۞Amulet Classic ۞ [Chapter XXVII]

Chapter XXVII



สี่คืนก่อน...
หลังจากที่แทงกูได้ออกไปหาทิฟฟานี่พอกลับมาก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีความรู้สึกดีดีให้ทิฟฟานี่มากขึ้นแล้วจริงๆ
ถึงแม้จะยังไม่มั่นใจว่าตัวทิฟฟานี่นั้นจะมีความรู้สึกเดียวกันให้เธอมากน้อยแค่ไหน แต่ที่รู้สึกได้ก็คือทิฟฟานี่ก็ต้องมีใจให้เธอบ้างแหละ 
จากหลายๆอย่างที่ร่างบางทำกิริยาและอารมณ์ที่แสดงออกมาหลายๆอย่างมันฟ้องว่าเค้าก็คงเป็นห่วงทั้งหวงเธอด้วย 
แถมอีกคำยืนยันที่ไม่อาจโกหกได้อีกอย่างนั่นก็คือฟิวชั่น...ซึ่งเจ้ารถคันนั้นมันก็ทำให้เธอและทิฟฟานี่ได้มีสกิลเพิ่มขึ้นแล้วจากวันนั้นจนถึงวันนี้
ความรู้สึกที่เรามีต่อกันมันก็น่าจะเพิ่มขึ้นไปตามกาลเวลา ...หรือว่าพรุ่งนี้เธอจะเอาฟิวชั่นไปอีกรอบนึงดีนะเพราะยังไงก็ต้องรับทิฟฟานี่ไปด้วยอยู่แล้ว

แทงกูเผยยิ้มบางๆออกมาให้กับความคิดของตัวเองก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียงก็เหลือบเห็นแม็คบุ๊คที่วางทิ้งไว้นับจากวันที่ทิฟฟานี่มานอนด้วย 
ความคิดเจ้าเล่ห์จึงผุดขึ้นมาในสมองทันที ...ข้อมูลในไอโฟนของทิฟฟานี่น่าจะมีอะไรบ้างสิที่เกี่ยวกับตัวเค้า 
ไวเท่าความคิดมือเล็กเอื้อมไปหยิบแม็คบุ๊คมาเปิดทันที นอนเช็คข้อมูลในไอโฟนของทิฟฟานี่ที่แฮ็กมา เบอร์โทร...หึมม ใช้สองเบอร์ด้วย? 
ไม่ยักกะเคยบอกไหนๆก็ไหนๆและเข้าไปดูในอีกเบอร์นึงที่เธอไม่รู้จักก่อนซะเลย...
ดูข้อมูลไปหัวคิ้วมันก็เริ่มขยับมาชนกันจนเริ่มพันกันเป็นปมใหญ่ อะไรเนี่ย ที่คุยกับเจสสิก้า... ให้ตายเถอะทำไมเรื่องนี้เธอถึงไม่เคยเอะใจ 
ทำไมต้องมารู้เอาตอนที่เหมือนจะสายไปแล้วด้วยนะ ทิฟฟานี่...สเตฟานี่ 

"แล้วต่อจากนี้ไปฉันจะทำยังไงกับหัวใจตัวเองดีล่ะเนี่ย" 
แทงกูบ่นออกมาเสียงแผ่วตอนแรกที่ว่าไม่อยากยอมรับทิฟฟานี่ แต่ตอนนี้เธอจะปิดกั้นหัวใจตัวเองจากเค้าได้อย่างไรกัน 
ใบหน้าคมกดซุกลงกับหมอนปล่อยให้เนื้อผ้าซึมซับความแฉะชื้นออกไปให้พ้นจากดวงตา ไม่อยากยอมรับเลยว่าจะต้องมาเสียน้ำตาให้กับทิฟฟานี่เร็วขนาดนี้
ทั้งๆที่เธอเพิ่งจะเปิดใจยอมรับว่าตัวเองมีใจ กลีบปากบางเม้มเข้าหากันแน่นความสับสนมันเริ่มพุ่งเข้ามาต่อจากความผิดหวัง 
ผิดหวังในตัวเองที่เรื่องแค่นี้ก็หารู้เสียไม่ได้ แถมได้รู้ก็ยังมารู้เอาตอนที่สายไป คนมันเจ็บไปแล้ว... 
ผิดหวังในตัวทิฟฟานี่ที่รู้ดีว่าตัวเป็นใครแต่ก็ยังเข้ามายุ่งกับเธอแล้วทิ้งเจสสิก้า ทั้งๆที่รู้ว่าเจสสิก้าสำคัญกับเธอมากแค่ไหน
แทงกูรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนลอบทำร้ายตอนที่หัวใจอ่อนแอที่สุดสับสนเหลือเกิน เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทนขาดทิฟฟานี่ได้หรือเปล่า 
หัวใจมันยังไม่กล้าพอที่จะตัดเค้าทิ้งไปง่ายๆเหมือนคนอื่นๆ ...แต่ถ้าเจสสิก้าไม่รู้เธอก็ค่อยๆพยามออกห่างทิฟฟานี่ได้สิ 
ให้เวลามันเยียวยาหัวใจที่อ่อนแอจนเข้มแข็งพอถึงวันนั้นก็ค่อยตัดทิฟฟานี่ออกไปจากหัวใจเสีย ขอเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง...
เพราะแทงกูคงทนยุ่งเกี่ยวกับคนที่เจสสิก้ารักไม่ได้เหมือนกัน เธอรู้ดีว่าเจสสิก้าน่ะยังรักสเตฟานี่มากแค่ไหน 
แต่ที่ตอนนี้ที่ดูเหมือนเจสสิก้าไม่เป็นอะไรนั่นก็เพราะแค่ความชินชา แต่ถ้าได้มีอะไรไปสะกิดหัวใจอีกเจสสิก้าก็จะกลับมาฟุ้งซ่านอีกอยู่ดี



"แทงฉันว่าตอนนี้เธอก็ไม่ได้ดูแย่น้อยไปกว่าฉันเลยนะ"
เจสสิก้ามองหน้าเพื่อนสาวตัวเล็กที่ทำเหมือนตัวเองเป็นปกติดีแต่เค้าไม่รู้หรือไงว่า
แววตาเค้าน่ะมันฟ้องทุกอย่างเลยว่าเค้าเศร้ามากแค่ไหนเว้าวอนมากแค่ไหน เค้าโหยหามากแค่ไหนแต่แทงกูก็ยังปากแข็งว่าไม่ได้เป็นอะไร
"เรื่องเล็กน่าเธออย่าคิดมากสิเดี๋ยวฉันไปกับสาวๆเดี๋ยวก็หาย" ดูสิปากแข็งมั้ยล่ะเธอรู้สึกว่าแทงกูบอกเธอว่ามันจะไปกดสาวๆบ่อยแล้วนะ
ก็ไม่เห็นมันจะไปสักทีเลย ยูริก็ยังจัดแข่งอยู่ตลอดแต่แทงกูก็ไม่ยักจะไป แต่กลับมานั่นหมกอยู่แต่ในแล็บเนี่ยมันลองสารอะไรของมันวะ
"สารอะไรอ่ะ"เอออยากรู้ก็ต้องถามแล้วก็เดินเข้าไปกอดเอวเล็กเอาหน้าเกยไหล่ผายของเพื่อนสาวไว้
"ยังไม่แน่ใจอ่ะตัวนี้ดูดมาจากแทมินฉันก็เลยพยามเอาสารอย่างอื่นมาผสมกันให้ได้ตัวนี้อ่ะ" เธอพยักหน้างึกๆจริงๆแล้วเธอไม่ค่อยรู้งานแล็บเท่าไรหรอกก็แค่พอรู้คร่าวๆ
แต่ไอ้แทงกูเนี่ยมันรู้เยอะเพราะมันสนใจเป็นการส่วนตัวไงบางทีมันก็เอาหนังสือของโบอามาอ่านมันชอบบอกว่าอยากแกร่งกว่านี้
ดูมันสิตัวมันน่ะเทียบกับเธอสิบคนยังไม่พอเลยมั้ง บางทีมันก็บอกว่ามันอยากเก่งได้โดยที่ไม่ต้องเพิ่งเครื่องมือเยอะๆแบบตอนนี้
เอออันนี้ก็เข้าใจมันนะเวลาที่มีคนบอกว่ามันน่ะไม่เก่งหรอกแค่รวยมีเงินหาของดีๆใช้เท่านั้นแหละถ้าสู้ตัวเปล่าก็คงจะอ่อนน่าดูเลย
แต่ถึงจะมีคนพูดแบบนั้นมากแค่ไหนแต่เจสสิก้าก็เชื่อว่าคนตัวเล็กนี่น่ะแกร่งกว่าใครอีกหลายคน อย่างน้อยถ้ามันไม่ไปโดนธาตุอะไรก็ไม่รู้แบบแทมินมานะมันไม่ตายง่ายๆหรอก
มันถึงได้มาวุ่นวายสนใจอยู่กับเรื่องแทมินอยู่พักใหญ่เลยนั่นแหละจนแทงกูและโบอาพร้อมกับฮยอนซึงเป็นผู้ช่วยอีกคนสามารถดูดสารในร่างหมอนั่นออกมาได้ครบ
เห็นพวกนั้นบอกเกือบยี่สิบตัวเลยมั้ง ร่างบางเองได้ยินแล้วแทบช็อคไม่รู้หมอนั่นมันถูกสร้างมาจากอะไร

"นี่ค่ำนี้ออกไปด้วยกันมั้ย" สะกิดร่างเล็กของมันนิดนึงไม่ใช่ว่าเธอทำใจตัดใจได้แล้วหรอกนะแต่เธอเหมือนเป็นอาการชินมากกว่า
เพราะว่าเธอห่างกับ...เอ่อ...สเตฟานี่มาก่อนหน้านี้แล้วด้วยไง ตอนแรกๆที่เพิ่งรู้ว่าเค้าคือคนเดียวกันกับทิฟฟานี่ก็ช็อคมากเลยนะ
รู้สึกเหมือนโดนหลอกให้รักยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้เธอว่าเธอโอเคขึ้นเยอะแล้วแหละ
แต่ถ้าจะต้องไปเจอหน้าเค้านี่ไม่แน่แหะไม่รู้จะทำหน้ายังไงไม่รู้จะทำตัวยังไงจะทักเค้าว่าอะไร
บางทีก็คิดนะว่าอยากหลอกตัวเองว่าเค้าไม่ใช่คนเดียวกันถ้าเจอทิฟฟานี่ก็คิดซะว่าเค้าก็คือทิฟฟานี่ของไอ้แทงกูนั่นแหละ
แต่ก็นะจิตใต้สำนึกลึกๆมันก็ยังตอกย้ำเธออยู่ดีว่าเค้าคือคนเดียวกัน
ที่อยากหลอกตัวเองได้น่ะไม่ใช่อะไรหรอกคือแบบก็เห็นว่าทิฟฟานี่รักแทงกูมากและตัวไอ้แทงกูเองน่ะเธอว่ามันก็รักทิฟฟานี่นะ
แต่มันไม่ยอมรับออกมาตรงๆ และพอรู้สึกแบบนั้นมันก็เลยเป็นอารมณ์เหมือนแบบในเมื่อเค้ารักกันเธอก็ไม่อยากให้เค้าต้องแตกแยกหรือห่างเหินกันไป
แค่เพราะว่าเธอดันรักใครคนนึงในสองคนนั้นอะไรแบบนี้ แต่เธอรู้ดีว่าแทงกูมันไม่ยอมหรอกไม่อย่างนั้นอยู่ๆมันจะมาตัดขาดกับทิฟฟานี่ไปเลยง่ายๆแบบนี้ได้ไง
"เธอจะไปเหรอถ้าเธอจะไปฉันจะไปเป็นเพื่อน"
แทงกูหันมาตอบเพื่อนสาว ร่างเล็กออกจะแปลกใจอยู่หน่อยที่จู่ๆเจสสิก้าก็อยากออกไปที่สนามทั้งๆที่อาจจะมีเปอร์เซนเจอทิฟฟานี่เยอะอยู่พอตัว
เพราะยูริก็บอกอยู่ว่าเห็นยัยนั่นน่ะไปกับใครไม่รู้แต่คุ้นตามากควงกันไปยังกับกิ๊กใหม่เลยเธอก็อืมๆอือๆตอบยูริไป
เอาเถอะถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็สบายใจที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าทิฟฟานี่จะมายุ่งกับเธออีกมั้ย เธอยังไม่อยากให้เจสสิก้าเจอทิฟฟานี่เท่าไร




พอมาถึงสนามคนก็ฮือฮากันยกใหญ่จะอะไรล่ะก็คงจะฮือฮากันเพราะข่าวน่ะสิเขียนอะไรมั่วซั่วแต่ช่างมันเหอะไม่รู้ยูริให้ใครเขียน
แต่ดูแล้้วซอฮยอนคงเป็นเว็บมาสเตอร์แล้วซอฮยอนก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องข่าวอยู่แล้วแทงกูก็เลยคิดว่าน่าจะมีแผนกลงข่าวอีกที
แล้วแทงสิคก็กลับมาควงกันเองเหมือนเมื่อก่อน อื้อหือ..ยูริเล่นเปลี่ยนจุดพักซะเหมือนผลับจริงๆด้วย นี่ที่เธอเคยเตือนเค้าไปเนี่ยเค้าไม่ได้สนใจเลยใช่ป่ะ
หันไปมองหน้าเจสสิก้าที่หันมามองหน้าเธอเช่นกันแล้วยักไหล่เล็กน้อยเชิงอ่อนใจ ก่อนจะเดินเข้าจุดพักไป
"เฮ้..ดูสิใครมา แหมชวนมาตั้งแต่วันแรกก็ไม่มานะคะคุณแทงกูคุณเจสสิก้า"
นั่นไงยูริรีบแจ้นมาลากเธอกับเจสสิก้าเข้าไปนั่งแถวๆที่เค้านั่งอยู่มีสาวๆรุมล้อมไปทั่วบ้างก็กรี๊ดที่เห็นเธอกับเจสสิก้า
บ้างก็หันไปซุกซิบกันแล้วส่งสายตากรุบกริบมาให้เธอ "เจสสิก้าชวนมาน่ะฉันยังทำงานแล็บไม่ลงตัวเลย" แทงกูหันไปตอบร่างสูงเพียว
อ่า..เห็นยุนอานั่งอยู่อีกจุดนึงซึ่งเป็นจุดที่ปลอดภัยจากสาวๆไนท์ช็อตที่นั่งดริ๊งอยู่ในจุดพักแล้วร่างสูงก็นั่งอยู่คนเดียวน่าสงสารเชียวดูทำหน้าเข้าสิเด็กอะไรวะน่ารักจริงๆ
แทงกูเห็นอย่างนั้นเลยหันบอกเจสสิก้าว่าเดี๋ยวไปคุยกับยุนอาแป๊บนึง
ร่างบางก็เพยิดหน้าเชิงว่าไปเห๊อะกูจะมองสาว บางทีก็แอบคิดนะว่าถ้าเจสสิก้าไปกับสาวๆพวกนี้แล้วอาจจะสบายใจขึ้นหรือเปล่า แค่ลองคิดเล่นๆนะ

"ไงดูทำหน้าเข้า" เดินมาถึงก็หยิกแก้มเค้าไปทีน่ารักจนอยากลืมว่าเค้ามีแฟนแล้วไม่สิต้องบอกว่าน่ารักจนอยากไปเป็นแฟนเค้า555
ช่วงหลังๆมานี้เธอรู้สึกนะว่าเธอสนิทกับยุนอามากจนเหมือนจะมากกว่าที่สนิทกับยูริแล้วเพราะอะไรก็ไม่แน่ใจอาจเป็นเพราะเค้าปลื้มเธอด้วยมั้ง และเธอก็ชอบเค้ามากด้วยสิ
เดินมาถึงก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าร่างสูงเพรียวเนี่ยแหละยุนอากระแก้วบรรจุของเหลวสีสวยจรดเข้าที่ริมฝีปากเรียวสด
ก่อนจะได้ยินเสียงบ่นอะไรงุบงิบๆออกมาจากกลีบปากนั้นว่าชอบมีสาวๆมาลากตัวเค้าไป แทงกูยินได้อย่างนั้นเลยหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้แล้วตีแขนเค้าไปเบาๆ
"เอ้าไปก็ไปสิไม่ได้เสียหายสักหน่อย"พอแทงกูพูดจบยุนอาก็ยู่ปากใส่ร่างเล็กทันทีพลางบอก "ไม่เอาไม่อยากแตะต้องใครนอกจากแฟน"
นั่นดูสิเด็กคนนี้มันหน้าจับมาเป็นแฟนทั้งแบบนี้มั้ยล่ะ ว่าแล้วเธอก็เลยถือโอกาสโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบถามแซวเด็กร่างสูงนี่ซะเลย
"งั้นมาเป็นแฟนพี่สักคืนได้ป้ะ" ยุนอาทำตาโตอ้าปากค้างทันที "บ้าพี่ล้อเล่น...หรือจะให้คิดจริง"ร่างสูงก็ถอนหายใจฟลิ้วแล้วส่ายหน้ารัวๆ
"เออนี่ยูริจะเอาแบบนี้จริงเหรอ"ร่างสูงพยักหน้าช้าๆราวกับเซ็งที่ยูริเลือกจะทำให้มันเป็นแบบนี้จริงๆ"พี่นั่งก่อนสิเดี๋ยวเมื่อย"
แน่ะยังมาทำเหมือนเป็นห่วงให้ตัวเองดูน่ารักขึ้นอีก "ไม่เอาอ่ะอยากเมื่อยเพราะจะลากเธอมานวดให้ อิอิ"
ได้ยินอย่างนั้นร่างสูงก็ทำท่าเขินพลางเอื้อมมือมาตีสะโพกผายของแทงกูเบาๆเป็นการแก้เขิน "บ้าพี่น่ะชอบมาทำให้ฉันหวั่นไหว"
ยุนอาพูดด้วยน้ำเสียงเขินๆจนคนฟังอดยิ้มไม่ได้แทงกูยืนคุยกับยุนอาต่ออีกครู่นึงร่างเล็กก็ชวนเด็กตัวสูงมานั่งด้วยกันเธอบอกเค้าว่า
รับลองถ้ามีใครมายุ่งเธอจะจัดการให้ว่าพลางทำท่าจริงจังเค้าก็หัวเราะแล้วก็ยอมเดินมา

พอเดินมาก่อนจะนั่งลงข้างๆเจสสิก้าแทงกูก็แว๊ดออกไปก่อน"นี่ถ้าฉันรู้ว่าใครแตะยุนอานะ เจอดีแน่"
แว๊ดเสร็จก็ดึงให้เด็กตัวสูงนั่งลงข้างกันเหลือบมองร่างบางที่ทำหน้าเหมือนจะสนใจใครอยู่พอมองตามไปก็.."อื้มมใครวะน่ากิน" อุ้ยสงสัยคิดดังไป
นั่นนังเจสสิก้ามันหันขวับมาหาเธอแล้ว "ฉันเห็นก่อน" นั่นไงเฮ้อโอเค๊ ไม่มองก็ได้ ว่าแล้วก็เบนสายตาหาคนอื่น
"เฮ่ย..คนนั้นคนที่เพิ่งเข้าสังกัดป่ะ" หันไปถามยุนอาพลางชี้นิ้วไปที่หญิงสาวคนนึง ร่างสูงหรี่ตาโฟกัสภาพตามปลายนิ้วเธอ
"อ่อ..อิ้มใช่ๆพี่ว่าสวยป่ะ"แทงกูพยักหน้าเชิงเห็นด้วย "เอออยากได้อ่ะเค้ารับไนท์ช็อตป่ะ" ถามร่างสูงข้างๆนะแต่สายสายตาเนี่ยยังจ้องอยู่แต่กับร่างของหญิงสาว
"ไม่แน่ใจนะเหมือนจะไม่รับแต่ถ้าเป็นพี่เค้าอาจจะยอมก็ได้" พยักหน้ารับแล้วครุ่นคิดอยู่แป๊บนึง "งั้นเดี๋ยวพี่มา" ว่าแล้วแทงกูก็ลุกพรวด
"เอ้าพี่แทงกูเรียกเค้ามาก็ได้นี่"เสียงยุนอาดังไล่หลังมาแต่เธอหันไปโบกมือเชิงว่าไม่ต้องหรอก
คือจริงๆแล้วเค้าบังเอิญยืนอยู่ข้างๆคนที่เจสสิก้ามองอยู่ด้วยไง หึหึ มาส่องใกล้ๆ
มือเล็กเอื้อมไปแตะไหล่หญิงสาวที่นั่งหันหลังให้เธออยู่เบาๆพอสาวเจ้าหันมาเห็นร่างเล็กยืนอยู่ก็เบิกตากว้างพร้อมเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันที
"อุ๊ย!คุณแทงกูจริงๆเหรอเนี่ย" แค่นั้นแหละแม่มโดนล้อมเลยกูเออช่างแม่ม "รับหรือเปล่า" เค้าทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อแต่เสียงกรี๊ดบวกเสียงลุ้นนี่ดังเป็นบ้า
เหลือบมองคนข้างๆ...อ่าวเฮ่ย!!มองไกลๆแทบจำไม่ได้หวังว่าเจสสิก้าคงไม่เรียกไปหรอกนะ
แทงกูหยุดความคิดไว้เพียงเท่านั้นเมื่อหญิงสาวตรงหน้าเค้าพยักหน้ารับยิ้มๆเชิงตกลง "ชื่ออะไร "
เสียงฮือฮาดังขึ้นประมาณว่าหึ้ยถามชื่อด้วยอ่ะและหญิงสาวคนข้างๆกับคนที่เธอคุยอยู่ก็หันมามองหน้าเธอเค้าขมวดคิ้วแน่นเลย
"กยูริค่ะ"แทงกูแทงกูยิ้มรับก่อนจะเพยิดหน้าเชิงว่าให้กยูริเดินตามเธอมาแล้วก็ต้องรีบเดินฝ่าวงล้อมพร้อมกับเสียงฮือฮาที่ดังขึ้นอีก
แม้ว่าในใจแทงกูจะรู้สึกปั่นป่วนเพียงแค่ได้เจอหน้าคนคนนั้นแต่เธอก็ต้องพยามทำให้เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรทำให้เหมือนกันว่าเราก็เป็นแค่คนเคยรู้จักกัน...

เดินกลับมาร่างเล็กก็หันไปกระซิบบอกหญิงสาวที่เดินตามมาว่าให้รอแป๊บนึง แล้วก็เดินเข้าไปกระบอกเจสสิก้าอย่างเร็วไว
"นั่นมันคนที่เราไม่อยากเจอ" เพียงแค่นั้นร่างบางก็ทำตาโตใส่เชิงว่าจริงป่ะเนี่ย!!เธอก็พยักหน้าหนึ่งครั้งเน้นๆใส่มันไปตอกย้ำมันไปว่าเรื่องจริง
ร่างบางก็เอามือขึ้นทาบหน้าอกแล้วถอนหายใจฟลิ้วเชิงว่าเฮ้อทำไมจะต้องมีอะไรมาให้รู้สึกปวดหนึบๆอีกแล้วด้วยนะ "เดี๋ยวฉันไปกับคนนี้แป๊บบนึงนะ
แล้วจะรีบกลับมายุนอาพี่ฝากมันด้วย คนอันตราย(ต่อหัวใจ)อยู่แถวนี้" ทั้งคู่พยักหน้ารับแทงกูคิดว่ายุนอาคงรู้แล้วแหละว่าเธอหมายถึงใคร
บอกสองคนนั้นเสร็จก็จูงมือกยูริไปที่รถตัวเองให้คนฮือฮาต่อ

ขับรถออกมาได้สักพักกเธอก็รู้สึกว่าสาวเจ้าจะดูเงียบๆยังไงไม่รู้เลยถามไป "เต็มใจเปล่าเนี่ยหรือกลัวฉัน" เค้าก็หันมายิ้มบางๆ
เธอว่าเค้าสวยนะแต่อยู่ในระดับไหนนี่...เธอไม่อยากเอาใครมาเปรียบเทียบกันเอาง่ายๆคือกยูริก็เกือบๆจะตรงกับที่เธอชอบอยู่นะ
"ฉันแค่ตกใจเล็กน้อยน่ะค่ะแล้วก็เหมือนยังวางตัวไม่ค่อยถูกไม่รู้คุณจะชอบแบบไหน" ดูสิเค้าร่ายยาวมาเลยเธอหัวเราะเบาๆพลางเปิดแว่นออก
แล้วหันไปสบตาร่างบางให้เค้าต้องชะงักไปเล็กน้อยเห็นอย่างนั้นแทงกูก็ยกยิ้มอย่างพอใจ "ทำตัวตามสบายเถอะฉันรู้ว่าเธออยู่เยอน"
เหลือบเห็นสาวเจ้ายิ้มเขินๆอยู่หน่อยกยูริหลุบตาลงเธอไม่สู้สายตาที่เป็นประกายสีฟ้าครามราวกับถูกมนต์สะกดแบบนั้นของแทงกูได้จริงๆแค่ได้เห็นก็แทบละลายแล้ว
"คุณชอบทำให้แฟนๆช็อคจริงๆเลยนะคะ" แทงกูหันไปเลิกคิ้วเชิงว่าหมายความว่าไง
"ก็ไม่รู้สิคะจริงๆแล้วใครๆก็อยากเจอคุณรวมถึงฉันด้วยแล้วแต่ก็ไม่ได้มีโอกาสได้เห็นได้เจอแบบใกล้ๆแล้วจู่ๆคุณก็มา" แทงกูหัวเราะร่วนแต่ไม่ได้ตอบอะไรหญิงสาวกลับไป
พลางนึกอยู่ว่าในใจแล้วเธอชอบเค้าในระดับไหนแต่ไม่รู้เพราะความคุ้นเคยหรือเพราะมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
แต่เธอไม่ได้รู้สึกชอบเค้าเท่าที่ชอบทิฟฟานี่เธออาจจะชอบเค้าเท่าๆกับนิโคล

ระหว่างที่นั่งรอเค้าอาบน้ำก็หยิบไอโฟนขึ้นมาแอปหาเจสสิก้าด้วยความเป็นห่วงเจสสิก้าบอกว่าโอเค...พอดีคริสตัลมาหา
เธอก็แปลกใจว่าเด็กนั่นมาได้ไงเจสสิก้าก็บอกว่าพอดีคริสตัลโทรไปหามันก็เลยบอกน้องไปว่าอยู่ที่สนาม
แล้วก็บอกไปว่าเจอใครคนนั้นคริสตัลก็เลยเหมือนจะเป็นห่วงกลัวว่าพี่สาวตัวเองจะทำดราม่าฟอร์มยักษ์ก็เลยตัดสินใจออกไปมาเจสสิก้า
แทงกคุยกับเพื่อนสาวอยู่พักนึงเธอก็เห็นร่างบางของหญิงสาวอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาแล้วเลยบอกเจสสิก้าไปว่าเออๆกินสาวก่อน
พอวางไอโฟนไว้ข้างหัวเตียงก็กระดิกนิ้วเรียกหญิงสาวให้เข้ามาใกล้จนเค้าขึ้นมานั่งคร่อมร่างเธอ

"เหนื่อยหรือยังคะหึ้ม"แทงกูเอ่ยถามหญิงสาวบนร่างเสียงหวานหลังจากที่เธอส่งเค้าถึงปลายทางไปแล้วไม่รู้กี่รอบเค้าซบใบหน้าอยู่ที่ซอกคอเธอ
จนได้ยินเสียงลมหายใจที่หอบถี่ของร่างบางเธอว่าเค้าเหนื่อยแหละ555 "อย่าถามแบบนั้นสิคะฉันจะให้จนกว่าคุณจะพอใจค่ะ" แหมคำตอบน่ารักเชียว
เจอคนสวยปากหวานบวกตามใจแบบนี้บางทีมันก็รู้สึกดีนะมือเล็กก็นวดคลึงบั้นท้ายงอนงามอยู่ไม่ห่าง ก่อนจะก้มลงซุกไซร้เนินอก


"นี่วันนี้ให้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนเปล่า"
คริสตัลหันไปถามพี่สาวร่างบางที่่นั่งทำหน้าเป็นตูดเป็ดตั้งแต่ที่แทงกูเดินมากระซิบบอก
คือแบบไม่ใช่อะไรอ่ะมันเซ็งอะที่แบบพอเจอคนนี้แล้วอยากได้แล้วต้องมารู้ว่าเค้าเป็นใครเลยต้องอดเนี่ยแม่มอารมณ์เสีย ใครจะไปคิดวะว่าจะเจอ
ยุนอาก็คงรู้แหละถึงได้มานั่งประกบเธออยู่เนี่ยเธอพยักหน้ารับคำคริสตัลไป "เฮ้อ..นอนกับแกก็ดีกว่านอนกับไอ้แทงกูไอ้บ้านั่นมันชอบลวนลามฉัน"
ได้ยินท้ายประโยคแบบนั้นทั้งยุนอาและคริสตัลต่างก็พร้อมใจก็หรี่จับผิดคนเป็นพี่ทันที
"ไม่ใช่พี่ไปให้ท่าเค้าก่อนเหรอ" น่านโดนน้องจับได้เลยแล้วมันก็หัวเราะคิกคักอยู่กับยุนอาเข้าขากันดีเชียวนะหึ๊ย
จะนึกไปถึงวันแรกที่ยุนอาเจอคริสตัลแล้วก็อดขำไม่ได้เลยอีนังแทยอนนั่นมันก็ช่างจะ...กวนตรีนสุดอะไรสุดเลยคร่า
แหมคิดมาได้จะแกล้งยั่วยุนอาว่ามันแอบมีกิ๊กดูม๊านนโคตรโรคจิตอ่ะยังมีหน้ามาบอกอีกนะว่าวันนั้นมันได้กินเด็กเออดีจริง
"บ้าฉันไม่ได้ให้ท่ามันซะหน่อยมันนั่นแหละหื่นเอง" แถโคตรอ่ะคริสตัลแทบอยากจะเขกกระบาลพี่สาวตัวเองจริงๆ
"เออๆไม่ได้ให้ท่าแต่อ่อย"เจสสิก้าหันขวับถลึงตาใส่น้องสาวตัวเองอย่างเอาเรื่องอ้าวไอ้น้องบ้านี่มึงรักพี่มึงมั้ยวะคะดูๆคนหันมามองกูใหญ่แล้วแอบซบผัวอีเตี้ยไปก่อน

"นั่นๆมันมาแล้วถามมันเลย"พอเห็นแทงกูเดินกลับเข้ามากับกยูริพร้อมกับเสียงฮือฮาเจสสิก้าก็รีบหาตัวช่วยทันที
"อะไรกันเหรอ" คนตัวเล็กว่าพลางนั่งลงข้างๆคริสตัลหลังจากแยกกับหญิงสาวแล้ว
"ไอ้ตัลมันหาว่าเวลาเรานอนด้วยกันฉันชอบให้ท่าเธออ่อยเธออ่ะ" แทงกูหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่
"มันก็จริงนินอนๆอยู่ก็ชอบดึงมือฉันไปทำมิดีมิร้าย" "อร๊ายยยย ไอ้หื่นแทงหุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะยะฉันให้เธอมาช่วยไม่ใช่มาเผาฉัน"
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเด็กตัวสูงสองคนก็มีเสียงของผู้ใหญ่ตัวเตี้ยสองคนแว๊ดๆใส่กันอยู่อย่างไม่มีใครยอมใคร

ยูริที่ยืนมองอยู่ห่างๆก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ เชื่อมั้ยจนถึงตอนนี้เธอยังไม่มั่นใจเลยว่าเธอจะจีบเจสสิก้าดีหรือเปล่าแม้ว่าจะพยามคุยกับเจสสิก้ามากขึ้นเพื่อให้ตัวเองได้รู้ใจตัวเอง
แต่ถึงตอนนี้เธอก็ยังอยากได้เจสสิก้าอยู่นะ แค่ไม่รู้ว่าตัวเองจะจริงจังกับเค้าได้มากน้อยแค่ไหน เพราะเธอก็ไม่อยากมีปัญหากับแทงกูด้วย
เพราะแค่เรื่องทิฟฟานี่มันก็ชัดเจนพอและล่ะว่าถ้าใครทำเจสสิก้าเสียใจจะต้องเจอกับอะไรนั่นยังว่าแทงกูคงรักทิฟฟานี่แหละถึงได้ทำแค่นั้น
อีกอย่างเธอก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าตัวเองจะเลิกเจ้าชู้ได้หรือเปล่าแต่ถ้าเจสสิก้ารับได้เรื่องไนท์ช็อตเธอก็คงจะมั่นใจมากกว่านี้
ที่แน่ๆเธอศูนย์เสียความมั่นใจไปเยอะมากไม่รู้ว่าเพราะเจสสิก้าหรือว่าเพราะแทงกู...



ท่ามกลางสายตาผู้คนนับร้อยที่ร่วมใจกันตวัดหันมามองยังร่างเพรียวและร่างเล็กกันเป็นตาเดียว
ยูริและแทงกูเดินเข้ามายังบ่อนใหญ่ที่ร่วมกันดูแลต่อจากผู้นั่งบัลลังค์คนเก่าซึ่งก็คือยุนโฮ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ทั้งคู่ต้องมาในวันนี้นั่นก็คือตัวเลขในบัญชีที่มันสมควรจะมีเยอะกว่านี้หลายเท่าแต่มันกลับมีเพียงแค่น้อยนิด


"จุนซู!!นี่มันยังไงไหนอธิบายมาหน่อยสิ!!"
มาถึงห้องผู้บริหารบ่อนยูริก็แผรดเสียงดังลั่น พร้อมทั้งปาโน๊ตบุ๊คที่มีผลการบัญชีใส่หน้าชายหนุ่ม
แทงกูก็จัดการไล่นางบำเลอและพวกอยู่นอกวงโครจรออกไปจากห้องจนหมด
เหลือเพียงจุนซูและกาอินซึ่งเป็นคนที่ยูริจัดวางตำแหน่งให้มาบริหารดูแลบ่อนแทนตัวเอง
เพราะช่วงนี้ร่างสูงกำลังวุ่นอยู่กับเรื่องการแข่งและสนามที่ยังไม่ลงตัวดีเท่าไร
แต่พอวงเงินที่ใช้หมุนเวียนอยู่ในบ่อนกลับลดลงๆเรื่อยๆจนต้องรีบบากหน้ามาจัดการก่อนที่มันจะไม่เหลือ

จุนซูและกาอินก้มหน้าก้มตาปิดปากเงียบแค่นั้นมันก็เป็นคำตอบได้แล้วล่ะ แต่...มันจะดูเป็นการกล่าวหากันเกินไปเราควรจะได้ยินจากปากพวกมันเสียก่อน
ขณะที่ยูริยืนจ้องหน้าทั้งคู่เขม่งแทงกูก็เดินตรวจเช็คภายในห้องก่อนจะเดินอ้อมไปด้านหลังของทั้งคู่
และเพียงอึดใจเดียวร่างทั้งสองก็ทรุดตัวคุกเข่าลงที่พื้นราวกับเรี่ยวแรงที่มีมันถูกดูดกลืนจนหายวับไป
เพียงแค่ปลายนิ้วเรียวของแทงกูสัมผัสลงที่ท้ายทอยของทั้งสองคน


"อ้ะ..คุณแทงกูคุณยูริคะได้โปรดเมตาฉัน ฉันรู้แค่ว่ามีคนได้แจ็คพ็อตไปเยอะมากแต่ฉันก็ไม่คิดว่าเงินมันจะหายไปเยอะขนาดนี้นะคะ"
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะถูกทรมานหรือปลิดชีวิตกาอินก็รีบพ่นประโยคอะไรก็ได้ออกมาถ่วงเวลาไว้
เธอรู้ดีว่าแทงกูเป็นยังไงเพราะเธอก็เป็นสาวไนท์ช็อตมานานและเธอก็เคยเห็นเวลาที่แทงกูจัดการกับหญิงสาวที่น่ารำคาณสำหรับเค้ามาบ่อยครั้ง
ซึ่งต่างจากจุนซูเพราะเขาไม่ค่อยใส่ใจเรื่องข่าวหรือเรื่องในสนามเท่าไรเพราะเมื่อก่อนเขาก็แค่มีหน้าที่ช่วยงานยูริอยู่ในคฤหาสน์
และเขาก็รู้แค่ว่ายูรินั้นเป็นยังไงแต่เพราะเขาไม่รู้ว่าแทงกูเป็นยังไงเขาถึงได้ปลายตามองกาอินคนอย่างไม่เข้าใจนัก
ว่าทำไมหญิงสาวจะต้องทำเหมือนกลัวอะไรมากมายขนาดนั้น
แทงกูเดินไปกระซิบบางอย่างกับยูริและร่างสูงก็พยักหน้าแล้วเดินหายออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

ระหว่างรอยูริแทงกูก็หันมาหรี่ตามองทั้งสองคนขาเรียวสาวเท้าเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าหญิงสาวเปิดเลนส์แว่นออก
"ฉันคิดว่าเธอรู้เยอะกว่านี้นะกาอิน..."
ถามเสียงเรียบนิ่งพร้อมทั้งย่อตัวลงมือเล็กก็เชยคางหญิงสาวขึ้นมามองหน้ากัน
กาอินกัดริมฝีปากแน่นแทงกูกำลังปั่นประสาทเธอให้เธอทำอะไรไม่ถูก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ใกล้เค้ามากจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของเค้าที่เป่ารดใบหน้าเธอ
...แทงกูเหมือนมีมนต์สะกดอะไรบางอย่าง
ที่ทำให้ใครต่อใครไร้ซึ่งหนทางสู้เพียงแค่ได้สบตาเค้าเหมือนที่ใครๆบอกเธอมาและตอนนี้เธอก็เชื่อมันสนิทใจเลย
ว่าแทงกูต้องมีมนต์สะกดอะไรบางอย่างแน่ๆใจเธอมันถึงได้สั่นขนาดนี้ถ้ามีแรงเยอะพอจะยกแขนตัวเองไหว
เธอก็แทบอยากจะคว้าร่างของแทงกูเข้ามาประกบจูบให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย กาอินหลุบตาลงมองมือเล็กที่เคยเชยคางเธอตอนนี้เค้ากำลังใช้มือข้างนั้นรูดซิบชุดหนังรัดรูปของเธอลงช้าๆ
และมันห้ามไม่ได้จริงๆที่จะต้องตวัดสายตากลับขึ้นมาสบตาร่างเล็กด้วยสายตาที่ยั่วเย้าเชิญชวนจนลืมว่าตอนนี้ตัวเองกำลังตกเป็นผู้ต้องสงสัยอยู่

จุนซูที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเนินอกขาวๆที่โผล่พ้นบราสีเข้มนั้นเขาคงปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเขาแอบอิจฉาแทงกูในตอนนี้มากแค่ไหน
ที่เค้าได้ใช้ปลายนิ้วไล้วนไปมาบนผิวขาวเนียนของหญิงสาวไปทั่ว

"คุณแทงกูคะอื้ม..คุณทำแบบนี้ฉันจะเอาสมองที่ไหนไปนึกเรื่องที่คุณถามล่ะคะ"
กาอินพูดเสียงเย้ายวนเสียจนชายหนุ่มต้องแอบกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่นแต่แทงกูเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วละมือออกมา
"ถ้าอยากให้ฉันทำต่อ...ก็บอกมาให้หมดที่เธอรู้น่ะ" แทงกูเริ่มใช้เสียงหวานแหบพร่าเพื่อยั่วให้หญิงสาวต้องการเธอมากขึ้น เค้าหอบหายใจถี่และแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"เงินที่เหลืออยู่ที่ฉันและจุนซูเองค่ะ" หญิงสาวพูดเสียงแผ่วราวกับเพ้อทั้งที่สายตายังคงจับจ้องอยู่กับประกายตาสีฟ้าครามที่ดูมีอำนาจชวนให้ลุ่มหลงยิ่งนัก
ชายหนุ่มขบสันกรามแน่นอะไรวะทำไมอีนี่มันตอบไม่คิดขนาดนี้แทงกูหันมาเลิกคิ้วให้เขาเชิงถามว่าจริงใช่มั้ยเขาก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับ
ร่างเล็กยกยิ้มอย่างพอใจ ว่าแล้วก็ขอเล่นสนุกต่ออีกหน่อยแล้วกัน "อื้มพูดง่ายๆแบบนี้สิน่ารักน่าฟัดชะมัดเลย"
แทงกูยังคงพูดเสียงแหบพร่าให้หญิงสาวต้องกัดริมฝีปากไว้แน่นแทงกูกระชากบราสีเข้มของเธอออกเผยให้เห็นอกคู่สวย
ถึงแม้ว่ากาอินจะรู้ว่าจุนซูก็กำลังโลมเลียร่างกายเธออยู่ แต่ตอนนี้เธอสนเพียงแค่คนตัวเล็กตรงหน้านี้เท่านั้นแหละเธอตวัดสายตามองมือเค้า
ที่ไล้ผ่านมาขย้ำก้อนเนื้อของเธอเสียจนเธอหลุดครางออกมาแทงกูรั้งปกเสื้อเธอทั้งสองข้างให้แหวกออกจากกันเพื่อให้ได้เห็นร่างท่อนบนของเธอทั้งหมด
ปลายนิ้วเรียวเขี่ยวนไปมาที่ยอดอกเธอจนมันแข็งตัวชันขึ้น มือเล็กลากต่ำลงมายังขอบเอวกางเกง
จัดการปลดกระดุมและรุดซิบลงด้วยมือข้างเดียวอย่างชำนาญการเค้ารั้งขอบเอวกางเกงเธอให้ร่นต่ำลงไปอีกหน่อยในขณะที่ร่างของเธอยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็ก
เค้าไล้ปลายนิ้วอยู่แถวท้องน้อยเธอเนิบนาบแล้วสอดหายเข้าไปในขอบเอวกางเกงที่ร่นลงนั้น
เธอครางเสียงหวานเรียกชื่อเค้าให้เค้ารู้ว่าเธอชอบเธออยากจะเป็นของเค้า ชั่วอึดใจนึงมือเล็กก็ถูกชักกลับออกมา
พร้อมกับของเหลวที่เยิ้มติดออกมาตามเรียวนิ้วมากมาย

จนจุนซูที่ทนไม่ให้ตัวเองเผลอมองไม่ได้นั้นหลุดซื๊ดปากออกมาเขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขามีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว
แต่ดูเหมือนเขาจะกลายเป็นอากาศธาตุสำหรับหญิงสาวทั้งคู่ไปเสียแล้วล่ะ แทงกูยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะจัดการกับสิ่งขัดขวางลูกหูลูกตาออกให้พ้น
มือเล็กดันร่างหญิงสาวให้เปลี่ยนเป็นนั่งชันเข่าขึ้นจับเรียวขาให้แยกออกจากกันจนสุด ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็ถึงกับตาโตขึ้นมาเลยทีเดียว
"ทำอย่างกับไม่เคยเห็นงั้นแหละ" แทงกูหันไปพูดจับชายหนุ่มนิ่งๆราวกับว่าเค้าไม่ได้มีอารมณ์ใดๆกับร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย
จุนซูชะงักไปแล้วมองหน้าแทงกูอย่างงงๆก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็น แต่อารมณ์เวลาผู้ชายเห็นของผู้หญิงก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
จะเว้นก็แต่เกย์เท่านั้นแหละ เลือบมองเรียวนิ้วที่ลากผ่านกลางกายของหญิงสาวเนิบนาบ
แล้วมันพาให้เขาแทบอยากจะลุกไปจัดการปลดปล่อยตัวเองเสียเดี๋ยวนี้เลยแต่ก็ติดตรงที่เขาไม่มีแรงแม้จะยกแขนตัวเองด้วยซ้ำ
เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเรียวนิ้วหายเข้าไปในร่างของเธอแลเคลื่อนไหวอยู่ในนั้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ


แต่จู่ๆแทงกูก็ชักเรียวนิ้วกลับออกมาทั้งๆที่หญิงสาวยังไม่ถึงปลายทางกาอินเหลือบมองใบหน้าเค้าอย่างไม่เข้าใจ
ว่าคนตัวเล็กจะหยุดทำไมแต่แทงกูก็ยกยิ้มอย่างพอใจออกมาที่ความลุ่มหลงของหญิงสาวนั้นทำให้เธอเอาชนะเค้าได้ง่ายๆ
เช่นเดียวกับทุกครั้งที่เธอใช้สายตาบีบบังคับให้หัวใจของใครต่อใครต้องเต้นไม่เป็นส่ำ "ฉันเบื่อแล้วล่ะเดี๋ยวฉันให้ยูริมาส่งเธอแทนแล้วกันนะ"
พูดจบก็หัวเราะในลำคอแล้วเดินออกไป "นี่ทำไมยัยบ้าทำไมถึงยอมมันง่ายขนาดนั้น"
จุนซูหันมาถามหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมกันถึงได้ต้องทำเหมือนอยากมีอะไรกับแทงกูมากขนาดที่จะต้องยอมบอกความจริง กาอินหันไปเบะปากใส่ชายหนุ่มอย่างไม่ใส่ใจ
"ก็เค้าน่ายอมนี่ ว่าแต่นายเหอะมองฉันจนเป้าตุงแล้ว" ชายหนุ่มถอนหายใจออกมายาวๆของแบบนี้มันห้ามกันได้ที่ไหนล่ะแล้วตัวเค้าเองก็ใช่ว่าจะไม่เย้ายวนนิ

ไม่นานแทงกูและยูริก็เดินกลับเข้ามา ร่างเพียวเห็นสภาพลูกน้องตัวเองก็แทบขำ "โธ่ๆน่าสงสารต้องการปลดปล่อยกันมั้ยจ๊ะ"
ยูริเอ่ยเสียงล้อเลียนแล้วหันไปหัวเราะคิกคักกับแทงกูจนพอใจแล้วจึงหันกลับมายังร่างทั้งสองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"ฉันจะให้แกสองคนไปอยู่ในคุกใต้ดินเป็นการทำโทษ อ่อ..แล้วก็จุนซูน้องสาวแกรู้เรื่องหมดแล้วนะไม่ต้องห่วง"
เพียงแค่นั้นชายหนุ่มก็เบิกตากว้างทันทีเขาไม่ได้ห่วงตัวเองเท่าไรหรอกแต่ที่เขาห่วงน่ะก็คือความรู้สึกของน้องสาวอันเป็นที่รักเพียงคนเดียว
แต่เขาก็ไม่มีสิทธจะทำอะไรได้ทั้งนั้นในเมื่อตอนนี้จะขยับร่างยังทำได้ยากเลยและถ้าเขามีแรงมากพอ
แค่ผู้หญิงสองคนนี้เขาคงจัดการได้ไม่ยากถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากให้ซอฮยอนอยู่กับยูริตามลำพัง
โดยที่ไม่มีเขาคอยสอดส่องอยู่ตลอดเวลามากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่อาจทำอะไรได้เลย แทงกูยกยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้งก่อนจะหยิบชิพสองอันขึ้นมา
"ถ้าอยากปลดปล่อยก็ไปเคลียร์กันต่อในคุกนะค" พูดจบปลายนิ้วเรียวก็แตะเข้าที่ขมับของทั้งคู่ ก่อนที่ทั้งสองคนจะหมดสติไป
"แหมแทงกูคุณห้ามใจเก่งจริงๆเลยนะยัยนั่นน่ะหุ่นน่ากินใช่เล่น" ยูริเอ่ยตามความรู้สึก ร่างเล็กหัวเราะร่วนแล้วเดินกลับมาใกล้ๆ

"มันไม่ใช่แบบที่ฉันชอบน่ะสิ" ยูริถึงกับเอ๋อรับประทานนี่อย่างกาอินเค้ายังไม่ชอบสงสัยแทงกูคงจะชอบแค่แบบทิฟฟานี่ล่ะมั้ง หึหึ
แต่จะว่าไปนิโคลก็ดูคล้ายๆทิฟฟานี่อยู่หลายอย่างเหมือนกันนะแต่ก็ดูยังไม่ไคลแม็คซ์เท่าทิฟฟานี่อยู่ดี
"นี่ฉันควรจะจัดการชุดเค้าให้เรียบร้อยก่อนหรือเปล่าเนี่ย" แทงกูถามขึ้นพลางเพยิดหน้าไปยังร่างของหญิงสาว
ยูริโบกมือเชิงว่าไม่ต้องลำบากหรอกเพราะเธอจะจัดการเอง แทงกูหรี่ตามองยูริเชิงจับผิดน้อยๆ "นี่อย่าบอกนะว่า... "
ยูริหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอเพียงแค่นั้นแหละแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ "แหมคุณก็ไม่บอกฉันก่อนหรอกจะได้ยังไม่ทำให้เค้าสลบไป
งั้นฉันลากร่างหมอนี่ออกไปให้เด็กเอาไปไว้ในคุกก่อนแล้วกันนะ" พูดไปมือเล็กก็จิกผมชายหนุ่มแล้วลากออกไปนอกห้องทันที

"อ่าวมาด้วยเหรอ" พอออกมาพ้นบานประตูแล้วก็เจอหญิงสาวหน้าตาสระสวยที่คุ้นเคยกันยืนอยู่หน้าห้องเค้าพยักหน้าเบาๆ
"คุณยูริบอกให้ฉันมาเฝ้าแทนสองคนนี้น่ะค่ะงั้นเดี๋ยวฉันเอาร่างหมอนี่ไปก่อนแล้วกันนะคะ"
แทงกูยิ้มบางๆให้หญิงสาวก่อนจะยื่นร่างของชายหนุ่มให้เค้าไปอื้มจะว่าไปถ้าให้กยูริมาอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกันดูท่าแล้วเค้าคงฉลาดพอที่จะไม่ทำอะไรแบบสองคนนี้


หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จแล้วแทงกูเลยบอกยูริไปว่าเดี๋ยวจะอยู่ดูกยูริให้ก่อนก็ได้
เพราะดูท่าแล้วเหมือนยูริจะยังไม่อยากหยุดกิจกรรมนั้นเท่าไร เธอเลยแนะนำให้เค้าใช้สารล้างพิษเพื่อให้กาอินฟื้นขึ้นมาก่อน
แค่นั้นยูริก็ยิ้มกริ่มออกมาทันทีก่อนจะอุ้มร่างไร้สติของหญิงสาวไปยังอีกห้องนึงเธอเลยได้แต่แอบหัวเราะเบาๆ
จะว่าไปยูรินี่ก็หื่นใช่ย่อยเลยนะแอบคิดนี่ถ้าเค้าจีบเจสสิก้าจริงๆมีหวังเพื่อนเธอคงได้สลบเพราะกิจกรรมบนเตียงแหงๆ
"นี่ยังเขินฉันอยู่อีกเหรอ" เห็นร่างบางนั่งนิ่งๆเหมือนเกร็งๆจะหยิบจะจับอะไรก็ดูเหมือนไม่ค่อยกล้าแถมยังแอบมองเธออยู่เรื่อยๆอีก
"แหมคุณคะไม่เขินสิแปลกลองให้สาวๆได้มาอยู่กับคุณแบบนี้สิคะฉันมั่นใจเลยว่าเก้าสิบเปอร์เซนจะต้องเขิน"
เธอยิ้มเจ้าเล่ห์กลับไปให้เค้า "งั้นฉันทำให้เธอหายเขินก่อนดีมั้ยล่ะ"
อยากให้เค้าเลิกเขินนะแต่ก็ดันแซวให้เค้าเขินมากกว่าเดิมแทงกูเองก็ไม่ค่อยจะเข้าใจตัวเองสักเท่าไรทำไมจะต้องไปพูดจาส่อๆแบบนั้นด้วยนะ
ดูสิเธอพูดยังไม่ทันจะจบประโยคดีเลยร่างบางก็ก้มหน้างุดแล้ว
เฮ้อจริงๆแล้วเธอไม่ค่อยชอบอาการเขินมากเกินไปของมนุษย์หรอกนะมันน่ารำคาณจะตายไป
จะทำอะไรก็ไม่ได้ทำสักทีแล้วเนี่ยเธอก็ต้องคอยบอกว่าเค้าต้องทำอะไรบ้างเอาข้อมูลจากไหนแล้วต้องเช็คยังไง
แต่ดูเค้าสิเอาแต่นั่งเขินอยู่แบบนี้เนี่ยว่าแล้วก็เดินไปล็อคประตูพอสาวเจ้าได้ยินเสียงเธอกดล็อคเท่านั้นแหละ
เค้าก็สะบัดหน้าขึ้นมามองหน้าเธออย่างอึ้งๆทันทีเลยเธอก็เดินไปเข้าไปยังเก้าอี้ที่เค้านั่งอยู่จับให้หมุนมาทางเธอช้าๆ
แล้วเท้ามือสองข้างลงกับที่วางแขนจ้องหน้าเค้าอย่างเจ้าเล่ห์ "อยากให้ฉันสอนงานเธอแบบไหนก่อนดีล่ะ หึ้มม"
ถามเค้าเสียงหวานใบหน้าสวยเผยยิ้มบางๆออกมาเล็กน้อย "ตามใจคุณเลยค่ะคุณแทงกู"





From...Writer

เอาล่ะมาแชปนี้เหมือนจะได้รู้อะไรขึ้นมาบ้างนิดนึง ><"
ที่แน่ๆคือแทงกูต้องต่างจากทิฟฟานี่ไปเพราะนางเพิ่งรู้เมื่อหลังจากที่ออกไปหาทิฟฟานี่คืนนั้นแหละค่ะ
พอมาอีกวันนางก็เลยพยามจะห่างจากทิฟฟานี่ไปก่อน
ซึ่งตัวทิฟฟานี่นั่นก็คิดไปเองว่าแทงกูน่าจะรู้อยู่แล้วก็เลยโมโหหึงที่แทงกูไปวุ่นวายกับคนอื่น
ประมาณนั้นนะคะ

ต่อไปช่วงหลังๆแทงกูอาจจะใช้มือเปลืองอยู่หน่อย กร๊ากกก
ว่าแต่แชปนี้มันออกจะหื่นไปมั้ยเนี่ย
(ไม่หรอกถ้าแทบกับช่วงอื่นของเรื่องที่ถูกตัดทิ้งไป #ห๊ะ)

อ่าา แล้วก็คำถามยอดฮิตของเรื่องนี้ตั้งแต่ที่ลงอินโทรมา
เราได้เลงเห็นว่าจะหนีไม่พ้นคำถามที่ว่า
"ตกลงแทงกูกับแทยอนเป็นอะไรกัน"
จริงไม๊ อิอิ (หัวเราะไม่น่าไว้ใจ)
งั้นเราจะไม่โกหกรีดเดอร์แล้วกันนะคะแต่เราจะให้รีดเดอร์เลือกเชื่อด้วยตัวเอง แฮ่
เพราะว่าแทงกูกับแทยอนนั้นอาจจะเป็นพี่น้องต่างมารดาที่ไม่ถูกกันก็ได้ถึงได้มีคนสนิทเป็นคนเดียวกัน
หรืออาจจะคนเดียวกันที่ไม่อยากให้ใครรู้ด้านมืดของตัวเองมากนัก

เรื่อง ฟิวส์ชั่น เผื่อมีใครสงสัย คือมันเป็นรถในตำนานที่มีอยู่ไม่กี่พันคนบนโลก
สกิลของเจ้ารถที่ว่านี่ก็คือ มันสามารถอัพสกิลให้เชลล่าคู่รักที่ใช้งานมันให้มีเพิ่มมากขึ้น
ยิ่งสองคนที่นั่งอยู่ในรถนั่นรักกันมากแค่ไหน สกิลที่ได้รับจากฟิวส์ชั่นก็จะยิ่งเทพมากขึ้นเท่านั้น
ซึ่งตอนที่แทงกูกันทิฟฟานี่เคยนั่งมันด้วยกันครั่งก่อนโน้นนน พวกนางยังไม่ได้ถึงกับรักกันอะไรมากมาย
ก็เลยได้สกิลมาแค่ช่วยรักษาอีกฝ่ายได้เล็กๆน้อยๆ เท่านั้น
แม้ว่าปจุบันอาจจะรักกันมากขึ้นแต่ยังไม่ได้นั่งฟัวส์ชั่นด้วยกันอีกสกิลที่ติดตัวอยู่ก็จะมีเท่าเดิมไม่ได้อัพเพิ่มขึ้น
เอ้อ..เล่ามาซะยาวลืมบอกอีกเรื่องจริงๆแล้วฟิวส์ชั่นน่ะของโบอานะไม่ใช่ของแทงกู 55555

เอ่ออเรื่องอะไรอีกหว่าา เราจำได้ได้แล้วง่ะเอาไว้เห็นแล้วจะมาอธิบายอีกรอบให้เข้าใจกันนะคะ
งิงิ



------------------------------------

ต้องกราบขออภัยรีดเดอร์งามๆเลยนะที่ช่วงนี้เหมือนจะเริ่มมาอัพเรื่องนี้ช้า
สาเหตุนั่นมาจากเราดันทำเนื่อเรื่องส่วนที่เหลือหายไปหมดเลย แฮ่ 
(คร่ำครวญกับมันไปหลายวันอยู่)
เพราะตอนแรกเขียนจบไปแล้ว พอหายเลยต้องมาเขียนใหม่ อ๋อยย

แล้วยังกระแดะไปเปิดเรื่องใหม่อีกนะ 5555
เรื่องเก่าก็ดองอยู่ แฮ่

ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่

เนื้อหาทุกส่วนที่ถูกตัดออกจะปรากฎอยู่ในเล่มนะคะ

ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา