۞ Amulet Classic ۞ [Chapter XIII]

Chapter XIII



"แล้วที่พี่บอกว่าเคยนอนกับใครหลายคนนี่ยังไง" คิดอยู่นานว่าจะถามดีมั้ยแต่มันข้องใจนี่นา ถ้าบอกว่าเคยนอนกับใครหลายคนในเชิงนั้น
อารมณ์กับหน้าตาและสายตาตอนที่เค้าพูดเค้าสื่อออกมาตรงๆว่าหมายถึงเรื่องนั้นด้วย แทยอนหัวเราะออกมายกมือขึ้นลูบแก้มเด็กน้อยของเธอ(?)อย่างเอ็นดู
"ถ้าจะถามว่าหลายคนนั้นมีอะไรกันมั้ยคำตอบคือมี แต่พี่เป็นคนทำ ไม่ใช่คนถูกทำ"
ยุนอาชะงักไปอีกครั้งอะไรกันเธองงไปหมดแล้วนะ แล้วแบบนี้มันครั้งแรกของเค้าหรือเปล่าเนี่ยเค้าถึงได้ใจแข็งขนาดนี้
เธออยากถามนะแต่เธอทึ่งบวกงงจนถามไม่ออกแล้ว จะว่าไงดีล่ะคือเธอไม่คิดว่าเค้าจะเป็นเมะได้จริงๆนะ ดูเค้ายั่วเธอแต่ละทีสิเคะชิดซ้ายเลยเธอนึกภาพเค้าเป็นเมะไม่ออกเลยจริงๆ
"จะถามว่านี่ครั้งแรกเหรอใช่มั้ย" เห็นเด็กมันพูดว่า แล้วนี่ แล้วนี่ อยู่หลายครั้งและ เลยคิดว่ามันน่าจะถามแบบนั้นมั้ง นั่นไงมันพยักหน้ามาแล้ว
เชื่อมั้ยหน้ายุนอาตอนนี้ดูไม่เลวเลยล่ะ555 แต่แทยอนก็ไม่รู้หรอกทำไมเค้าต้องทำหน้าอึ้งขนาดนั้น เค้าอึ้งอะไรเหรอ

"ถามว่าครั้งแรกมั้ยไม่ใช่ เพราะถ้ามีอีกคือครั้งที่สอง แต่ถ้าจะถามว่าครั้งแรกเมื่อไร นานมากแล้วตั้งแต่อยู่ปีหนึ่งมั้ง อยากรู้อะไรอีกมั้ยคะ"
ตอบมันไปให้หมดมันจะได้เลิกทำหน้าเอ๋อๆแบบนั้นสักที ร่างสูงค่อยๆพลิกตัวลงไปนอนข้างๆอีกคน แทยอนก็เปลี่ยนเป็นนอนตะแคงหันมาทางเธอ สายตาเค้าเยิ้มมากเลยนะ
แค่เห็นก็จะละลายอยู่แล้ว มือเล็กเอื้อมมาลูบไล้หน้าท้องของเธอไม่นานเค้าก็สอดมือเข้ามาใต้ชายเสื้อไล้เนิบนาบจนเธอเริ่มหายใจติดขัด
"พ..พี่แท ด..เดี๋ยวก่อน ยุนทำใจไม่ได้ มันช็อคเกินไป" ร่างสูงพูดติดๆขัดๆจนแทยอนหัวเราะคิกคักแต่ก็ยอมหยุดแล้วเปลี่ยนเป็นไปลูบแก้มนุ่มเค้าแทน
ร่างสูงหันหน้ามามองคนตัวเล็กข้างๆเล็กน้อย แทยอนก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากรู้นะว่าเค้าช็อคอะไรแต่เอาเหอะเวลาเค้าเป็นแบบนี้ก็น่ารักดี
ลองถามเค้าหน่อยดีมั้ยนะ ถามไปนะแต่บอกต่อว่าหายช็อคค่อยตอบก็ได้


ตื่นมาอีกทีก็เกือบเย็นแล้วเสียงโว้ยวายหน้าประตูนั่นทำเอาร่างเล็กยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปเปิดให้เพื่อนสาว เข้ามาได้ก็วีนเอาๆบอกมัวทำอะไรไม่ตื่นสักทีจนเค้าปิดร้านแล้วเนี่ย
ไม่พอยังเดินฉับๆไปเขย่าร่างสูงอีกถามว่าทำอะไรเพื่อนเค้าถึงได้สลบไปจนเย็นแบบนี้ เธอเลยต้องเข้าปรามก่อนว่ายุนอาไม่ได้ทำอะไรเธอทั้งนั้นแหละ
มีแต่เธอน่ะสิที่จะทำร่างสูง(หือ?) ก่อนจะบอกเจสสิก้าต่อไปว่าพูดถึงเรื่องเมื่อก่อนให้ยุนอาฟัง แล้วนอนคุยกันไปเรื่อยกว่าจะได้หลับก็เกือบบ่าย
เจสสิก้าเลยพูดถึงประเด็นตัวเองบ้างว่าวันนี้จะไปนอนกับแฟนสาว ได้ไม่นอนด้วยกันหลายคืนแล้วเพราะตัวเองก็ต้องไปสนามนั่นแหละ เธอก็เลยเออออบอกเค้าไปเหอะๆ
เค้าก็ดีใจมาจุ๊บแก้มเธอทีนึงแล้ววิ่งออกไป ร่างเล็กดูจะมึนๆอยู่สักหน่อยแต่ก็ไม่ได้อะไรจะลุกไปอาบน้ำเด็กน้อยมันก็คว้าเอวเธอไว้บอกไม่ให้ไป
เธอก็นั่งให้มันมุดๆ?อยู่แป๊บนึงก็บอกมันว่าหิวจะอาบน้ำแล้วออกไปหาอะไรกินข้างนอก มันพยักหน้าบอกอาบเสร็จแล้วปลุกด้วย




วันนี้สเตฟานี่พาเจสสิก้าออกมันดินเนอร์ข้างนอกเป็นการขอโทษไม่ได้ไปช่วยที่โคลฟีล จริงๆแล้วเจสสิก้าก็ไม่ได้โกรธไม่ได้งอนอะไรอยู่แล้ว
อย่างที่บอกแหละเธอมองเค้าเหมือนคนธรรมดา จนทุกครั้งเธอก็มองว่าเค้าเป็นคนธรรมดานั่นแหละ แค่ก่อนหน้าที่เธอจะไปเจอโบอากับแทงกู
สเตฟานี่ก็ช่วยเธอมากพอแล้วเพราะโดยลำพังเจสสิก้าก็คงจะสู้ไม่ไหวถึงแม้ว่าไอ้ตัวที่โผล่มามันจะไม่ได้เก่งอะไรมากมายก็เถอะ ว่าแล้วเธอก็เลยถามเรื่องของเค้าบ้างซะเลย
ก็จับใจความได้ว่าก่อนหน้านี้สเตฟานี่ไม่ได้อยู่ในเกาหลีเพิ่งมาอยู่ได้ปีกว่าๆตอนแรกก็ตัวคนเดียวไม่มีสังกัดเหมือนกับตอนนี้แหละ
แล้วช่วงแรกๆที่เค้ามา เค้าก็ตามสืบทุกสังกัดจนพบว่าตอนนั้นลีจุนแข็งแกร่งที่สุดเค้าก็พยามหาข้อมูลของหมอนั่นอยู่พักใหญ่
แล้วก็ได้ไปเข้าร่วมสังกัดโดยประลองจนเค้าได้อยู่เป็นคนสนิทของลีจุน แต่คือไม่ได้หมายความว่านอกจากลีจุนแล้วไม่มีใครสู้สเตฟานี่ได้นะยังมีคนอื่นในนั้นที่สู้เค้าได้
แต่ที่ได้เป็นคนสนิท เพราะเค้าเก่งเรื่องสูตรสารเคมีเรื่องอุปกรณ์ด้วย เอาง่ายๆคือสเตฟานี่ทั้งสู้ได้ในระดับนึงและก็เข้าแล็บได้นั่นแหละ
ถึงได้ตำแหน่งคนสนิทของลีจุนไป จนถึงวันที่ลีจุนตายเค้าก็ไม่ได้เข้าสังกัดไหนเพราะยังไม่ถูกใจแล้วก็ไม่แน่ใจด้วยว่าใครแกร่งใครดีแค่ไหน

เจสสิก้าเลยถามถึงเพื่อนสาวตัวเองบ้างว่าสเตฟานี่มองเพื่อนสาวเธอเป็นยังไง เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยเห็นแทงกูสู้แบบจริงๆจังๆ เคยเห็นฆ่า
ไม่ก็ทำเหมือนไม่อยากสู้ เธอเลยบอกว่าเพื่อนไม่ค่อยชอบมีปัญหากับใครหรอกเค้าก็พยักหน้ารับ
สเตฟฟานี่นั่งคิดอยู่นานตอนนี้เธออยากรู้เรื่องของแทยอนมากกว่าเพราะผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรเธอยังไม่แน่ใจเลย
"อ้าว วันนี้มากินถึงนี่ได้ไง" ตายยากมาก สเตฟฟานี่คิดในใจให้ตายเถอะร้านอาหารมีเยอะแยะไม่ยักกะไป ดันมาเจอกันซะงั้น เห..เค้ามากับใครนั่นร่างเพรียวที่ดูคุ้นตา
ก่อนจะได้คิดอะไรก็รีบปากไวบอกเจสสิก้าให้ชวนเพื่อนสาวของเค้ามาร่วมโต๊ะซะเลยอยากถามอะไรจะได้ถาม

มานั่งร่วมกันแล้วก็แทยอนก็แนะนำคนที่เธอสงสัยในทีแรกให้รู้จัก ยุนอา ยุนอา แต่ดูเหมือนเค้าก็มองหน้าเธอแปลกๆนะ
"เราเคยเจอกันหรือเปล่า" ร่างเพรียวหันมาถามเธอ พร้อมทำหน้าเหมือนนึกอยู่ เจสสิก้าเลยบอกเค้าว่าน่าจะเคยนะวันที่ยูริกับลีจุนดวนกันน่ะ
ยุนอาร้องอ่อทันทีเลยแล้วเค้าก็บอกเสียใจด้วยเรื่องลีจุน ไหนๆก็เจอคนในสถานการแล้วระบายเรื่องค้างคาหน่อยเถอะจำได้ว่าวันนั้นยูริใช้ให้ยุนอาวิ่งตามไป
"สรุปมีใครรู้เรื่องลูกธนูนั้นหรือเปล่า" "ไม่มีหรอก"ยุนอาบอกว่าเค้าไม่ได้วิ่งเร็วขนาดนั้นกว่าจะไปถึงตรงที่ลูกธนูโผล่มาคนยิงก็หนีไปแล้ว
แม้ว่ายุนอาจะวิ่งเร็วกว่าเชลล่าปกติแต่ก็ไม่ได้มากมาย ว่าแล้วก็ถอนหายใจไปตามๆกัน หยุดคิดเรื่องลูกธนูได้สายตาก็เหลือบมองร่างเล็กที่นั่งฝั่งตรงข้าม

"แทยอนขอถามอะไรหน่อยสิ" พูดปึ๊บแฟนสาวของเธอก็หันขวับถามว่า"จะถามอะไรมัน" จนยุนอากับแทยอนนั่นแหละต้องบอกให้เจสสิก้าใจเย็นๆ
จะหึงหน้ามืดตามัวเกินไปแล้วมั้งยุนอาก็แฟนแทยอนเค้าก็มาด้วยกัน เจสสิก้าก็แฟนเธอเราก็มาด้วยกัน มันน่าหึงตรงไหนอีกอย่างยังไม่รู้เลยว่าเธอจะถามอะไร
ถ้าเธอหน้าด้านไปถามแทยอนว่า เธอชอบเรามั้ย เออแบบนั้นจะหึงก็ไม่ว่าเลย รอจนเจสสิก้าสงบลงไปแล้ว
สเตฟานี่ก็หันไปบอกบอกแฟนสาวเธอแบบนั้นแหละว่าให้ฟังคำถามเธอก่อนได้มั้ยถ้ามันน่าหึงเธอเชื่อว่ายุนอาก็ต้องหึงจริงป้ะ
เมื่อรู้ตัวว่าผิดเถียงต่อไม่ได้คนดื้นรั้นอย่างเจสสิก้าก็จะสะบัดหน้าเชิ่ดใส่ทุกคน สเตฟานี่ได้แต่ถอนหายใจฟิ้วว นี่ขนาดแทยอนเป็นสนิทเพื่อนเค้านะนั่น

แทยอนเลยเพยิดหน้าให้สเตฟานี่ถามเมื่อดูแล้วเจสสิก้าคงไม่โวยวายแล้ว หน้าหวานก็อึกอักเฮ่ยเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคำถามนี้มันถามยากอ่ะก็เลยเริ่มไปว่า
"ขอโทษนะแต่ฉันมองไม่ออกจริงๆว่าเธอเป็นคนธรรมดาหรือเปล่า" เออเนี่ยแหละพูดให้สวยสุดได้แค่นี้แหละ
เจสสิก้าหันมามองหน้าเธอแปลกๆไม่รู้จะสื่ออะไรแล้วก็เหลือบมองแทยอนแปลกๆ แต่แทยอนดูเป็นคนอารมณ์ดีนะเค้าหัวเราะร่วนเหลือบมองหน้ายุนอาแล้วยิ้มกริ่มๆ
แต่ยุนอายู่ปากใส่ อะไรวะคะกูงง ในสมองสเตฟานี่มีแต่คำนี้แหละ

แทยอนเลยบอกว่าให้เธอลองทายดูสิ น้ำเสียงขี้เล่นมากๆต่างจากอารมณ์เจสสิก้าไปป้ะ
เธอมองใบหน้าอ่อนเยาว์ของแทยอนใช้ความคิดอย่างหนักจะใช่ก็ไม่เชิงเหมือนคนปกติมากเลยนะ
แต่ความรู้สึกก็บอกไม่ใช่เธอหันไปมองหน้าเจสสิก้าเม้มปากนิดนึง "จริงๆแล้วอยากรู้ได้ด้วยตัวเองนะแต่ฉันขอแค่ใช้ปลายนิ้วแตะหลังมือแทยอนหน่อยได้มั้ย "
บอกไปทุกคนก็เลิกคิ้วขึ้นสูงทันทีแล้วถามว่ามันเกี่ยวเหรอเธอก็เลยบอกว่า"ตามหลักแล้วไม่เกี่ยวแต่กับฉันมันพอช่วยได้" ทุกคนเริ่มจะเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้ว
"คือมันเป็นเรื่องของเซนส์น่ะ รู้มั้ยแทยอนเป็นคนที่สามเลยนะที่ฉันมองตาเปล่าแล้วไม่แน่ใจ "ไม่ต้องรอเจสสิก้าตอบหรอกแทยอนยื่นมือมาตรงหน้าแล้ว

"ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน" คนตัวเล็กพูดยังไม่ทันจบประโยคดีเจสสิก้าก็สะบัดหน้าหนีอีกครั้งสเตฟานี่ก็ได้แต่ถอนหายใจอีกที แล้วใช้นิ้วชี้ข้างขวาแตะลงบนหลังมือของแทยอน
โอ๊ยคนบ้าอะไรวะทำไมมันซับซ้อนจังสเตฟฟานี่หลับตาแน่นคิ้วเรียวขมวดเป็นปมใหญ่ ปลายนิ้้วไล้วนไปมาเป็นวงเล็กๆอยู่บนหลังมือ
เฮ่ยนี่เค้าเป็นคนหรือเปล่าวะทำไมยิ่งอยากรู้ยิ่งสับสนเนี่ย เม็ดเหงื่อเริ่มผุดตามไรผมหน้าหวานดูเครียดมากเธอยังคงหลับตาแน่นจนสุดท้ายเปลือกตาเปิดขึ้นคิ้วเรียวยังขมวดพันกันอยู่

"เธอคืออะไรกันแน่เนี่ย ฉันยอมแพ้แล้ว" สเตฟานี่พูดอย่างจนปัญญา แทยอนบอกเค้าก็เป็นเชลล่าเนี่ยแหละ
แต่คนตัวเล็กเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนอื่นๆถึงดูไม่ออก สเตฟฟานี่ถอนหายใจอีกที"รู้มั้ยเธอซับซ้อนมากแค่ไหน"
แทยอนยิ้มบางๆเหมือนเขินๆ ด้วยความข้องใจปนอยากรู้ "เธอมาเป็นคนเชลล่าได้ไง"
คิ้วบางถูกยกขึ้นด้วยความนึกไม่ถึงว่าสเตฟานี่จะถามแบบนั้น "บังเอิญถูก...บังคับ มากกว่านี้ฉันไม่อยากพูดถึงแล้ว"
โอเคสเตฟานี่พยักหน้าเข้าใจไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเค้ามากไปกว่านี้

แล้วสเตฟฟานี่ก็โดนยุนอาถามบ้างมาเป็นได้ยังไง เอิ่มม งั้นก็ต้องเล่าก่อนว่าเธอไม่ชอบโดนใครดูถูกชอบเอาชนะเอาแต่ใจบ้างบางเรื่อง
มันเลยทำให้เธออยากรู้ว่าไอ้พวกที่มาแว๊บไปแว๊บมาเนี่ยมันทำได้ไง ทำไมเธอทำบ้างไม่ได้ นั่นแหละคือที่มาที่ไป งี่เง่าใช่มั้ยล่ะ
ยุนอาคิดตามที่สเตฟฟานี่เล่าเธอไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกนั้นหรอกเพราะยูริเป็นมาก่อนแล้ว
เธอก็ได้เห็นได้เรียนรู้ทุกอย่างจนตัดสินใจมาเป็นเชลล่าเพราะกลัวว่าถ้าโดนดักทำร้ายเพราะแค่เธอเป็นน้องสาวของยูริเธอก็จะได้ป้องกันตัวได้บ้างก็เท่านั้น



หลังที่แยกย้ายกันจากร้านอาหารจนถึงตอนนี้อาบน้ำเสร็จกำลังเตรียมจะนอนเจสสิก้าก็ยังไม่หายงอนตุ๊บป่องเลย
เดือดร้อนแฟนสาวหน้าหวานต้องนั่งประคบประหงมคลอเคลียออดอ้อน สาวเจ้าก็ยังทำนิ่ง
กลีบปากอวบขยับถามคนตัวบางกว่าเสียงอ่อน "งอนอะไรคะไม่เห็นมีอะไรน่างอนเลยเค้าไม่ได้ทำอะไรที่มันส่อแววเชิงชู้สาวใส่แทยอนเลยนะ "
ใบหน้าสวยงอง่ำบอกแต่"เธอไม่เข้าใจหรอก" "ก็บอกเค้าสิคะ เค้าจะได้เข้าใจว่าไม่ควรยังไมจะได้ไม่ทำอีก" เจสสิก้าก็เชิดใส่อีก

เธอก็เลยแอบถอนหายใจเบาๆเริ่มหมดทางเลือกแล้ว มือเรียวประคองใบหน้าสวยให้หันกลับมามองกัน "ที่รักเชื่อใจเค้าบ้างสิคะ"
แนบริมฝีปากอวบเข้ากับตำแหน่งเดียวกันแผ่วเบาแล้วค่อยๆขยับงับกลีบปากบางของเค้าเนิบนาบดูดดุนเข้ามาเล็กน้อยแล้วปล่อยออกทำอย่างอยู่อย่างนั้น
จนอีกคนลืมตัวเผยอกลีบปากขึ้นปลายลิ้นถูกส่งเข้าไปในโพรงปากของคนตัวบางกว่าเพื่อกวาดชิมความหอมหวานอย่างใจเย็น
มือเรียวเลื่อนจากใบหน้าลงไปประคองเอวบางไว้กลีบปากบางเริ่มขยับจูบตอบเบาๆ
สเตฟฟานี่ค่อยๆขยับขาตัวเองให้แยกออกจากกัน
แล้วเลื่อนกายเข้าไปแนบชิดกับร่างของอีกคนมือบางถูกยกขึ้นโอบรอบคอเธอรั้งให้เธอโน้มตัวเข้าแนบชิดไปอีก
มือเรียวเริ่มสอดเข้าใต้ชายเสื้อแล้วลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องของคนตัวบางกว่าเนิบนาบ

รสจูบแปลเปลี่ยนจากแผ่วเบาเป็นร้อนแรง มือบางข้างนึงเลื่อนต่ำลงมากอบกุมก้อนเนื้อขนาดพอดีมือไว้นวดคลึงมันไปตามอารมณ์
สเตฟานี่ชักมือกลับออกมาแล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อของเจสสิก้าอย่างเร่งรีบสาบเสื้อถูกแหวกออกไปที่ไหล่ทั้งสองข้าง เธอหยุดไม่ได้แล้วจริงๆอยากได้คนสวยคนนี้จยแทบจะบ้าตาย
มือเรียวกอบกุมก้อนเนื้อขนาดเต็มไม้เต็มมือไว้แล้วออกแรงบีบเคล้นมันหน้าหวานผละออกมาอย่างเสียดายก่อนจะก้มลงซุกไซร้ไปตามลำคอระหง
ไล้ลงมายังไหปลาร้าแล้วเลื่อนต่ำลงไปจนถึงเนินอกอวบพรมจูบไปทั่วก่อนจะตวัดปลายลิ้นขึ้นไปยังยอดอกสีสวยดูดดุนจนมันเริ่มขยายตัวแข็งชันขึ้น
มือบางละจากก้อนเนื้อเลื่อนขึ้นไปบีบไหล่ผายไว้เพื่อระบายความวาบวาม เสียงครางเบาๆบ่งบอกถึงความพอใจในสัมผัสนั้น
มือเรียวเลื่อนไปสอดเข้าใต้เอวกางเกงลูบไล้อยู่แถวท้องน้อย หน้าหวานผละออกมาจะยอดอกเลื่อนขึ้นไปมองใบหน้าสวย

"ขอนะ" เสียงออดอ้อนแผ่วเบาเรียกให้คนถูกขอร้องรีบดึงใบหน้าเค้ามาซุกไว้ที่ซอกคอ
"ไอ้บ้า จะพูดทำไม มาขนาดนี้แล้ว" บ่นงุงงิงด้วยความเขินอายมือเค้ายังคงลูบไล้อยู่ใกล้ๆจุดสงวนเธอ สเตฟานี่หัวเราะออกมาเบาๆ
"ก็กลัวเธอว่าฉวยโอกาสนี่นา ก็เลยขอก่อน" เสียงหวานเอ่ยข้างๆหูแล้วพรมจูบไปทั่วลำคอจนได้ยินเสียงเล็กครางอื้อแผ่วเบา
สเตฟานี่ค่อยๆจับเรียวขาของอีกคนให้แยกออกจากกันช้าๆไล้ปลายนิ้วเนิบนาบอยู่ขาหนีบ

ร่างบางบิดเร้าไปมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อทั้งฝ่ามือร้อนยังคงสร้างความหวามไหวให้เธอไม่หยุดหย่อน
เจสสิก้าแอ่นขึ้นรับสัมผัสเธอต้องการให้สเตฟฟานี่สัมผัสเธอมากกว่านี้ มากกว่านี่อีก
ปลายนิ้วเรียวลากวนไปมาอยู่บนกลีบเนื้ออูมอวบนุ่มนิ่ม และยิ่งเมื่อลากต่ำลงไปก็พบกับของเหลวลื่นเปรอะอยู่ทั่วบริเวณ
เสียงครางผละแผ่วถูกเปล่งออกมาจากกลีบปากบางอย่างห้ามไม่ได้ เพราะความเสียวซ่านที่แล่นผ่านกลางกายของเธอมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะที่ปลายนิ้วของสเตฟฟานี่นั้นลากกรีดแหวกร่องกลางกายของเธอ กดขยี้ชิ้นเนื้อที่ไวต่อความรู้สึกย้ำๆ จนมันแข็งขืนขึ้นสู้ปลายนิ้ว
ก่อนจะลากต่ำลงไปไล่วนอยู่ที่ปากช่องทางร้อนที่รู้สึกได้ชัดเจนว่ามันเปิดอ้ารอรับเรียวนิ้วของอีกฝ่ายอยู่ก่อนแล้ว

"อาห์~สเตฟ~"
ใบหน้าสวยปรือตาลงมองส่วนล่างของตัวเองเพราะความเสียวซ่านมันพรุ่งพร่านเข้ามาโดยไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว
แล้วก็ได้เห็นว่าเรียวนิ้วที่ยาวที่สุดของสเตฟฟานี่นั้นได้ฝั่งลึกเข้ามาในร่างเธอแล้ว ก่อนจะขยับควงวนอยู่ภายใน ให้ร่างบางต้องขมวดเกร็งหน้าท้อง
ร่างบางแอ่นกสะโพกขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าเรียวนิ้วที่ฝั่งลึกอยู่ภายในกายนั้นเริ่มชักออกเสียดสีผนังเนื้ออ่อนภายในช้าๆแล้วถูกดันกลับเข้ามา
ใบหน้าหวานก็เลื่อนพรมจูบต่ำลงมาจากซอกคอขาวปลายลิ้นเรีบนแวะทักทายกระดูกไหปลาร้าเนียนก่อนจะลากผ่านกลางอกมาจนถึงเนิกอกอวบ
ไม่รอช้าสเตฟานี่จัดการครอบครองยอดอกสีหวานที่ชูชันเป็นสายล่อฟ้าอยู่นั่นอย่างหลงไหล
เจสสิก้าเชิดหน้าแอ่นกายขึ้นอย่างเชิญชวน และซึมซับความรู้สึกดีๆระหว่างเราไว้ ก็นานแล้วนะที่ไม่ได้มีอะไรกับใครที่รู้สึกกับเธอ หรือจะบเรียกง่ายๆก็คงจะต้องบอกว่าไม่ได้มีอะไรกับใครที่เรียกว่าแฟนได้เต็มปาก
แน่นอนว่ามันให้ความรู้สึกแตกต่างจากที่ผ่านๆมาอย่างบอกไม่ถูก อาจเป็นเพราะความรู้สึกของเราทั้งสองคนมันตรงกันด้วยล่ะมั้ง

เรียวนิ้วของสเตฟานี่ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ไม่ขาดตกบกพร่องแถมยังเร่งจังหวะชักเข้าออกให้ถี่รัวขึ้นอีก
ใบหน้าหวานผละออกจากยอดอกสวยอย่างเสียดาย แล้วเลื่อนขึ้นไปประกบจูบที่กลีบปากบาง
ปลายลิ้นตลัดหยอกล้อกับส่วนเดียวกันราวกับว่าหิวกระหายมานานแรมปี
เมื่อกวดชิมความหอมหวานจากส่วนบนจนพอใจแล้ว ดวงหน้าหวานจึงผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งปนเสียดาย
สบเข้าลึกกับดวงตาเรียวเฉียวในเวลานี้ช่างดูเซ็กซี่เหลือเกิน
ก่อนจะดันร่างของเจสสิก้าให้เอนกายลงกับเตียงนุ่ม แล้วขยับร่างตัวเองไปอยู่ระหว่างกลางของเรียวขาทั้งสองข้าง
โดยที่ปลายนิ้วยังคงฝังลึกอยู่ภายในกายบาง
ทันทีที่ปลายลิ้นเรียวถูกส่งออกไปตวัดเลียชิ้นเนื้อที่ขยายตัวจนบวมเปล่งไปตามอารมณ์ของเจ้าของมันนั้นกายบางก็สั่นระริก


...อืมม ความสุขแบบนี้ที่ร่างบางโหยหามานานแสนนาน ความสุขที่เกิดขึ้นจากความรู้สึก...



.

.





"ยุนอาาา ตื่นได้แล้ววันนี้มีเรียนไม่ใช่ไง๊"แทยอนเอาหมอนข้างฟาดๆลงไปที่ร่างของเด็กตัวสูงไม่รู้มันเป็นคนเรียนหรือเธอเป็นคนเรียนกันแน่
ฟาดๆไม่ทันไรมันก็เด้งตัวลุกขึ้นมานั่งแต่ตาเนี่ยยังปิดสนิทอยู่เลยฟาดมันต่อไปสองสามทีมันก็รวบร่างเธอไปนั่งบนตักแล้วซุกใบหน้าเข้าหา
มือมันก็เลื้อยไปทั่วจะถอดเสื้อเธออยู่แล้วมั้ง เลยตีเพรียะเข้าให้มันก็ชักหนีทันที แหมไอ้ตอนเธอจะให้เนี่ยก็ไม่ทำหรอก หึ๊ย
ร่างเล็กรีบผุดลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วก่อนที่อะไรๆมันจะไปไกลกว่านี้พลางบอกร่างสูง"ถ้าไม่ไปอาบน้ำไม่ไปเรียนพี่จะไม่คุยด้วยนะ"
พูดจบก็สะบัดก้นก้าวฉับๆลงไปข้างล่างทันที แล้วก็เห็นว่ารถเพื่อนสาวเธอขับเข้ามาพอดี ...แต่เอ๊ะทำไมสเตฟฟานี่ขับมาอ่ะเธอเดินออกไปดู
สเตฟานี่ก้าวลงมาสีหน้าดูไม่ดีเท่าไร เธอก็รีบถามว่าทำอะไรเพื่อนเธอทำไมมันถึงได้ไปสลบอยู่อย่างนั้นเมื่อเหลือบเห็นร่างบางสลบอยู่ไม่เป็นท่าแล้วแลดูไม่จืดเลย

ตอนแรกสเตฟฟานี่ก็อึกอักๆบอกไม่รู้จะพูดยังไง เธอก็บอกให้เค้าพูดมาตรงๆนั่นแหละ หน้าหวานทำท่าคิดๆหันซ้ายหันขวาแล้วบอกให้เธอขึ้นมาบนรถก่อน
สเตฟานี่บอกว่าเมื่อคืนเค้ากับเพื่อนสาวเธอมีเพิ่งอะไรกัน...รอบแรกก็ไม่ยังไงเหมือนปกติดี คลอเคลียกันไปพักนึงรอบที่สองก็ตามมาทำอยู่ดีดีสาวเจ้าก็ร้องไห้ออกมา
สเตฟานี่ก็ตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยหยุดทำแล้วถามว่าเป็นไรเจ็บเหรอ หรือ อะไร แต่สาวเจ้าก็ไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดไม่จาไม่ขยับไม่ทำอะไรเลย
คนหน้าหวานก็เลยนั่งเฝ้าจนนางหลับไปเมื่อไม่ถึงชั่วโมงนี่เองเค้าก็เลยจัดการใส่เสื้อผ้าให้แล้วก็อุ้มใส่รถมาเนี่ย
เพราะคิดว่ามันน่าจะมีสาเหตุและคิดว่าแทยอนน่าจะรู้จะโทรมาถามก็ไม่มีเบอร์ แล้วเค้าก็ไม้กล้ายุ่งกับเครื่องมือสื่อสารของเจสสิก้านั่นด้วยแหละ
เพราะสาวเจ้าเคยบอกไว้ว่าไม่ชอบให้ใครมายุ่งในส่วนนั้น ตบท้ายด้วยคำถาม "หวังว่าคงไม่ใช่ครั้งแรกของเจสสิก้าหรอกใช่มั้ย"

แทยอนแทบกุมขมับไม่ใช่เธอไม่รู้แต่เธอรู้ดีเลยแหละ เพียงแต่..เธอควรเล่ายังไงให้สเตฟานี่เข้าใจง่ายๆดี
แต่ก่อนที่แทยอนจะได้พูดอะไรเสียงเคาะกระจกก็ดังขึ้นซะก่อน ไม่ใช่ใครอื่นก็ไอ้เด็กตัวสูงนั่นแหละชะเง้อหน้าเข้าถามยกใหญ่
เธอเลยบอกว่าไปเรียนก่อนไปกลับมาเดี๋ยวเล่าให้ฟัง มันก็บู้หน้าเหมือนจะงอนๆเธอหันไปดูเมื่อวานมันเอามอเตอร์ไซต์มานี่หว่า
เลยปลอบใจเด็กน้อยด้วยการบอกให้มันเอารถเธอไปเรียนไป มันก็ฉีกยิ้มทันทีแล้วก็ขโมยจุ๊บเธอแรงๆวิ่งจู๊ดหายขึ้นรถไป
เลื่อนกระจกขึ้นตามเดิมแล้วก็หันมาถอนหายใจเบาๆเลยตัดสินใจบอกสเตฟฟานี่ไปนั่งเล่นก่อนเดี๋ยวเธออุ้มเจสสิก้าไปนอนพักบนห้อง
พนักงานในร้านเห็นเธออุ้มร่างบางมาก็ตกใจกันยกใหญ่ จนเธอดุไปแล้วบอกให้ไปเทคแคร์สเตฟานี่ไปก่อนเผื่อเธอขึ้นไปนาน


แทยอนเดินกลับออกมาบอกขอโทษที่ปล่อยให้สเตฟานี่รอนานแต่เค้าก็ยิ้มกลับมาบอกไม่เป็นไรแล้วถามถึงอาการของเจสสิก้า
ซึ่งเธอก็บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงตอนนี้แค่หมดสติไปเพราะเหนื่อยแหละมั้งเดี๋ยวคืนนี้คงเป็นปกติดี
ใบหน้าหวานขมวดคิ้วใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเธอก็พยักหน้าบอกว่า เจสสิก้าน่ะถูกสร้างมาเพื่อให้รักษาใครอีกคนเพราะงั้นเจสสิก้าจะไม่สามารถรักษาตัวเองได้ ...สเตฟฟานี่ดูเหมือนจะงงไม่น้อยเลย
"ถ้าฉันอยากรู้เรื่องของเจสสิก้ามากกว่านี้ได้มั้ยฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีก"แทยอนดูจะหนักใจมากอยู่พอตัวเลยล่ะหันซ้ายหันขวา
ก่อนจะบอกให้สเตฟฟานี่เดินตามมาอีกห้องนึงซึ่งเป็นห้องที่สร้างไว้แต่ไม่ค่อยได้เปิดให้ลูกค้าเข้ามานั่งเท่าไรจึงปลอดภัยต่อการพูดคุยเรื่องส่วนตัว

แทยอนขอให้ร่างบางอย่าบอกใครเพราะเค้าก็ไม่อยากให้เพื่อนเค้าถูกคนอื่นมองไม่ดี นอกจากเค้ากับเจสสิก้าก็มีอีกไม่กี่คนที่รู้ สเตฟานี่จึงรับปากร่างเล็กไป
แทยอนบอกว่าเจสสิก้าน่ะมีความหลังใจเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆรวมไปถึงความสัมพันธ์บนเตียงที่ไม่ค่อยดีเท่าไร
ครั้งแรกของเค้าโดนขืนใจโดยคนรักที่เค้ารักมากมาหลายครั้งแต่ในคำว่าหลายครั้งนี่คือประมาณว่าวันเดียวแต่หลายครั้งหลายรูปแบบหลายๆรอบอย่างต่อเนื่องน่ะ
แล้วหลังจากนั้นความพลาดพลั้งเผลอใจก็ทำให้สาวเจ้าวกกลับที่เรื่องบนเตียงอีกครั้ง แต่ครั้งนั้นคงไม่เรียกว่าเป็นการโดนข่มขืน
น่าจะเรียกว่าพลาดอารมณ์มันพาไปมากกว่า ครั้งนั่นไม่ได้ร้ายแรงมากแต่เจสสิก้าก็เงียบซึมเหมือนพวกคิดมากไปอยู่พักนึงเลย

สเตฟฟานี่แทบช็อคหลังจากที่ฟังแทยอนเล่ามาไม่นานเชื่อผู้หญิงตัวเล็กๆบางๆอย่างเจสสิก้าจะต้องเจอเรื่องแบบนี้
แทยอนบอกเธอว่าอย่าคิดมากอย่าโทษตัวเองเรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้เค้าก็ไม่รู้ว่าจู่ๆเจสสิก้าจะร้องไห้ออกมาเมื่อไร
จริงๆสเตฟานี่อยากรู้เรื่องทั้งหมดนะแต่ก็เกรงใจ แล้วแทยอนก็พูดอีกให้เธอต้องชะงัก "เจสสิก้าน่ะรักเธอมากเลยนะ
เพราะเค้าเคยสัญญากับตัวเองว่าจะไม่รักใครอีกหลังจากที่โดนแฟนคนล่าสุดขืนใจไป แล้วเค้าก็ไม่มีใครเลยจริงๆ"
ถึงได้ตัวติดกับแทยอนยังกับอะไรดี ทุกอย่างมันยืนยันจนแทยอนมั่นใจว่าเจสสิก้ารักเธอทั้งหัวใจจริงๆ

สเตฟฟานี่โผล่เข้ากอดร่างเล็กแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ปากพร่ำบอกขอโทษขอโทษเค้าจะทำยังไงดี
แทยอนอึ้งๆอยู่สาวเจ้าพุ่งใส่มาแบบนี้แอบหวั่นๆกลัวหัวใจตัวเองจะไม่รักดีพ่ายแพ้ให้กับคนสวยอีก แม้จะรู้ว่าสถานการณ์แบบนี้มันไม่ควรเลยที่จะมาคิดเรื่องแบบนี้
แทยอนพยามบอกตัวเองสเตฟานี่คือคนที่เจสสิก้ารัก แต่เธอไม่แปลกใจที่สเตฟฟานี่จะเป็นแบบนี้เพราะถ้าเป็นเธอได้มารู้ว่าแฟนตัวเองเจออะไรมาบ้าง
เธออาจจะอาการหนักกว่านี้ก็ได้ พยามบอกเค้าไม่เป็นไรเค้าไม่ผิด อย่าโทษตัวเองไป

แทยอนนั่งปลอบสเตฟานี่อยู่พักใหญ่จนสาวเจ้าเริ่มสงบลงบ้างแล้วแต่เค้าก็ยังพูดขอโทษเธออยู่บอกเค้าไม่ได้ตั้งใจ พูดจนแทยอนแทบจะลำไส้พันกันอยู่แล้ว
แต่จู่ๆนางก็เงียบไปแทยอนเลยลองเรียกก็ไม่ตอบเลยลองเอานิ้วจิ้มๆสะกิดดูเค้าก็สะดุ้ง อ่าสงสัยเค้าเผลอหลับเค้าบอกว่าเค้าเฝ้าเพื่อนเธอจนเช้าเลยนี่
แทยอนบอกให้สเตฟานี่กลับไปพักผ่อนก่อนอย่าคิดมาก เดี๋ยวเธอไปส่งเพราะเมื่อเช้าเค้าขับรถเจสสิก้ามา ว่าแล้สแทยอนก็ช่วยพยุงเค้าออกมา
เห็นรถเธอกำลังจะเลี้ยวเข้าที่จอดหันขวับดูนาฬิกาบ่ายแล้วเหรอเนี่ย ร่างสูงรีบวิ่งเข้ามาช่วยถามไถ่ใครเป็นอะไรยังไงเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่าด้วยความเป็นห่วง
เมื่อเช้าเจสสิก้าก็สลบอยู่ในรถแล้วนี่แทยอนก็พยุงสเตฟฟานี่ออกมา ยังไงเนี่ย แทยอนดุใส่เด็กของเธอ(?)เล็กน้อยว่าอย่าเพิ่งได้มั้ยเดี๋ยวเล่าให้ฟัง มันก็หง่อยๆไป
เธอเลยสั่งมันต่อว่าหาอะไรไว้ให้กินด้วยเดี๋ยวไปส่งสเตฟฟานี่ก่อน มันก็งิงๆยู่หน้าแป๊บนึงก็สะบัดตูดเดินกลับไปที่รถ

แทยอนขับรถเจสสิก้ามาส่งสเตฟานี่ถึงหน้าโรงแรม พอเค้ากำลังจะก้าวลงก็แทบล้มสงสัยจะหน้ามืดแทยอนเลยถามไหวมั้ยให้เธอเดินไปส่งมั้ย
เค้าก็นิ่งไปแป๊บนึงแทยอนเลยติดสินใจ ดูท่าแล้วเค้าคงไม่ไหวหรอกเลยอุ้มร่างเจ้าของโรงแรมเดินเข้าโรงแรมเค้าไป
โอ้โห อี รปภ คะ มึงแหกตาดูบ้าง จะมาจับกูหาพร่อง มึงถามกูสักคำมั้ยเจ้านายมึงเป็นอะไรกูถึงได้อุ้มเค้ามาเนี่ย
ถ้ามึงคิดว่ากูจะฉุดเจ้านายมึงแล้วกูจะมาโรงแรมเค้าทำคิดตี้อะไรวะคะ แทยอนว๊ากใส่หน้า รปภ ของโรงแรมหกเจ็ดคนที่วิ่งมาล้อมเธอแล้วพยามจะจับตัวเธอ
ชายร่างสูงชะงักเงิบไปตามๆกัน พวกมันคงแอบคิดในใจผู้หญิงบ้าอะไรวะปากจัดซิบ สเตฟานี่ปรือตาขึ้นมาเห็นร่างเล็กอุ้มเธออยู่ก็รีบเอ่ยขอโทษอีกที่ทำให้ลำบาก
นางจะก้าวลงเธอเลยไม่ยอม เดี๋ยวก็หน้ามืดอีกอ้ะ เดี๋ยวเธออุ้มไปเนี่ยแหละเค้าก็ต้องยอมแหละฟิวส์ขาดไปหลายรอบและ

อุ้มสเตฟานี่ขึ้นมาตามที่เค้าบอกจนถึงหน้าห้องเธอก็ค่อยๆวางเค้าลง พอจะหันหลังกลับเค้าคว้าข้อมือไว้อีกหน้าใสหันไปเลิกคิ้วเชิงสงสัย
สเตฟานี่บอกขอเบอร์เธอไว้ได้มั้ยเผื่อจะถามเรื่องเจสสิก้าอีก จริงๆแล้วเธอไม่อยากให้หรอกไม่ใช่หยิ่งหรืออะไรแต่กลัวใจตัวเองเนี่ย
ไม่อยากเสียมรรยาทก็เลยให้เค้าไปแล้วพูดตบท้ายว่าถ้าจำเป็นจริงๆค่อยติดต่อมานะยุนอาก็ขี้หึงพอๆกับเจสสิก้านั่นแหละ เค้ายิ้มบางๆพยักหน้าบอก
ขอบใจนะ ขอโทษจริงๆ แทยอนก็ยิ้มๆพยักหน้าบอกขอตัวก่อน ไม่รู้แหละผู้หญิงสวยมากคนนี้แทยอนต้องอยู่ให้ห่างที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะไม่อยากจะเป็นตัวปัญหาสร้างความร้าวฉาน
พอเดินลงมาก็เขม่นใส่ รปภ อีกรอบแล้วก็เชิ่ดใส่สะก้นเดินฉับๆขึ้นรถไป


กลับมาถึงร้านคุณสามี(?)ก็ทำตัวน่ารักจัดโต๊ะอาหารรอประเคนให้ แทยอนเผยยิ้มออกมา หมดแล้วความกังวนความเหนื่อยล้า
เจอแบบนี้เข้าไปเหมือนได้เกิดใหม่ ชีวิตนี้จะมีใครทำให้เธอแบบนี้อีกมั้ยนะคิดแล้วก็เกลียดตัวเองที่ไม่ดีพอจะเหมาะสมกับเค้า เข้าใจอย่างลึกซึ้งเลยว่าดีเกินไปมันเป็นยังไง
"รอนานมั้ยคะ" เดินเข้ามาก็จุ๊บแก้มร่างสูงไปหนึ่งทีเป็นรางวัล พนักงานก็มองกันหน้าแดงยิ้มกริ่มเลยดิ ยุนอาเองยังตกใจเลย
ปกติแทยอนไม่มีหรอกกลางสายตาประชาชีแบบนี้อ่ะถึงจะแค่จุ๊บแก้มก็เถอะ ร่างเล็กนั่งอมยิ้มเหลือบมองเด็กตัวสูงที่มันยังนั่งบิดไปบิดมาอยู่นั่น สรุปใครเคะใครเมะวะเนี่ย
กินข้าวเสร็จมันก็ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเธอก็เล่าให้ฟังไปคร่าวๆแหละแต่มันก็ถามนู้นถามนี้เลยบอกมันเดี๋ยวคืนนี้เล่าให้ฟัง
ขยิบตาให้ไปทีนึง แกล้งมัน555 มันก็ตาเป็นประกายเลยไง ยุนอาถามทำไมยอมให้มันนอนด้วยอ้ะ เลยตอบมันไปว่าพูดเล่นวันนี้ให้มันไปนอนบ้านมัน
เด็กร่างสูงก็งุงงิงๆอยู่พักนึงเธอเลยบอกว่าวันนี้เธอต้องดูเจสสิก้า เพื่อนสาวเธอป่วยอยู่ มันก็ต้องจำใจยอม เพราะเดี๋ยวพวกเธอก็มีแข่งอีกวันพรุ่งนี้แล้ว




แทงกูนั่งถอนหายใจเฮือกแล้วเฮือกเล่าจนไม่รู้กี่ร้อยเฮือกแล้ว นั่งมองเพื่อนสาวนอนนิ่งอยู่บนเตียงมีสายละโยงละยางเต็มไปหมด
หลังจากที่โดนโบอาสวดไปบทใหญ่ว่าทำไมปล่อยให้เจสสิก้าเป็นแบบนี้ได้ทำไมไม่ดูแลร่างบางให้ดี
เธอก็ทำได้แค่ยืนนิ่งก้มหน้ายอมรับผิดทุกอย่างเหลือบมองหญิงสาวปักปลายเข็มลงบนผิวกายของเพื่อนรัก
ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกผิด ไม่ใช่ว่าเธอไม่ห่วงแต่จะให้เธอทำยังไงได้ในเมื่อเรื่องแบบนี้ถ้ารู้ร่วงหน้าได้มันก็คงไม่เกิดขึ้น

นี่มันก็เลยเที่ยงคืนมาแล้วนะแต่เจสสิก้าก็ยังไม่ฟื้นเลยส่วนโบอาก็เดินเข้าออกห้องแล็บกับห้องทำงานเค้าอยู่เรื่อยๆ
และตอนนี้สาวเจ้าก็เอาสารมาฉีดให้ร่างบางอีกถ้าเธอนับไม่ผิดตั้งแต่ที่ร่างของเจสสิก้ามาอยู่บนเตียงในแล็บถึงจนตอนนี้ก็24เข็มแล้ว
ฉีดสารเสร็จแล้วก็หันมาสวดเธอต่ออีกว่านี่มันครั้งที่สองแล้วนะที่เธอปล่อยให้เจสสิก้าเป็นแบบนี้
แล้วเธอน่ะมัวแต่ไปนอนกกอยู่กับใครมาอีกล่ะถึงได้ทิ้งเจสสิก้าไว้จนเค้าหมดสติไปอย่างนี้อีก เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเจสสิก้าเป็นอะไรก็ยังจะมัวเอาเวลาไปสนใจแต่คนอื่นอยู่อีก
นั่งฟังเจ๊แกบ่นจนหูชาไปอีกรอบแต่แทงกูก็นิ่งก้มหน้ายอมรับผิดทุกอย่างเหมือนเดิม จริงๆแล้วโบอาไม่รู้หรอกว่าก่อนน่านี้เจสสิก้าไปทำอะไรมาก่อนและมาเป็นแบบนี้ได้ยังไง
โบอารู้แค่สาเหตุหลักที่ทำให้เจสสิก้าเป็นแบบนี้ก็คือร่างบางนั้นเสียพลังงานมากเกินไปแล้วเค้าก็รู้ว่าจะรักษายังไง
และนั่นสาวเจ้าก็คงคิดว่าเธอออกไปเที่ยวไปตามสาวๆแล้วปล่อยเจสสิก้าอยู่บ้านคนเดียวจนเกิดอะไรขึ้นแล้วสติดับไป
คงเพราะช่วงนี้มีข่าวทิฟฟานี่กับเธอเยอะด้วยแหละมั้ง และโบอาก็คงรู้ว่าเธอชอบทิฟฟานี่ แล้วเค้าก็อาจจะคิดว่าเธอเอาเวลาไปตามทิฟฟานี่ล่ะมั้ง
แต่ก็เอาเถอะให้คนผิดเป็นเธอคนเดียวนั่นแหละดีที่สุดแล้ว...

ฉันจะไม่มีทางยอมให้เธอตาย
เธอจะไม่มีทางยอมให้ฉันตาย
ถ้าจะตายเราต้องตายพร้อมกัน

เธอจำได้ขึ้นใจเลยแหละหนึ่งคำสาบานที่จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล...

"เจสสิก้า...ตื่นสักทีสิฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว"
แทงกูผุดลุกขึ้นมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้ดูเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกและการตอบสนองใดๆ
มือเล็กเอื้อมไปลูบเรือนผมสีบลอนด์ทองสว่างไฮท์ไลท์ดำอย่างเบามือราวกับกลัวว่ามันจะแตกสลาย
เหลืออีกอย่างที่เธอลืมไปหรือเปล่านะ ร่างเล็กขมวดคิ้วเล็กน้อยครุ่นคิดอยู่ในใจ
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปประทับริมฝีปากบางลงที่หน้าผาก ดวงตาทั้งสองข้าง ปลายจมูก คาง และสุดท้าย...
ริมฝีปาก...






From...Writer


นั่นกรุบยุนแทเสร็จก็มากรุบกริบแทงสิคต่อ แอร๊ยยย
ส่วนสเตฟานี่ปล่อยนางช็อคไปก่อน หึหึ
เชื่อว่ารีดเดอร์กำลังงงไม่ต่างจากตัวละคร 55555+
อยากรู้ล่ะเซ่...ว่าเรื่องระหว่างแทงสิคมันเป็นมายังไง เอิ๊กสส

ส่วนคำสาบานนั่นเป็นแค่เพียงหนึ่งในทั้งหมดเท่านั้นนะคะ
เดี่ยวมันจะมีมาอีกเรื่อยๆ หึหึ

แต่เอาจริงๆแล้วเชื่อมั้ยบีมก็งงเหมือนกัน อ๊ากกก
งงคอมเม้นด้วย 555
แต่ถ้าอยากถามอะไรก็ยังถามบีมได้นะคะ แฮ่ จะตอบให้ได้มากที่สุด ^^"

ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่

ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา