"อ้าว...รู้จักกันเหรอเนี่ยยย!!"
สาวร่างสูงเอ่ยขึ้นเมื่อสังเกตเห็นบุคคลที่ถูกคู่หื่นลากขึ้นมาอยู่บนฟลอร์ด้วยกันในตอนนี้มันช่างคุ้นหน้าคุ้นตาพลางสะกิดยิกๆเข้าที่ไหล่ของอีกฝ่าย
"อ้าวว!!พี่...มิหน้าล่ะถึงว่าคุ้นๆ" เด็กสาวเอ่ยทักคนแก่กว่าด้วยท่าทางสนิทสนม
"ไงคะ..ฮยอนซึง..ไม่หันมามองพี่เลยนะ" กาฮีเอ่ยแซวชายร่างบางที่กำลังตีโพนตีพายเสมองไปทางอื่น
"เดี๋ยวๆขอขัดก่อน..คือแกกับพี่กาฮี.." แล้วก็เป็นยุนอาที่เดินฉับๆเข้าถามฮยอนอากับกาฮี
"พี่กับฮยอนอาน่ะรู้จักกันมานานพอสมควรแล้ว" กาฮีเอ่ยตอบทันทีที่เห็นสีหน้างงๆของเด็กร่างสูง(ที่ไม่สูงกว่าเธอไปสักเท่าไร)
"อะไรเนี่ยปล่อยยุนตกข่าวซะงั้นน่ะ" แกล้งโวยวายอย่างน้อยใจก็แหมคนนึงก็กิ๊กเก่าอีกคนก็เคย....อื้อนั่นแหละ กันอยู่อ่ะนะ
"ตกไม่ตกยังไงไว้ทีหลังดีกว่าไหม ยัยเป็ดมันจะเฉาตายแล้ว" แทยอนที่เพิ่งร้องเพลงท่อนตัวเองผ่านไปก็รีบหันมาบอก
"อะไรพี่แท...เรื่องนั้นยังไม่เคียร์เลยนะ" ว่าแล้วไอ่เด็กเหม่งก็กอดอกบ่นพี่สาวร่างเล็กอีกระลอก
แทยอนที่ได้ยินแบบนั้นก็จัดการกวนประสาท(สามี?)ด้วยการตีหน้าตายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แค่นั้นไม่พอยังสะบัดบ๊อบแล้วแกล้งเดินไปกระแซะฮยอนซึงอีก
ไอ่เด็กเหม่งเห็นแบบนั้นก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ เอื้อมมือไปหวังจะคว้าร่างของแทยอนมาแต่ก็
....ชะงัก....เมื่อร่างเล็กนั้นยกไมค์ขึ้นร้องเพลงต่อ นี่พี่แทมันดวงดีหรือวันนี้ยุนดวงเฟล(วะ)คะ
"อ่ะ..พี่ซันบัน..ไหนไปเฝ้าพี่ยูลอ่ะ" ยุนชะเง้อหน้าไปถามทันทีที่เห็นสาวร่างเล็กเดินถือแก้วมาให้คุณนักร้องสาวจำเป็น
ก็ที่ซันนี่เดินมาคุยกับยุนอาตอนที่อยู่หน้าเวธีน่ะ ยุนอาได้เล่าเรื่องแผนการของแทยอนให้ซันนี่ฟัง แล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงยูริ เพราะถ้าขืนยูริมามีหวังนอกจากแผนแตกแล้ว
เป็ดน้อยก็ยังไม่มีโอกาสได้ลองใจตัวเองกับกาฮีอีกด้วย ซันนี่จึงบอกว่าไม่ต้องห่วงเดี๋ยวจัดการเองยังไม่ทันที่ยุนอาจะได้รู้ว่าสาวร่างเล็กนั้นจะทำอย่างไร
สาวเจ้าก็รีบก้าวๆฉับๆตรงไปหลังร้านเสียแล้ว
"ก็พี่จะมาบอกนี่ไงว่าเดี๋ยวคงจะออกมาแล้ว เพราะหลังจากนี้พี่ไม่มีวิธีถ่วงเวลามันต่อแล้วอ่ะ" ซันนี่พูดรัวๆพลางหันซ้ายหันขวาแล้วก็รีบแจ้นเข้าไปหาเสาร์ไฟฟ้าทันที
จริงๆแล้วซันนี่กับซูยองก็รู้จักกันอยู่แล้วแหละ เพราะตั้งแต่แรกน่ะเธอเห็นว่าซูยองมากับกาฮีบ่อยๆเลยเข้าไปทัก เพราะเธอไม่กล้าทักกาฮีเนื่องจากกลัวว่าจะห้ามใจไม่อยู่ 555+
นั่นแหละ ก็เลยได้แต่อยู่กับซูยองเพื่อจะได้แอบมองกาฮีใกล้ๆซึ่งก็ไม่เคยรู้เลยว่าเขาเป็นพี่น้องกัน จนสุดท้ายก็หลงไปทั้งพี่ทั้งน้อง ซะงั้น
แล้วยุนอาที่ถูกทิ้งให้ยืนเอ๋อเนี่ยสิ พยามคิดอยู่ว่าจะทำไงดี สุดท้ายก็ต้องไปซิบบอกคู่หื่น
"ห๊ะ!!! มันจะมายัง" คู่หื่นอุทานออกมาเสียงดังทนแทบจะเล็ดรอดออกไมค์
"น่าจะอีกไม่นาน" ยุนอาตอบเสียงแผ่วพลันหันซ้ายหันขวาอย่างระแวงๆ คููหื่นก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้ร้องเพลงนี้จบก่อนก็ยังดีจะได้ทำอะไรสะดวกๆ
"แล้วนี่ยัยเป็ดรู้ยัง" ทิฟฟานี่ถามต่อยุนอาก็ได้แต่ส่ายหน้าพลางหันไปมองพี่สาวหน้าเป็ดที่กำลังเต้น(ยั่ว?)เกาะเกี่ยวอยู่กับกาฮีอย่างสบายอารมณ์
แทยอนเห็นแบบนั้นก็ได้แต่เพยิดหน้าเชิงให้รีบไปบอกมันไว้ก่อนอะไรๆมันจะได้ดูไม่เลยเถิดมาก
จนกระทั่ง...
เยสสส!!
เพลงสุดท้ายจบลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดของสาวๆรอบข้างคู่หื่นรีบเอ่ยขอบคุุณพลางวิ่งจู๊ดกลับไป
จัดการธุระบนเวธีให้เสร็จราวกับติดไฮสปีดแม็กซ์แล้วตามด้วยไอพ่นเทอร์โบกลับมายังฟลอร์กลาง
ก่อนจะจัดการเล่าแผนคร่าวๆที่เพิ่งคิดกันสดๆให้ยุนอาฟัง ร่างสูงมีท่าทีฟึดฟัดเล็กน้อยบนแทยอนต้องตบไหล่ปลอบเบาๆ
ตอนนี้เจสสิก้าที่พยามรักษาระยะห่างของตัวเองและกาฮีไว้อย่างเนียนๆตั้งแต่ที่ยุนอามากระซิบบอกสาวเจ้าก็เกิดอาการระแวงขึ้นมาเบาๆ
เพราะแค่นี้ยูริก็คงเสียความรู้สึกเพราะเธอมากพอแล้ว เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าไอ้ที่เธอบอกว่ายังไม่พร้อมนะเพราะเธอแอบมีใจ(?)ให้ใครอีกคน
หมับ!!
ไม่นานร่างบางของเจสสิก้าก็ถูกรวบไปกอดไว้จากด้านหลังเธอดูมีอาการตกใจไม่น้อย ก่อนจะค่อยๆหันไปมองใบหน้าของเจ้าของอ้อมกอด
ฟิ้ววว แล้วก็พ่นหายใจออกมาอย่างโล่งอก
"อีบ้า!..ตกใจหมด" ว่าแล้วก็เอ็ดมันซะหน่อยโทษฐานที่มันทำเอาแทบใจหายใจคว่ำ ทิฟฟานี่หัวเราะร่วนก่อนจะกระซิบอย่างให้เป็ดน้อยได้รับรู้
กาฮีที่ไม่ได้รู้ถึงแผนอะไรของพวกเด็กแสบก็ได้แต่มองคู่หมีเป็ดอย่างงงๆ แต่ก็คิดว่าคงเล่นกันเลยไม่ได้อะไรมาก
!!!!
ใบหน้าอันทรงสเน่ห์นั้นต้องถึงกับเบิกตากว้างเมื่อละสายตาออกมาจากทิฟฟานี่และเจสสิก้ามาตามแรงสะกิดที่ไหล่
ก่อนจะป๊ะ เข้ากับร่างของใครอีกคนที่อยู่ใกล้จนแทบจะแนบเนื้อ
กาฮีถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื้อก แทบอดใจไม่ไหวอยากจะลองสัมผัสเรือนร่างที่กำลังทำเหมือนยั่วยวนเธออยู่ ถ้าให้เธอคิดแบบเข้าข้างตัวเองน่ะนะ
กาฮีเหลือบตามองไปยังที่ที่เคยละสายตาออกมาก็ต้องแปลกใจเมื่อ...หายยไปแล้ว ทิฟฟานี่กับเจสสิก้า? หายไปไหน
'แต่ก็น่าจะดีแล้วนี่ ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอลองสัมผัสเธอหน่อยแล้วกัน..คงไม่ว่าอะไรนะ'
ไวเท่าความคิดมือเรียว2ข้างยกขึ้นโอบรอบเอวคนตรงหน้าที่อยู่ใกล้แค่คืบไว้ทันทีทำเอาคนที่โดนโอบต้องยกยิ้มที่มุมอย่างพอใจที่ทุกอย่างมันเป็นไปตามแผนที่วางไว้
จะเหลือก็แค่รอ..ให้ถึงเวลานั้น ร่างเล็กยังคงพยามเบียดกายเข้าหาคนแก่กว่าอย่างเย้ายวน ทั้งรอยยิ้มที่ดูแสนเจ้าเล่ห์และสายตาที่ร้อนแรงถูกส่งไปให้อีกคนไม่ยั้ง
'ทำไม..เด็กนี่ถึง...เซ็กซี่ได้ขนาดนี้..'
กาฮีดูแปลกใจไปไม่น้อยเลยทีเดียวสายตาก็เอาแต่จับจ้องอยู่กับร่างของแทยอนที่กำลังจะทำให้เธอคลั่งเอาง่ายๆ โดยที่คนตัวเล็กนั้นแค่ขยับเข้ามาใกล้กับสีหน้าที่เปลี่ยนไป
ราวกับคนละคนกันกับแทยอนที่เธอเคยรู้จักเลยทีเดียว
บางทีก็อยากถามออกไปนะว่าทำไมถึงทำแบบนี้รู้ไหมมันจะทำให้เกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันทำให้กาฮีได้แต่ปล่อยให้แทยอนเป็นคนควบคุมเกมส์ทุกอย่าง
'แบบนี้สินะ..ยุนถึงได้หวงเธอนักหวงเธอหนา'
นึกขึ้นได้เมื่อเห็นเด็กร่างสูงที่กำลังเดินฉับๆมาที่เธอ2คน
'จะว่าไป..ยุนก็แทบไม่มีท่าว่าจะเป็นคนเดียวกับคืนนั้นเลย เด็กพวกนี้มันทำได้ยังไงกันนะ'
ยุนอาเข้ากระซิบบางอย่างกับแทยอนเล็กน้อยก่อนจะหันมายิ้มกว้างให้อีกคนแล้วเดินออกไปหาฮยอนซึงกับฮยอนอาแทน
แล้วมันก็ทำให้คนอย่างกาฮีอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมยุนอาถึงไม่มีท่าทีว่าจะหวงแทยอนกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียวทั้งๆที่ปกติแล้วหวงกันแทบทุกเรื่อง
"พี่คะ~เป็นอะไรหรือเปล่า" ร่างเล็กเอ่ยเสียงหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อเรียกร้องความสนใจจากอีกคน
จริงๆแล้วแทยอนเองก็รู้ว่ากาฮีกำลีงสงสัยอะไรแต่ก็ไม่รู้จะพูดออกไปทำไม กาฮีที่ได้ยินเสียงหวานๆนั่นแล้วก็รีบหันขวับกลับมาทันทีพลางส่ายหน้าเล็กน้อยเชิงว่าไม่มีอะไร
.....
"โอ๊ยย..เอาไงดีวะแก" ทิฟฟานี่แว๊ดขึ้นทันทีที่พาตัวเจสสิก้าขึ้นมาบนห้องเพื่อหนีสถานและเพื่อให้กาฮีกล้าปล่อยตัวไปกับแทยอนมากขึ้น
"หรือฉันจะไปลากไอ่ลิงขึ้นห้องดีวะแก" เจสสิก้าพยามคิดหาหนทาง
"แล้วแกจะไม่โดนมันกดหรือไงห๊ะ"
"เออว่ะ..หรือฉันจะ/อีบ้าแกคงไม่คิดจะตัดปัญหาด้วยการพลีกายหรอกนะ" ยังไม่ทันที่เจสสิก้าจะพูดจบทิฟฟานี่ก็โพร่งขึ้นตัดบททันที
"ฟานี่แกรู้ป่ะว่า..ฉันอยู่กับพวกแกจนบางทีฉันก็รู้สึกว่าฉันคงไม่คิดมากหรอก" เป็ดน้อยพยามอธิบาย มันก็จริงนะที่บางครั้งเธอก็รู้สึกแบบนั้นแต่ก็อดนึกถึงคำว่า มีความสุขที่สุด ไม่ได้
แต่ก็อาจจะเป็นเพราะคำๆนั้น เช่นกันที่ทำให้เธอทรมานอยู่จนถึงตอนนี้
"แล้วแกจะเอายังไง แล้วกับพี่กาฮีน่ะรู้สึกยังไงล่ะ" ว่าแล้วก็ต้องถามให้มันได้คิดทบทวนบ้างเผื่อจะได้คำตอบหลังจากที่มันได้ อะไรๆกับกาฮีมากขึ้นบ้างแล้ว
เป็ดน้อยที่ได้ยินดังนั้นก็นิ่งไปคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้เมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนักเพื่อถามความรู้สึกแล้วก็อดนึกถึงสิ่งที่คุยกับกาฮีที่โต๊ะไมได้
"พี่คะ..สิก้าคิดกับพี่จริงๆนะคะ ถ้าพี่ไม่ได้คิดอะไรก็อย่าให้ความหวังสิก้าเลยนะคะ" เสียงเล็กๆเอ่ยขึ้นข้างๆหูของอีกคน
ที่ซุกใบหน้าอยู่ที่ซอกคอขาวของเธอนั้น ทำให้เขาผละใบหน้าออกมาเพื่อสบตากับร่างบางตรงหน้ารอยยิ้มบางๆก็ผุดขึ้นให้อีกคนได้เห็น
"พี่รู้..แล้วพี่ก็ดูเธอออกด้วยว่าเธอไม่กล้านอนกับพี่หรอก" กาฮีเอ่ยทีเล่นทีจริง ทำเอาคนฟังถึงกับต้องหลบสายตาจากคนตรงหน้าทันทีเมื่อเข้ารู้ทันเธอเสียแล้ว
"ถ้ามันเป็นแบบนั้นแล้วพี่....คิดจะสนใจสิก้าจริงๆบ้างหรือเปล่า" เสียงแผ่วเบาที่ปนกับความน้อยใจหลุดออกมาจากใบหน้าสวยพลางหลุบตาลงต่ำ
เพื่อหลบสายตานั้น..มันทำให้กาฮีรู้สึกร้อนใจไม่น้อยเลย
"นี่คิดว่าพี่จะสนใจแต่เรื่องนั้นหรือไงกัน" เขาเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบามือเรียวของเขาทั้งคู่ก็เอื้อมไปกรอบกุมกันไว้
ใบหน้าทรงสเน่ห์นั้นจับจ้องใบหน้าสวยในระยะแค่คืบแต่มันก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นหน้าเจสสิก้าชัดๆและใกล้ที่สุดเท่าที่เคยพบกันมา
เจสสิก้าที่ยังคงไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้านั้น
ก็แทบจะอยากตอบว่า ใช่ ทันทีที่ได้ยินคำถามนั้นจากอีกคนถึงแม้ว่าเขาจะถามเธอด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจก็เถอะ
"ก็..ไม่มั้งคะ ก็ไม่เคยได้ยินพี่พูดถึงแฟนหรืออะไรทำนองนั้นเลยนี่คะ"
"ก็พี่ไม่มีจะให้พี่พูดถึงได้ไงล่ะ จริงๆแล้วพี่ก็พยามหามานานแล้วแหละแต่ไม่มีสักที่"
"พี่ไม่เอาเขาอ่ะดิ"
"เปล่า..จะมีแฟนคนไหนชอบให้แฟนตัวเองเที่ยวกลางคืนแบบพี่ล่ะ แต่พี่ก็ติดเที่ยวมากเสียวด้วย แล้วก็ไม่เคยเลิกได้เลย"
"มีออกเยอะแยะไป สิก้าว่าพี่หาเจอแต่พี่มองข้ามไปมากกว่ามั้งคะ"
"แต่ตอนนี้พี่ก็เห็นแล้วแหละว่ามีพวกเธอที่เป็นแบบนั้น"
"สิก้าจะรอจนกว่าพี่จะเปิดใจให้สิก้าบ้างนะคะ"
"เธอนี่มัน..ช่างเด็กน้อยจริงๆเลยนะสิก้า"
???
"พี่น่ะเปิดใจอยู่ตลอดเวลา แต่เธอนั่นแหละที่เหมือนจะกล้าๆกลัวๆไม่ยอมเข้ามาสักที"
.......
'จะไม่ให้เป็นแบบนั้นได้ยังกัน..ก็ในเมื่อชื่อของยูริมันยังคงไม่เคยถูกลบออกไปจากใจเลยเหมือนกัน'
สุดท้ายเธอก็ยังกลับไปคิดถึงยูริอยู่ดีสินะ ถึงแม้จะมีบ้างทีอาจจะลืมนึกถึงไปบ้างเพราะความสนุกมันทำให้ลืมเรื่องที่หนักใจแต่สุดท้ายก็ไม่เคยลืมได้ทั้งหมดอยู่ดี
"ฟานี่..ฉันว่าฉันรักยูลว่ะ" หยุดความคิดแล้วก็เอ่ยบอกเพื่อนสาวทันที
"แล้วพี่กาฮีล่ะ" หมีน้อยถามย้ำให้มั่นใจ
"ฉันว่า..ฉันคงแค่คลั่งเขามากกว่า"
"งั้น..ก็เลือกได้แล้วสิ"
"ฉันก็คงเลือกยูลนั่นแหละ แต่ฉันก็เสียดายพี่กาฮี" เอ่ยตามความรู้สึก
ตอนนี้เธอเริ่มนึกอิจฉาแทยอนขึ้นมาแล้วสิ ที่ยังมีทิฟฟานี่อยู่ด้วยตลอดเวลาแล้วก็ยังมียุนอาคอยดูแลเอาใจใส่
"นี่ยัยเป็ด..แกคงไม่คิดอะไรแบบที่ฉันรู้สึกอยู่ตอนนี้ไช่ไหม" ทิฟฟานี่ถามขึ้นเสียงแข็ง ก็แววตาของยัยเป็ดที่มองเธออยู่มันฟ้องนี่ว่ามันอยากให้ยูริเป็นแบบเธอได้บ้าง
"แกรู้?" เลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
"แกก็รู้ว่าฉันพออ่านสายตาออก ถึงมันจะไม่ใช่ตาของแท แต่แววตาที่สื่อความรู้สึกมันก็คล้ายๆกันเกือบทุกคนแหละ" ทิฟฟานี่เอ่ยให้เพื่อนหน้าเป็ดได้รู้
"ฉันก็คงทำได้แค่คิดแหละ เพราะยังไงยูลกับแกก็ไม่ใช่คนเดียวกัน" ใช่ก็ได้แค่นึกอิจฉาแทยอน แต่ก็ไม่อาจเลียนแบบได้ไม่ว่าจะพยามยังไง
"แล้วแกยังจะลากอีลิงขึ้นห้องอยู่ป่ะ" เอ่ยถามอีกครั้งเพื่อเร่งรัดให้อิเพื่อนตัวดีมันรีบเลือกซะ
"แต่ว่า..." อิมึ_จะมาแต่อะไรอีกค๊าาา
"แกยังไม่ได้สอนเคสนั้นฉันเลย" เป็ดเอ่ยพลางทำตาปริบๆฉีกยิ้มกว้างๆใส่เพื่อนหน้าหมีของเธอ
"จะยั่วมันให้เลือดพุ่งเลยหรือไงยะ" แล้วก็อดแซวมันไม่ได้
"นี่...ก็ใครล่ะที่ไปพูดบอกมันไว้น่ะว่าถ้าฉันพร้อมเมื่อไรมันจะรับไม่ทัน...แม๊ะ!!พูดออกไปได้ไม่ดูหนังหน้าเพื่อนตัวเองเลย" เป็ดน้อยเอ่ยเชิงวีนๆเล่นเอาคนฟังถึงกับหลุดหัวเราะพรืดด
"งั้นแกลองมาคิดว่าฉันเป็นอีลิงดูดิว่าแกจะยั่วไง" เป็ดน้อยพยักหน้ารับพลางหลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆตั้งสติดีดี
แล้วปรือตาขึ้นและเริ่มโลมเลียร่างของอีกคน มือเรียวข้างขวาเอื้อมไปวางไว้บนไหล่ดึงรั้งให้คนตรงหน้านั้นโน้มเข้าหาร่างตัวเอง
เอวบางของเจสสิก้าถูกโอบไว้หลวมๆโดยคนตรงหน้า เจสสิก้ายกมือข้างซ้ายลูบไล้ใบหน้าของอีกคนอย่างเย้ายวนพร้อมทั้งสายตาที่เชิญชวนนั้น
ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาให้ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันและเริ่มขยับจูบอย่างเนิบนาบจนอีกคนจูบตอบกลับมา
ให้เป็ดน้อยได้เรียนรู้อย่างรวดเร็ว ไม่นานก็กลายเป็นจูบที่ร้อนแรงก่อนที่แผ่นหลังของเจสสิก้าจะสัมผัสกับความเย็นของพื้นเตียง
"อื้มมมันก็โอนี่..แกไปหัดมาเหรอ" ทิฟฟานี่ผละออกมานั่งเหมือนเดิมเอ่ยขึ้นอย่างสงใส เพราะถ้าคิดว่าเป็นครั้งแรกสัมหรับเคสนี้แล้วยัยเป็ดนี่ถือว่าทำได้ดีใช่เล่นเลยล่ะ
"เปล่าอ่ะเห็นแกทำบ่อยๆ55" คำตอบนั้นเรียกเสียงหัวเราะได้ไม่น้อย ก่อนที่ทิฟฟานี่จะบอกรายละเอียดเล็กๆน้อยอีกเพียงครู่เดียว
ว่าแล้วทิฟฟานีก็หยิบไอโฟนขึ้นมากดยุกยิกในหน้ากลุ่มแชทที่มียุนอารออยู่นั้นไม่นานก็เก็บเข้าที่เดิม
หลังจากที่ทิฟฟานี่ออกจากห้องไปโดยทิ้งท้ายไว้ว่าเดี๋ยวเรียกลิงขึ้นมาให้ เจสสิก้าก็ได้แต่นั่งคิดอะไรเงียบๆไปเรื่อยเปลื่อย
มันทั้งกังวนและตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่ทำกับทิฟฟานี่หลายเท่า
ก๊อกๆ
'นั่นไงมันมาแล้วว ทำไงดี ทำไงดี'
"ไม่ได้ล็อค.." เก็กเสียงแข็งไปก่อนอีกคนมันจะได้เดาเกมไม่ถูก เมื่อประตูเปิดออกพร้อมกับร่างของยูริที่ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่นั้น
มันเรียกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากเป็ดน้อยได้อย่างดี ร่างสูงปิดประตูลงแล้วเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียง และร่างบางก็นั่งพิงหัวเตียงอยู่ริมฝั่งนั้นพอดี
"เป็นอะไร..ทำไมทำหน้าแบบนั้น" ยูริเอ่ยถามเสียงนุ่มเมื่อเห็นว่าอีกนั่ง(ตอแหล)ตีหน้าตึงอยู่นั่น
"หายไปไหนมา" หาเรื่องมาเปิดประเด็นได้ดีจริงๆ ทั้งๆที่ดีใจแทบตายที่ทุกคนช่วยให้เป็นแบบนั้น
"ก็ไปซ่อมกล้องวงจรปิดมาน่ะ พอดีสายมันขาด" ตอบซื่อๆตามความจริง เจสสิก้ายกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะขยับมานั่งริมขอบเตียงตรงหน้าร่างสูง
กางเกงขาสั้นตัวบางนั้นถูกรั้งขึ้นสูงเผยให้เห็นต้นขาเนียนขาวเพราะการขยับร่างกาย(อย่างตั้งใจ)ของร่างบางนั้นทำเอาคนตรงหน้าลอบกลืนน้ำลายดังเอื้อก
'ลิงน้อยผู้หน้าสงสารต้องไปซ่อมกล้องที่ถูกซันนี่ตัดสายทิ้งเพื่อฉัน งั้นนี่ก็คิดซะว่าเป็นรางวัลความซื่อ(บื้อ)ของเธอแล้วกันนะ ที่รัก หึหึ'
เจสสิก้ามองใบหน้าคมที่กำลังหลุบตาลงต่ำ(เพราะมองต้นขาเธออยู่)
กะตุกยิ้มที่มุมปากอีกครั้งแล้วคว้าคอเสื้ออีกคนรั้งให้ถลาลงกับเตียง ไม่ต้องรอให้ร่างสูงได้พูดอะไรต่อรีบพลิกให้เขานอนหงายแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมร่างสูงไว้
ยูริดูตกใจไปไม่น้อยเธอเดาไม่ถูกว่าเจสสิก้านั้นจะมาอารมณ์ไหนกันแน่ตอนแรกก็เหมือนโกรธๆงอนๆ แล้วก็กระชากคอเสื้อเธอ แล้วตอนนี้ก็มานั่งคร่อมเธอ
'ฉันจะโดนเธอฆ่าหมกห้องไหมเนี่ยที่รักก'
"สิก้า..." ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อสาวเจ้าก็โน้มตัวลงมาทาบริมฝีปากลงกับส่วนเดียวกัน ยูริเบิกตากว้างทันทีคิดไม่ถึงว่าร่างบางจะเล่นแบบนี้
แต่ก็ขยับริมฝีปากจูบตอบคนบนร่างไปไม่กล้าทำอะไรมากเพราะกลัวว่าจะเป็นตัวเองที่ผิด มือเรียวของเจสสิก้าที่เคยกำคอเสื้อเชิ้ตสีขาวของร่างสูงไว้นั้น
ก็ค่อยๆคลายออกพร้อมกับปลดกะดุมดสื้ออกอย่างเบามือราวกับกลัวว่าร่างสูงนั้นจะรู้ตัว
รสจูบที่เริ่มร้อนแรงขึ้นเมื่อคนด้านบนนั้นเริ่มแหวกปกเสื้อของคนใต้ร่างออกจากกัน เผยให้เห็นบราสีอ่อนที่ดูตัดกับผิวสีน้ำผึ้งของเขานั้นมันช่างดึงดูดเสียจริง
ใบหน้าสวยถอนจูบออกมาแล้วเลื่อนลงมาซุกไซร้ที่บนบนเนินอกที่โผล่พ้นบรานั้นขมเม้มจนเกิดรอยรักสีสวย
"อ๊ะ!!~" ร่างสูงหลุดครางออกมาอย่างตกใจก่อนจะเหลือบมองร่างบางที่กำลังดูดดุนเนินตกเธออยู่นั้นอย่างไม่เข้าใจ
แต่มือเรียวก็ถูกยกขึ้นลูบไล้ไปตามส่วนเว้าของร่างบาง เจสสิก้าผละขึ้นมามองใบหน้าคมที่ทำเหมือนไม่รู้ว่าควรอยู่ในอารมณ์ไหนดี
มือที่เคยลูบไล้นั้นชะงักนิ่งทันที เขามองหน้าเธอราวกับต้องการถามอะไรสักอย่าง ซึ่งเธอเองก็รู้ดี
รอยยิ้มที่แสนยั่วยวนถูกส่งให้ใบหน้าคมจนต้องรู้สึกถึงลมหายที่ติดขัดของตัวเอง และสายตาที่เชิญชวนนั้นกำลังเล่นงานหัวใจเธอให้เต้นถี่
"ส..สิก้า..ย..อย่าทำ..บ..แบบนี้ " ยูริเอ่ยออกมาอย่างยากลำบากเมื่อคนบนร่างกำลังจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นด้วยท่าทางแบบนั้นของเขา
"ทำไมล่ะคะ..ยูลไม่อยากกดเค้าแล้วเหรอ" แกล้งเอ่ยน้ำเสียงน้อยใจ แต่ใจความประโยคนั้นมันทำเอาอีกคนอ้าปากค้างเอาง่าย
'หมายความว่าเธอพร้อมแล้วงั้นเหรอ??' (นานและค่ะยูล)
"เธอพร้อม??" ถามสั้นๆอย่างเพ้อๆเพื่อความมั่นใจ ร่างบางไม่ตอบเพียงแต่
!!!!!!!
เฮือกก
'โอ๊ยย...ยัยเป็ดนี่ จะทำอะไรก็ปรึกษากันบ้างก็ได้!!'
เสื้อตัวบางของเจสสิก้าถูกโยนทิ้งไปที่ปลายเตียงอย่างไม่ใยดีก่อนจะวางมือสองข้างลงกับเตียงขนาบใบหน้าคมไว้แล้วโน้มใบหน้าลงไปใกล้อีกเล็กน้อย
ยูริได้แต่นิ่งทำอะไรไม่ถูกราวกับโดนสตาฟไว้ ดวงตาคมจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสวยนิ่งๆ
แล้วไหนจะเนินเนื้อที่ถูกแขนทั้ง2ข้างดันเข้าหากันจะแทบจะทะลักใส่หน้าคนด้านล่างอยู่แล้ว
'ถ้าฉันทำ..เธอจะไม่ว่าฉันแล้วใช่ไหม'
"มีอะไรจะถามอีกไหมคะ..คุณลิง..หื่น?" เจสสิก้าเอ่ยเน้นเสียงที่คำสุดท้ายเพื่อให้คนฟังต้องรู้สึกเหมือนกับเธอเขาว่าหื่นจริงเปล่าเนี่ย
"ไม่...แต่มีอะไรจะบอก" ประมวลความคิดอยู่ครู่ก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ให้คนบนร่างต้องเลิกคิ้วเชิงสงสัย
"ฉันจะให้เธอคุมเกมส์" เอ่ยต่อเมื่อเห็นว่าอีกคนเปิดทางให้พูด รอยยิ้มที่แสนยียวนอารมณ์ถูกส่งไปให้คนบนร่างอย่างไม่เกรงกลัว
ใบหน้าสวยที่ได้ยินแบบนั้นก็กะตุกยิ้มที่มุมปากทันที นึกขอบขอบคุณเพื่อนสาวหน้าหมีขึ้นมา..
'ดีนะที่ยัยหมีมันสอนไว้บ้าง เธอเสร็จแน่ควอน ยูริ '
ไวเท่าความคิดใบหน้าสวยก้มลงประกบจูบอีกครั้งพร้อมส่งลิ้นเรียวลุกล้ำเข้าไปในโพลงปากของร่างสูงทันที
ยูริที่แม้จะแปลกใจกับการลุกล้ำของอีกคนอยู่ไม่น้อยเพราะร่างบางนั้นยังไม่เคยทำกับเธอ แต่ก็ตวัดลิ้นเรียวเข้าใส่อย่างไม่ยอมให้เขาลุกล้ำอยู่ฝ่ายเดียว
มือเรียวของเจสสิก้าก็สอดเข้าไปใต้ร่างของยูริเพื่อปลดตะขอบราออกให้พ้นทาง ก่อนจะจัดการกับสิ่งเกะกะขว้างตาชิ้นอื่นแล้วโยนไปทิ้งไปตามๆกัน
ไม่นานร่างของยูริก็เปลือยเปล่า ก่อนที่ร่างบางจะแทรกตัวเข้าไปตรงระหว่างขาของร่างสูงโดยที่ไม่รอให้เจ้าของขาเรียวที่ถูกแยกออกนั้นตั้งตัว
'เธอรีบมากหรือไงเนี่ย ถอดหมดไปตั้งแต่เมื่อไร อร๊ายยย ลิงเขินนค่ะ'
"อื้มม~" เสียงครางต่ำในลำคอดังขึ้นอย่างอดไม่ได้ เมื่อลิ้นเรียวนั้นหยอกล้ออยู่กับยอดอกที่ชูชันและขบเม้มเบาๆ
มือข้างนึงก็ลากมากกอบกุมก้อนเนื้อที่พอดีมือไว้ออกแรงบีบเคล้นมันเพื่อปลุกเล้า
มือเรียวของคนด้านล่างก็ถูกยกขึ้นไปปลดตะขอบราสีเข้มนั้นให้หลุดออกจากร่างของอีกคนก่อนจะลากมือลูบไล้แผ่นหลังเนียนนั้นเบาๆ ให้คนโดนลูบนั้นต้องขนลุกเล่น
"อื้ออ~" ร่างบางครางประท้วงเบาๆเมื่อร่างสูงยังคงลูบไล้แผ่นหลังเธออยู่แบบนั้น ความเสี่ยวซ่านวิ่งผ่านไปทั่วร่างทุกครั้งที่เขาลากปลายนิ้วลงต่ำ
เจสสิก้าค่อยๆเลื่อนตัวให้ต่ำลงมาอีกลิ้นเรียวก็ลากตามลงมาที่หน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามหน้าท้องบางๆเคลือบอยู่มันทำให้ร่างสูงนั้นดูเซ็กซี่ไม่น้อยเลย
มือเรียวก็ลูบไล้ที่ต้นขาทั้ง2ข้าง หวังจะลากขึ้นไปยังจุดอ่อนไหวอย่างเนียนๆ
ไม่นานเธอก็รู้สึกถึงการเกร็งหน้าท้องนั้นก่อนจะเหลือบตาขึ้นเพื่อมองหน้าคม
แล้วก็ได้เห็นว่าร่างสูงยันตัวลุกขึ้นนั้งแล้วแขนเรียวสีเข้าโอบรั้งให้ร่างบางต้องเลื่อนกายขึ้นมาประกบจูบอีกครั้ง
ก่อนจะจัดการกับกางเกงขาสั้นตัวบางและชั้นในตัวจิ๋วนั้นให้หลุดออกอย่างรีบเร่ง 2มือบีบเคล้นบั้นท้ายหนักหน่วงตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้น
'ไหนจะให้ฉันคุมเกมส์ไงไอ้ลิง...ทนไม่ไหวซะแล้วเหรอ'
เจสสิก้าที่อยู่ในท่าคุกเข่าไม่ได้ทิ้งตัวนั่งลง ผละจูบออกมาแล้ววางแขนทั้งสองข้างไว้บนไหล่ของอีกคน
และมันทำให้เนินอกของเธออยู่ตรงกับหน้าเขาพอดี ใบหน้าคมซุกไซร้เข้าที่ร่องอกของร่างอย่างหื่นกระหายและร้อนแรง
ริมฝีปากบางถูกกัดแน่นโดยเจ้าตัวเพื่อระบายความเสี่ยวซ่าน นิ้วเรียวสอดแทรกเข้ากับกลุ่มผมของร่างสูงบางครั้งก็ลืมตัวรั้งให้ใบหน้าคมนั้นแนบชิดเข้ากับเนินอกของเธออีก
"อ๊ะ~" เสียงเล็กๆหลุดครางออกมาเมื่อยูรินั้นดูดดุนยอดอกเธอแรงขึ้น มือข้างขวาของเขาเริ่มลูบไล้มาที่ต้นขาเธอช้าๆและเย้ายวน
ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นกอบกุมก้อนเนื้อที่เต็มไม้เต็มมือนั้นออกแรงบีบเคล้นมันตามอารมณ์ เสียงครางหวานดังขึ้นเรื่อยๆเมื่ออารมณ์ความต้องการนั้นมีมากขึ้น
และเธอก็อยากจะปลดปล่อยเต็มทีแล้ว มือเรียวที่เคยลากวนไปมาอยู่ที่ต้นขาของร่างบางนั้นก็ลากสูงขึ้นเรื่อยๆอีกทั้งยังเลื่อยมาที่ขาอ่อนด้านในช้าๆอย่างเย้ายวน
ขาเรียวทางสองข้างแยกออกจากกันกว้างขึ้นอย่างเชิญชวน ไม่นานยูริก็รู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลลงมาตามหน้าขานั้นด้านใน
ใบหน้าคมยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลากปลายนิ้วผ่านบนเนินเนื้อนิ่มที่ฉ่ำเยิ้มนั้น แต่ก็ยังไม่แทรกกลีบเนื้อด้านนอกเข้าไปสักที
"อื้อออ~ " ร่างบางเริ่มครางประท้วงขึ้นเมื่อคนตัวสูงนั้นจงใจแกล้งแบบนี้ มือบางจิกเข้าที่กลุ่มผมเพื่อระบายอารมณ์ความต้องการ
ร่างของเจสสิก้าเกร็งบิดเร้าไปมาอย่างทรมาน เมื่อร่างสูงยังคงไล้ปลายนิ้วอยู่บนเนินเนื้อเธอแบบนั้น
"ยูลล!.." เรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเอามากๆที่เขาทำแบบนี้ แต่เขาก็ยังไม่รู้ร้อนรู้หนาว ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นสูดหายใจเข้าลึกๆ
"ยังอยากมี...ครั้งที่2อยู่ป่ะ!!" ไม่พูดเปล่ามือบางทั้ง2ข้างก็รั้งใบหน้าคมออกมาจากร่องอกเธอ
"อ๊าา..ขอโทษ ทำแล้วๆ/อ๊ะ!!~" ร่างสูงที่เพิ่งรู้ตัวว่าดันไปยั่วโหโมคนรักเข้าแล้วก็รีบเอ่ยขอโทษ
พลางลากนิ้วผ่านแทรกกลีบเนื้อที่ฉ่ำเยิ้มนั้นจนร่างบางสะบัดหน้าขึ้นพร้อมครางออกมา เมื่อความเสี่ยวซ่านนั่นพุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย
'ฉันคิดผิดหรือเปล่าเนี่ย...ที่ยอมให้เธอ หึ๊ยย'
"อื้มม~" เสียงครางดังขึ้นเรื่อยๆอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วเรียวนั้นลากผ่านชิ้นเนื้อที่บวมเปล่งและแข็งตัวขึ้นเพื่อรับสัมผัส
น้ำหวานที่ไหลออกมาจากช่องทางร้อนนั้นยังคงไหลออกมาเรื่อยๆ ยูริค่อยๆดันร่างของเจสสิก้าให้นอนราบลงกับเตียง
แล้วก้มลงตามไปดูดุดชิ้นเนื้อที่ยั่วยวนนั้นทันที ก่อนจาใช้ลิ้นเรียวลากผ่านกลีบเนื้อบางๆด้านในให้อีกคนต้องแอ่นกายเล็กน้อยเพื่อให้ร่างสูงนั้นสัมผัสจุดอ่อนไหวได้สะดวกขึ้น
ลิ้นเรียวถูกสอดแทรกเข้าไปในช่องทางสีสวยนั้นก็ที่ยูริจะตวัดปลายลิ้นรัวๆ เรียกเสียงครางจากร่างบางได้เป็นอย่างดี
มือข้างซ้ายก็จับเรียวขาของอีกคนไว้ไม่ให้หุบเข้าหากัน
"อ๊ะ~..." ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อยูรินั้นค่อยๆสอดปลายนิ้วเข้ามาในร่างเธอ ริมฝีปากล่างถูกกัดแน่นความรู้สึกหนึบๆนี่มัน...ทรมานจัง
"ยูล~...เค้าเจ็บอ่ะ" ครางบอกร่างสูงด้วยเสียงอ้อนๆ นั่นทำให้ยูริตกใจอยู่ไม่น้อย
"เธอ.....ไม่เคยเหรอ" คิดอยู่ครู่จึงตัดสินใจถามออกไปเสียงแผ่วเบา ร่างบางเพียงครางรับในลำคอ
นั่นทำให้ร่างสูงยิ้มกว้างออกมาทันทีก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปจูบปลอบอีกคน
'เธอเก่งมากที่ทำให้ฉันเชื่อมาตลอดได้ว่า เธอผ่านครั้งแรกไปนานแล้ว จนถึงวินาทีนี้เธอเพิ่งจะบอกฉัน... '
ร่างสูงค่อยๆวนนิ้วที่อยู่ในร่างของคนรักเบาๆเพื่อสร้างความเคยชิน ในขนะที่ริมฝีปากนั้นก็ที่หน้าที่ของมันอยู่ไม่บกพร่อง
เสียงครางในลำคอของร่างบางดังขึ้นพร้อมแขนเรียวที่โอบคอคนด้านบนไว้
"เกร็งเหรอ" ร่างสูงเอ่ยถามทั้งที่ปากยังประกบอยู่กับส่วนเดียวกันของอีกคน ปลายนิ้วหยุดนิ่งเนื่องจากถูกช่องทางนั้นรัดกุมไว้แน่น ใบหน้าสวยเพียงพยักหน้าเล็กน้อย
"อย่าเกร็งสิ ยิ่งเกร็งมันยิ่งเจ็บนะ แล้วก็แยกขาออกอีกนิดนึง" เอ่ยบอกร่างบางเบาๆ ซึ่งเจสสิก้าเองก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ไม่นานร่างสูงก็รู้สึกได้ว่าช่องทางสีสวยนั้นเริ่มคลายตัวออกแล้ว เธอจึงวนนิ้วเรียวอีกครั้ง พร้อมกับค่อยๆดันให้นิ้วเรียวสอกแทรกเข้าไปในช่องทางนั้นลึกขึ้นอีก
"อื้มมม~" ร่างบางครางเสียงหวานเมื่อนิ้วเรียวของอีกคนนั้นจมหายเข้าไปในร่างเธอจนสุด ใบหน้าคมเลื่อนลงไปดูดดุนยอดอกเธออย่างเร่าร้อน
ก่อนนิ้วเรียวนั้นจะเริ่มชักออกอย่างช้าๆ และถูกดันกลับเข้ามาในช่องทางนั้นสร้างความเสี่ยวซ่านให้เธอไม่น้อยมือบางลูบไล้แผ่นหลังของอีกคนอย่างเย้ายวน
ก่อนจะดันไหล่ร่างสูงให้เลื่อนต่ำลงไป
ร่างสูงเลื่อนกายลงมาตามแรงอย่างว่าง่ายก่อนจะส่งลิ้นเรียวตวัดไปมาที่ชิ้นเนื้อของร่างบางนั้นนิ้วเรียวก็เร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้น
"อ๊ะ~" ยูริดูดชิ้นเนื้อที่ยั่วเย้านั้นเข้ามาไว้ในโพลงปากก่อนจะใช้ริมฝีปากเรียวนั้นกดเน้นและบีบมันเบาๆ
ให้ร่างบางนั้นสั่นสะท้านกลับความเสี่ยวซ่านที่ถาโถมเข้ามาในร่างกาย ทั้งนิ้วเรียวที่ขยับเร็วและแรงก็ตอนแรกหลายเท่าตัว
"อ๊ะ~ ยูลล.. อ๊าา~" เจสสิก้าครางเสียงกระเส่ามือบางก็กำผ้าปูที่นอนไว้แน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน
เห็นแบบนั้นร่างสูงก็ยิ่งเร่งจังหวะที่ข้อมือนั้นอีกจนถี่ยิบ ริมฝีปากคลายชิ้นเนื้อออกมาก่อนจะตวัดปลายลิ้นใส่อย่างบ้าคลั่ง
"ยู๊ลล~ อ๊ะ~ อ๊าาาา~" ร่างบางกรีดร้องดังขึ้นเมื่อความเสียวซ่านนั้นพลั่งพูนขึ้นมาอีกจนเหมือนร่างเธอจะระเบิดออกมายังไงยังงั้น
ไม่นานร่างของเจสสิก้าก็กะตุกถี่ๆ พร้อมกับเสียงกรีดร้องครั้งสุดท้าย ยูริแช่นิ้วไว้ในร่างของคนรักนิ่งๆ พลางเลื่อนกายขึ้นไปป้อนจูบให้คนที่นอนเกร็งนิ่งอยู่นั้น
"อื้ออ~" ร่างบางครางในลำคออีกครั้งเมื่อคนตัวสูงนั้นถอนสิ่งที่ค้างคาอยู่ในร่างเธอออกพร้อมกับน้ำหวานมากมายที่ทะลักออกมานั้น
ยูริยกมือขึ้นมาดูดชิมน้ำหวานที่ฉ่ำเยิ้มอยู่ที่ปลายนิ้วนั้นจนหมด แล้วก้มลงจูบที่ริมฝีปากของอีกคนเบาๆแล้วผละออกมาจ้องมองใบหน้าสวยยิ้มๆ
"ยิ้มไร" สะบัดเสียงด้วยคความเขิน
"มีความสุขก็ยิ้มสิ จะให้ฉันร้องไห้หรือไง" ร่างสูงเอ่ยอย่างอารมณ์ดี
"ฉันคิดถูกหรือเปล่าเนี่ยที่ยอมเธอ" ขมวดคิ้วเป้นปมเอ่ยถามคนบนร่างอย่างจับผิด
"ทำไมล่ะ...เธอไม่มีความสุขเหรอ" เอ่ยถามเสียงแผ่วเบา ร่างบางไม่ตอบอะไรเพียวแต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
ถามว่ามีความไหมน่ะตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่า...มากกก แต่หงุดหงิดที่ไอ้ลิงนี่มันชอบทำให้เสียฟิวส์น่ะสิ
"ถามจริงเหอะ เธอกวนประสาทแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนเลยป่ะ" เสียงแหลมเอ่ยถามเชิงวีนเล็กน้อย
"ก็ไม่ค่อยนะส่วนมากจะทำแค่กับคนที่สนใจเป็นพิเศษ" ถึงแม้จะแปลกใจกับคำถามของร่างบางอยู่แต่ก็ยอมตอบไปแต่โดยดีเมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว
โอ๊ยยยย!!! เป็ดอยากผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอกค่ะลีดเดอร์!!!! อีลิงนี่พิลึกเป็นบ้าเลย อารมณ์เสียค่ะ
พ่นลมหายใจออกแรงๆอีกครั้งก่อนจะหันหน้าหนีใบหน้าคมนั้น ร่างสูงเห็นแบบนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆร่างบางพร้อมโอบกอดอีกคนไว้หลวมๆ
ตอนนี้แทยอนต้องทำทุกอย่างให้คนช่างสงสัยอย่างกาฮี ลืมที่จะสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้นและเป็นอยู่นี้จนกว่าเจสสิก้าจะกลับลงมา
เพราะตามแผนแล้วที่ต้องเป็นแทยอนมาถ่วงความสงสัยของกาฮีนั้นมีเพียงเหตุผลเพียงอย่างเดียวคือ
เพราะแทยอนนั้นหัวไวและมีสติพอที่จะแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ผ่านไปได้สบายๆ อีกทั้งยังรู้จักใช้ร่างกายแทบทุกส่วนเพื่อเย้าอารมณ์เป้าหมายและตัวเองก็ไม่ตบะแตกง่ายๆ
ถ้า....
มันไม่คิดว่าจะสมยอมเอง
"พี่..จะอยู่ถึงร้านปิดปะ" ร่างสูงของซูยองเอ่ยถามพลางเดินเข้ามาใกล้
"อื้ม...จะขึ้นห้องเหรอ" ซูยองไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้า1ทีก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วเดินออกไป
"วู๊ว...น้องพี่ร้ายใช่เล่นเลยนะคะ" แทยอนที่มองตามร่างสูงไปจนหายเข้าไปในกลุ่มคนมากมายก็เอ่ยขึ้น
คนแก่กว่าก็หันกลับมาพยักหน้าให้เบาๆพร้อมรอยยิ้มละลายใจให้คนตัวเล็กต้องเผลอกัดริมฝีล่างเพื่อข่มอารมณ์อย่างห้ามไมได้แต่นั้นมันยิ่งทำให้อีกคนแทบใจสั่น
'เด็กบ้านี่...สรุปเธอจะยั่วฉันหรือไงกัน'
"อยากรู้จัง...ว่าพี่..จะร้ายเหมือนน้องหรือเปล่า" ร่างเล็กเอ่ยต่ออย่างยียวนอารมณ์เธอตั้งใจใช้ประที่ดูคลุมเครือเพื่อเป็นการหลอกแสกนตัวอีกคน
"พี่น่ะเหรอ..คงร้ายแค่กับคนที่ร้ายมาล่ะมั้ง" กาฮีก็ใช้คำตอบราวกับรู้ทันแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อีกคนที่กำลังหรี่ตามองเธออย่างจับผิด
ใบหน้าใสที่ระบายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้นั้นกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
'ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าพี่กับฉัน..ใครจะคลุมเกมส์ตอนจบ'
กะตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อยเมื่อคิดอยากเล่นสนุกกับคนที่แทบจะมีเคสเดียวกันมือเล็กคว้ามืออีกคนแล้วลากกลับไปที่โต๊ะทันที
ทำเอายุนอาที่แอบมองเรื่อยๆอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลถึงกลับงง แต่ก็คิดว่าแทยอนอาจจะมีเรื่องคุยกับกาฮีมั้ง
ถึงได้ลากหนีผู้คนไปแบบนั้นจึงไม่อยากเข้าไปวุ่นวายเดี๋ยวจะโดน(เมีย?)ร่างเล็กแว๊ดกลับมาเสียเปล่าๆ
"พี่คะ...สรุปแล้วพี่กับสิก้าา" หย่อนตัวนั่งลงยังโซฟาหยิบเครื่องดื่มขึ้นจิกพิเป็นพิธีก่อนจะเอ่ยถาม
"เรายังไม่ได้สรุปกัน..." ร่างสูงตอบพลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบบ้าง
"แล้วพี่..คิดกับเพื่อนแทล่ะคะ~" ร่างเล็กทำเสียงอ้อยอิ่งให้อีกคนต้องสับสนว่าจะตอบอะไรดี ทั้งสีหน้าและท่าทางของแทยอนนั้นยังดูยั่วยวนไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย
ถึงแม้ตอนนี้จะนั้งอยู่ก็ตาม แต่เหมือนจะมากขึ้นด้วยซ้ำที่ร่างเล็กนั้นทำเนียนเลื้อยไปให้ใกล้อีกคนมากขึ้น
"ก็......เอ่ออ/ก็อะไรคะ~" ร่างสูงมีท่าทีอั้มอึ้งอย่างเห็นได้ชัดแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเสียงใสหวานๆกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหู
'นี่เธอจะเก่งเกินไปแล้วนะ..คิม แทยอน'
"พี่ชอบสิก้านะ..น่ารักดี" กาฮีเอ่ยพลางเหลือบตามองอฏิกิริยาของคนตัวเล็ก
'ฮ่า..เข้าแผนฉัน'
"แล้ว.....น่ารัก.....กับ.....รักร้อน.....พี่ชอบอันไหนมากกว่ากันคะ~"
กระซิบถามต่อ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กับสายตาร้อนแรงนั้นยังคงประดับอยู่บนใบหน้าใสไม่มีท่าว่าจะจางลง
กาฮีชะงักไปเล็กน้อย พร้อมหันไปมองหน้าอีกคนที่ยิงมาแต่ละคำถามเล่นเอาเธอสะอึกไปหลายรอบ
'ไอ้ปากเล็กๆที่มีแต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เนี่ยทำไมมันร้ายจังนะ อยากจะรู้จริงๆว่าข้างในมันจะร้ายแบบนี้ไหม' (มากกว่านั้นเยอะเลยค่ะพี่ แฮ่)
"มันก็ต้องมีบ้างสิ..ไอ้เรื่องร้อนๆน่ะ" เอ่ยพลางโน้มใบหน้าเข้าหาอีกคน แต่แทยอนเองก็ไม่มีท่าทีว่าจะกลัวหรือถอยหนีเลย
"งั้น..อื้มม แล้วพี่รู้สึกว่าพี่เจอ'บ้าง'หรือยังคะ" นั่นไม่ลากเขาขึ้นห้องไปเลยล่ะค๊าคิมแท๊!! ไปถามเน้นคำว่า บ้าง ซะขนาดนั้น
แทยอน:แหมๆไหนๆยัยเป็ดมันก็ไม่เลือกพี่กาฮีเป็นคนแรกแล้วงั้นแทอ่อยวันนึงแล้วกันนะคะ คิคิ (แรสส)
"ไม่รู้สิ.." กาฮีเอ่ยยิ้มๆแต่ใบหน้าเจ้าเล่ห์ของทั้งคู่ยังคงจับจ้องกันอยู่ไม่ห่าง
'นี่พี่จนมุมจริงๆหรือพี่แกล้งจนมุมกันแน่ ทำไมมันง่ายกว่าที่ไว้เยอะขนาดนี้อ่ะ'
"แล้วพี่อยาก....เจอไหมล่ะคะ" เฮือกกกาฮีแทบหยุดหายใจทั้งทุกอย่างมันบังคับให้เธอตอบว่าอยากเสียยิ่งกว่าอะไร
แต่ไอ้สีหน้าน้ำกับเนื้อหาใจความประโยคน่ะแทบไม่มีผลอะไรเลยเมื่อ(อิแรส)ร่างเล็กนั้นมันดันเอาลิ้นร้อนๆของมันไปแตะที่ปลายคางมนของกาฮีน่ะเซ่
'สรุปเธอจะยั่วฉันให้ได้เลยใช่ไหมเนี่ย'
"...ถามจริง..หรือแค่เล่นๆ" คนแก่กว่าถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเธอไม่อยากห้ามใจแล้ว แทยอนยกยิ้มอย่างพอใจ ในที่สุดเธอก็คลุมจนจบเกมส์สินะ
"ล้อเล่นค่ะ.." ตอบพลางเปลี่ยนรอยยิ้มให้กลายเป็นยิ้มหวาน ทำไมเธอจะมองแววตาเขาไม่ออกว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอมากแค่ไหน
"เธอ..ทำได้ไงอ่ะ" กาฮีถามขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ทำเอาหน้าใสหันมามองอย่างงงๆ
"ที่เปลี่ยนโหมดอารมณ์ไปมาแบบนี้" คนแก่กว่าเอ่ยถามต่อเมื่อเห็นสีหน้างุงงงของร่างเล็ก
'เปลี่ยนไปยังกับคนละคนจริงๆด้วย..ที่สำคัญเด็กนี่มันเปลี่ยนได้แค่ภายในพริบตาเดียวเอง'
"อ่ะ..ทำไมอ่ะคะ ไม่แปลกขนาดนั้นเลยเหรอ" จริงๆแล้วแทยอนเองก็ไม่รู้หรอกว่าทำมันได้ไงรู้แค่ว่าพอเล่นๆกันไปเรื่อยกับทิฟฟานี่ก็ทำได้เอง
"รู้เปล่า..เมื่อกี้พี่เกือบจะจูบเธออยู่แล้ว" กาฮีเอ่ยจากความรู้สึก เพราะคิดว่าร่างเล็กนั้นคงไม่รู้ถึงยังได้เล่นอยู่
"รู้คะ" ตอบสั้นๆพลางยิ้มตาปิดให้คนแก่กว่าได้หน้าตาเฉย แต่กาฮีดูท่าจะแปลกใจไม่น้อยที่แทยอนรู้แล้วก็ตอบออกมาง่ายๆแบบนั้น
แถมในวินาทีนั้นยังยั่วเธอต่ออีก
'นี่เธอ..ไม่คิดจะกลัวบ้างเลยหรือไงเนี่ย'
"แล้วทำไม...ไม่หลบ"
"หลบทำไมล่ะคะ" อึก กาฮีสะอึกไปอีกครั้งใหญ่ๆมองหน้าคนตัวเล็กอย่างเข้าใจ
"แล้วถ้าพี่จูบเธอล่ะ" กลั้นใจถาม
"แทก็จูบตอบค่ะ" เฮ่ยยย!!ทำไมมันพูดได้หน้าตายงี้อ่ะ แล้วนั่น..ยังหันมาทำหน้างงใส่อีก
"พี่อย่าลืมสิคะ ว่าแท...ก็ปลื้มพี่อยู่เหมือนกัน มันคงไม่ผิดหรอกที่บางครั้งแทอาจจะอยากจูบพี่"
"อ่อ..แล้วก็อีกเรื่องนะคะ แทมองออกหมดเลยว่าพี่คิดอะไรบ้างเมื่อครู่น่ะ ^^" อ้าวววว ยังมีหน้ามาบอกอีกและดูรอยยิ้มมันช่างวอนสันมือมากกก
กาฮีแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีเมื่อว่าเด็กตัวแค่นี้มันตามความคิดเธอทันหมดเลย
'นี่ถ้าฉันไม่เคยสอนมันที่มหาลัย..ฉันคงคิดว่ามันเรียนจิตวิทยาแน่ๆ'
"พี่คะ.." เริ่มหวั่นๆกับคำนี้ยังไงไม่รู้แหะ
"คงไม่เป็นเป็นไรใช่ไหมคะถ้า..."
แทยอนพูดค้างไว้แค่แล้วโน้มตัวเข้าหาคนแก่กว่าอิกครั้ง ริมฝีปากเรียวบางนั้นประกบแนบชิดกับส่วนเดียวกันของอีกฝ่าย
และเริ่มขยับดูดดุนก่อน กาฮีอึ้งอยู่ไม่น้อยทั้งอึ้งทั้งตกใจแปลกใจที่จู่ๆคนตัวเล็กก็สลับเปลี่ยนเป็นอีกคน
แล้วจากที่เคยยิงคำถามก็เปลี่ยนมาประกบปากแบบนี้ เมื่อตั้งสติได้ร่างสูงก็ขยับปากจูบตอบกลับไปทันที
'เร่าร้อนอะไรขนาดนี้เนี่ย ไม่หน้าเชื่อ'
"พี่...อย่าปล่อยตัวสิคะ" เสียงอู้อี้ดังขึ้น เมื่อปากยังคงงับปลายลิ้นอีกคนที่ส่งเข้ามาช่วงชิงความหอมหวานของตัวเองอยู่ เพื่อหยุดความคิดของกาฮีไว้
2ลิ้นตวัดเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ต่อเพียงครู่แทยอนก็ผละออกมายิ้มให้อีกคนที่ทำหน้าเหมือนเสียดายรสจูบนั้น
"เธอไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง" กาฮีเอ่ยถามเสียงอ่อนพลางมองหน้าอีกคนอย่างหาคำตอบ
'เธอเป็นคนแรกเลยนะที่ปฏิเสธจูบฉันได้น่ะ'
แทยอนไม่ตอบอะไรเพี่ยงแค่ยิ้มบางๆให้อีกคน ก็จะให้เธอตอบว่าไม่รู้สึกหรือไงล่ะ เขาคงไม่ยอมมาเจอหน้ากันอีกเป็นแน่
"ถ้า..ไม่มีใครคิดมากแทคงลากพี่ขึ้นห้องแทนมาที่โต๊ะแล้วล่ะค่ะ" อีกแล้ววมันพูดมาหน้าตาเฉยอีกแล้วไอ่เด็กนี่!! แล้วยังหัวเราะคิกคักอีกแหนะ
"อ้าว..มานั่งกันนานยัง" เสียงของทิฟฟานี่ดังขึ้นพร้อมกับร่างที่เดินเข้ามาหย่อนตัวลงข้างๆแทยอนกาฮีก็ได้แต่หันมายิ้มให้หน้าหวานบางๆ
"สักพักและ...เกือบโดนพี่กาฮีกดไปและด้วย" แทยอนตอบทีเล่นทีจริงพลางหันไปสบตาอีกคนราวกับกำลังอยากรู้อะไร
"โทษพี่เลยว่างั้น.." กาฮีเอ่ยขึ้นทำให้หน้าใสต้องหันกลับมายิ้มกวนๆให้อีกครั้ง
"พี่คะ..ถ้ามันแรดมากก็กดมันไปเลยนะค่ะมันจะได้หยุด" ทิฟฟานี่หันไปบอกกาฮีอย่างทีเล่นทีจริงพลางหัวเราะคิกคัก ชอบใจที่หลอกด่าร่างเล็กได้
ไม่นานยุนอาและทูฮยอนก็เดินตามมาที่โต๊ะก่อนจะหย่อนตัวนั่งลง
"พี่แท!!!!"
!!!!!!!
ปล่อยค้างงงงงง
No comments:
Post a Comment