۞Amulet Classic ۞ [Chapter XXV]

Chapter XXV เพราะใครคนนั้น...ใช่ไหม

ทิฟฟานี่นั่งถอนหายใจพรืดนี่สามวันผ่านมาแล้วนะเธอไม่ได้เจอแทงกูเลยไม่ได้คุยด้วย ติดต่อก็ไม่ได้ไม่รู้คนตัวเล็กนั้นหายไปไหนกันแน่
ก็พอหลังจากเรื่องที่คฤหาสน์ยิล์ดคืนนั้นมารู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็เกือบเย็นของอีกวันแล้ว
แถมยังกลับมาอยู่ในห้องตัวเองได้ไงไม่รู้ คิดแล้วมันน่าหงุดหงิดมั้ยล่ะ กลับมาได้ไงก็ไม่รู้เนี่ย แล้วแทงกูก็หายเงียบไปเลย
จะมีก็แต่เจสสิก้าที่เธอพอได้คุยบ้างแต่เจสสิก้าก็บอกว่าช่วงนี้แทงกูไม่ว่างร่างเล็กอยู่แต่ในแล็บ
เพราะข้องใจเรื่องแทมินสาเหตุก็มาจากคืนนั้นนั่นแหละที่แทงกูดูอาการแย่มากซึ่งทิฟฟานี่เองก็รู้ดี
เห็นเจสสิก้าบอกว่าตัวเค้าเองยังไม่กล้าไปยุ่งกับแทงกูมากเลยช่วงนี้อ่ะเจอหน้ากันทีก็แทบไม่ได้คุยกัน เธอก็จนปัญญาเลยไง
ได้แต่นั่งเป็นหมีหง่อยรอถามจากเจสสิก้าบ้างฮยอนซึงบ้างแค่นั้น
จ้องไอโฟนไปนานๆก็นึกขึ้นได้ช่วงนี้เธอขาดการติดต่อจากพวกเพื่อนสาวไปเยอะเลยนะมัวแต่ไปวิ่งตามผัว(?) ว่าและก็ถามข่าวคราวความเป็นไปหน่อยแล้วกัน

แกว่างป่ะวะ
คิดถึง

แหมอะไรกันผัวทิ้งมาหรือไงถึงมาคิดถึงเพื่อนได้เนี่ย
เป็นไงมั่งวะฉันรู้เรื่องคืนก่อนจากยัยจองอาแล้วแอบตกใจแทบตาย

ไม่ได้โดนทิ้งแต่เค้าแค่งานยุ่งเว่ย555
ยัยนั่นมันรู้ได้ไงฉันไม่เห็นเจอมันเลย

มันบอกมันเห็นแกกับฮยอนซึง พวกแกหากันเจอแล้วเหรอวะ
ยัยนั่นมันบอกว่ามันแอบอยู่ไม่อยากเข้าไปยุ่งกลัวตาย
เห็นบอกว่าตอนแทงกูระเบิดคฤหาสน์นะโคตรน่ากลัว

เออหากันเจอเพราะแทงกูนั่นแหละ
โอ๊ย ยัยนั่นน่ะนะกลัวตาย ทีตอนไปยั่วโมโหแทงกูที่สนามล่ะไม่คิดจะกลัว
ตอนเค้าระเบิดฉันไม่เห็นว่ะ

ดีเนอะนี่เราจะอยู่คนละฝั่งกันจริงเหรอวะ

บ้า ทำไมว่างั้นฉันไม่ได้สาบานร่วมกับเค้าสักหน่อย

แต่แกก็ช่วยเค้าอย่างออกนอกหน้านิ
รู้ป่ะฉันโคตรตกใจเลยตอนที่รู้ว่าแกเป็นคนฆ่าหมอนั่น
เออมีลูกธนูสีม่วงอีกแล้วเหรอวะ

เฮ่ยแกรู้ได้ไง
เออมีฉันสองคนเกือบหลบไม่ทัน

เออรู้แล้วกันน่ะ
ฉันเริ่มจะอยากรู้เรื่องลูกธนูนี่อีกแล้วสิ


ร่างบางคุยต่อไปอีกไม่นานก็จบบทสทนา แล้วเธอก็ได้รู้ว่าแทงกูพาร่างเธอตอนหมดสติไปหาโบราแล้วก็วานให้โบราช่วยพาเธอกลับมา
เพราะแทงกูไม่รู้ไงว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ก็แปลกที่เค้าไม่คิดอยากจะรู้เลย เอ๊ะ...หรือเค้ารู้?แทงกูบอกว่ารู้ทุกเรื่องนิแถมคืนนั้นเค้ายังพูดว่ารู้เรื่องนั้นอีก...
ทิฟฟานี่พยามหยุดคิดเรื่องของแทงกูอยู่พักใหญ่พอเลิกคิดเรื่องของคนตัวเล็กได้ก็กลับมาคิดเรื่องของเพื่อนสาวเธออีก
อยากนะรู้ว่าเพื่อนสาวเธอรู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นคนฆ่ายุนโฮแล้วเรื่องที่แทงกูระเบิดคฤหาสน์นั่นอีก
เธอไม่เห็นรู้เรื่องเลย แทงกูไม่ได้บอกเธอว่าเค้าจะระเบิดทิ้งด้วย แต่ถ้าเดาเค้าคงจะระเบิดหลังจากที่ทำให้เธอหมดสติไปแล้วมั้งคิดแล้วก็ขนลุก
เชื่อมั้ยว่าทิฟฟานี่แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าแทงกูน่ะเลือดเย็นแค่ไหน อาจคงเป็นเพราะว่าเธอได้เจอเค้าแต่ในด้านที่เร่าร้อนหรือเปล่าไม่แน่ใจ
หรือช่วงเวลาที่เธอเจอคนตัวเล็กเวลาที่เค้าอยู่กับเพื่อนๆเค้าก็เหมือนกับคนอื่นๆ จะรู้สึกหนาวๆร้อนๆก็เวลาที่เค้าหงุดหงิดเนี่ยแหละ




"เจ๊ๆตรงนี้ๆ"
แทงกูและโบอาพ่วงด้วยฮยอนซึงกำลังพยามหาจุดที่จะจรดปลายเข็มลงยังร่างของแทมินเพื่อนำตัวอย่างสารมาวิจัย
แต่แค่จะหาจุดที่ปักเข็มและดูดตัวอย่างสารออกมาได้แต่ละจุดนี่ก็แทบน้ำตาเร็ด
เพราะอวัยวะของชายหนุ่มมีส่วนประกอบเป็นโลหะอยู่หลายส่วน แล้วที่น่าแปลกใจนั่นก็คือแต่ละจุดที่ดูดสารออกมาได้นั้นแทบจะเป็นสารคนละตัวกันหมดเลย
ซึ่งทั้งเธอฮยอนซึงและโบอาก็เพิ่งเคยเจอเนี่ย ตอนแรกก็ช็อคอยู่พอหลังๆเริ่มปลงอาจจะมีแบบ อะไรวะไม่เหมือนกันอีกและ
อะไรประมาณนั้น จนตอนนี้แทงกูก็อยากจะบอกโบอาว่าให้ลองดูดสารให้ตัวเธอหน่อยอยากรู้ว่ามันจะมีถึงเศษหนึ่งส่วนสี่ของหมอนี่มั้ย
แล้วแบบอยากรู้ว่าทำไมคอเกือบขาดแล้วแถมโดนแทงทะลุอกไปแล้วแต่มันก็ยังไม่ยักจะตาย นี่ถ้าเป็นเธอจะตายเปล่าวะ
อยากรู้นะแต่ไม่กล้าลอง555 แล้วแบบนี้จะฆ่ามันยังไงวะคะเผื่อวันดีคืนวันมันฮึดมาโจมตีเราอีกจะทำไงอ่ะ แต่ก็ต้องรอวิจัยให้เสร็จก่อนนั่นแหละถึงจะพอประเมินผลได้
คือแบบอย่าหาว่าใจร้ายเลยนะที่จนถึงตอนนี้คอหมอนี่ยังเปิดได้อยู่เลยไม่ได้รักษาให้มันหรอก
แต่มันก็ไม่ยักจะตายแอบคิดว่าอยากลองเอามือล้วงเข้าไปในคอมันอยู่ แต่โบอาบอกเดี๋ยวค่อยลองเอากล้องเข้าไปส่องก็เลยรอดูดสารทั่วทั้งตัวมันก่อน
ถ้าเทียบจากเชลล่าทั่วไปแล้วดูดแค่แขนสองข้างขาสองข้างหน้าอกสองข้างก็เรียบร้อยแล้ว แต่หมอนี่มันแบ่งข้อศอกหัวเข่าอุ้งมืออุ้งเท้าอีก
แทงกูก็แทบจะกุมขมับอยู่แล้วอยากรู้จริงๆใครประกอบร่างมันมาวะคะบางจุดใต้ผิวหนังก็มีโลหะอยู่
สรุปง่ายๆคือมันคงไม่ใช่คนหรอกเนี่ยเลือดแห้งหมดและยังต้องใช้ยาสลบใส่มันอยู่เลย
ใบหน้าคมหันไปดูนาฬิกา โหว...จะเย็นแล้ว โอ๊ยอะไรวะไอ้หมอนี่ทำเธอเสียเวลามาสามวันเต็มแล้วนะยังไม่สามารถจัดการมันได้เลยค่ะ


ทั้งสี่นั่งกินข้าวเย็นกันก็นั่งฟังเจสสิก้าเล่านู้นเล่านี่ถึงความเคลื่อนไหวของโลกภายนอก555
นางก็เล่าถึงเรื่องทิฟฟานี่บอกให้แทงกูแว๊บไปหาสาวเจ้าบ้างก็ได้ เพราะดูท่าแล้วเหมือนเค้าจะชักดิ้นชักงอแล้วมั้ง
ร่างเล็กก็ถอนหายใจออกมายาวๆบอกไปว่า ก็เจอทีไม่เคยจะเจอแป๊บเดียวได้อ่ะ
เพราะทิฟฟานี่จะต้องยั่วจนแทงกูตบะแตกแล้วก็ลากเธอขึ้นเตียงไปจนได้แถมไม่ใช่แค่สองสามรอบนางล่ออย่างต่ำสองสามชั่วโมง
และนั่นแหละที่ทำให้เธอตัดสินใจเลือกยังไม่ไปเจอดีกว่า แล้วก็ปิดสัญญาณเครื่องมือสื่อสารทุกชนิดที่นางสามารถจิกหัวเธอได้
ไม่งั้นแทงกูก็จะโดนทิฟฟานี่จิกจนรำคาณหงุดหงิดแล้วก็ต้องยอมออกไปแล้วนางก็ยั่วอีก เธอก็กลัวว่าจะทำนางเลือดสาดอีกเออนั่นแหละ
แต่ถ้าถามว่าคิดถึงทิฟฟานี่มั้ยแทงกูตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่าคิดถึงมากแต่ก็นั่นแหละเธอไม่อยากเสียเวลาเพราะอารมณ์โหยหาของตัวเอง
เธอควรจะรีบจัดการเรื่องแทมินให้จบๆไปก่อน เพราะหมอนั่นน่ะที่อกข้างซ้ายของเขายังมีตรงประทับของ ยิล์ด อยู่
แล้วมันก็คือความอันตรายถ้าร่างของหมอนั่นยังอยู่ที่คฤหาสน์นี้ต่อไป

เจสสิก้าเลยแนะนำว่าคืนนี้ให้แทงกูไปนอนด้วยแล้วเดี๋ยวจะเป็นทางผ่านให้เธอคุยกับทิฟฟานี่ทางสไกด์เค้าอย่างน้อยจะได้มีข้ออ้างตอนจะนอน
อ้างให้ขึ้นเถอะไม่ใช่นางวีนแตกบอกให้เปิดทิ้งไว้นะ
พอจบเรื่องทิฟฟานี่ก็มาต่อที่เรื่องยูริเห็นบอกว่าจะจัดแข่งรอบแรกของการนั่งบัลลังค์ที่ เฟิทเฮล ยูริฝากเจสสิก้ามาถามเธอว่าจะลงมั้ยเธอรีบส่ายหน้ารัวๆเลย

“ขอไปนั่งดูก่อนแล้วกันพักนี้เหนื่อยๆปล่อยคนอื่นเค้าได้รางวัลไปบ้าง“
“อืมก็ดีแล้วแหละเห็นยูริบอกมาว่ายุนอาลงแข่งมั้ง”


หลังจากที่กินข้าวเสร็จกันเรียบร้อยแทงกูก็ต้องมานอนห้องเจสสิก้าตามคำบัญชาของเพื่อนสาวขึ้นมาบนห้องสองสาวก็จัดการอาบน้ำให้เสร็จเรียบร้อย
เธอก็แอบนั่งเช็คไอโฟนตัวเองคือแบบต้องแอพพลายไว้น่ะนะไม่งั้นเดี๋ยวโดนถล่ม555 นั่งไล่ๆไปสักพักก็ได้ยินเสียงแว้วๆมาและ
อ๋อยย เจสสิก้ากำลังคุยสไกด์กับทิฟฟานี่อยู่นั่นแหละแอบส่องก่อน...เหมือนนางจะยังไม่รู้แฮะว่าเธออยู่กับเจสสิก้าด้วย
แต่แบบอะหือ..ชุดนางแอบกระซิบเจสสิก้าบอกให้นางไปแต่งตัวดีดีดิ๊เดี๋ยวเธอหื่น
เจสสิก้าก็หัวเราะเค้าคงรู้แหละว่าถึงบอกให้ทิฟฟานี่ไปแต่งตัวๆดีดีมาพอคุยกับเธอเดี๋ยวก็ค่อยลอยหายไปทีละชิ้น555

“คุยกับไอ้แทงมั้ย” น่านมันเปิดประเด็นแล้ว ‘ไหนเอามาเลยด่วนๆคิดถึงจะตายแล้วเนี่ย’
โอ่ยเชื่อมั้ยทิฟฟานี่แทบจะทำให้เธอกลายเป็นคนที่กลัวคำว่าคิดถึง555เพราะนางคิดถึงเมื่อไรนะอากาศจะร้อนทันที หึหึ
โผล่หน้าไปจากด้านหลังของเพื่อนสาวเอาคางเกยไหล่เจสสิก้าไว้เรียวแขนก็เลื้อยไปกอดเอวมร่างบางไว้ด้วยเดี๋ยวมันหนี
‘แทงกูคะหายไปไหนมาฉันคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้วนะ’ แฮ่ยิ้มบางๆกลับไปให้คนสวยช่างยั่วแล้วบอก
“ไม่ได้ไปไหนอยู่แต่ในแล็บ ...ทิฟฟานี่เธอไปแต่งตัวให้มันดีดีได้มั้ยฉันหื่นปล้ำเจสสิก้าขึ้นมาทำไงห้ะ” เออมุขนี้น่าจะใช้ได้ นางหัวเราะทำท่าจะลุกขึ้น
“ว้ายยไอ้บ้า” ทั้งแทงกูทั้งเจสสิก้าต่างก็รีบหันหน้าหนีจอทันที ก็สาวเจ้าเล่นลุกแบบกูไม่แคร์ขนาดนั้นกระปงกระโปรงซีทงซีทรูเปิงหมด
“โอ่ย..เจสสิก้าถ้าฉันไม่ไหวเธอรับผิดชอบเลยนะ” ว่าและก็หันไปกระซิบเบาๆขู่ตัวต้นเหตุที่มันหาเรื่องให้เธอหื่น
‘แทงกูคะออกมาหาหน่อยสิคะ’ เงิบเลยคร่า...แทงกูเลยโทษนังเพื่อนแสบนี่ด้วยการตีหน้าขามันไปเบาๆซะเลย “โอ๊ยฉันง่วงจะตายแล้วเนี่ยเธอจะให้ฉันออกไปอีกเหรอ “
พูดเสียงงัวเงียใส่แม่ม มือไม้มันก็เริ่มจะพาลเลื้อยใส่คนข้างหน้าแล้วเนี่ย เหมือนทิฟฟานี่จะเห็นนะนางทำหน้ายุ่งแล้วนั่น
‘แทงกูคะออกมาหาฉันเถอะค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ง่วงมากขนาดนั้น แล้วก็รู้ว่าคุณ...ไม่ไหวแล้วรอบนึงก็ยังดี’ โอ้ววว..แม่จ้าววว ชีแรงไปป้ะ
แรงไม่พอยังรู้ทันเธออีกก เล่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้กล้องแล้วพูดเสียงเซ็กซี่ๆแบบนั้นใครมันจะไปทนไหววะคะ ...โอ๊ยยยทิฟฟานี่!!!
จะทำให้ฉันคลั่งเธอจนตายเลยหรือไงเนี่ย แทงกูได้แต่โวยวายอยู่ในใจที่ถูกทิฟฟานี่จี้จุดเอาเสียอย่างนั้น

เจสสิก้าหันมาบอก”ก็ออกไปดิ๊” เค้าคงจะรู้สึกว่าเธอขย้ำหน้าท้องเค้าจนช้ำหรือไม่ก็ซีทรูเกือบขาดแล้วมั้ง ถึงได้หันมาไล่ให้เธอรีบออกไปแบบนั้น
ถามว่าอยากไปมั้ยน่ะมันอยากนะแต่กลัวนางไม่ยอมกลับ
“รอบเดียวก็พอนะถ้าเธอยั่วฉันต่อฉันจะไม่เชื่อเธออีก” เมื่อรู้ตัวว่าทนความโหยหาในตัวทิฟฟานี่ไม่ได้แทงกูจึงต้องหาวิธีป้องกันการเสียเวลาให้ตัวเองอย่างนั้น
ซึ่งทิฟฟานี่เองก็ไม่ได้คัดค้านอะไรสาวเจ้าส่งยิ้มหวานกลับมาให้ทั้งเธอทั้งเจสสิก้าละลายไปตามๆกัน
“รอบเดียวค่ะฉันรอที่เดิมนะคะ” แทงกูหันไปพ่นลมหายใจแรงๆใส่เพื่อสาวนั่งอยู่ด้านหน้าเชิงว่า นังเจสสิก้า!!! หึ๊ยยเธอเป็นต้นเหตุหาเรื่องให้ฉันหื่นจนทนไม่ไหว
แน่ะยังจะมาทำตาปริบๆอีกจับจูบปากแตกแม่มเลยนิ หึ้ย ร่างเล็กจัดการเด้งตัวรีบลุกไปใส่เสื้อผ้าลวกๆ จากนั้นก็รีบบึ่งรถออกไปให้เร็วที่สุด

...cut


"เอ้อ..ตัวเค้าสงสัยอย่างอ่ะ..เธอไม่ได้เข้าไปในสนามบ่อยๆหรอกเหรอ"
ซูยองหันไปถามคนตัวเล็กข้างๆก็ถึงแม้ว่าตัวเธอเองก็ไม่ค่อยได้เข้าไปบ่อยๆแต่ทั้งคนรู้จักทั้งเพื่อนๆเธอก็อยู่ในนั้นเยอะแยะ แต่กลับไม่มีใครเคยเห็นคนตัวเล็กนี่เลย
พอถามไปซันนี่ก็หันมาเลิกคิ้วใส่เธอ คงจะประมาณว่านี่มึงอารมณ์ไหนวะคะ จู่ๆก็มาถามเรื่องเข้าสนามเนี่ย
“ทำไมถามอย่างกับคิดว่าเค้าจะเข้าไปบ่อยๆงั้นแหละ” ร่างเล็กหันมาถามเธอกลับ
“ก็พอมานึกดูแล้วว่าเธอซี้กับเจสสิก้าก็เลยคิดว่าเธออาจจะเข้าไปบ่อยๆมั้ง” พูดจบคนฟังก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วซันนี่ก็บอกว่า
“เราซี้กันเพราะเรียนมาด้วยกันไม่ได้ซี้เพราะมาเป็นเชลล่าซะหน่อย”
อ่อ..ซูยองพยักหน้าเชิงเข้าใจ นึกไปนึกมาเธอก็เริ่มเบื่อฝั่งตัวเองขึ้นมาตะหงิดๆ ยังไงก็รู้สึกเหมือนรอบข้างเธอมีแต่คนฝั่งตรงข้ามไปซะทุกที่
พอเป็นแบบนี้มันพอให้เธอก็เริ่มอยากจะก่อกบฏขึ้นมาแต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้นแหละขืนทำจริงเธอคงได้ตายเพราะคำสาบานก่อนน่ะสิ
เฮ้อทำไมพวกเทะรีฟฟิคกับพวกเยอนมันถึงได้มีเยอะขึ้นเรื่อยๆแบบนี้นะแล้วที่สำคัญเค้ายังเป็นพันธมิตรกันอีก แล้วพอหันกลับมามองฝั่งตัวเองบ้าง...
เฮ้ออ..นับวันยิ่งร่อยหลอเมื่อไรบอสเธอจะออกโรงเองสักทีนะจะต้องรอให้ลูกน้องตายหมดก่อนหรือไง

"ถ้าฉันชวนไปเธอจะไปด้วยมั้ย"
ซันนี่ดูเหมือนจะตกใจอยู่ไม่น้อยเลยที่จู่ๆร่างสูงก็มาชวนเธอเข้าไปในนั้น
“ทำไมถึงคิดจะชวนฉันเข้าไปล่ะ” จริงๆแล้วเธอเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกแต่มันก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง
"ก็อยากให้ไปด้วยเฉยๆ"



"จะดีเหรอให้ฉันนั่งมาด้วยแบบนี้อ่ะ เดี๋ยวเธอก็โดนเขียนข่าวเสียๆหายๆอีกอ่ะ"
ร่างบางที่นั่งข้างๆคนขับตัวเล็กเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วง ไม่รู้แทงกูนึกอะไรจู่ๆให้เธอนั่งรถมาด้วยแทนทิฟฟานี่แบบนี้ ถามเค้าก็ไม่ยอมบอกว่าทำไมถึงให้เธอนั่งมาด้วย
"ถ้ากลัวเรื่องข่าวน่ะฉันไม่แคร์หรอกนะ เราก็รู้ๆกันอยู่นิหรือว่าเธอต้องให้ฉันย้ำตอนนี้ดีคะหึ้ม"
ปลายนิ้วเชยคางมนให้โน้มเข้ามาใกล้พลางเลื่อนใบหน้าตัวเองเข้าหากระซิบเสียงพร่าก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มนุ่มของอีกฝ่าย
กึกๆๆ
"นั้นไงคนของเธอเค้ามาทวงเธอคืนแล้ว" แทงกูกระตุกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าทิฟฟานี่กระโดดมานั่งบนหน้ารถแล้วเคาะกระจกหน้าอยู่นั่น
นิ้วเรียวเลื่อนไปกดปุ่มเปลี่ยนฟิล์มให้คนข้างนอกมองเห็น แล้วเลื่อนมือกลับมาประคองหน้าร่างบางข้างๆให้เข้าไปใกล้อีก
ราวกับจงใจจะให้ทิฟฟานี่เห็นอย่างนั้นแหละ เค้าสองคนทะเลาะกันหรือไงหรือแทงกูจะเขี่ยทิฟฟานี่เหรอ
เหอะ..ไม่ทางหรอกแทงกูชอบทิฟฟานี่จะตายใครก็รู้ แล้วเค้าทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกันล่ะ...

ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วแน่นอาการณ์หึงหวงมันปรี๊ดขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าแทงเอาหน้าไปซุกอยู่กลับซอกคอหญิงสาวอีกคน
นังชะนีนั่นมันเป็นใครทำไมแทงกูถึงต้องทำเหมือนมันดีกว่าเธองั้นแหละ แล้วดูสินังนั่นมันดูเหมือนจะผลักแทงกูออกแบบนั้นแต่แทงกูก็ยังอยากจะไปไซร้คอมันอยู่นั่นแหละ
ทีกับเธอไม่เห็นจะพยามแบบนี้เลยนังนี่มันน่ากินนักหรือไง หรือแทงกูเบื่อเธอแล้วหรือไง แล้วที่เค้าทำกับเธอเมื่อคืนล่ะ
ที่เค้าบอกว่าเลือกจะออกมาหาเธอล่ะทุกอย่างที่เค้าทำที่ผ่านมามันฟ้องว่าแทงกูต้องการเธอมากแค่ไหนแล้วทำไมตอนนี้...แทงกูถึงได้ทำแบบนี้กันล่ะ
ไม่...เธอจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด อย่างน้อยเราก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง ว่าแล้วก็เคาะกระจกหนักๆไปอีก

"แทงกูพอก่อน..เธอหื่นจริงๆเหรอ ไปเคลียร์กับเค้าให้รู้เรื่องก่อน ไม่ใช่เค้ามาลอบฆ่าฉันนะ"
"โธ่...นิคฉันจะหื่นกับเธอมันผิดหรือไงหึ้ม แล้วก็เลิกคิดเลยว่าทิฟฟานี่จะกล้าทำอะไรเธอเพราะเค้าไม่กล้ายุ่งกับของของฉันหรอก"
ทิฟฟานี่เห็นภาพตรงหน้าก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้นนังชะนีนั่นมันผลักแทงกูอีกแล้ว?? แต่แทงกูก็ยังจะพยามเข้าหามันอยู่อีก นี่มันเป็นใครกัน ทำไมมันถึงทำแบบนั้นได้
มันเด็ดมากแค่ไหนกันทำไมแทงกูถึงต้องทำเหมือนอยากได้มันขนาดนั้น
ทิฟฟานี่ทุบหมัดลงที่หน้ากระจกรถของแทงกูอีกครั้งด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองจนกรอบแก้วใสๆที่หนากว่ารถปกติเกิดรอยร้าวขึ้น และแทงกูก็หันมามองเธออีกครั้ง

ความเร็วของรถถูกผ่อนลงก่อนที่หลังคาจะถูกเปิดออก “มีอะไร” แทงกูเสียงแข็งแววตาเค้าดูไม่สบอารมณ์นัก
“แล้วนังนี่ใคร” ทิฟฟานี่เองก็เผลอขึ้นเสียงกับเค้าไปเพราะอารมณ์หึงหวง ทั้งทีรู้อยู่เต็มอกว่ามันไม่ควร เธอรู้ดีว่าแทงกูไม่ชอบอะไรและชอบอะไร
แต่เธอก็ไม่อาจจะห้ามความร้อนลุ่มที่มันสุมอยู่ในอกตอนนี้ได้เช่นกัน
ดวงตาสีฟ้าครามเกิดประกายวาววับขึ้นมาทันทีเมื่อถูกร่างบางตรงหน้านี้ขึ้นเสียงใส่มาแบบนั้นอารมณ์หงุดหงิดมันปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
ทิฟฟานี่ไม่เคยกล้าทำแบบนี้กับเธอและเค้าก็ไม่มีสิทธ์ทำแบบนี้ด้วย
“เค้าเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ” ทิฟฟานี่กัดปากตัวเองไว้แน่นสะกดกลั้นความเจ็บปวดไว้กดมันลงไปให้ลึกสุดในก้นบึ้งของหัวใจ
รู้สึกเหมือนโดนแทงกูตบหน้าอย่างแรงจนใบหน้าเธอมันชาวาบขึ้นมา ทำไมเค้าถึงพูดราวกับว่าเธอไม่ได้เคยมีตัวตนอะไรกับเค้าเลยล่ะ
เหมือนกับว่าแทงกูลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเราไปหมดแล้วเค้าลืมเธอไปแล้วอย่างนั้น...

แต่ทิฟฟานี่ก็ไม่อาจทนได้ที่ต้องโดนแทงกูหยามหน้าเธอแบบนี้
ร่างบางกระโดดไปคร่อมร่างแทงกูไว้จ้องใบหน้าคมสบลึกเข้าไปในดวงตาสีฟ้าครามที่ดูโกรธเกรี้ยวไม่ต่างจากเธอเท่าไร
“คุณกล้าทำแบบนี้กับฉันเหรอแทงกู” ทิฟฟานี่แผรดเสียงแข็งตอกหน้าคนที่เธอคร่อมตักไปแบบนั้น
แทงกูพ่นลมหายใจออกมาแรงๆใส่ใบหน้าหวานก่อนจะสะบัดหน้าไปหนีทางอื่นราวกับว่าไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้อีก
“แล้วเธอมีสิทธอะไรมาทำกับฉันแบบนี้เหรอทิฟฟานี่ “
ร่างเล็กพูดโดยที่ไม่หันมันมองใบหน้าหวาน ทิฟฟานี่คว้าเอาคางมนบิดหน้าร่างเล็กให้หันกลับมามองหน้าเธอ
เพียงแค่นั้นแทงกูก็กระทืบปลายเท้าใส่คันเบรกอย่างแรงจนรถสปอตคับหรูหยุดนิ่งอยู่กับที่ภายในเวลาไม่ถึงสามวิ

"แทงกูไม่..."
"เธอน่ะอยู่เฉยๆ..อย่าห้ามฉัน"
ร้อนถึงนิโคลที่รู้สึกเหมือนเป็นคนที่ทำให้เค้าสองทะเลาะกันแต่พอจะเอ่ยปรามแทงกูก็หันมาตัดบทเธอก่อนเสียอย่างนั้น
แทงกูจับร่างของทิฟฟานี่เหวี่ยงออกไปนอกรถก่อนจะก้าวลงตามไป ร่างบางลุกขึ้นประจันหน้าอย่างไม่กลัวเกรงแทงกูเดินเข้ามาชิดร่างบางมากขึ้นอีก
จ้องใบหน้าหวานด้วยสายตาดุดันกดเสียงลงต่ำถามย้ำรอดไรฟัน “เธอมีสิทธอะไร”
มือเรียวผลักอกของร่างเล็กอย่างแรงจนแทงกูเซไปกระแทกเข้ากับประตูรถสปอตคันหรูของเค้าจนเกิดเป็นรอยบุบลงไปอย่างเห็นได้ชัด
แล้วตะโกนใส่หน้าเค้าไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว “ฉันก็เป็นเมียคุณไงแทงกู” แทงกูหัวเราะหึกระตุกยิ้มมุมปากสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ร่างบางอีกครั้ง
เธอไม่ได้สนใจหรอกว่าตอนนี้รถจะมีสภาพยังไงเพราะเธอมีเรื่องอื่นที่ต้องสนใจมากกว่านั้น
“ถ้างั้นผู้หญิงคนนั้นก็เมียฉันเหมือนกัน”
ทิฟฟานี่ชะงักนิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินแทงกูพูดออกมากแบบนั้น นี่เค้ามีอะไรกับนังนั่นแล้วเหรอทั้งๆที่เค้าก็มีเธอเนี่ยนะ
แล้วที่สำคัญแทงกูก็กล้าพูดว่านังนั่นเป็นเมียเค้า ทั้งๆที่ที่ผ่านมาแทงกูไม่เคยใช้คำว่าเมียกับใครนอกจากเธอเลย หมายความว่าไงกัน....

"ทิฟฟานี่ฉันไม่อยากทำร้ายเธอนะ กลับไปก่อนเถอะวันนี้ฉันจะไปกับเค้า"
"ทำไมคะ...คุณจะเขี่ยฉันทิ้งแล้วใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณไม่บอกฉันมาตรงๆจะมาสลับรางอยู่ทำไม"
สุดท้ายน้ำใสๆประกายเงินเงาก็ไหลออกมาจากดวงตาสีโลหะที่เคยแข็งแกร่ง
ทิฟฟานี่เอ่ยเสียสั่นระริกเรี่ยวแรงที่มีพลันหายวับไปเพียงแค่ได้รู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้านี้ที่เคยเลือกเธอมาตลอดแต่ตอนนี้เค้าได้เลือกใครคนนั้นซึ่งมันไม่ใช่เธอ...
"เพราะฉันไม่ได้คิดจะเขี่ยใคร แล้วก็ช่วยรู้ไว้ด้วยว่าฉันกับเค้าก็มีอะไรกันมาตั้งนานแล้ว แล้วมันก็ไม่ใช่แค่เค้า
แต่ยังมีอีกหลายคนที่เธอยังไม่รู้ เลิกทำแบบนี้ซะ หรือถ้าคิดอยากจะถอนตัวฉันก็ไม่ว่านะ"
แทงกูเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินสะบัดก้นเดินขึ้นรถไป สิ่งที่เธอบอกทิฟฟานี่ไปทั้งหมดมันคือเรื่องจริงที่ทิฟฟานี่ควรจะรู้ไว้
เรื่องจริงที่เธอไม่ได้คิดจะเขี่ยใครทิ้งไม่ว่าจะเป็นตัวทิฟฟานี่หรือนิโคล หรือใครคนอื่นที่เธอเก็บไว้อีก
และเรื่องจริงที่นอกจากนิโคลเธอยังมีอะไรกับใครอีกหลายคน เพราะเธอก็ไม่ได้คิดจะปิดกั้นตัวเองนิ
ทั้งกาฮีฮยอนอาไม่เว้นแต่ลูน่าเธอก็ได้เค้าหมดแล้ว แล้วนอกจากพวกนั้นอีกล่ะ....

"แทงกูเธอจะทิ้งทิฟฟานี่ไว้แบบนี้หรือไงเธอจะบ้าเหรอ"
นิโคลคว้ามือเล็กไว้ก่อนที่เค้าจะกดปิดหลังคาแล้วเพยิดหน้าไปยังร่างของทิฟฟานี่ที่ทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่กับพื้น
มืดก็มืดแล้วนี่มันก็ไกลจากตัวเมืองออกมาตั้งเยอะแล้ว แล้วสภาพแบบนั้นทิฟฟานี่คงกลับเองไม่ได้
"ก็ดูเค้าทำสิ ทำยังกับเป็นเจ้าของฉันอย่างนั้นแหละ" แทงกูถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่นิโคลก็ยังยืนยันว่าจะให้เธอพาทิฟฟานี่ไปด้วย
แทงกูเลยบอกว่าเดี๋ยวเธอจะให้คนมารับทิฟฟานี่โอเคมั้ยร่างบางถึงได้ยอมพยักหน้ารับ

นิโคลถอนหายใจออกมายาวๆจริงๆแล้วเธอก็ไม่ใช่คนดีใจพระหรือแสร้งทำตัวเป็นนางเอกหรอกนะ
แต่สถานะของทิฟฟานี่มันบีบบังคับให้เธอต้องทำแบบนี้ เพราะอะไรน่ะเหรอ ตอบไม่ยากเลยเพราะทั่วทั้งเอเอ็มแอลค้าก็รู้กันหมดว่าทิฟฟานี่กับแทงกูเป็นอะไรกัน
และส่วนมากก็คิดกันไปตามๆข่าวว่าทิฟฟานี่คือตัวจริงของแทงกูแน่ๆ เพราะดูแล้วยังไงที่แทงกูทำกับทิฟฟานี่น่ะมันก็มากกว่าคำว่าพิเศษ
แล้วจู่ๆเธอเป็นใครโผล่มาจากไหน อยู่ๆก็มายืนแทนที่ทิฟฟานี่แบบนี้คนที่ซวยไม่เป็นเธอหรือไงล่ะ
ถึงแม้ว่าเธอกับแทงกูจะเคยมีอะไรกันมาตั้งนานแล้วจริงก็เถอะแต่มันไม่เคยมีใครรู้ไง คนอื่นๆเค้าก็คงคิดแค่ว่าเธอเป็นพวกรับไนท์ช็อตให้แทงกูก็แค่นั้น
จะไปเทียบอะไรกับทิฟฟานี่ที่มีข่าวกับแทงกูซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทั้งๆที่เธอก็รู้ดีว่าสำหรับแทงกูแล้วทิฟฟานี่ก็ยังจัดอยู่ในหมวดหมู่เดียวกับเธอ เพียงแต่เธอทำตามที่ตกลงกับเค้าได้แต่ทิฟฟานี่ไม่
ถึงเธอจะรู้ว่ายังไงแทงกูก็ชอบทิฟฟานี่ที่สุดแต่ก็ใช่ว่าทิฟฟานี่จะมีสิทธมาลามปรามคนตัวเล็กแบบนั้นได้นิ



มาถึงที่สนามก็เรียกเสียงฮือฮาจากแฟนๆได้เป็นอย่างดีนิโคลก็เดินมาจุ๊บร่างเล็กก่อนจะควงเดินเข้าไปในจุดพัก ทักทายกับเพื่อนๆแล้วนั่งลงข้างๆเจสสิก้า
รายนั้นก็มากระทุ้งศอกถามว่าทำไมวันนี้มากับนิโคลได้เมียไม่ตามจิกเหรอ ร่างเล็กหันขวับมองหน้าเพื่อนสาวแล้วเล่าคร่าวๆให้นางฟังนางก็ทำตาโตยกมือปิดปากทำหน้าตกใจ
เลยเขกกระบาลแจกมันไปทีเจสสิก้าก็ถามว่าทำไมถึงกล้าทำแบบนั้น เธอไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยักไหล่เชิงว่ารู้สึกว่ากูไม่แคร์

นั่งไปสักพักก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้นอีกแทงกูก็รู้แล้วแหละว่าคงเป็นยุนอาที่เธอวานให้ไปรับทิฟฟานี่ แล้วตามสเต็ปทิฟฟานี่ก็ต้องจิกให้ยุนอาพามาที่นี่
"เฮ่ย!!" แทงกูกับเจสสิก้ามองหน้ากันอย่างไม่เชื่อสายตา แต่แทงกูนี่กัดปากแน่นเลยเหอะตอนที่เห็นทิฟฟานี่จุ๊บปากยุนอาน่ะ
ยอมรับว่าหวง...หวงมากๆเลยด้วยหวงทั้งสองคน... แต่ดูยังไงก็ดูออกว่าสองคนนั้นไม่ได้เตี๊ยมกันมาแน่ๆ เพราะยุนอาผงะไปขนาดนั้น
เจสสิก้าก็ได้แต่ตบไหล่แทงกูเบาๆเชิงให้ใจเย็นพอทั้งคู่เดินเข้ามายุนอาก็พยามจะนั่งห่างๆทิฟฟานี่ไว้แต่ยังไม่ทันได้นั่ง
แทงกูก็ไปคว้าข้อมือร่างสูงให้เดินมาด้วยกัน ยุนอาผงะไปอีกครั้งเชิงกลัวๆเธอนั่นแหละ ยุนอาคงรู้ว่าเธอเห็นล่ะมั้ง
พอเดินห่างออกมาหน่อยร่างเล็กก็เปลี่ยนเป็นโอบเอวเด็กตัวสูงไว้

“ทำไมต้องทำเหมือนกลัวพี่แบบนั้น พี่ไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า พี่รู้ว่าทิฟฟานี่แค่ประชดพี่เฉยๆ”
ร่างสูงได้ยินอีกคนพูดมาแบบนั้นก็เบาใจลงบ้าง เธอก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าทิฟฟานี่กับแทงกูมีปัญหาอะไรกันอยู่ตอนนี้ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา
ใจก็อยากถามแทงกูนะแต่ก็คิดว่าอย่างเลยดีกว่า เพราะถึงเธอจะอยู่ในขั้นที่เรียกว่าสนิทกับแทงกูอยู่ในระดับนึงแต่ถึงยังไงเธอก็ยังเป็นคนนอกอยู่ดี
เพราะงั้นถ้าแทงกูอยากบอกเธอเค้าก็คงเล่ามาเองแหละ
“ว่าแต่แฟนเธอน่ะจะเข้าใจผิดกันหรือเปล่าถ้าเค้าเห็นข่าว พี่ไม่อยากให้คนของพี่ทำให้เธอเดือดร้อนไปมากกว่านี้น่ะ”
แทงกูเอ่ยเสียงอ่อนพลางสบตากับร่างสูงเชิงให้เค้าเข้าใจว่าเธอรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
“อ่อ...ไม่เป็นไรหรอกค่ะแฟนยุนเค้าไม่ใช่คนงี่เง่าที่จะไม่ฟังเหตุผลอะไร ยุนคิดว่าเค้าคงยอมฟังยุนอธิบายก่อนแหละ”
ยุนอาพูดไปตามความจริงเธอว่าแทยอนไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนเดือดด่านแบบที่เห็นข่าวแล้วก็จะโวยวายๆชวนทะเลาะ
แล้วยิ่งคู่กรณีเป็นทิฟฟานี่ด้วยยิ่งแล้วใหญ่เลย กลัวว่าแทนที่จะเป็นเธอกับแทยอนจะมาทะเลาะกัน จะกลายแทยอนอาจจะไปลอบฆ่าทิฟฟานี่ทิ้งมากกว่ามั้ง
แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นอาจจะเป็นแทงกูมากกว่าที่จะมีปัญหากับแทยอน คิดแล้วก็แอบกังวน
แทงกูหัวเราะเบาๆเห็นแล้วหมั่นไส้เด็กเลยขอแอบลวนลามเด็กมันหน่อยแล้วกันด้วยการดึงมันเข้ามาใกล้ๆอีกกระซิบเบาๆข้างหูเค้าว่า
“พี่ล่ะอยากได้แฟนแบบเธอจริงๆเลย” ร่างสูงผงะไปเล็กน้อยเธอก็เลยหัวเราะออกมา แล้วตีก้นเด็กร่างสูงไปที
“สู้ๆนะคะ”แอบกระซิบต่อเสียงพร่าให้เด็กมันใจสั่นเล่น แฟนๆก็ฮือฮากันไปสิ

เดินกลับมาก็ต้องเจอยูริแซวอีกว่าแอบไปทำอะไรน้องเค้ามา เธอเลยบอกเปล๊าถามน้องเค้าดูสิ พูดจบก็หัวเราะหึหึแบบโรคจิตๆให้ยูริกับยุนอาต้องหัวเราะตาม
พอร่างเล็กเดินกลับมานั่งลงข้างๆระหว่างเจสสิก้ากับนิโคลก็ต้องเจอสายตาจิกๆของเจสสิก้าและทิฟฟานี่อีก โอ๊ยทิฟฟานี่ไปเล่าอะไรให้เจสสิก้าฟังอีกล่ะเนี่ย
สองคนนี้ก็ช่างจะเข้าขากันดีเสียจนเธอแทบจะตกกระป๋อง ให้ตายสิงานเข้าแน่ๆถ้าเจสสิก้ารู้ว่าเธอทำอะไรทิฟฟานี่มา ว่าแล้วก็แอบถอนหายใจเบาๆ

"นังเป็ดด นังเตี้ยย..."
ก่อนที่แทงกูกับเจสสิก้าจะได้เล่นสงครามประสาทกันทั้งคู่ก็ต้องหันขวับมองไปยังต้นเสียงเล็กๆที่ใช้ศัพท์เรียงได้น่าฆ่าทิ้ง!!
"นี่...ช่วยเรียกให้มันดีดีกว่านี้ได้ป้ะที่นี่สนามนะยะไม่ใช่ที่ส่วนตัว" คู่ซี้แผรดออกไปเป็นเสียงเดียวกันจนคนฟังแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่
ซันนี่เดินเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวตัวสูงปรี๊ดก่อนจะหย่อนกายนั่งลงใกล้ๆ "นี่ซูยองแฟนฉันเอง" ทุกคนก็หันมาทำความรู้จักกับคนตัวสูงปรี๊ดอย่างเป็นมิตร
"เพื่อนสนิทเธอไม่มาเหรอคะซูยอง" แทงกูถามออกไปราวกับไม่ได้คิดอะไรหากแต่เหลือบมองหญิงสาวเล็กน้อยแล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"อ่อ...รายนั้นพามาคงไม่เหมาะมั้งคะ" ซูยองหัวเราะเสียงแห้งๆเมื่อรู้ว่าแทงกูต้องหมายถึงสเตฟานี่แน่ๆ"
"นั่นสินะคะรายนั้นน่ะถ้าไม่มาก็ดีเหมือนกัน" แทงกูพูดกระแทกเสียงจนหลายคนจับสังเกตุได้ว่าดูเหมือนคนตัวเล็กนี่จะไม่พอใจอยู่มาก
จนเจสสิก้าเองยังต้องพยามสะกิดๆเพื่อนสาวให้เก็บอาการไว้หน่อย แทงกูก็พ่นลมหายใจออกทางจมูกแรงๆเชิงให้รู้ว่ากูไม่สบอารมณ์
แม้แต่ซูยองเองก็ยังพูดไม่ออกเลยที่เห็นแทงกูแสดงออกชัดเจนขนาดนั้น...สงสัยภัยจะมาเยือนแกซะแล้วมั้งนังเพื่อนบ้า
"อ่อโทษที ฉันไม่ควรจะเอามาลงที่เธอแบบนี้"แทงกูเปลี่ยนท่าทีให้ดูเป็นมิตรมากขึ้น
"นี่แทงฉันว่านับวันแกเริ่มจะยิ่งดุเข้าไปทุกวันแล้วนะ" ซันนี่เห็นอย่างนั้นก็รีบช่วยเอ่ยปรามเพื่อนสาวด้วยอีกคนเดี๋ยวจะเกิดเรื่องเสียก่อน
"แกก็รู้นิซันบันว่าคนที่ทำร้ายเจสสิก้าน่ะจะต้องเจอกับอะไร" แทงกูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกเล่นเอาทุกคนกลืนน้ำลายเอื้อกไปตามๆกัน

นั่งอยู่จนยุนอาซึ่งแข่งคู่กับซูงยองแข่งเสร็จพอจะแยกย้ายกันกลับเจสสิก้าก็เดินมาหาแทงกูแล้วถามว่า”จะไปไหนต่อ”
“ก็ไม่ได้จะไปไหนต่อนิ เดี๋ยวไปส่งนิคแล้วก็จะกลับ” เจสสิก้าก็หรี่ตาจับผิดเพื่อนสาวตัวแสบอย่างไม่ไว้ใจ แทงกูเลยถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วกระซิบถามว่า “อะไร...ทิฟฟานี่โปะเชื้อหึงใส่หรือไง” เจสสิก้าก็ชี้หน้าคมเชิงคาดโทษพร้อมบอกว่า”เรามีเรื่องต้องคุยกันนะแทง”
“มียาวแน่ๆแหละเธอไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะไปไหนต่อกับนิโคล...เพราะแค่บนรถมันก็พอแล้ว”
แทงกูเว้นช่วงประโยคไปแล้วพูดขึ้นมาอีกราวกับพยามจะให้มันดังพอที่จะมีใครหลายคนได้ยิน พูดจบก็จูงมือนิโคลเดินขึ้นรถไป
โดยไม่แคร์ร่างบางอีกคนที่ยืนสะกดกลั้นน้ำตาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล



From...Writer

เอาแล้วไง เกิดอะไรขึ้นกับแทงกูกันล่ะเนี่ย
คาดว่ารีดเดอร์น่าจะจำนิโคลได้กันเนอะที่โผล่มาแว๊บๆมาก่อนแล้วครั้งนึง 555+

รีดเดอร์อาจจะรู้สึกว่าเฮ่ยแทงกูมันความรู้สึกช้าไปเปล่าวะ
เพิ่งจะมาแผงฤทธิ์เรื่องสเตฟานี่ตอนนี้เนี่ย
แต่จริงๆแล้วมันมีอะไรบางอย่างไปสะกิดต่อมปรี๊ดนางอีกต่างหาก
จะเป็นอะไรต้องรอล้นกันในตอนต่อไปนะคะ

...เจ็บจนไม่อยากจะหายใจ...

------------------------------------

โอ้ยย ขออภัยที่หายหน้าไปอีกแล้ว
พอดีแม่ป่วยน่ะค่ะเลยไม่ว่างมาอัพสักที หวังว่ารีดเดอร์จะยังรอกันนะคะ คริคริ

ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่

เนื้อหาทุกส่วนที่ถูกตัดออกจะปรากฎอยู่ในเล่มนะคะ

ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา