۞Amulet Classic ۞ [Chapter XXVI]

Chapter XXVI 

...เจ็บจนไม่อยากจะหายใจ...














หลังจากที่ไปส่งนิโคลมาแล้วแทงกูก็กลับมายังคฤหาสน์พอกำลังจะก้าวลงจากรถปุ๊บก็ต้องถอนหายใจออกมายาวๆอย่างเหนื่อยล้า

เมื่อเห็นร่างบางของใครอีกคนยืนกอดอกรออยู่หน้าประตู...ทำยังกะเป็นเมียหลวง




"ทำไมเธอต้องทำกับทิฟฟานี่ขนาดนั้นล่ะ ดูก็รู้ว่าทิฟฟานี่รักเธอแค่ไหนอ่ะแทง"

นั่นไงพอแทงกูสาวเท้าย่างกายเข้าชายคาคฤหาสน์ปุ๊บเจสสิก้าก็ตรงเข้ามาผลักอกร่างเล็กทันทีเลย เธอไม่อยากทะเลาะกับเจสสิก้าหรอกนะ

แล้วเธอก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเจสสิก้าต้องทำเหมือนโกรธแทนทิฟฟานี่ขนาดนี้ร่างบางยังไล่ผลักอกเธอไม่เลิกจนแผ่นหลังของคนตัวเล็กแนบชิดติดกับกำแพงแล้ว

แทงกูก็พอจะเข้าใจนะว่าเจสสิก้าน่ะมีปมประวัติเรื่องความรักแบบเจ็บปวดแสนสาหัสมากแค่ไหนเลยไม่อยากให้เธอทำแบบนั้นกับใคร แต่นี่มันต่างกันนิ

"ก็เพราะแบบนั้นไงฉันถึงต้องทำ"

แทงกูพูดเสียงแผ่วร่างบางได้ยินอย่างนั้นก็เริ่มขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้แทงกูรู้สึกน้อยใจเจสสิก้าจริงๆเลยทำไมเค้าไม่ฟังเธอบ้างล่ะ

เจสสิก้ายังสำคัญที่สุดสำหรับเธอเสมอแต่ดูเค้าทำสิ เค้าเลือกจะฟังแค่ทิฟฟานี่บอกว่าเธอทำอะไร แต่เค้าไม่คิดจะถามเธอบ้างเลยเหรอว่าทิฟฟานี่ทำอะไร

เจสสิก้ากระชากปกเสื้อหนังสีดำเงาทั้งสองข้างของร่างเล็กจับกระแทกๆกับกำแพงพร้อมตะคอกถามเสียงแข็ง “แกหมายความว่าไงห๊ะ” ไม่หยุดปาก

แทงกูก็ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วยิ่งเธอไม่ตอบเจสสิก้าก็ยิ่งดูจะโมโหเธอโกรธเธอมากขึ้นเรื่อยๆ







“นี่...ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ” โบอาเดินเข้ามาพร้อมกับฮยอนซึงที่ค่อยตามอยู่ห่างๆ ดูแล้วสองคนนี้คนจะได้ยินเสียงเจสสิก้าที่โวยวายกร่นด่าร่างเล็กนั่นแหละ

ถึงได้ลงมาดู แต่แทงกูก็ไม่คิดจะพูดอะไรออกไปนอกจากส่ายหน้าเบาๆ

โบอาเลยตวัดสายตาไปยังมือบางของเจสสิก้าที่ยังคงขย้ำปกเสื้อหนังของร่างเล็กไว้แน่นจนแทบจะขาดหลุดติดมือเค้าอยู่แล้ว

“ไม่มีอะไรมากหรอกเจ๊ไปนอนเถอะ ไอ้แทงมันกวนประสาทฉันเฉยๆ” โบอาเลิกคิ้วขึ้นเล็กแล้วพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

ถึงแม้จะรู้ว่าที่เจสสิก้าพูดมาน่ะมันไม่ใช่ความจริงแต่เอาเถอะ ปล่อยคู่ซี้เค้าไปเคลียร์กันเองแล้วกัน เพราะดูท่าแล้วคงยังไม่อยากให้ใครไปยุ่งเท่าไหร่

เมื่อเห็นว่าอย่างนั้นโบอาจึงบอกฮยอนซึง"กลับไปนอนเถอะไม่ต้องห่วงหรอกสองคนนี้มันทะเลาะกันแบบนี้บ่อยแต่สุดท้ายมันก็ยังอยู่ด้วยกันมาได้จนถึงตอนนี้นั่นแหละ"

ชายหนุ่มยังดูกังวนอยู่ไม่น้อย แต่ในเมื่อทุกอย่างมันบังคับให้เขาเชื่อโบอาสุดท้ายฮยอนซึงก็ได้แต่แอบถอนหายใจออกมาเบาๆ

“ยังไงก็ใจเย็นๆกันนะครับ” ฮยอนซึงเอ่ยออกมาเพียงเท่านั้นก็เดินขึ้นชั้นสองตามโบอาไป







“ตอบมาเดี๋ยวนี้เลยนะแทง” เมื่อเห็นว่าโบอาและฮยอนซึงต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องไปแล้วมือบางก็กระชากปกเสื้อหนังของร่างเล็กขึ้นมาอีกครั้ง

กดเสียงลงต่ำถามรอดไรฟัน พูดจบก็กระแทกร่างเล็กเข้าที่กำแพงสุดแรงอีกครั้ง

อึก... แทงกูไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ มือเล็กจึงยกขึ้นรวบร่างบางมากอดไว้เพื่อให้เจสสิก้าใจเย็นลงกว่านี้ก่อน

เธอซุกใบหน้าลงกลับซอกคอเค้าแม้ว่าร่างบางนั้นจะพยามจะผลักเธอออกแรงแค่ไหนก็ตาม

แต่ด้วยแรงของเจสสิก้าที่มีน้อยกว่าเชลล่าทั่วไปนั้นทำแทงกูสามารถโอบกอดร่างบางไว้ได้โดยที่เธอไม่สะทกสะท้านต่อแรงทุบตีจากร่างบางเท่าไร




"สิก้า..เธอใจเย็นๆก่อนได้มั้ย ฟังฉันพูดบ้างสิ ทำไมเธอต้องทำเหมือนฉันผิดอยู่คนเดียวแบบนี้ด้วย"

น้ำเสียงสั่นระริกของร่างเล็กนั้นทำให้เจสสิก้าสงบลงไปได้บ้างแต่ก็ยังไม่ทั้งหมด

“แล้วทำไมเธอต้องมีอะไรกับนิโคลอีก ทำไมถึงต้องพูดจาถากถางทิฟฟานี่แบบนั้นเธอไม่นึกถึงใจทิฟฟานี่บ้างเลยหรือไงว่าเค้าจะเจ็บแค่ไหน เค้าไม่ต่างไปจากฉันตอนนั้นเลยนะแทง”

“วันนี้ฉันยังไม่ได้แตะนิโคลไม่มากกว่าหอมแก้มกับจุ๊บปากเลยนะยังไม่ได้จูบเลยด้วยซ้ำ แล้วเธอไม่คิดว่าเหรอว่าฉันก็เจ็บเป็นเหมือนกัน”

เจสสิก้าชะงักนิ่งไปจ้องหน้าคนตัวเล็กด้วยสายตาไม่เข้าใจ ถ้าเจ็บแล้วจะทำไปเพื่ออะไร...

“หมายความว่าไงเธอเจ็บอะไรแทง เธอคิดจะทำอะไรกันแน่ แล้วทำไมเธอต้องพูดเหมือนเธอมีอะไรกับนิโคลทุกครั้งที่มีโอกาส”

แทงกูก็ถอนหายใจออกมาเบาๆอีกครั้ง มือเล็กเลื่อนไปประคองใบหน้าสวยให้สบตากัน

“ฉันไม่ได้อยากให้เธอรู้ต้องรับรู้เรื่องที่จะทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนฉันหรอกนะสิก้า แต่ถ้าเธอยืนยันว่าอยากรู้ฉันก็จะบอก”

ทั้งคู่สบตากันเงียบๆอยู่หลายอึดใจเจสสิก้าเองก็ไม่แน่ใจว่าแทงกูกำลังจะบอกอะไรแต่ในแววตาสีฟ้านั้นช่างดูสับสนปวดร้าวเหลือเกิน

มันจะมีสักกี่เรื่องกันที่ทำให้แทงกูดูเจ็บปวดได้ขนาดนี้ และยิ่งถ้าไม่อยากบอกเธอแบบนี้แสดงว่าผลกระทบมันคงจะร้ายแรงต่อความรู้สึกเธอมาก

และแทงกูเองกูต้องเจ็บปวกมากกว่านี้แน่ถ้าเธอต้องเจ็บไปอีกคน...




ร่างบางค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าหาอีกคนช้าๆปิดเปลือกตาลงพร้อมกับความรู้สึกอุ่นๆที่ริมฝีปาก เธอขยับดูดดุนส่วนเดียวกันของแทงกูเบาๆ

เช่นเดียวกันกับร่างเล็กที่ไม่ได้ปัดป้องสัมผัสของคนตรงหน้า

หากแต่ขยับกลีบปากเรียวจูบตอบร่างบางไปอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกครั้งที่เราจูบกันเพราะความรู้สึกไม่ใช่การรักษาบาดแผล

และมันก็ไม่สามารถลบล้างบาดแผลที่มีอยู่ตอนนี้ได้เลย...เพียงแค่บาดแผลของก้อนเนื้อเล็กๆที่ตอนนี้มันเต้นเบาเหลือ เหนื่อยจนไม่อยากจะหายใจต่อไปอีกแล้ว...




ผ่านไปหลายอึดใจเจสสิก้าค่อยๆผละจูบออกมาเธอก็ไม่ได้อยากให้แทงกูเหนื่อยไปมากกว่านี้หรอกนะ

แต่เธอก็ทนให้เค้าแบกรับความเจ็บปวดไว้คนเดียวไม่ได้เหมือนกัน “แทง...บอกฉันมาเถอะ” แทงกูได้ยินแบบนั้นก็ชะงักนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"เธอใจเย็นๆนะสิก้าคือว่า...ทิฟฟานี่น่ะคือ...สเตฟานี่"

เจสสิก้าขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองเท่าไรแต่เรี่ยวแรงที่มีก็หายวับไปทันตา หลงเหลือเพียงนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มแวววับคล้ายกับเริ่มเยิ้มแฉะไปด้วยหยดน้ำใสๆ

"ฉันขอโทษที่ฉันไม่ฟังเธอฉันขอโทษ..." ใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่ผายของคนตัวเล็ก แทงกูรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเจสสิก้าทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่ร่างเธอแทบทั้งหมด

แขนเรียวของร่างบางก็ยกขึ้นโอบรอบคอเธอไว้ และเธอก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความชื้นแฉะที่ซึมลงมาจนถึงผิวเนื้อบริเวณไหล่

มือเล็กข้างซ้ายเลื่อนไปโอบเอวบางของเพื่อนรักไว้ส่วนมือขาวก็ยกขึ้นลูบเรือนผมสีบอลนด์สว่างแซมดำอย่างปลอบโยน

“ไม่ต้องขอโทษฉันหรอก ฉันผิดเอง...”

ใบหน้าสวยส่ายไปมาช้าๆอยู่ที่ไหล่เล็กเชิงจะบอกอีกคนว่าเค้าไม่ผิดแทงกูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยจริงๆมีแต่เธอนั่นแหละที่ดันไปโวยวายใส่แทงกู

เธอเองนั่นแหละที่ดันเผลอรักสเตฟานี่ไปแล้วทั้งหัวใจและเพียงแค่ได้ยินคำท้ายประโยคที่หลุดออกมาจากปากเพื่อนรักเพียงแผ่วเบาแค่คำว่า ทิฟฟานี่คือสเตฟานี่ แค่นั้น

เจสสิก้าก็เข้าใจทุกอย่างที่แทงกูพยามจะทำไป เข้าใจมันอย่างลึกซึ้งแล้ว นึกด่าตัวเองอยู่ในใจ...เจสสิก้าแกมันโง่ โง่ที่เผลอโกรธแทงกูไปมากมายขนาดนั้น

ทั้งๆที่เค้ากำลังพยามทำทุกอย่างเพื่อเธอปกป้องเธอเหมือนที่ผ่านมาโดยที่ไม่แคร์ว่าตัวเองจะต้องเจ็บหรือเสียใจแค่ไหน







แทงกูอุ้มเจสสิก้าที่ยังไม่หยุดร้องไห้ขึ้นมาบนห้องนอนขนาดใหญ่พอๆกับห้องเธอเพียงแต่ตกแต่งไปทางสีขาวดูโมเดิร์ลเสียมากกว่า

มือเล็กวางร่างบางลงกับเตียงคิงไซต์ในห้องนอนของเค้าพอจะผละออก สาวเจ้าก็ดึงเธอไปกอดไว้แน่น พูดปนสะอื้อบอกให้เธอนอนด้วยเค้าไม่อยากคนเดียว

เธอยิ้มบางๆก่อนจะนั่งลงข้างๆเค้าลูบเรือนผมเค้าอย่างปลอบโยนจุ๊บแก้มเค้าไปเบาๆให้เค้าต้องหันมาจุ๊บคืนอย่างออดอ้อน

"เธอเคยคิดมั้ยว่าทำไมเราถึงไม่เป็นแฟนกันเอง"

แทงกูถามเบาๆเธอเคยคิดนะเพราะไม่ใช่เธอไม่รู้ว่าการกระทำเรามันเหมือนคนเป็นแฟนกันจะตาย แต่ทำไมหัวใจมันไม่เคยรู้สึกอยากจะรักเจสสิก้าแบบคนรักเลย

เจสสิก้าส่ายหน้าช้าๆแล้วบอกว่า”เพราะเราไม่ได้รักกันแบบนั้น” แทงกูได้ยินคำตอบที่แผ่วเบาเหลือเกินจากกลีบปากบางอย่างนั้นก็อดยกยิ้มน้อยๆอย่างเสียไม่ได้...แบบนี้คือเราใจตรงกันสินะ

เจสสิก้ายังคงกดใบหน้าไว้ที่ไหล่ของร่างเล็ก แทงกูมันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้ถามแบบนั้นก็รู้อยู่แก่ใจว่่อะไรเป็นอะไร

ใบหน้าสวยข่มเปลือตาให้ปิดลงเพื่อไล่หยาดน้ำใสๆให้ไหลออกจากดวงตาเรียวสวยพยามสั่งสมองให้เลิกคิดเรื่องที่เราเพื่อพูดถึงกันไปเมื่อครู่

ก่อนจะเอ่ยปากถามเสียงแผ่วออกมาอีกครั้ง




“แทง...แล้วเธอรู้เรื่องฟานี่ได้ไง”



...cut








"เป็นไงบ้างดีขึ้นหรือยัง"

ระหว่างนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่มือเล็กก็เอื้อมไปลูบศีรษะของคนข้างๆ เจสสิก้าพยักหน้ากลับมาเบาๆ

ดีขึ้นเยอะแล้วล่ะ เธอยิ้มบางๆตอบไปพลางขยับไปจุ๊บแก้มนุ่มเบาๆ พอหลังจากที่คุยกับทิฟฟานี่ตอนที่อยู่ในห้องของยูริไป

ร่างบางก็ขอให้เธอไปส่งตอนแรกแทงกูก็บอกไปว่าให้ยูริไปส่งก็ได้นี่ ทิฟฟานี่ก็เหมือนจะซึมๆไปอย่างเห็นได้ชัด

แทงกูก็ใจอ่อนยอมเออออไปส่งร่างบาง แล้วเค้าก็ขอร้องเธอให้จูบเค้าหน่อยได้มั้ย

ร่างเล็กก็พยามบอกตัวเองเอาน่ะเดี๋ยวเราก็ต้องห่างกันแล้วเลยจูบเค้าไป เชื่อมั้ยทิฟฟานี่ไม่หยุดร้องไห้เลยจนเธอแทบจะร้องตามเค้าอยู่แล้ว

พอส่งทิฟฟานี่เสร็จเธอก็กลับมารับเจสสิก้าออกมากินข้าวข้างนอกถึงแม้ว่าเจสสิก้าจะดูเหมือนดีขึ้นบ้างแล้วแต่ก็ยังดูเหมือนเค้าทำใจไม่ได้อยู่ดี

เพราะมันไม่ต่างอะไรจากโดนหลอกให้รักเลย แต่แทงกูก็ไม่ได้พูดถึงทิฟฟานี่ให้เจสสิก้าฟังอีก

เธออยากให้เจสสิก้าหายดีกว่านี้ก่อนใจแข็งมากกว่านี้แล้วค่อยรับรู้ไม่ว่าเรื่องอะไร

ถึงแม้ว่าเค้าจะถามแต่เธอก็ปรามเค้าไว้บอกเค้าว่าเพิ่งไปนึกถึงเลย มันไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงเธอหรอกเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

เธอรู้นะว่าเจสสิก้าก็ไม่ได้อยากให้เธอตัดขาดกับทิฟฟานี่ แต่เธอทนไม่ได้หรอกถ้าเธอจะยังเสพสุขกับทิฟฟานี่

ในขณะที่เจสสิก้าร้องไห้เสียใจ เธอรู้ว่าเจสสิก้ารู้ว่าเธอชอบทิฟฟานี่มากแค่ไหนไม่อยากเสียเค้าไปมากแค่ไหน

แต่อีกอย่างนึงที่เจสสิก้าก็รู้คือไม่ว่ายังไงเจสสิก้าก็สำคัญที่สุดสำหรับเธอเสมอ..













"ห๊ะ!!เค้ารู้ได้ไงวะ"

ซูยองโพร่งขึ้นอย่างตกใจ ก็จู่ๆทิฟฟานี่ก็โทรมาหาเธอร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้นบอกเธอให้ไปหาเค้าหน่อย

เค้าไม่อยากอยู่คนเดียวเค้าจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วและก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ตอนแรกที่ได้ยินเสียงสาวเจ้าร้องไห้เธอก็ตกใจมากพอแล้วนะ

เพราะปกติเพื่อนสาวเธอมันไม่ค่อยแคร์อะไรไงไม่ค่อยสนใจใครด้วยแล้วอยู่ๆมันก็มาฟูมฟายขนาดนี้

เธอเลยต้องรีบขอปลีกตัวจากซันนี่ออกมาหามันเนี่ยแหละ พอมาถึงห้องของทิฟฟานี่ก็เห็นร่างบางนอนกองอยู่ข้างโซฟาแค่นั้นแหละเธอก็สติกระเจิงเลย

ทำอะไรไม่ถูกจริงๆนะเวลาเห็นคนที่เคยแข็งแกร่งเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวมานอนจมกองน้ำตาเพราะปัญหาหัวใจเนี่ย

ซูยองเลยอุ้มร่างของเพื่อนสาวไปนอนบนเตียงแล้วก็นั่งปลอบนางอยู่พักใหญ่พอมันเริ่มสงบลงไปได้มันก็เริ่มเล่าให้ฟังว่า




มันไปกินข้าวกับแทงกู ยูริและยุนอามา แล้วเหมือนยุนอาจะอกหักมั้งพวกนั้นก็เลยให้แทงกูปลอบเพราะยุนอาปลื้มแทงกู

แล้วทิฟฟานี่ก็เริ่มเล่าใส่อารมณ์มากขึ้นพอเล่ามาถึงตอนที่แทงกูบอกว่ายุนอาน่ารักขอหอมแก้มอะไรของมันนั่นแหละ

เห็นบอกสายตาแทงกูนี่เยิ้มเชื่อมเลยนะ แล้วพอกินข้าวกันเสร็จแทงกูก็ชวนมันไปคฤหาสน์ยูริซึ่งมันก็ตอบตกลงไปอย่างไว

แต่แทงกูให้ทิฟฟานี่นั่งไปกับยูริ แล้วก็เหมือนมันหมดสติไปตั้งแต่เมื่อไรไม่แน่ใจรู้แค่ขึ้นรถยูริไปได้สักพักแล้วแหละ พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีร่างบางก็ถูกมัดอยู่บนเตียง

แล้วมันก็โดนยูริขืนใจจนสุดท้ายแทงกูก็มาบอกทิฟฟานี่ว่าให้ห่างไปจากแทงกูก่อนเพราะเจสสิก้ารู้เรื่องหมดแล้วว่าทิฟฟานี่เป็นใคร

ซูยองจึงได้โพร่งถามเพื่อนสาวหน้าหวานไปแบบนั้นนั่นแหละ




ทิฟฟานี่บอกว่าแทงกูน่ะไม่รู้ว่ารู้ได้ไงเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆที่ยืนยันได้น่าจะเป็นตอนที่เค้าแฮ็คไอโฟนมัน

เพราะแทงกูพูดกับทิฟฟานี่ในคืนแรกที่มันได้ไปนอนห้องเค้า (ร่างสูงแอบสตั๊นไปนิดนึงที่รู้ว่านังเพื่อนคนสวยนี่มันได้ไปถึงห้องแทงกูเนี่ย)

แต่เค้าก็ทำกับมันเหมือนปกติดีจนเมื่อวานจู่ๆแทงกูก็ไปเอาชะนีที่ไหนก็ไม่รู้มานั่งแทนที่มันแถมเค้ายังทำเหมือนพิศวาสนังนั่งมากด้วยนะ

นังนั่นผลักแทงกูออกตั้งหลายทีแต่แทงกูก็ยังจะไปคลอเคลียซุกไซร้นังชะนีนั่น จนอารมณ์หึงหวงมันครอบงำนั่นแหละ

ทิฟฟานี่ก็ไปอาวาดใส่แทงกูทั้งๆที่มันเองก็รู้นะว่ามันไม่มีสิทธทำแบบนั้นแต่มันก็อดไปไม่ได้ จนโดนเค้าตอกให้ว่าเค้ายังมีเมียอีกหลายคน

สุดท้ายแทงกูก็ทิ้งทิฟฟานี่ไว้ข้างทางแล้วเค้าก็ไปกับนังชะนีนั่น ทิฟฟานี่นั่งพร่ำร้องไห้อยู่อีกไม่นานเหมือนว่าแทงกูจะให้ยุนอามารับมันแทน

พอไปถึงไปถึงที่สนามแทงกูก็ลากยุนอาไปไหนไม่รู้

แล้วเจสสิก้าก็หันมาถามมันเชิงว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ มันก็เล่าให้เจสสิก้าฟังไปคร่าวๆแล้วรายนั้นก็เชิงจะบิ๊วอินไปกับมันเยอะอยู่

เพราะแทงกูบอกว่าเค้ากลับไปทะเลาะกับเจสสิก้าจนต้องยอมบอกเรื่องของมันนั่นแหละ

ร่างสูงนึกไปตามเนื้อเรื่องที่เพื่อนสาวเล่ามาก็นึกถึงคืนนั้น ...มิน่าล่ะแทงกูถึงไปพูดถึงเสตฟานี่ใส่หน้าเธอแบบนั้น




ซูยองถอนหายใจเฮือกฟังดีดีมันก็โทษใครไม่ได้จริงๆนั่นแหละนอกจากตัวนังเพื่อนสาวของเธอเองเธอก็เลยถามมันไปว่าแล้วมันจะเอาไงต่อ

มันก็บอกมันไม่รู้มันไม่รู้ว่ามันจะทนได้มากน้อยแค่ไหนเพราะปกติไม่ได้เจอแทงกูแค่วันสองวันมันก็ใกล้ตายแล้ว

เธอเลยถามมันไปว่า "หาใครมาแก้ขัดก่อนดิ" มันก็ถอนหายใจเฮือกถามเธอกลับ "ใครล่ะ"

"แหม..เอาจริงๆแล้วฉันว่าไอ้คนที่จะรอแก้ขัดให้แกน่ะมีเยอะแยะเหลือแกนั่นแหละจะเอาหรือเปล่า"

มันก็บอกให้เธอหามาให้หน่อยเอาเคะนะเอาสวยๆ เธอแอบงงอยู่หน่อยนึงที่มันจะเอาเคะมาควง มันก็บอกว่าถ้าเผลอมันจะได้ไม่เสียตัว

เออเข้าใจคิดเนอะ เธอก็นั่งนึกๆอยู่พักนึกก็หยิบไอโฟนออกมาจิ้มๆแล้วยื่นให้มันดู "คนนี้โอป่ะถ้าโอจะไปคุยให้"

มันดูก็ขมวดคิ้วอยู่พักนึงก็บอกเออเอามาดูก็ได้ เธอก็จัดการทักแอปหญิงสาวผู้นั้นไปทันทีคุยๆอยู่พักนึงก็เงยหน้ามาถามเพื่อนสาวอีก

"อยากให้อยู่ด้วยตลอดยี่สิบสี่ป่ะ" มันก็เลิกคิ้วขึ้นข้างนึง "ช่วงแรกๆก็คงต้องแบบนั้นแหละมั้งรู้สึกเหมือนอยากมีใครคอยดูแลเอาใจใส่ป้อนข้าวป้อนน้ำ"

เฮ่ยอะไรมึงจะขนาดนั้นวะคะนี่มึงโดนทิ้งหรือโดนยิงจนพิการวะ ว่าแล้วก็ถอนหายใจเฮือกแล้วก็ลองไปถามหญิงสาว

แหมะเหมือนจะโชคดีเลยเนอะดูท่าเค้าจะคลั่งมันมากจนอยากมาตอนนี้เลยอ่ะ "แกให้เค้ามาตอนนี้เลยป้ะ"

"เอาสิงั้นขอไปอาบน้ำก่อนแกลงไปรับขึ้นมาเลยแล้วกันถ้าฉันยังอาบไม่เสร็จน่ะ" โอ้โห่นี่เพื่อนเธอมันอารมณ์เปลี่ยวขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย







ร่างสูงโย่งเดินลงมายังล๊อบบี๊โรงแรมเพื่อมารอบุคคลที่จะมาดูแลเพื่อนสาวซึ่งเค้าบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว

และก็ตามคาดนังทิฟฟานี่ก็ยังอาบน้ำไม่เสร็จ กลับมาคิดก็ยังตกใจเพื่อนสาวตัวเองไม่หาย

ตอนแรกที่มันคบกับเจสสิก้าก็ว่าตกใจแล้วพอมาเรื่องแทงกูนี่แบบช็อคบรมมากค่ะ

แค่เห็นในพวกข่าวเม้าส์ก็ว่าช็อคมากแล้วที่เห็นข่าวเขียนประมาณว่า ทิฟฟานี่ตามจิกแทงกูไปทุกหนแห่ง

แทงกูมีผู้ช่วยคนสำคัญเป็นสาวสวยเริ่ดนอกสังกัด อะไรไปโน้นแต่มันเทียบไม่ได้เลยกับความจริงที่เธอเจอว่าทิฟฟานี่เปลี่ยนไปมากแค่ไหน




"คุณซูยอง สวัสดีค่ะ"

ร่างสูงหันขวับ "สวัสดีค่ะ ป่ะขึ้นไปบนห้องก่อนทิฟฟานี่มันอาบน้ำอยู่น่ะ" มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ

สาวเจ้าก็มาทักซะเธอสะดุ้งเลยว่าแล้วก็จูงมือเค้าเดินเข้าลิฟท์ไป




"เอ่อ..คุณทิฟฟานี่เค้าถือตัวมากขนาดนั้นฉันทำตัวไม่ถูกนะคะเนี่ย" ซูยองพาหญิงสาวมานั่งรอทิฟฟานี่อยู่ที่โซฟาห้องส่วนตัวมัน

พอนั่งได้แป๊บเดียวสาวดจ้าก็ถามมาอย่างนั้น เธอหัวเราะหน่อยๆแล้วหันไปตอบ

"มันก็ถือตัวเป็นปกติของมันแต่ถ้ามันจะไม่ถือกับใครมันก็เฟรนลี่ดีจะตายไปเอาน่าเธออย่าเกร็งมากเผลอๆมันอาจจะกดเธอเลยก็ได้555"

ซูยองพูดอย่างไม่ซีเรียสมากหญิงสาวก็ยิ้มๆออกมาหน่อย




"อ่ะ..มาแล้วเหรอโทษทีช้าไปหน่อย"

ทิฟฟานี่เดินออกมาจากห้องนอนเห็นซูยองพาหญิงสาวมานั่งรอตัวเองแล้วจึงเดินไปนั่งข้างๆหญิงสาวคนนั้น

นิ้วเรียวแตะสัมผัสใบหน้าสวยไล้แผ่วเบาอย่างช่างใจ ก่อนจะยกยิ้มออกมากแล้วกดปลายจมูกโด่งฝังลงที่แก้มนุ่มไปหนึ่ง

"อื้ม..ฉันชอบอ่ะซูยอง ...ชื่ออะไรคะ" หันไปบอกเพื่อนสาวเสร็จก็หันกลับมาถามหญิงสาวคนข้างๆ

ทิฟฟานี่เข้าใจนะว่าเค้าเหมือนจะเขินที่เธอไปหอมแก้มเค้าหน้าตาเฉยแบบนั้นดูสินั่งก้มหน้างุดเลย "เออฟานี่เค้าเป็นรุ่นพี่เรานะ"

เธอหันไปเลิกคิ้วหึมอายุมากกว่าเธอเหรอเนี่ยเขินยังกับเด็กแน่ะ สาวเจ้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตา

"เอ่อ..ค่ะขอโทษด้วยนะคะฉันตื่นเต้นไปหน่อยเพราะฉันชอบคุณมาก ฉันวิคตอเรียค่ะ" ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วเฮ่ยใช่วิคตอเรียจริงเหรอวะ

ปกติเธอเห็นวิคตอเรียเค้านิ่งๆนิ "วิคตอเรีย..ไวทัล?" ทิฟฟานี่เลิกคิ้วถามเพื่อความมั่นใจเค้าก็พยักหน้า

เหยย..นี่เค้าระดับเดียวกับแทงกูเลยนี่หว่า (ประมาณว่าระดับผู่นำหรือบอสใหญ่ของฝั่งนั้นๆน่ะนะ)




"ปกติเคยเห็นแต่ลุคเชิ่ดๆหยิ่งๆมาเจอลุคแบบนี้แล้วมันรู้สึกแปลกๆเหมือนคนละคนแต่ก็น่ารักดี" ทิฟฟานี่เอ่ยต่อเค้าก็หันมายิ้ม

"เออหมีงั้นฉันไปแล้วนะแกนัดกับเค้าให้ดีนะเว่ยจะให้อยู่ด้วยยังไงแบบไหนทำอะไรอ่ะ"

ซูยองเอ่ยพลางผุดลุกจากโซฟาทิฟฟานี่พยักหน้ารับก่อนจะร่ำลากันตามสเต็ปแล้วปล่อยซูยองมันไปหากิ๊กมัน













แทยอนขมวดคิ้วมองหน้าจอไอโฟนอย่างไม่เข้าใจหลังจากที่เธอเพิ่งกลับมาที่ร้านหลังจากที่ไปสัมนาที่ต่างจังหวัดตั้งแต่เมื่อวานและอาบน้ำเตรียมตัวจะนอน

ถึงแม้ว่านี่มันจะยังเจ็ดโมงเช้าอยู่ก็เถอะก่อนจะนอนก็มานอนเช็คไอโฟนก่อนเพราะเมื่อวานหลังจากที่คุยกับยุนอาเรียบร้อยแล้ว

เธอก็ปิดเตือนไว้ตลอดจนเพิ่งมานึกขึ้นได้เนี่นแหละมาเช็คดูก็เห็นว่าคุณสามีจะมาหาตอนสายๆ(มาหาหรือมาทำอะไรไม่รู้)

อืมแล้วก็มีเจสสิก้าซึ่งรายนั้นอยู่ที่คฤหาสน์มาตั้งแต่วันที่พวกเยอนกับเทะริฟฟิคบุกคฤหาสน์ยิล์ดเห็นบอกว่าอยากกลับมาร้าน

แต่ไม่มีใครยอมให้กลับมาซึ่งเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น ให้นางอยู่สงบสติอารมณ์ที่นั่นไปก่อนเลิกฟูมฟายแล้วค่อยกลับมา

อ่าแล้วก็มีครีสตัลรายนั้นไม่ได้มีเรื่องอะไรมากมาบอกคิดถึงอะไรไปเรื่อยแล้วก็มีสาวๆในสต๊อกที่ตอนนี้ก็เป็นแค่เพื่อนกันทักมา

แล้วอีกคนนึง...ผู้หญิงคนนี้..ทำไมถึงยังคิดจะยุ่งเกี่ยวกับเธออยู่อีกนะ




แทยอนเจสสิก้าเป็นยังไงบ้าง

ฉันเป็นห่วงเค้า




ห่วงในฐานะสเตฟานี่หรือทิฟฟานี่ดีล่ะ




เธอรู้!!?




แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องไม่รู้

เธอทำเรื่องอะไรไว้บ้างเธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจ




ฉัน...เอ่อ...ฉันไม่ได้ตั้งใจฉันขอโทษ

แต่เธออย่าเพิ่งตัดฉันทิ้งไปอีกคนเลย




จะขอโทษเรื่องที่เธอทำเพื่อนฉันเสียใจ

หรือเรื่องที่เธอไปจูบแฟนฉันดีล่ะ




ขอโทษทุกๆเรื่องได้หรือเปล่า

ฉันแค่หน้ามืดตามัวเกินไป

เธอไม่โกรธฉันนะ




นี่รู้อะไรมั้ยจนถึงวันนี้ฉันยังไม่เข้าใจเลย

ว่าเธอต้องการอะไรทำไมเธอจะต้องมาวนเวียนอยู่กับคนใกล้ตัวฉัน




ฉันไม่รู้..ไม่รู้จริงๆ

ถ้าฉันอยากเจอเธอได้หรือเปล่า




เธอต้องรู้สิตัวเธอนิ

เธอจะมาเจอฉันทำไมไม่กลัวโดนฉันฆ่าทิ้งหรือไง




ฉันยอมให้เธอฆ่าฉันดีกว่าที่ฉันต้องมีชีวิตต่อไปแบบนี้

มันทรมานนะเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใครน่ะ




เฮ้ออ...เธอนี่ความคิดเด็กน้อยจริงๆเลย

เธอเคยบอกให้เจสสิก้ารักตัวเอง แล้วเธอล่ะรักตัวเองบ้างหรือเปล่า

ฉันจะบอกอะไรให้นะถ้าแค่รักตัวเองเธอยังรักไม่ได้น่ะ เธอก็ไม่มีทางรักคนอื่นได้หรอก

แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงว่าเจสสิก้าจะเป็นยังไง เค้ามีคนที่คู่ควรและดูแลอยู่ข้างๆเค้าตลอดมาอยู่แล้ว




แทยอนถอนหายใจพรวดเวลาคุยกับคนดื้อรั้นนี่มันเหนื่อยนะ แต่บางทีเธอก็รู้สึกเห็นใจเค้าอยู่บ้าง

อาจจะเป็นเพราะเธอรู้สึกว่าเค้าคิดอะไรเหมือนเด็กบวกกับอารมณ์ดื้นรั้นไม่ยอมใครเลยทำให้คนสวยคนนั้นพลั้งพลาดอะไรไปมากมาย

ซึ่งในความพลั้งพลาดเหล่านั้นมันดันส่งผลกระทบถึงเธอไง ชั่ววูบนึงก็ลังเลอยากจะช่วยเค้าบอกเค้าให้เค้าทำในสิ่งที่เค้าควรจะทำ

แต่ความรู้สึกแย่ๆที่มีต่อเค้าก็ยังไม่ได้ลดน้อยลง เธอรู้สึกว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ได้ทักเธอเพราะเค้าเป็นห่วงเจสสิก้าหรอก

ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเค้าโดนใครคนนั้นทิ้งมา และเธอก็คงจะเปรียบเป็นแค่ตัวแทนให้เค้า และนั่นมันก็ทำให้เธอไม่พอใจเค้าเป็นอย่างมาก







ร่างเล็กปรือตาขึ้นช้าๆเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังรู้สึกว่าเธอกำลังถูกรบกวนการพักผ่อน "แอบแชทกับใครหรือเปล่าคะเนี่ยหลับคาไอโฟนเชียว"

พอเห็นว่าเป็นใครก็เผยลอยยิ้มออกมาแล้วดึงร่างสูงลงมานอนข้างๆ "อื้มคุยกับสเตฟานี่น่ะสวดเค้าไปหลายบทเลย"

แทยอนตอบไปอย่างนั้นเพราะรู้ว่ายุนอาไม่รู้หรอกว่าเธอก็รู้เรื่องทิฟฟานี่กับสเตฟานี่ด้วย

ร่างเล็กพูดเสียงงัวเงียพร้อมกดปลายจมูกโด่งรั้นสูดกลิ่นหอมๆจากแก้มเด็กน้อย "ทำไมจู่ๆถึงมาคุยกับคุณสเตฟานี่ได้ล่ะคะ"

สงสัยแทยอนจะโดนเด็กน้องของเธอระแวงซะแล้วล่ะ "ก็วันที่พี่อุ้มเค้าไปส่งน่ะเค้าขอเบอร์ไว้แต่ก็ไม่ได้คุยกันเท่าไร"

แน่ะมันยังมาหรี่ตาจับผิดทำเหมือนไม่เชื่ออีกเดี๋ยวก็อ่อยซะนี่ "กลัวพี่ชอบเค้าหรือไงคะหึ้ม" ว่าแล้วก็ถามมันไปตรงๆเนี่ยแหละ

เด็กร่างสูงก็ทำตาปริบๆใส่จนแทยอนเองก็อดยิ้มให้มันไม่ได้ "ถึงยังไงพี่น่ะก็เจ้าชู้มากแถมพี่สิก้ายังเคยบอกด้วยว่าคุณสเตฟานี่ยังตรงสเป็คพี่มากๆเลยด้วย"

เด็กมันพูดเสียงงอนๆแล้วน่ารักอ้ะแทยอนก็หัวเราะแล้วพลิกตัวไปคร่อมร่างสูงไว้ยกมือขึ้นเสยผมไปทีแล้วก้มลงจูบคนด้านล่าง

"ตรงสเป็คก็ใช่ว่าจะรักได้นี่ สิก้าบอกแค่ว่าพี่เจ้าชู้ แต่ไม่ได้บอกว่าพี่ไม่เคยคบซ้อนหรือซุกกิ๊กใช่มั้ย"

ถามมันไปเด็กมันก็เลิกคิ้วเชิงงงๆแล้วส่ายหน้าเธอก็ยิ้มแล้วโน้มตัวลงไปซุกไซร้ซอกคอร่างสูงเนิบนาบ




กระซิบข้างๆหูเค้า "พี่รักยุนนะรักมากๆเลย" พูดจบก็ขบเม้มไปตามลำคอระหงได้ยินเสียงครางอืมเบาๆแล้วบอกรักเธอตอบกลับมา

เชื่อมั้ยแทยอนคิดว่ายุนอาน่ะเก่งมากเลยนะ(แอร๊ยอย่าเพิ่งคิดไกลล่ะ) เธอว่าเค้าเก่งตรงที่ทำให้เธอบอกตัวเองย้ำๆได้ว่าห้ามมีใจให้คนอื่นอีก

ห้ามทอดสะพานให้ใครและเธอควรจะเป็นคนรักที่ดีของเค้าไปเรื่อยๆให้สมกับที่เค้าดีกับเธอ

ยุนอาทำให้เธอรู้สึกว่าอยากจะตัดทุกคนที่เธอสนใจทิ้งให้หมดทุกคนและเหลือไว้เพียงเค้าคนเดียว




"อื้ม...จะเอาอีกเหรอขอพี่นอนก่อนแป๊บนึงสิพี่เพิ่งนอนไปสามชั่วโมงเองนะ" บทรักรอบแรกจบไปเด็กน้อยมันก็จะจัดภาคสองต่อเลยสิเนี่ย

ฮ่อยแทยอนก็ได้แต่พูดห้ามยุนอาไปอย่างนั้นถ้าเค้าไม่ยอมหยุดเธอก็ต้องยอมให้ร่างสูงทำอยู่ดีเพราะเธอเองก็ใช่ว่าจะทนอารมณ์ของตัวเองไหวนิ

แต่เอาเหอะให้เค้าจนกว่าจะพอใจเลยแล้วกัน(ไม่ค่อยเลย)













"คุณทิฟฟานี่ต้องการอะไรบอกฉันได้นะคะ" ทิฟฟานี่หันไปยิ้มบางๆให้วิคตอเรียเล็กน้อยเธอตกลงกับเค้าไปเมื่อคืน

ก็สรุปใจความได้ว่าช่วงนี้อยู่กับเธอก่อนถ้าจะไปไหนหรือมีธุระก็บอกแล้วกันเค้าก็โอเคไม่คัดค้านใดๆ แถมปฏิบัติต่อเธอดีมากๆเลยด้วย

จนตอนนี้เธอบอกเค้าไปว่าขอคิดอะไรเงียบๆคนเดียวสักพักแล้วบอกเค้าจะทำอะไรก็ทำรอเธอไปก่อนเค้าถึงได้บอกออกมาแบบนั้น




หลังจากที่เธอคุยแอปกับแทยอนไปเธอก็กลับมาคิดตามที่คนตัวเล็กถาม ทั้งเรื่องที่เค้าไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องไปวนเวียนอยู่กับคนรอบๆตัวเค้า

ทั้งเรื่องที่เค้าบอกว่าเธอคิดเหมือนเด็กๆ ทั้งเรื่องที่เค้าถามว่าเธอรักตัวเองหรือเปล่าแต่ตอนนี้เรื่องนึงที่เธอสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆนั่นคือ

แทยอนกับแทงกูเป็นอะไรกันแทยอนเคยพูดเหมือนกับว่าเค้าสองไม่ค่อยชอบหน้ากันแต่แทยอนก็พูดเหมือนยอมรับว่าเค้ากับแทงกูมีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง

และก็เหมือนแม้กระทั่งเพื่อนคนที่รักมากที่สุด แม้ว่าทิฟฟานี่จะไม่ค่อยแน่ใจว่าแทยอนสนิทกับใครอีกหรือเปล่า

แต่อะไรหลายๆอย่างที่เธอได้รู้มาทำให้เธอรู้สึกว่าแทยอนก็รักเจสสิก้ามากพอๆกับที่แทงกูรักแล้วแบบนี้เจสสิก้าล่ะรักใครมากกว่ากัน

ระหว่างแทงกูที่บอกว่าเค้าสำคัญที่สุดเสมอไม่ว่าอะไรก็ค่อยดูแลปกป้องเอาใจใส่เค้าอยู่ไม่ห่าง

กับแทยอนที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเค้าและตัวติดกันมานาน เป็นเธอยังไงเธอก็รักแทงกูมากกว่าอ่ะแต่แค่คำว่าเวลามันกลับทำให้รู้สึกลังเลขึ้นมาเสียง่ายๆ

ทิฟฟานี่ก็ไม่รู้ว่าแทยอนเคยปกป้องเจสสิก้าอย่างที่แทงกูทำหรือเปล่าแต่คิดดูดีดีแล้วบางความรู้สึกแทยอนก็เหมือนจะเก่งกว่าแทงกูด้วยซ้ำ

ยัยนั่นทำเอาเธอแทบเป็นเอ๋อเลยตั้งแต่วันในห้องน้ำวันนั้นเธอหาอาวุธเค้าไม่เจอจริงๆนะแล้วแรงเค้าก็เยอะ

แทยอนเป็นใครกันเค้าดูเก่งกาจแข็งแกร่งขนาดนั้นแต่กลับทำตัวเหมือนคนธรรมดาเธอว่าในเอเอ็มแอลคงไม่มีใครรู้จักเค้าหรอก

เอ..แต่ไอ้ซูมันต้องรู้จักสิ ว่าแล้วก็ทนความอยากรู้ไม่ไหวรีบทักแอปมันไปก่อน




แกคุยได้ป่ะ




ทำไมมีปัญหากับวิคตอเรียเหรอ

หรือเค้าไม่ยอมให้แกกด




อีบ้า!!คิดไปไหนเนี่ย

ฉันไม่ได้หื่นขนาดนั้นนะยะ

ฉันจะถามเรื่องแทยอน




อ่าวก็ฉันเห็นข่าวแกทีไรก็ไม่พ้นเรื่องหื่นๆนี่หว่า

ทำไมแทยอนทำไมแกไปมีปัญหากับเค้ามาเหรอ

หรือจะไปจับเค้ามาทำผัว




โอ้ยแก..อย่าเพิ่งได้ปะ

ฉันจะถามว่าเค้าเป็นใคร

นอกจากเป็นเพื่อนเจสสิก้าน่ะ




ไม่รู้ว่ะทำไมแกถึงอยากรู้อ่ะ




แกเค้าเก่งมากป่ะ

แล้วเค้าเป็นอะไรกับแทงกู




รู้ว่าเก่งแต่ไม่รู้ว่ามากน้อยแค่ไหน

แล้วทำไมเค้าต้องเป็นอะไรกับแทงกูด้วยวะ




เค้าเคยพูดกับฉันเหมือนว่าเค้าไม่ถูกกับแทงกู

แต่เค้าสองคนรักเจสสิก้าเหมือนกัน

แกว่ามันไม่แปลกๆไปหน่อยเหรอวะ




เออว่ะมันก็แปลกๆแหะ

เดี๋ยวลองเนียนๆถามซันนี่ดู




ทิฟฟานี่ถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง ซูยองไม่รู้นะมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะมันก็รู้สามคนนั้นเพราะเป็นศัตรูของบอสมัน

เพราะงั้นบอสมันก็ไม่จำเป็นต้องบอกรายละเอียดอะไรมาก จะถามฮยอนซึงรายนั้นถึงรู้ก็คงบอกไม่ได้เพราะหมอนั่นสาบานไปแล้ว

โอ๊ยคนที่บอกได้ก็เหลือแค่เจ้าตัวเค้าสามคนนั่นแหละ ซึ่งตอนนี้เธอก็สามารถติดต่อได้แค่แทยอนคนเดียว

เพราะแทงกูกับเจสสิก้าคงตัดเธอออกจากสารระบบชีวิตไปแล้ว รู้งี้วันนั้นยอมตกลงทำพิธีสาบานเป็นเทะริฟฟิคไปซะก็ดีหรอกมันจะได้ไม่มีเหตุการณ์แย่ๆแบบนี้เกิดขึ้น

คิดไปเรื่อยสมองก็เริ่มเบี่ยงประเด็นกลับมาที่ปจุบันเอ้ะ..หรือว่าเธอควรจะลองทักแทยอนไปอีกดีเธอควรจะทำให้เค้าเลิกอคติเธอให้ได้ก่อนสินะ







"เธอรู้จักพวกเทะริฟฟิคหรือเปล่า"

เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่คิดว่าจะทักแทยอนแล้วเธอก็ทักไป แต่คนตัวเล็กไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ทิฟฟานี่ก็เลยเรียกวิคตอเรียให้สาวเจ้าเข้ามาหา

พอเค้าเข้ามาเธอก็ดึงร่างเค้าให้มานั่งซ้อนข้างหน้าเธอเอาคางเกยไหล่เค้าไว้แล้วก็ถามเค้าไปแบบนั้น

วิคตอเรียก็บอกว่าเค้าแค่รู้จัก แต่พวกนั้นอาจจะไม่รู้จักวิคตอเรีย เค้าก็ถามเธอว่าเธออยากรู้อะไรล่ะ ทิฟฟานี่จึงถามคนด้านหน้ากลับว่ารู้จักแทยอนมั้ย

เค้านิ่งไปทำท่าเหมือนคิดๆอะไรอยู่แล้วก็ถามเธอว่ามีอะไรหรือเปล่า แค่ไม่แน่ใจว่าจะรู้จักมั้ยแต่ชื่อคุ้นๆอยู่

เธอก็บอกเปล่าแค่ลองถามดูกลัวว่าตัวเองจะไปยุ่งกับคนสนิทของฝั่งนั้นอีก เค้าก็พยักหน้าเชิงรับรู้ เวลาได้นั่งแต๊ะอั๋งสาวๆนี่มันรู้สึกดีขึ้นได้จริงๆแฮะ

แต่ท่านี้...นี่เป็นอีกหนึ่งท่าที่ฉันชอบ ทิฟฟานี่หลับตาแน่น เฮ้อ...ไม่ว่าจะกำลังทำอะไรเธอก็ต้องกลับไปนึกถึงแทงกูอีกอยู่ดีสินะ

แล้วตอนนี้ที่อุ้งมือเธอกำลังลวนลามคนข้างหน้าอยู่แต่ในมโนภาพกลับมีเพียงแค่ตอนที่เธอนั่งอยู่ด้านหน้า

พร้อมกับมีมือเล็กๆของคนที่เธอรักลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ




"วิคตอเรีย..ฉันทำได้หรือเปล่าบอกมาตามตรงนะฉันไม่อยากขืนใจเธอ" เมื่อรู้สึกว่ามโนภาพมันเล่นงานความรู้สึกจริงๆ

ทิฟฟานี่ก็รีบเอ่ยถามผู้รองรับอารมณ์เธอ เพราะเธอไม่อยากจะขืนใจเค้าแค่เพราะเธอดันมโนเห็นภาพของตัวเองกับอีกคน

แต่แค่เธอมีอารมณ์เพราะนึกถึงแทงกูแต่กลับต้องไประบายอารมณ์นั้นกับวิคตอเรียมันก็ดูแย่เกินไปแล้ว

"ได้สิคะ ฉันยินดีให้คุณเสมอแหละคุณทิฟฟานี่" ได้รับคำตอบเช่นนั้นมือเรียวก็เริ่มทำหน้าที่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของคนด้านหน้า

"นี่เรียกฉันว่าทิฟฟานี่เฉยๆก็พอ"กระซิบเสียงพร่าบอกเค้าไปแบบนั้น




















From...Writer







อู้วววแชปนี้ขอสั้นหน่อยแล้วกันเพราะคัทออกไปเยอะมากเลยแฮ่




เดี๋ยวขอเคลียร์ให้รีดเดอร์ที่อาจจะงงได้เข้าใจหน่อยแล้วกัน




คือที่ทิฟฟานี่บอกว่ายุนอาทะเลาะกับแฟนน่ะจริงๆแล้วมันเป็นแผนของยูริที่จะช่วยให้แทงกูห่างจากทิฟฟานี่ได้แบบเป็นเรื่องเป็นราวอ่ะนะ




แล้วเรื่องที่ว่าแทงกูรู้เรื่องทิฟฟานี่ได้ไงและเมื่อนั่น...ก็น่าจะพอเดาออกนะคะ งิงิ







ไม่ใช่แทงกูไม่เจ็บนะไม่ใช่แทงกูไม่รู้สึกอะไรแต่เพราะสำหรับแทงกูแล้วเจสสิก้ายังสำคัญที่สุด.... อั๊ยย๊ะ










------------------------------------




โอ้ยย ขออภัยที่หายหน้าไปอีกแล้ว




พอดีช่วงนี้แม่ป่วยน่ะค่ะเลยไม่ว่างมาอัพสักที หวังว่ารีดเดอร์จะยังรอกันนะคะ คริคริ







ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร




แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่







เนื้อหาทุกส่วนที่ถูกตัดออกจะปรากฎอยู่ในเล่มนะคะ










ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา