Chapter XVI
เจสสิก้านั่งถอนหายใจไม่รู้รอบที่เท่าไรแล้ว จนแทยอนกับยุนอายังอดห่วงไม่ได้ ก็ตั้งแต่วันนั้นสเตฟฟานี่ก็แปลกๆไปไม่ค่อยคุยด้วยไม่ค่อยยอมเจอหน้าไม่ยอมเข้าใกล้ง่าย
ไปหาก็เหมือนไปนั่งเฝ้าพอตกค่ำก็ไล่เธอกลับบ้านไม่ยอมให้นอนด้วย แต่คำพูดเค้าที่พูดมาแต่ละคำนั้นมันบั่นทอนหัวใจเธอจริงๆ
สเตฟานี่บอกให้ดูแลตัวเองดีๆ รักตัวเองบ้าง อย่ายึดติดกับเค้าให้มาก อย่าคาดหวังในตัวเค้าที่เค้าต้องทำแบบนี้ก็เพราะเค้าเป็นห่วงเธอไม่อยากให้เธอเป็นอะไร
แต่เค้าเคยคิดบ้างมั้ยว่าที่เค้าทำแบบนี้เธอก็ไม่ได้ดีขึ้นได้เลยมีแต่ยิ่งทรุด
แทยอนก็บอกว่ามันเล่าเรื่องในอดีตให้สตฟฟานี่ฟังเค้าก็ร้องห่มร้องไห้บอกขอโทษๆซึ่งมันเองก็ไม่รู้ว่าสเตฟานี่จะขอโทษอะไรมากมายขนาดนั้น
จนเค้าหมดสติไปแทยอนเลยต้องไปส่งเค้า จนถึงตอนนี้แทยอนและยุนอาก็ยังนั่งปลอบเธออยู่
แทยอนบอกว่าขอมันคุยกับสเตฟฟานี่หน่อยได้มั้ยมันอยากเคลียร์เพราะมันก็ไม่เข้าใจว่าสเตฟฟานี่เป็นอะไร แต่มันจะเอาเบอร์เธอโทรไป
เจสสิก้าเลยบอกว่าเค้าไม่รับหรอกเบอร์เธอน่ะมันก็ไม่ยอมบอกเอามาเดี๋ยวจัดการเอง เธอนั่งมองมันจิ้มไอโฟนเธอยิกๆเค้าไม่รับจริงๆแต่ดูแล้วมันคงจะจิ้มจนก่าเค้าจะรับ
"สเตฟฟานี่ เธอคิดจะทำอะไรเพื่อนฉันห๊ะ" แล้วมันก็ทำจนสำเร็จนั่นเป็นประโยคแรกที่เธอและยุนอาได้ยินจากนั้นมันก็เดินฉับๆเข้าไปอีกห้อง
ยุนอามองตามแทยอนไปจนประตูปิดสนิทแล้วก็หันมานั่งปลอบเจสสิก้าต่อ ซึ่งเจสสิก้าก็ได้พล่ามอะไรออกมาแต่ละอย่างพาลเอาเธอแทบกุมขมับ
"จริงๆแล้วไม่ค่อยอยากให้แทยอนยุ่งกับสเตฟฟานี่มากหรอกเพราะกลัวว่าอาการแพ้คนสวยของมันจะกำเริบแต่ตอนนี้มันไม่มีทางเลือก"
เออนั่นแหละคือแบบเก็บๆไว้คนเดียวก็ได้มั้งแบบนี้มันจะชวนให้ยุนอาคิดกังวนไปอีกคน
แค่เรื่องยูริที่เมื่อวานเธอกลับไปเจอเข้ายุนอาก็แทบจะกลั้นใจตายอยู่แล้ว จะถามเจสสิก้านางก็...เอิ่มนั่นแหละสภาพจิตใจย่ำแย่
แล้วแทยอนก็คงไม่รู้เรื่องพวกนั้น นั่งๆอยู่ก็รู้สึกว่าไอโฟนมันสั่นๆ ถอนหายใจเฮือกรู้ได้โดยไม่ต้องยกขึ้นมาดูเลยว่าใคร
เจสสิก้าหันมาบอกไปคุยก่อนก็ได้ เธอส่ายหน้าตอบไป ช่างเหอะมันไม่สำคัญหรอก
ผ่านไปพักใหญ่แทยอนก็เดินกลับมาสีหน้าดูหงุดหงิดอยู่พอตัวมาถึงก็มาดันๆให้ร่างสูงเอนกายไปจนติดพนักพิง
แล้วก็กระแทกก้นมาลงมาบนตักเธอ อะไรของเค้าเนี่ย คิดไปก็งงไป พนักงานร้านก็มองๆแต่ไม่กล้าแสดงออกมามากเพราะเจ๊แกเหวี่ยงอยู่
นั่งอยู่บนตักเธอสาวเจ้าก็ถอนหายใจเฮือกแล้วหันหน้าไปมองเจสสิก้าที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ให้คนนั้นมาอยู่ด้วยก่อนดีกว่านะ" ยุนอาไม่รู้หรอกว่าแทยอนพูดถึงใคร
แทยอนวางไอโฟนเจสสิก้าไว้บนโต๊ะแล้วก็ดึงมือเธอไปโอบเอวเค้าไว้
"พี่ทำอะไรเนี่ย" ร่างสูงถามคนบนตักออกไปเบาๆแทยอนก็สะบัดหันมามองหน้าเธอ
"ทำไมล่ะก็อยากให้กอด" จริงๆแล้วยุนอาแค่เขินหรอกก็ปกติแทยอนไม่ค่อยเคยทำแบบนี้นี่ เลยได้แต่เอาหน้าซุกไว้กับแผ่นหลังเค้า
เจสสิก้าคิดๆอยู่ครู่ก็พยักหน้ารับข้อเสนอของแทยอน ร่างเล็กเอื้อมมือไปลูบเรือนผมสีบลอนด์ทองแซมดำของเพื่อนสาวเบาๆ
แล้วก็เอาไอโฟนตัวเองออกมาจิ้มๆ ร่างสูงพยายามแอบส่อง อ่าา...ใครง่าเค้าไม่เรียกชื่อคนนั้นเลย โหววคุยกันหวานเลยอ๊ะ
"ใครเนี่ย หึงนะ" อุ้ยสงสัยคิดดังไป
"หึงก็อย่ามอง" อ้าววดูเค้าตอบมาสิยู่ปากใส่เลยนิ หึ๊ยๆอย่าให้รู้นะว่าใครหึ๊ยๆ
นั่นตบท้ายมีบอกคิดถึงรีบๆมานะกรี๊ดอยากจะให้เค้ารีบมาจริงๆเลยอยากจะรู้ว่าเค้าเป็นใครกันหึ๊ย ชิส์งอน
พอคุยกับคนในแอปเสร็จแทยอนก็รู้แล้วแหละว่าเด็กมันงอน ก็รู้ตัวอยู่หรอกว่าคำที่ใช้มันน่าหึงแต่ทำไงได้อ่ะคนมันเคยคุยกันแบบนี้นิ
หันไปกระซิบเพื่อนสาวหิวมั้ยอยากกินอะไรมั้ยเดี๋ยวเธอจะลากเด็กเธอออกไปข้างนอกสักแป๊บ
สาวเจ้าก็หยิบไอโฟนเธอไปจิ้มๆอยู่ครู่นึงก็ยื่นกลับมา โอ๊ยยย กินประชดชีวิตหรือไงวะ ยาวเป็นหางว่าวเลย
ถอนหายใจพรวดแล้วก็พอลุกออกไปไอ้เด็กขี้งอนมันก็กอดเอวเธอไว้แน่นทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ด้วยนะ
หันไปสบตาเจสสิก้าเชิงรู้กันแล้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดพรายขึ้นบนใบหน้า ว่าแล้วก็เอี่ยวตัวหันกลับไปหาร่างสูง
"ไงคะเด็กขี้งอน พี่'หิว'แล้วนะ"
งับหูมันไปทีแล้วพูดเสียงพร่าเน้นๆตรงคำว่าหิวแบบนั้นแหละ มันก็ชะงักไป แทยอนเลยลุกออกมายืนหัวเราะคิกคักมองหน้าเด็กตัวสูง
ขนาดเจสสิก้ายังหลุดยิ้มออกมาเลย
"แหม..แม่คาสโนวี่ เขี้ยวเล็บเธอไปไหนหมดคะ" แขนนึงเท้าโต๊ะไว้อีกมือก็ใช้นิ้วเชยคางเด็กน้อยของเธอ มันยังจะยู่ปากอีกแน่ะ
"เอ้า..จะไปได้ยังพี่หิวนะนี่" เห็นมันยังไม่ลุกก็เร่งมันอีก โอ๊ยไม่รอและร่างเล็กสะบัดก้นเดินฉับๆไปที่รถและ
เจสสิก้าเห็นอย่างนั่นเลยรีบผลักไอ้เด็กบ้านี่ตามออกไป นี่มันซึนหรือมันเป็นบ้าอะไรวะแค่นี้ก็มานั่งทำหน้าเพ้อ
แหมเจอลีลาอิเตี้ยเข้าไปหน่อยกลายเป็นเด็กเอ๋อไปเลยแหะ555
ร่างสูงวิ่งตามภรรเมียออกมาก็ชะงัก ...คุยกับใครวะแอบดูก่อน หึ๊ยยไปจับก้นเค้าอีกอะไรมันจะดูใกล้ชิดกันขนาดนั้น โอ๊ยไม่ไหวและ
"แทยอนอา คุยกับใครอยู่คะ" วางมาดนิ่งๆแล้วเดินไปโอบเอวร่างเล็กแสดงความเป็นเจ้าของทันที
"อ้าวละลึกได้แล้วเหรอคะนี่ถ้ามาช้ากว่านี่ พี่คงไปกับเค้าแล้วมั้งหึ๊มม" ร่างเล็กทำเสียงขึ้นจมูกสะบัดหน้าเชิ่ดใส่ ร่างสูงอ้าปากค้างเมียกูแรงจริงค่ะ
"กินอะไรมายังอ่ะเดี๋ยวจะออกไปซื้อของ" เปลี่ยนไปถามสาวน้อยอีกคนที่สูงพอๆกับเด็กน้อยของเธอ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ" เค้าเอื้อมมือมาแตะไหล่ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"งั้นไปอยู่เป็นเพื่อนมันก่อนนะเดี๋ยวรีบมา"
ร่างเล็กเพยิดหน้าไปยังโต๊ะที่เจสสิก้านั่งอยู่พลางเอื้อมมือไปหยิกแก้มสาวน้อยคนนั้นแล้วขยิบตาให้เค้าไปอีกที
เหลือบสายมองเด็กขี้งอนที่มันยืนโอบเอวเธออยู่ก็ยักคิ้วให้มันไปที
"เอาสิมัวแต่ซึนระวังตามพี่ไม่ทันนะ" ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ๆแล้วก้าวขึ้นรถไป
หลังจากซื้อของเสร็จร่างเล็กก็รู้สึกเหมือนโดนของกิน(ของเจสสิก้า)แย่งที่นั่งเอิ่มมคือนางกินแล้วมันไปบำรุงหัวใจรักษาอาการอกหักหรือไง
เลยทำนิสัยเด็กด้วยการพ่นลมออกทางจมูกแรงๆแล้วยู่ปากใส่ของพวกนั้น งี่เง่าใช่ป้ะล่ะ แต่ยังไม่เท่าเด็กแถวนี้หรอก
เชื่อมั้ยตั้งแต่ออกมาเดินซื้อของจนถึงตอนนี้ยุนอายังไม่พูดกับเธอเลยสักคำ ถามอะไรก็ไม่ตอบ
"นี่โกรธจริงเหรอเนี่ย" ถามไปก็ไร้ปฎิกิริยาตอบรับใดๆแหมทำเป็นตั้งใจขับรถนะ เดี๋ยวแม่ก็ยั่วซะนี่(ไม่ใช่และ) รู้สึกพักนี้ตัวเองหื่นขึ้นเยอะเลยแหะ คึคึ
เอานิ้วไปจิ้มๆที่แก้มนุ่มๆของเด็งแกล้งมัน มันก็เบี่ยงหนีทำหน้าเหมือนรำคาน
จะว่าไปเวลาเด็กงอนตุ๊บป่องแบบนี้มันก็น่ารักดีนะ
" งั้นงอนไปนานๆหน่อยนะยุนอายา" หึหึเจอมุขนี้บ้างแล้วกัน
ดูสิยุนอาเคยบอกว่าเธอใจแข็งมันก็ใจแข็งเหมือนกันนั่นแหละงั้นก็แกล้งไม่สนใจมันซะเลย เอาไอโฟนขึ้นมาจิ้มๆ แอร๊ยยเห็นนะว่าแอบเหลือบตามองมาน่ะคิคิ
เดินถือของเข้ามาก็แกล้งวางแรงๆใส่หน้าเพื่อนสาว "อีนี่กินให้หมดเลยนะหมดแล้วก็ช่วยเลิกซึมด้วย" วางเสร็จก็เท้าสะเอวมองหน้านังเพื่อนบ้า
เห็นหน้าสามีทำแก้มป่องๆมันก็น่ารักดีนะยิ่งน่ารักยิ่งอยากยั่ว แอร๊ยยไม่ใช่ยั่วขึ้นเตียงนะ
"เธอไปข้างนอกเป็นเพื่อนเค้าหน่อยสิ เค้าไม่อยากไปกับคนที่ไม่ยอมพูดกับเค้าอ่ะ" คว้าแขนเด็กสาวอีกคนดึงให้ลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปจากร้านด้วยกัน
ยุนอานั่งถอนหายใจอยู่ข้างๆเจสสิก้าตั้งแต่แทยอนออกไปกับนังนั่นจนตอนนี้จะครึ่งชั่วโมงอยู่แล้วยังไม่กลับมาเลย ไปไหนกันก็ไม่รู้
ไปทำอะไรทำก็ไม่รู้ ทำไมต้องเกาะแขนเกาะเอวกันด้วยก็ไม่รู้ หึ๊ยย คิดแล้วก็ถอนหายใจอีกที
"พี่สิก้าคนนั้นใครอ่ะ" ทนไม่ไหวและอยากรู้เจสสิก้าถามกลับ "อยากรู้จริงอ่ะ" เธอพยักหน้า
"กิ๊กเก่าอีเตี้ยมัน" ห๊ะแค่นั้นแหละร่างสูงแทบนั่งไม่ติดทำไงดีทำดีไงเค้าไปไหนกันเนี่ยโอ๊ยย
เจสสิก้ามองเด็กร่างสูงกระวนกระวายก็อดส่ายหน้าเบาๆไม่ได้ นี่ยังดีที่่มันเจอแค่นี่นะถ้ามาเจอแบบเธอบ้างแล้วจะรู้ว่านั่นมันจิ๊บๆ
ไม่นานแทยอนกับเด็กสาวก็เดินกลับเข้ามาหัวเราะคิกคักเหมือนมีความสุขมากน่าหมั่นไส้จริงเลย
ร่างเล็กกำลังจะเดินผ่านเพื่อไปนั่งอีกฝั่งแต่ร่างสูงก็คว้าข้อมือเค้าไว้แล้วลุกขึ้นพาแทยอนเดินขึ้นไปบนห้อง เค้ายังจะหันกลับไปอีกอ่ะ
มือเรียวดันร่างเล็กให้ก้าวเข้าห้องไปสาวเท้าเดินตามเข้ามาล็อคประตูเรียบร้อยก็พุ่งใส่กดร่างเค้าลงกับเตียง แทยอนไม่ได้ขัดขืนอะไร
แต่ก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรเช่นกันสีหน้ายังคงเรียบนิ่ง ร่างสูงก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างหนักหน่วงราวกับคนเสียสติ
"ยุนอา ยุนอา ยุนอา!!! เดี๋ยวนี้เป็นคนแบบนี้เหรอ" แทยอนตวาดเสียงดังลั่นเมื่อเรียกดีดีแล้วร่างสูงก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ
"แล้วทีพี่ล่ะ" ร่างสูงผละหน้าออกมาเอ่ยเสียงแข็ง พร้อมแววตาดุดันที่เค้าไม่เคยมีให้เธอได้เห็น
"พี่ทำอะไร"
"พี่ก็รู้อยู่แก่ใจว่าพี่ทำอะไร"
"ปล่อย เราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วเธอกลับไปก่อนเถอะ"
"เหอะ บอกให้กลับเพราะจะเอาเวลาไปยั่วกิ๊กสินะ"
"ยุนอา พูดให้ให้มันดีดีนะ"
"หรือไม่จริงล่ะ"
แทยอนพ่นลมออกทางจมูกแรงๆอย่างไม่สบอารมณ์เค้าไม่คิดจะถามก่อนเลยหรือไงคิดเองเออเองแล้วก็มาพาลเธอแบบนี้
เธอมองหน้าเค้าอยู่อีกไม่นานก็หันไปทางอื่น เค้าก็กดใบหน้าซุกไซร้เธออีก เธอก็ไม่ได้ขัดขืนหรอกปล่อยเค้าทำไปเค้าจะได้รู้...ว่ามันไม่ช่วยอะไร
ยุนอาฉีกเสื้อเธอจนขาดลุ่ย เธอเรียกชื่อเค้าเสียงเรียบอีกครั้งถามว่า
"จะหยุดมั้ย"เค้าก็ทำเป็นไม่ได้ยิน ลองเรียกชื่อเค้าไปอีกครั้งเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย
ร่างสูงก็ยังซุกไซร้ขบเม้มเนินอกเธออยู่จนขึ้นเป็นรอยช้ำเต็มไปหมด เธอถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเด้งตัวขึ้นดันร่างเค้าขึ้นไปแล้วกดให้แนบผนังห้องไว้ด้วยความไวแสง ยุนอาชะงักไป
มองหน้าเธออย่างอึ้งๆ แต่เธอเพียงมองหน้าเค้านิ่งๆกระตุกยิ้มมุมปาก
"หึงหรือหื่นกันแน่คะ ความหมายต่างกันนะ" พูดเสียงพร่าเย้าอารมณ์พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ดูแล้วยุนอาคงจะโกรธเธอจริงๆแหะ
"แล้วพี่จะทำไม" ร่างสูงยังคงเอ่ยเสียงแข็งใส่เธอไม่หยุด เธอเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงหมายความว่าไงถามแบบนี้ ว่าแล้วก็ยิ้มยั่วไปที
"ขอบใจนะที่กระชากเสื้อทิ้งให้แบบนี้พี่คงยั่วง่ายขึ้นเยอะเลย" ผละออกสะบัดผมเริ่ดๆ แล้วทำท่าจะเดินไปทางประตู
ยุนอาก็คว้าข้อมือเธอไว้ถึงจะแรงหน่อยก็เถอะ แทยอนสะบัดหน้าหันไปขมวดคิ้วมองหน้าเด็กน้อยของเธอเชิงให้เค้ารู้ว่าเค้าไม่ควรมากระชากเธอแบบนี้
"พี่อยากมากเลยหรือไง" แทยอนไม่ตอบเพียงแต่ยกข้อมือข้างที่เค้าบีบอยู่แน่นชูขึ้นมาในระดับสายตาแล้วเพยิดหน้าเชิงถามว่าจะปล่อยป้ะ ยุนอานิ่งไปเล็กน้อยก็รู้แล้วนี่ว่าสู้เธอไม่ได้ยังจะมาทำแบบนี้อีก
"ถามหน่อยเธอเป็นอะไรของเธอกันแน่เนี่ยห๊ะ ตอนแรกบอกหึง ตอนนี้มาบอกพี่อยากมาก เธอจะเอาไงห๊ะ"
"แล้วมันจริงมั้ยล่ะ" เค้าพูดเสียงแข็งสีหน้าเค้าก็ยังดูเหมือนโกรธเธออยู่นั่น "ไม่"
"ลองดูมั้ย" อ่าวเฮ่ย...นี่มันจะหลอกปล้ำเธอใช่ป้ะเนี่ย เธอไม่อยากจะเถียงกับเค้าแล้วนะเนี่ย
"คงมีแต่เธอนั่นแหละที่คิดแต่เรื่องนี้จนไม่คิดเรื่องอื่น แล้วถ้ายังคิดไม่ได้ก็อย่าเพิ่งมายุ่งกับพี่"
ร่ายเสร็จก็ผลักเค้าติดผนังไปอีกที เดินไปหยิบเสื้อตัวใหม่พอจะใส่ ร่างสูงก็ผลักลงกับเตียงอีกตามด้วยร่างเค้าที่ทาบทับลงมา
"ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าสู้พี่ไม่ได้ อย่าให้พี่ต้องโยนเธอออกหน้าต่างนะ ยุนอา" แทยอนพูดเสียงเนือยๆพลางย่นคิ้วเล็กน้อย ไม่ใช่ว่ายอมให้เค้าไม่ได้ แต่บางทียุนอาก็ควรจะมีสติและเหตุผลมากกว่านี้
"อ่อ...จะโยนฉันออกหน้าต่างแล้วก็จะไปลากกิ๊กมากกแทนสินะ" ยังไม่เลิกอีกโอ๊ยยเดี๋ยวเธอก็ไปกดคนอื่นจริงๆซะนี่ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเป็นแบบนั้นยุนอาจะทำยังไง
"ใครกิ๊กพี่ห๊ะ" เค้าไปเอามาจากไหนว่าเธอมีกิ๊กเนี่ย "ก็ยัยนั่นไงที่พี่เกาะเกี่ยวลูบไล้กันออกไปข้างนอกไง" คิดเองเออเองจริงๆ
"เค้าไม่ใช่กิ๊กพี่" เค้าทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแถมเบะปากใส่นิดๆ
"อย่ามาโกหกฉันน่ะพี่สิก้าบอกฉันแล้ว"
"เหอะ..แน่ใจ? สิก้าบอกว่ากิ๊กเก่าไม่ใช่เหรอ" นั่นเถียงไม่ออกล่ะสิ หึงจนหน้ามืดตามัวจริงๆนี่เธอมีอะไรให้น่าหึงขนาดนั้นเลยหรือไงเนี่ย แล้วยุนอาจะปล่อยเธอได้ยังเนี่ย
"ก็แล้วมันกิ๊กมั้ยล่ะ" แน่ะหัวแข็งอีก "เออ..ก็กิ๊กเก่าไงกิ๊กเก่าสมัยเรียนไฮสคูลไง จะเอาอีกกี่คนล่ะพี่มีให้ดูอีกเยอะเลยนะสนใจมั้ย"
"นี่ยังมีอีกเหรอ" เฮ่ยย...นี่มันเซ่อหรือมันโง่วะ "แกล้งโง่ป่ะ เข้าใจคำว่า กิ๊กเก่า ป้ะ เหมือน แฟนเก่า น่ะ ที่ตอนนี้ไม่ได้เป็นแล้วน่ะเข้าใจป่ะ"
"งั้นจะเรียกมันมาทำไม จะมาสานสัมพันธ์กันให้เป็นกิ๊กใหม่หรือไง" เฮ้ออ อารมณ์หึงหวงมันชวนให้คนหน้ามืดตามัวได้จริงๆ
"นี่พูดให้มันดีดีนะ คริสตัล เค้าเป็นน้องสิก้า น้องแท้ๆที่คลานตามกันออกมาเลยแล้วมันผิดหรอที่พี่จะเรียกให้น้องมาดูแลสิก้า"
นั่นไงหน้าเหวอเลย ว่าแล้วก็ถอนหายใจอีกรอบก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่ง
"ไงเด็กน้อย" แทยอนเลิกคิ้วแล้วมองหน้าคนตัวสูง "แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกอ้ะ"
"555 ก็อยากแกล้งแฟนเด็กไม่ได้เหรอหึ้ม ไหนพูดใหม่ซิว่าพี่จะไปกกกับใคร" แกล้งยื่นหน้าทะเล้นๆเข้าไปใกล้ๆมันก็กดร่างเธอลงกับเตียงอีก
"กกกับยุนเนี่ยแหละ แทยอนอา" พูดจบมันก็ซุกไซร้ซอกคอเธอเลย
"เอ้...เกรงว่าคนที่อยากน่าจะเป็นเธอมากกว่ามั้ง"
"ก็อยากไง อยากกดคนขี้แกล้ง" แทยอนหัวเราะออกมาเบาๆ
"นี่พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ" เออนั่นสิมาถึงก็โดนยุนอาลากขึ้นมาเนี่ย
"ไม่เอาไม่ให้กินและข้าวอ่ะ กินเด็กดีกว่าเนอะ" ได้ยินแบบนั้นแทยอนยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาทันที
"ก็ได้พี่กินเธอนะ ไม่ใช่เธอกินพี่" น่านนผงะเลยหึหึ
ก็เค้าบอกเองนี่ว่าจะให้เธอกินนิ เธอไม่ผิดน๊า บังเอิญว่าเธอแรงเยอะกว่าด้วยสิ จะได้กินเด็กก็วันนี้แหละ หึหึ
ว่าแล้วก็พลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าคนตัวสูงอย่างเร่งรีบ แต่ยังเหลือบรากับชั้นในไว้นะ
เสร็จแล้วใบหน้าใสก็ก้มลงซุกไซร้เนินอกอิ่มของคนใต้ร่าง
"พี่แท ไม่เอาแบบนี้น๊า"
แหมทำโวยวายไปได้ แค่นี้เอง แทยอนแกล้งทำเป็นไม่สนบ้างปล่อยเด็กมันโวยวายต่อไป เธอจะรอดูว่ายุนอาจะทนได้ซักกี่น้ำกัน
มือเล็กจัดการดึงบราสีเข้มให้ล่นลง แล้วลากกลีบปากขึ้นไปครอบคลองยอดอกสีสวย แทยอนก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ายุนอาไม่ใช่เด็กใสซื่ออย่างที่เค้าแสดงออกมาให้เห็นบ่อยๆ
และไม่นานแทยอนก็ได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอดังเริ่มเร็ดลอดออกมาจากร่างสูง
เมื่อปลายลิ้นตวัดเน้นอยู่บนยอดอกเค้าจนมันแข็งตัวชันขึ้น เหลือบตาขึ้นมองหน้าคนอายุน้อยกว่าก็พบสายตาร้อนแรงที่จับจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว
เพียงแค่ได้สบเข้ากับดวงตาเร้าอารมณ์นั้น ร่างเล็กก็รู้สึกเสียวปราบในช่องท้องเสียดื้อๆ ไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นสายตาแบบนั้นของยุนอา
ถึงเราจะอยู่ในอารมณ์นี้ด้วยกันบ่อยครั้งก็ตาม สายตาที่ไร้การปิดกั้นความรู้สึกทั้งหมดของยุนอาจริงๆนั้นทำเอาแทยอนแทบหลอมละลายจนต้องหลบตาไปก่อนเสียเอง
"พี่แท..เดี๋ยว"
ร่างเล็กที่กำลังเลื่อนกายพรมจูบไปตามกล้ามเนื้อหน้าท้องต่ำลงไปจนเกือบจะถึงระหว่างขาของอีกฝ่ายก็ต้องชะงักเล็กน้อย ปลายนิ้วก็เกี่ยวค้างอยู่ตรงขอบชั้นในตัวจิ๋ว แล้วเหลือบตาขึ้นมองหน้าเด็กน้อยของเธอที่ตอนนี้ดูไม่มีความเป็นเด็กน้อยเลย มีเพียงความร้อนแรงกระสันเสียวที่ส่งผ่านทางสายตาฉ่ำเยิ้มนั้นจนเธอเองต้องรู้สึกอย่างนั้นตามไปด้วย
"ชั้นไม่เคยยอมให้ใครสัมผัส...ตรงนั้น..."
แม้คำพูดของยุนอาจะดูเหมือนเค้าใสซื่อ แต่เพราะเสียงแหบพร่ากระเส่าที่เปล่งออกมานั้น ทำให้แทยอนเข้าใจความหมายจริงๆที่ร่างสูงต้องการจะสื่อออกมา
ว่าถึงแม้เค้าจะผ่านผู้หญิงมาไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครมีค่าพอได้แตะต้องเค้าเลยแม้แต่คนเดียว แน่นอนความหมายนั้นทำให้ก้อนเนื้อภายในอกของแทยอนบีบรัดตัวแรงขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ คงเพราะคิดไม่ถึงว่าอีกคนจะไม่เคยยอมให้ใครแตะต้องเลย เพราะตัวแทยอนเองถึงแม้จะเป็นฝ่ายกระทำมาตลอดแต่ก็มีบ้างที่ถูกสัมผัส
ทั้งความร้อนแรงทางสายตาที่ยุนอาทำเหมือนจะหลอมเธอให้อ่อนปวกเปียก สองมือเรียวของเค้าก็สอดเข้าใต้เรือนผมของเธอขยุ้มมันพร้อมกับออกแรงดันเล็กน้อยให้แทยอนได้มั่นใจว่า เค้ายอมให้เธอ...
ปลายนิ้วรั้งผ้าเนื้อบางสีเข้มให้หลุดออกไปจนพ้นทาง หลุบตาลงมองส่วนอ่อนไหวสีฉ่ำพร้อมกับความมันวาวของความชื้นแฉะอย่างเย้ายวนตรงหน้า ก่อนจะปลายลิ้นก็ลากต่ำลงมาแทรกผ่านกลางกายที่ร้อนระอุของเค้า กวาดชิมความบริสุทนี้อย่างกระหายหิว ปลายจมูกโด่งรั้นก็สูดเอากลิ่นคาวเฉพาะตัวของยุนอาเข้าเต็มปอด
ความหอมหวานนี้...ทำไมแทยอนถึงได้รู้สึกว่ามันแตกต่างออกไปจากที่ผ่านๆมา แม้จะเคยลิ้มลองความบริสุทของหญิงสาวมานักต่อนักแล้วก็ตาม และคำตอบอาจจะมีเพียงคำตอบเดียว เพราะคนตรงหน้านี้คือ ยุนอา
แม้ปากจะบอกว่าครั้งแรกที่ยอมให้ใครสัมผัสตรงนั้น แต่เรียวขายาวก็ขยับอ้าออกจากกันเชิญชวนอย่างรู้งาน เปิดทางให้คนที่มีค่าที่สุดได้ทำอะไรอย่างที่เค้าอยากทำ
"แทยอน~"
ยุนอาครางเสียงพร่าดวงตาเร่าร้อนปรือลงตามความหวามไหวที่เจ้าของชื่อนั้นปรนเปรอให้เธออยู่ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เพียงแค่แทยอนไล้ตวัดเรียวลิ้นเน้นย้ำอยู่ตรงจุดไวต่อความรู้สึก
และแทยอนก็ทำมันได้ดี ไม่เสียชื่อแทยอนจริงๆ มือเรียวออกแรงขยุ้มเลือนผมสั้นสีบลอด์สว่างจนยุ่งไม่เป็นทรง ความเสียวกระสันมันซ่านไปทั่วทั้งกาย
และแทยอนก็เหมือนจะรู้ทันว่าเธอต้องการอะไร ปลายลิ้นร้อนตวัดเน้นรัวหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
ยุนอารับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะท้านในกายที่เพิ่มมากขึ้นตามจังหวะเรียวลิ้นของแทยอน และในเพียงไม่กี่อึดใจความอัดอั้นก็ถูกปลดปล่อยออกมา
พร้อมกับเสียงครางสุดท้าย หน้าท้องขมวดเกร็งอย่างห้ามไม่ได้ เรียวขาพยายามหุบเข้าหากันแต่ติดร่างของคนที่ปลดปล่อยเธออยู่
แทยอนเหลือบตาขึ้นมองร่างสูงที่เพิ่งเสร็จสมไปด้วยฝีมือของเธอเอง ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจากก้มลงดูดกลืนของเหลวที่ถูกหลั่งออกมาจากกายของอีกคน จนได้ยินเสียงครางฮืออีกครั้ง
เมื่อพอใจแล้วแทยอนก็เลื่อนกายขึ้นไปประกบจูบเนิบนาบ สบเข้าสายตาที่มีแววของเด็กน้อยคนเดิมคนที่ชอบทำตัวเหมือนใสซื่อ แอ๊บแบ้วอยู่ตลอดเวลา
นั่นคงเพื่อปรกปิดความร้อนเร่าของตัวเองไว้เท่านั้นสินะ ยุนอา...
"รู้มั้ย ว่าพี่ชอบเธอแบบนั้นมากกว่า"
ถามออกไปอย่างไม่ได้หวังคำตอบ เพียงแค่ต้องการให้เค้ารับรู้และเข้าใจว่าเธอชอบ ในแบบที่เป็นตัวเค้า มากกว่าสิ่งที่เค้าแสดงออกมา
ยุนอาเพียงยิ้มรับไม่ได้ตอบอะไร ทำไมจะไม่รู้ว่าแทยอนนั้นชอบแบบไหน แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องใช้มันก็เท่านั้น
คิดได้ดังนั้นก็เปลี่ยนคาแล็คเตอร์ตัวเองกลับมาเป็นเด็กน้อยที่ออดอ้อนคนอายุมากกว่าอยู่ไม่ห่าง
"อะไรเด็กน้อย งุงงิงอะไรเนี่ยจะเอาอีกเหรอ"
เอ่ยแซวเด็กร่างสูงไปมันก็รีบเด้งตัวออกห่างเลยคึคึ ก็หลังจากที่จบบทรักเมื่อครู่มันก็มาออดอ้อนกระแซะกระแซะอยุ่เนี่ย
อะไรนะอยากกินเธอบ้างเหรอ แหมก็ไม่บอกแต่แรกไม่ใช่และ เดี๋ยวค่อยแล้วกันไปกินข้าวก่อน
.
.
"โอ๊ยยยย จะเอายังไงห๊ะฉันรำคาณแล้วนะ"
ทิฟฟานี่แผรดเสียงออกมาอย่างเหลืออด ก็จู่ๆแทคยอนก็ขอให้เธอออกมาหา ตอนแรกเธอก็ปฎิเสธไป
พอเค้าบอกว่ามีแทงกูจะบอก แค่นั้นแหละรีบเลยค่ะ แต่มาถึงก็ต้องมายืนกอดอกฟังเขาพร่ามอะไรก็ไม่รู้
มาบอกให้เลิกยุ่งกับแทงกูซะ อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นเลย เค้ากำลังหลอกเธออยู่ เหอะเลิกสิโง่
เขาคิดเหรอว่าถ้าไม่มีแทงกูแล้วเธอจะสนเขาน่ะ ไม่มีทางหรอก ถึงทิฟฟานี่จะบ่นจะด่าจะว่ายังไง แทคยอนก็ยังไม่หยุด
แทคยอนบอกว่าเธอกับแทงกูน่ะคบกับไปได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวแทงกูก็เขี่ยเธอทิ้งแล้วก็กลับไปหาตัวจริงของมัน
อย่ามาหลอกเธอให้โง่เลย เธอไม่ยอมเสียคนเจ๋งๆอย่างแทงกูไปหรอก อีกอย่างเธอพยามทำอะไรมาตั้งเยอะแยะจนแทงกูพอจะเชื่อใจเธอได้ขนาดนี้แล้ว
มันคงไม่คุ้มกับอะไรๆที่เธอต้องเสียไปทั้งร่างกายทั้งเวลา...
ทิฟฟานี่พยามจะวิ่งหนีออกห่างจากแทคยอนแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังตามมา จนเธอแผรดใส่เขาไปนั่นแหละ
"ขอร้องเถอะเลิกกับแทงกูเถอะนะเธอไม่มีทางสมหวังกับคนแบบนั้นหรอก"
"เหอะ...แบบนั้นน่ะแบบไหนล่ะ แบบดีว่าเจ๋งกว่าคนแบบนายทุกอย่างหรือเปล่า อย่าทำให้ฉันหมดความอดทนนะกับนายนะ แทค"
ทิฟฟนี่เริ่มเดินหนีชายหนุ่มอีกครั้ง นี่ถ้าไม่เห็นว่าคนฝั่ง แทสซิท ดีนะเธอไม่ปล่อยเขาไว้หรอก
แต่ถึงตอนนี้ถ้าเธอจะฆ่าแทคยอนทิ้ง ทิฟฟานี่ก็เชื่อว่าพวกแทสซิทก็คงจะเข้าใจเธอว่าฆ่าแทคยอนทำไม
"แทงกูมันมีตัวจริงอยู่แล้วจริงๆนะ" "งั้นถามหน่อยตัวจริงคนนั้นน่ะใครห๊ะ"
เออนั่นสิมาบอกว่ามีอยู่แล้วมีอยู่แล้วแบบนี้จนเธออยากจะรู้แล้วสิว่าใครที่เป็นตัวจริงที่แทคยอนหมายถึง แต่ชายหนุ่มก็ยืนเงียบ
"เอ้า...บอกมาสิถ้าแทงกูมีคนนั้นจริงๆก็บอกมาสิ อย่ามาหาเรื่องให้ฉันแตกแยกกับแทงกูหน่อยเลย"
ร่างบางไล่เดินผลักอกแกร่งของแทคยอนอย่างเหลืออด นี่เขาเป็นผู้ชายบ้าอะไรวะทำเรื่องตุ๊ดชะมัดยุยงสร้างเรื่องให้ชาวบ้านเค้าแตกกัน
"เจสสิก้าไง เจสสิก้ากับแทงกูน่ะเป็นคู่กันจริงๆ"
ร่างบางชะงักไปเล็กน้อยแต่ที่ชะงักเนี่ยคือ เขาเอาอะไรคิดวะ สองคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทกันใครๆก็รู้
ที่แทงกูต้องคอยดูแลเจสสิก่าน่ะเพราะว่าเจสสิก้าเป็นคนอ่อนแอแล้วแทงกูก็บอกแล้วด้วยว่าเค้ากับเจสสิก้าเป็นเพื่อนสนิทกัน
"เลิกตามตื้อฉันสักทีเถอะ" ทิฟฟานี่วิ่งหนีเขาออกมาอีกครั้งแล้วเขาก็ยังตามมาอีก โอ๊ยยอะไรวะเธอจะฆ่าเขาแล้วนะ
"มันมีอะไรดีนักหนาห๊ะ มันก็แค่ผู้หญิงมันมีอะไรดีห๊ะ" ใบหน้าหวานหันขวับกลับไปจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องทันที
"เหอะ แล้วผู้ชายมันมีอะไรดีงั้นเหรอ? สู้ก็แพ้ผู้หญิงแถมผู้หญิงตัวเล็กๆแค่อกก็ยังไม่มีปัญญาจะไปแตะเค้าเลย
หรือว่าผู้ชายที่ดีมันต้องลอบกัดด้วยการล่องหน หรือทำตัวเหมือนเป็นชายอกสามศอกเดินมาบอกเมียเค้าว่าเค้ามีเมียอยู่แล้วงั้นเหรอ
แล้วก็ช่วยจำใส่สมองก้อนน้อยๆของนายเอาไว้ด้วยนะว่าถึงแทงกูจะเป็นผู้หญิงแต่ทุกอย่างที่ฉันได้เห็นและรู้มาแทงกูน่ะแมนกว่าผู้ชายอย่างนายไม่กี่ร้อยเท่า
เลิกทำเรื่องตุ๊ดๆได้แล้วค่อยมาคุยกันใหม่แล้วกันนะ อ้อหรือถ้าจะยังไม่เลิกคราวหน้าก็ใส่ส้นเข็มมาด้วยล่ะ"
"มันจะมากเกินไปแล้วนะ ทิฟฟานี่!!"
ชายหนุ่มผลักร่างบางสุดแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉี่ยว ทิฟฟานี่เซถลามากระแทกเข้ากับกำแพงตึกอย่างจัง แต่ร่างบางก็ยังประคลองตัวเองลุกขึ้นมา
"เหอะเนี่ยนะบอกว่ารักฉัน รังแกแม้ผู้หญิงที่รักแบบนี้ไปเอากระโปรงมาใส่ด้วยเลยเถอะ" ร่างบางพูดจบก็พุ่งตัวเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ทันที
ฝ่ามือทั้งสองข้างฟาดขนาบศีรษะของแทคยอนอย่างไม่ใยดี ก่อนที่ร่างของเขาจะทรุดลงไปกองกับพื้นร่างบางก็จากไปแล้ว
.
.
แทงกูยืนมองร่างของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงมีสายละโยงละยางเต็มไปหมด หลังจากที่บอกทิฟฟานี่ไปว่าจะพาเขามาทำพิธีก่อนเสร็จแล้วเดี๋ยวจะออกไปรับนาง
สาวเจ้าก็ตกปากรับคำไม่ได้มีปัญหาอะไรเธอจึงได้พาชายหนุ่มร่างบางกลับมาที่แล็บ
"แน่ใจนะ" แทงกูถามอีกครั้งพน้อมก้มลงมองหน้าชายร่างบางที่นอนเปลือยร่างอยู่บนเตียงโดยมีผ้าคลุมเฉพาะส่วนอยู่หนึ่งผืน
เขาพยักหน้าตอบกลับมา เธอยิ้มบางๆแล้วพยักหน้ารับก่อนจะถอยออกห่างจากเตียงส่งสัญญาณให้โบอาเริ่มพิธีได้
ร่างเล็กเดินออกมายังห้องนั่งเล่นอ่าวเพื่อนสาวเธอไปไหนหว่าเมื่อครู่ยังอยู่นิ เลยเดินเข้าไปดูในห้องซ้อม...แหมมาแอบยิงธนูอยู่นี่เอง
"อ๊ะ แทง ตกใจหมด"
ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆก็ถูกสวมกอดจากด้านหลัง "ดีขึ้นบ้างยัง" ถามคนตัวบางด้วยความเป็นห่วง
มือข้างซ้ายก็จับมือเค้าที่ถือคันธนูอยู่ยกขึ้นเล็งไปที่เป้าส่วนมือขวาก็หยิบลูกธนูขึ้นมาจากกระบอกข้างๆสองสามดอกแล้วยัดเข้าไปในมือบาง
ซึบ ซึบ ซึบ
เจสสิก้าหันกลับมามองหน้าเธอพร้อมกับวางคันธนูลง "จะดีขึ้นก็คงเพราะเธอน่ะแหละ" เค้ายกแขนขึ้นโอบรอบคอเธอไว้
ถ้าเป็นไปได้เธออยากจะทำให้เจสสิก้าหายเป็นปกติวันนี้เลยด้วยซ้ำ ไม่อยากให้เจสสิก้าต้องไปคิดถึงคนที่ปล่อยให้เค้าต้องมาเป็นแบบนี้
"ฉันว่าเธอควรจะเข้มแข็งกว่านี้นะ" ปากพูดมือก็หยิบเป้าซ้อมยิงเมื่อครู่ขึ้นมาดูแล้วก็หันไปยักคิ้วให้อีกคน
"ฉันก็อยากเข้มแข็งได้ซักครึ่งนึงของเธอก็ยังดี"
เจสสิก้าพูดออกมาเสียงแผ่วทั้งที่สายตาของเรายังสบลึกเข้าด้วยอย่างมีความหมาย มือเล็กยกขึ้นลูบเรือนผมสีบลอนด์ทองแซมดำของร่างบางเบาๆอย่างปลอบโยน
ส่วนมือข้างที่ว่างก็สอดเข้าใต้สูทคลุมตัวยาวโอบเอวบางไว้ "ซักวันเธอจะเข้มแข็งเชื่อฉันสิ" พูดจบก็ใบหน้าทั้งสองก็โน้มเข้าหากันตามความเคยชินแนบริมฝีปากลงกับส่วนเดียวกันเนิบนาบ
หนุ่มน้อยที่เพิ่งผ่านพิธีสาบานเดินออกมาจากห้องแล็บพร้อมกับโบอา ยังรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบนอกข้างซ้ายที่เพิ่งได้รับสัญญาลักษ์แห่งความอันตรายมา
เขาหันซ้ายหันขวามองหาสองสาว ที่คิดว่าน่าจะอยู่ในห้องนั่งเล่น...แต่ก็ไม่มี เค้าหายไปไหนกันนะ
ไม่นานสองสาวนั่นก็เดินหยอกกันออกมาอย่างกับแฟนกันงั้นแหละ ชายหนุ่มผู้ไม่เข้าใจเพราะเขายังไม่ได้รู้เรื่องวงในของเทะริฟฟิคเลย ก็ได้แต่นั่งงงต่อไป จะถามก็ไม่กล้ายังรู้สึกเกร็งๆอยู่
คู่ซี้ที่เพิ่งเดินมานั่งใกล้ๆแถมยังนั่งตักกันอีกนะแทงกูก็กอดเอวเจสสิก้าไว้ซะแน่นแล้วหันมาถามชายร่างบาง
"ชอบสู้หรือชอบแล็บ"
"ผมไม่เคยสู้เท่าไรฝีมือเลยไม่ดีส่วนมากจะอยู่แต่ในแล็บมากกว่า" แทงกูครุ่นคิดตาม
"งั้นก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน"
หนุ่มน้อยพยักหน้าเขาไม่รู้หรอกคำว่าอยู่ที่นี่ของแทงกูน่ะหมายความว่าไง แต่เขาก็ได้แต่นิ่งรอทำตามคำสั่งของผู้เป็นบอสในเวลานี้
ก่อนสองสาวจะออกไปแทงกูก็ฝากหนุ่มน้อยให้โบอาเลี้ยงไปก่อน เพราะวันนี้เธอสองคนมีแข่งรอบชิง
.
.
แทงกูขับรถออกมายังถนนนอกเมืองเพราะรอบชิงนั้นแข่งที่สนาม 'เดทไฟ' ซึ่งอยู่ไกลยิ่งกว่าและโหดยิ่งกว่าไฮทเฮล
ขับไปสักพักคุณเมียก็กระโดดมาเกาะหน้ารถ นี่วีธีนี้มันคงกลายเป็นการทักทายกันของพวกเธอไปแล้วล่ะมั้ง
ทิฟฟานี่สอดตัวเข้ามานั่งข้างๆหลังจากที่หลังคสรถถูกเปิดออก "อ่า..วันนี้อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ" นั่นคือคำแรกที่ร่างบางทักมา แทงกูเพียงแค่พยักหน้ารับส่งๆไป
"จะให้ฉันช่วยอะไรตอนไหนก็บอกนะคะฉันพร้อมเสมอ" พูดจบร่างบางก็โน้มกายเข้ามาหอมแก้มเธอไปฟอดนึงแล้วก็กลับไปนั่งที่ แทงกูก็พยักหน้ารับตามไปสเต็ปเดิม
ทิฟฟานี่นั่งปิดปากเงียบกริบเอนหลังพิงเบาะแค่ได้มองหน้าเค้าเธอก็อุ่นใจแล้วล่ะ
"วันนี้รู้อะไรมาอีกหรือเปล่าเรื่องสนามอ่ะ" จู่ๆแทงกูก็ถามขึ้นดูเหมือนเค้าจะตั้งพวงมาลัยออโต้แล้วล่ะ
"มันยังมีแค่ข่าวลือถึงการจู่โจมเหมือนรอบนั้นแต่ยังไม่ได้รับการยืนยันน่ะค่ะ" กลีบปากอวบขยับตอบคนตัวเล็กไปสายตาก็มองเค้าไป แทงกูจัดการปรับเบาะให้เอนลงจนกลายเป็นนอนราบ
ร่างเล็กรับคำสั้นๆแล้วถอนหายใจออกมาอีก ทิฟฟานี่ก็อยากถามเค้านะว่าเป็นอะไรมีเรื่องอะไรไม่สบายแต่ก็กลัวว่าเค้าไม่พอใจหาว่าเธอไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเค้าอีก เลยนั่งแทะโลมร่างเค้าไปก่อนแล้วกัน
ผ่านไปพักใหญ่รอบข้างเริ่มไม่มีตึกและบ้านคนแล้ว ทิฟฟานี่ยังจ้องมองใบหน้าของคนตัวเล็กอยู่ไม่ห่าง
แทงกูอาจจะเหนื่อยมากจนเผลอหลับไป แต่เอาเถอะถึงเค้าจะหลับเธอก็ลวนลามเค้าได้คึคึ ได้มาเยอะแล้วแหละแต่ก็ยังอยากได้อีก
จู่ๆเค้าก็เปิดเปลือกตาขึ้นมองหน้าเธอที่อยู่ใกล้เค้าแค่กระดาษกั้น มือเล็กกดศีรษะเธอให้ริมฝีปากเราแนบชิดกัน
จูบกันอยู่พักใหญ่เค้าก็รั้งให้เธอผละออก
"วันนี้ฉันอยู่กับเธอต่อไม่ได้นะ"
"ทำไมล่ะคะ"
" เพราะฉันต้องดูแลเจสสิก้าช่วงนี้เจสสิก้าไม่ค่อยสบาย"
ได้ยินแค่นั้นทิฟฟานี่ก็ถอนหายใจออกมา
"เหตุเดียวกับที่คุณอารมณ์ไม่ดีด้วยใช่หรือเปล่าคะ" แทงกูพยักหน้ารับช้าๆ
"ให้ฉันช่วยเปลี่ยนอารมณ์คุณตอนนี้ก่อนดีมั้ยคะ" เค้าเหลือบตามองเธอเล็กน้อยแล้วทำหน้ากวนๆกลับมา
"ทำได้จริงอ้ะ"
"อยากรู้ก็ต้องลองสิคะ"
แทงกูบอกให้ทิฟฟานี่ไปกดเปลี่ยนเป็นฟิล์มดำก่อนแล้วจะทำอะไรก็ทำ แล้วปุ่มเปลี่ยนฟิล์มมันปุ่มไหนเนี่ย รถแต่ล่ะก็ไม่ได้เหมือนกันสักหน่อยนิ
ร่างบางใช้เวลานั่งงมอยู่พักใหญ่จนกลัวว่าแทงกูจะหลับไปอีกระลอก อ๊ะ..เจอแล้ว กดเสร็จก็หันไปบอกคนตัวเล็กว่า
"มาเบาะนี้ดีกว่านะคะ"
แทงกูขยับข้ามมาเบาะข้างคนขับแล้วให้ทิฟฟานี่นักคร่อมตักเค้าไว้ปรับเบาะให้เอนลงนิดหน่อย ร่างเล็กขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อเลื่อนสายตามองต่ำ
"ทำไมช่วงนี้ใส่กระโปรงบ่อยจัง"
ตายแล้วเค้าถามแบบนี้ทิฟฟานี่จะตอบไงดีล่ะเธอคงไม่หน้าด้านกล้าตอบว่าใส่มายั่วเค้าหรอกนะ เอ่อ..
"ทำไมล่ะคะคุณไม่ชอบเหรอ" แทงดูเปลี่ยนเป็นเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงแล้วเลื่อนสานตาขึ้นมามองหน้าเธออย่างเจ้าเล่ห์
"ไม่ใช่เพราะมันสะดวกเหรอ"
อร๊ายยยอย่ามารู้ทันเธอแบบนี้น่ะไอ้บ้าเขินนะยะ แอบกรี๊ดอยู่ในใจแล้วก็ซุกใบหน้าลงกับซอกคอเค้า "แหม..รู้แล้วยังจะถามอีก"
กระซิบเสียงเย้าอารมณ์แล้วก็งับหูเค้าไปทีด้วยความหมั่นไส้ เอ๊ะ...เธอว่าเธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะแล้วมือเค้า...ทิฟฟานี่ผละใบหน้าออกมาหลุบตามองต่ำ แล้วตวัดกลับขึ้นไปมองหน้าเค้า
"ไวจริง" แทงกูยักคิ้วกวนๆแล้วลากนิ้วผ่านกลางกายของเธอให้เธอครางอื้อเบาๆ "เธอไม่ไวหรือไง"
...
"คุณก็อย่าเครียดมากนะคะฉันเป็นห่วง"
หลังจากบทรักจบลงไป(ไม่รู้กี่บท)แต่ดูแผนที่แล้วก็เพิ่งจะเลยครึ่งทางมาเอง แอบคิดนะคนอื่นเค้าไม่เบื่อกันหรือไงขับรถนานๆแบบนี้คนเดียว
"จะพยามแล้วกัน" แทงกูถอนหายใจเบาๆ มันยากนะเพราะจริงๆแล้วก็คงไม่มีใครอยากเครียดหรอก
ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของคนใต้ร่างเบาๆก่อนจะจุ๊บแก้มนุ่มๆของเค้า อ่า..เธอไม่เคยรู้สึกอยากจะอยู่กับใครตลอดเวลาแบบนี้เลย นี่เธอหลงแทงกูเข้าแล้วจริงๆใช่มั้ยเนี่ย
เฮ้อ...ทั้งที่ไม่คิดว่าจะเลยเถิดตั้งแต่แรกก็ไม่ได้คิดจะเกี่ยวข้องอะไรกับคนคนนี้มากมายขนาดเลย แต่ทำไมกันนะ...ทำไมทุกอย่างที่เป็นแทงกูถึงได้ยั่วยวนท้าทายให้เธอต้องอยากรู้อยากลองเสี่ยงไปกับเค้าจนสุดท้าย...
"อื้มมคุณทำแบบนี้เดี๋ยวฉันก็อดใจไม่ไหวอีกหรอก"
ดูสิเค้าทำหน้าแบบนั้นใส่เธออีกแล้วโอ๊ยแล้วมือเค้าเนี่ย...
"แล้วไม่ไหวหรือยังล่ะคะ"
อร๊ายยยเวลาเค้าพูดคะแล้วมันน่ารักเป็นบ้าเลยแล้วแบบนี้ทิฟฟานี่จะไปไหนรอดล่ะก็แต่กัดปากยั่วคนตัวเล็กไปอีกที
พอมาถึงที่สนามห๊ะ..คันแรกอีกแล้ว นี่ทำไมรถแทงกูต้องมาถึงสนามคันแรกทุกครั้งเลยอ่ะ "วันนี้ให้ฉันไปควงมั้ยคะ"
"เอาสิ" จะว่าไปก็เหมือนพวกสร้างกระแสเนอะ แทงกูเดินควงเธอไปทักทายแฟนๆด้วยแหละอร๊ายย เขินอ๊ะ
พอเข้ามานั่งในจุดพักทิฟฟานี่ก็หันไปถามแทงกูว่า "รู้หรือเปล่าว่าคุณแข่งคู่กับเจสสิก้าน่ะ" ร่างเล็กพยักหน้าหันกลับมามองหน้าเธอตอบ "รู้แล้วถึงได้เครียดอยู่นี่ไง"
นั่งคุยกันสองคนอยู่ไม่นานผู้ร่วมแข่งขันคนที่สองที่มาถึง
"อ่า...คุณกาฮีมาคนเดียวเหรอคะไม่พกน้องฮยอนอามาด้วย อิอิ" ร่างเล็กลุกขึ้นทักทายตามมรรยาท จุ๊บแก้มอีกฝ่ายเบาๆเป็นการยินดี
แม้จะไม่ค่อยพอใจที่แทงกูถึงเนื้อถึงตัวกับกาฮีอีกแล้วแต่ทิฟฟานี่ก็พยามทำนิ่งไว้เพราะรู้ดีว่ามันคือการทักทายปกติของคนในสนามเพียงแต่แทงกูเลือกจะทำกับใครเท่านั้นเอง ร่างก็ทำเพียงแค้ลุกขึ้นเอ่ยทักทายเชคแฮนด์ไปแค่นั้นเธอไม่ปลื้มเท่าไรถ้าจะต้องถึงเนื้อถึงตัวมากกว่านี้นั่นแหละคือหนึ่งสาเหตุที่ใครๆก็รู้ว่าทำไมทิฟฟานี่ถึงไม่เป็นนักแข่ง
วันนี้คนแข่งมันมีน้อยคู่แล้วจึงเลี่ยงได้ไม่ได้ต้องยอมๆบ้างเพราะเดี๋ยวแทงกูจะโดนว่าลับหลังเอาว่าพาผู้หญิงไม่มีมรรยาทเข้ามาอะไรแบบนั้น อย่างรอบที่แล้วยังพอมั่วๆไปได้แอบๆหลบๆเอาก็พ้น แล้วก็โดนกาฮีแซวว่ารักกันดีจังเลยเห็นในข่าวแล้วน่ารักดี
ไปไหนก็ไปด้วยกัน แล้วอะไรอีกไม่รู้จำไม่ได้แล้วทักๆกันอยู่ครู่คนอื่นๆก็เริ่มทยอยมา ปล่อยเค้าไปทักกันเองแล้วกันมีใครมาทักเธอค่อยทักตอบ
"เฮ้" เอ๊ะอ้าวเพื่อนสาวเธอนี่
"รอบที่แล้วไม่ได้ทักเห็นแกวุ่นวายอยู่" ทิฟฟานี่พูดไปตามความจริงที่มีอยู่น้อยนิด โบรายกมือแตะไหล่เธอเบาๆพลางเอ่ย
"เออไม่เป็นไรน่ะ" จริงๆแล้วทิฟฟานี่ก็ไม่ได้สนใจด้วยแหละ
"คนนี้รักจริงหวังแต่งป้ะ"
นั่นแซวกูอีกแล้วคร่า"ฉันเนี่ยอยากแต่งกับเค้าใจจะขาด กลัวเค้าจะไม่ยอมแต่งด้วยน่ะสิ "พูดหยอกล้อกันตามประสาสองสาวก็หัวเราะคิกคัก
"รู้ได้ไงว่าจะไม่ยอมคะหึ้ม"
เห...สองสาวหันขวับไปตามเสียงนั้นทันทีพอเห็นว่าเป็นใครนังโบราก็รีบยกมือปิดปากอย่างตกใจพร้อมกับส่งสายตากรุบกริบมาให้ร่างบางได้เขินเล่น
From...Writer
แชปนี้มา50%ก่อนนะคะ แฮ่
อั้นแน่อยากรู้ล่ะซั้ว่ากิ๊กเก่าแทยอนน่ะใครกันน๊า
ตอนแรกเด็กน้อยก็งอนน่ารักดีอยู่นะ
แต่ไปๆมาๆเริ่มจะเยอะ 5555
งี้แลหะแทยอนเอ๊ยย มีแฟนเด็กต้องเข้าใจ
แฟนมี่แฟนโตไปอย่างสเตฟานี่(เหรอ)เจสสิก้าก็จะเฉาตายเอา
ว๋าาเป็ดน้อยน่าสงสารสุดอะไรสุดเนอะ
อั๊ยยะเปิดตัวน้องตัลแบบยุนแทบบ้าตาย 555+
เอาแล้วซี่...แทงสิคนี่ยังไงๆ กันน๊าา
แทคยอนก็นะ...5555 แทคยอนรักทิฟฟานี่จริงๆนะตัว แฮ่
มาดามด่ากราดมะ เหมือยนางโดนจี้จุดเนอะ งิงิ
วันนี้บีมจะอัพการ์ดแทยอนให้รีดเดอร์ได้ชมกันนะคะ อิอิ
ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่
ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา
No comments:
Post a Comment