอก็คงไม่ยอมให้แตะต้องเธอง่ายๆเหมือนกัน แต่ในเมื่อตอนนี้คนที่สัมผัสเธอคือยุนอา เธอจึงไม่รู้สึกว่าเสียอะไร
"เอ้า ได้นิ้วเธอไง 555"
ตอบเล่นๆไปแบบนั้น เพราะเอาเข้าจริงก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้เช่นกัน
"บ้า พี่อย่ามาตลก"
ร่างเล็กหัวเราะคิกคักอยู่ครู่ก็เลื่อนไปประกบจูบอีกครั้ง
"แทรักยุนนะ"
.
.
"โว๊ยยย ไอ้แทงกูมันตั้งใจยั่วโมโหผมขนาดนี้ แม่ยังจะห้ามผมอีกทำไม" แทคยอนแผรดเสียงโวยวาย จนทุกคนเอือมระอากับเขาจริงๆแต่ก็เพราะความเป็นห่วง
เพราะรู้ดีว่าเขาไม่มีทางสู้ยัยตัวเล็กนั่นได้หรอกต่อให้แทคยอนตัวใหญ่จนเหยียบแทงกูได้สบายๆก็เถอะ
"คราวที่แล้วก็ถูกหามกลับมาแพ้ไม่เป็นท่า นั้นขนาดเค้ายังไม่เอาจริง แกยังได้มาตั้งหลายแผล เชื่อแม่เถอะโชคชะตาน่ะไม่เข้าข้่างใครไปตลอดหรอก"
'ฮโยยอน' หญิงชรา(?)ในร่างสาวเอ่ยอย่างใจเย็นเธอเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นทุกอย่างจริงๆแต่เธอก็ไม่สามารถที่จะพูดออกไปจนหมดเปลือกได้
เธอไม่อาจเข้าข้างใครได้แม้ว่าแทคยอนจะคือลูกชายแท้ๆของเธอก็ตาม
"ท่านแม่ครับแล้วอีกคนล่ะครับเรื่องสองคนนั้น.." ชายหนุ่มอีกคนซึ่งนั่งอยู่ในจุดต่างชั้นกับแทคยอนเอ่ยขึ้นสีหน้าเค้าแสนเจ็บปวด หญิงสาว(?)ในวัยชราส่ายหน้าช้าๆ
"เจ้าไม่มีสิทธหวังอะไรจากเค้า เพราะสองคนนั้นถูกสร้างมาเพื่อคู่กันและไม่มีอะไรเปลี่ยนได้" ชายหนุ่มก้มหน้าลงพยามจะยอมรับความจริงที่แสนเจ็บปวด
ฟลิ้วว
จู่ๆก็มีชายหนุ่มหน้าหวานปรากฎตัวขึ้นอย่างนุ่มนวลเขาโค้งตัวให้กับหญิงสาวตรงหน้า แล้วหันไปมองชายหนุ่มที่ก้มหน้าร้องห่มร้องไห้อยู่ก็ต้องส่ายหน้าเบาๆ
"แกมาทำอะไรที่นี่ มาเหยียบถิ่นฉันให้แปดเปื้อน เอาร่างที่สกปรกของแกออกไปเดี๋ยวนี้ ...กีกวัง"
แทคยอนชี้หน้าหนุ่มหน้าหวานอารมณ์ขุ่นเคือง กีกวังหันไปมองหน้าแทคยอนด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกใดใด
"ข้ามิได้ปองร้ายผู้ใด" แทคยอนขบกรามแน่นพุ่งตัวเข้าหาชายตัวเล็กกว่าด้วยความเร็วสูง
หมับ
กีกวังคว้าข้อมือของแทคยอนไว้โดยไม่ได้ปลายตามองหน้าเขา อาวุธมีคมหลุดล่วงลงจากอุ้งมือของแทคยอนได้ง่ายดาย
"ความร้อนรุ่มนำพาแห่งความพ่าย"
ที่ไม่มีใครร้องห้ามแทคยอนเพราะทุกคนรู้ดีว่ากีกวังเป็นยังไงถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ฝั่งเดียวกันเขาก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน
และแทคยอนก็จะโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเพราะเขาไม่เคยแพ้ใครที่ก้าวเข้ามาเหยียบที่นี่ ที่เป็นถิ่นเขาเว้นแต่กีกวังนี่แหละ
"ข้าอยากทราบแทงกูกระทำในสิ่งที่ควรแล้วหรือ" กีกวังเอ่ยถามหญิงสาวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ใดๆ เขาปล่อยข้อมือแทคยอนให้เป็นอิสระ แต่แทคยอนก็พยามจู่โจมเขาไม่หยุด
"ไม่มีคำว่าควรหรือไม่ควรถูกหรือผิด เพราะธรรมชาติบรรดาลเค้าให้ทำอย่างนั้น ตราบใดที่เค้าไม่ทำผิดในคำสาบาน ก็ไม่มีคำว่าผิดสำหรับเค้า"
สิ้นสุดประโยคของฮโยยอนกีกวังก็โค้งให้หญิงสาวอีกครั้งก่อนที่ร่างเขาจะจางหายไป
"แทคยอนฉันว่านายควรจะยอมรับกีกวังได้แล้วนะ นายไม่เคยแตะตัวเขาได้เลยสักครั้ง"
กาฮีหันไปพูดกับชายหนุ่มผู้น้อง เธอเองก็ไม่เข้าใจแทคยอนเหมือนกันทำไมเขาถึงไม่ยอมรับทั้งเรื่องแทงกูและเรื่องกีกวัง
แทคยอนตวัดสายตามองหญิงสาวผู้พี่ด้วยความไม่พอใจเขาไม่ชอบถูกตำหนิไม่ชอบให้ใครมาดูถูก
...ถ้าเธอไม่ใช่พี่ฉัน ฉันก็คงเก็บเธอไปแล้ว กาฮี...
กาฮีเดินออกมานั่งอยู่ที่ริมน้ำใสนึกถึงแต่เรื่องที่เพิ่งคุยกันเมื่อครู่ นึกแล้วก็ถอนหายใจออกมา
"คิดถึงฉันอยู่หรือไง" กาฮีรีบหันไปตามเสียงที่คุ้นเคยพอเห็นว่าเป็นใครเธอก็รีบลุกขึ้นโผลเข้ากอดร่างเค้าทันที
"ทำไมทำแบบนี้ เธอทำให้ฉันหนักใจอีกแล้วนะ" ร่างสูงซุกใบหน้าลงกับไหล่เค้า เค้าคนที่ทำให้เธอแสนเจ็บปวดรวดร้าวจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่
แต่ในขณะเดียวกันเค้าก็มอบชีวิตใหม่ที่แสนสุขให้เธอ
"เธอก็รู้ฉันไม่มีทางเลือก" ฝ่ามืออุ่รลูบเรือนผมเธอเบาๆปลอบโยนให้เธอรู้สึกดี เหมือนทุกครั้งที่ได้เจอกัน
"แล้วเธอรักเค้าหรือเปล่า" เค้าเงียบไปจนมีเสียงแว้วดังมาของใครอีกคนอยู่ไกลๆ "จำไว้เธอยังคือที่สุดของฉัน ไปนะ"
เค้าประทับจูบลงที่ริมฝีปากเธอก่อนที่ร่างเค้าจะหายไปในพริบตา
"พี่กาฮี ไปกินข้าวกันจะเย็นแล้วนะ" กาฮีส่งยิ้มบางๆให้ฮยอนอาแล้วเดินตามสาวน้อยกลับไป ในคฤหาสน์สีขาวมุข
ทิฟฟานี่เดินเข้ายังคฤหาสน์ของคนที่เธอไม่ค่อยอยากจะเข้ามาเท่าไร นั่นเค้าเดินมานั่นแล้ว "มาหาฉันถึงนี่คิดอะไรจ้ะ"
แหวะ...ก็เพราะเค้าเป็นแบบนี้ไงเธอเลยไม่ค่อยอยากจะเจอเค้าเสียเท่าไรให้ตายเถอะ
"ถ้าเป็นแทงกูฉันคงจับจูบไปแล้ว และที่ยอมมาเนี่ยเพราะว่าแทงกูบอกให้มาเอาของให้เฉยๆหรอกนะ"
เธอร่ายยาวใส่หน้าร่างสูงเพรียวแต่เค้าก็ยังพยามจะเข้ามาใกล้เธอเห็นหน้าหื่นๆของเค้าแล้วขนลุก
"นี่คิดจะทำอะไรห๊ะ!ฉันเป็นเมียเพื่อนเธอนะ"ตวาดใส่คนตัวสูงกว่าพลางเดินหลบไม่ให้เค้าแตะต้องร่างกายเธอได้
โอ๊ยแล้วแบบนี้เธอจะเอาของไปให้แทงกูได้มั้ยเนี่ย ยูริต้อนเธอจนติดกำแพงเท้าแขนสองข้างขนาบหน้าไม่ให้เธอหนีไปไหน
เค้าค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเค้า ร่างบางจ้องตาเยิ้มๆของอีกด้วยสายตาขุ่นเคืองอย่าไม่ปิดบัง
"ฉันอยากจะชิมบ้างว่าปากที่มันแผรดความเจ็บแสบแบบนี้น่ะทำไมแทงกูมันถึงได้ติดใจนัก"
เหอะ...ยูริพูดอะไรออกมาเค้ารู้ตัวหรือเปล่าว่าคำพูดเค้ามันน่ารังเกลียดขนาดไหน
นี่ถ้าตอนนี้เค้าไม่ใช่เพื่อนแทงกูเธอคงเล่นเค้าเละไปอีกสักรอบ "เธอกำลังจะทำให้ฉันไม่มีทางเลือกอีกแล้วนะ...ยูริ"
ร่างสูงยักคิ้วกวนประสาทใส่เธอ "แล้วเธอจะทำอะไรฉันได้ล่ะ" ทิฟฟานี่กระตุกยิ้มมุมปาก "แทงกูคะขอโทษนะคะ"
ทั้งที่ชื่อที่ควรจะเอ่ยออกมาไม่น่าจะเป็นชื่อนั้นแต่ทิฟฟานี่ก็เลือกที่จะขอโทษแทงกูที่จำเป็นจะต้องทำกับเพื่อนเค้าแบบนี้
เพียงแค่อึดใจเดียวปลายนิ้วทั้งห้าทาบลงที่หน้าท้องของร่างสูงแผ่วเบาก่อนจะใช้ส้นสูงยันร่างเค้าให้ถลาล้มลงนิ่งไป
พ่นลมหายใจออกทางจมูกแรงๆอย่างหงุดหงิด แล้วโฟนไปบอกแทงกูก่อนที่จะมีใครไปเล่าให้ร่างเล็กฟังแล้วเค้าก็อาจจะไม่พอใจเธอได้
"แทงกูคะ"
'ว่าไง'
"ฉันทำเพื่อนคุณสลบไปแล้วนะคะ"
'หมายความว่าไงเกิดอะไรขึ้น'
"เค้าจะจูบฉันค่ะ"
'เอ้าทำไมไม่ยอมๆเค้าไปล่ะ'
"เห็นฉันเป็นคนแบบนั้นหรือไงคะ นี่คุณรู้มั้ยถึงฉันจะง่ายยอมมีอะไรกับคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า แต่ฉันไม่ได้ง่ายกับใครก็ได้นะคะ"
'แล้วทำไมถึงง่ายกับฉันล่ะ'
"คุณไม่เข้าใจหรอกค่ะ ...ฉันเดินเข้ามาข้างในแล้วคุณบอกทางให้ฉันได้หรือเปล่า"
'งั้นรอแป๊บนึง'
"ค่ะ"
"ตามมาสิ" เฮ่ย! ผีปะวะ "นี่คุณมาตั้งแต่เมื่อไร" เพิ่งถามจบเค้าก็ดึงเธอไปจูบแล้วบอกว่า มาทันเห็นเธอยกขายันเพื่อนเค้าแล้วกันแถมยังเห็นไปไกลเลยล่ะ
อร๊ายยยคนบ้าจะแอบดูใต้กระโปรงก็ไม่บอกจะได้ไม่ใส่อะไรมา 555 แต่ให้เค้าดูคนเดียวนะ ว่าแล้วก็ตีก้นเค้าไปทีจับๆบีบๆแล้วถามเค้า
"อยากเห็นชัดๆมั้ยคะ" เค้ากระตุกยิ้มบอก ไว้เอาของเสร็จค่อยไปเอาอย่างอื่น แอร๊ยยสบตากันอยู่ครู่แทงกูก็เดินนำไป
ถึงหน้าห้องแล็ปร่างเล็กก็หันมาถามว่า แฮ็กได้ป่ะ ทิฟฟานั่ขมวดคิ้วทำไมแทงกูถึงคิดจะถามเธอแบบนั้นน่ะ "คุณรู้เหรอ"
แทงกูหันมาเลิกคิ้วใส่เธอบอกมีอะไรที่เค้า'ไม่รู้'บ้าง ทิฟฟานี่ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะพยามแฮ็กรหัสเปิดห้องแล็ปพลางคิดในใจถ้าเค้ารู้หมดจริงเค้าจะไม่คิดเคืองแค้นอะไรเธอเลยเหรอ
ไม่นานประตูห้องแล็ปก็เปิดออกแต่สิ่งที่ทำให้เธอช๊อคก็คือ...
คนคนนั้น...
ทิฟฟานี่โผลเข้ากอดชายร่างบางที่ยืนงงอยู่ในแล็ปทันทีปากก็พูดแต่คิดถึงๆ แทงกูเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังจุดวางของที่เธอต้องการ
ปล่อยให้คนผมสีเพลิงสองคนคุยกันไปเถอะ ค้นๆดูแป๊บเดียวก็เจอแล้วรีบหยิบๆใส่ไว้ในเข็มขัดเสร็จธุระแล้วก็เดินกลับไปยังจุดที่ทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่
"นี่เธอมากับเค้าได้ไงน่ะ"
"โอ๊ยฉันตอบอะไรเรื่องเค้าไม่ได้จริงๆ"
"แหม ข่าวโครมๆแบบนั้นยังตอบไม่ได้อีกเหรอ"
"จริงๆนะฉันไม่มีสิทธอะไรมากเลย"
"นี่ยูริมันใช้นายคนเดียวจริงเหรอ"
"อะ..หะ..ค..ครับ"
"กลัวฉันหรือไงห๊ะ" แทงกูยืนเท้าสะเอวถามชายร่างบางพยักหน้าน้อยๆแทงกูก็อดขำไม่ได้ก่อนจะตีก้นทิฟฟานี่ไปทีแล้วเดินไปยังทางออก
"ฉันเสร็จธุระแล้วนะไปกัน ส่วนนาย..จะออกไปมั้ย"
ความอึ้งของทิฟฟานี่ไม่ต่างไปจากหนุ่มน้อยเลย ทั้งไม่คิดว่าจะได้เจอกัน และไม่คิดว่าแทงกูจะทำแบบนี้ไม่กลัวว่าจะมีปัญหากับยูริหรือไง
"คุณหมายความว่าไงคะ" ทิฟฟานี่หันไปถามคนตัวเล็ก เค้าก็หันมาบอกว่า หมอนั่นไม่ได้เต็มใจนิ อีกอย่างเค้าทนเห็นเพื่อนเค้าจิกหัวใช้คนแค่คนเดียวอยู่ในแล็บไม่ได้หรอก
แทงกูยืนมองสองคนกอดกันน้ำตาไหลพรากหนุ่มน้อยเอ่ยขอบคุณเธอตั้งแต่ในแล็บจนตอนนี้อยู่หน้าคฤหาสน์ของยูริแล้ว
"ผมขอทำงานให้คุณได้มั้ยครับ" แทงกูหันไปเลิกคิ้วหมอนี่คิดอะไร ทิฟฟานี่ยืนมองแทงกูกับชายหนุ่มสลับกันเธอก็ไม่รู้ว่าแบบไหนจะดี เพราะฝั่งแทงกูน่ะคำสาบานโหดเป็นบ้า
"แน่ใจเหรอน่าจะรู้นะทำงานให้ฉันมันเป็นไง" ใช่ใครคิดจะทำงานให้เธอน่ะมันไม่ง่ายหรอก ชายหนุ่มพยักหน้า "งั้นก็ขึ้นรถ"
"อ้าวแล้วฉันล่ะ คุณจะทิ้งฉันไว้บ้านเพื่อนหื่นๆของคุณเนี่ยนะ" เออก็รถเค้ามีแค่ที่คนขับกับข้างคนขับนิเค้าให้หมอนี่ขึ้นรถแล้วเธอล่ะ
"จะวิ่งตามไปก็ไม่ว่านะหรือจะเกาะหลังคาไปดีล่ะ"
"อร๊ายยคุณแทงกู!!" แทงกูเลิกคิ้วเชิงว่าเรียกทำไม เห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ก้าวขึ้นรถก็จิ้มๆแผงควบคุมอยู่ครู่
พอสภาพเบาะรถถูกปรับเปลี่ยนแล้วก็หันไปยักคิ้วกวนๆใส่ร่างบางก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกทั้งคู่ให้ขึ้นรถ
.
.
From...Writer
แอร๊ยยย เราจะทิ้งปมไว้เรื่อยๆ ฮ่าๆ
แลดูกีกวังกับฮโยเทพชิมิล๊าาา ก็เทพนั่นแหละ
อ่อแล้วก็บีมจะอัพข้อมูลในคาแร็กเตอร์เรื่อยๆทุกครั้งที่มีตัวใหม่ๆออกมานะคะ
เข้าไปเช็คดูกันได้เลย เพราะส่วนมากตัวอื่นๆบีมจะเปิดเผยข้อมูลไว้แทบทั้งหมด
ส่วนการ์ดตัวละคร บีมคิดว่ารีดเดอร์คงให้ความสนใจแค่ตัวเด่นๆก็เลยยังไม่ได้ทำตัวอื่นออกมา
แต่เดี๋ยวจะเอาการ์ดแทยอนมาลงให้ก่อนนะคะ งิงิ คาดว่าคงมีหลายคนอยากรู้ชิมิล๊าา
หรือถ้าอยากเห็นการ์ดใครก็ระบุไว้ได้นะคะ
ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่
ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา
No comments:
Post a Comment