BODY AND HEART [Shot.18]

Shot.18




"แล้วนี่พี่ฟานี่เป็นปกติยังอ่ะ"

ยุนอาถามขึ้นขณะที่กำลังทำแผลให้คนตัวเล็กอยู่ ทั้งๆที่แทยอนก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องๆ แค่แผลโดนข่วนเนี่ย

แต่เด็กร่างสูงมันก็ยังดื้อคะยั้นคะยอจนเธอต้องยอมให้มันทำเนี่ยแหละ


"ยัง.."

แทยอนตอบสั้นๆ ตาเรียวเล็กก็จ้องมองใบหน้าหวานของคนรัก โดยที่ไม่คิดจะหันไปมองคนที่ถามเลย


"ฉันไม่ได้เป็นไรนี่"

ร่างบางเอ่ยพลางขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ทำเอาอีก2คนถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน


"พอแล้ว แกไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้นอน"

แทยอนเอ่ยบอกเด็กร่างสูงพลางดึงแขนตัวเองกลับมา ยุนอาที่โดนแบบนั้นก็ดูจะซึมจากเดิมลงไปอีก

เพราะตอนนี้ทิฟฟานี่คนนี้ที่นั่งอยู่ข้างเธอไม่ได้เปิดปากโวยวายที่แทยอนทำแบบนี้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

ร่างสูงถอนหายใจเบาๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่โดยดี

แทยอนที่เหลือบมองตามแผ่นหลังของน้องสาวไปรอจนประตูห้องน้ำปิดลงก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง






'ที่พี่ทำแบบนี้เพราะมันจำเป็นหรอกนะ ถ้าเมื่อไรเธอพร้อมที่จะเป็นแค่น้องสาวพี่ได้ พี่ก็ยินดีจะเป็นพี่สาวที่ดีให้เธอเหมือนเดิม'



"เป็นอะไรไปคะ ถอนหายใจบ่อยจัง"

เสียงหวานเอ่ยถามคนรักอย่างเป็นห่วง แทยอนเพียงหันมายิ้มตาปิดให้ก่อนจะเอียนตัวลงนอนตักร่างบาง

และซุกใบหน้าไว้ที่หน้าท้องแบนราบของอีกฝ่ายเพื่อหลบสายตาที่กังวลและเหนื่อยล้า

ไม่ว่าจะเรื่องของทิฟฟานี่หรือเรื่องยุนอา เธออยากให้ทิฟฟานี่เป็นแบบนี้ไปตลอด

ไม่ใช่แค่เพราะว่าร่างบางนั้นไม่โวยวาย เวลาที่เธอปฏิเสธร่างสูงไปตรงๆแบบนั้น แต่เธอชอบที่มันเป็นตัวของทิฟฟานี่จริงๆ

ถึงแม้จะแรง ไม่ใจเย็น ไม่ค่อยมีเหตุผล อารมณ์แปรปรวน ขึ้งอน ขี้โวยวาย ....บลาๆ - -*

แต่เธอก็รักและผูกพันธิ์กับทิฟฟานี่ที่เป็นแบบนี้มากกว่าแบบปจุบัน



"อื้อ อย่าดุ๊กดิ๊กสิ มันจั๊กกะจี้"

มือเรียวกดหัวไอ้คนที่มันพยามมุดใบหน้าเข้ากับหน้าท้องเธอ แล้วดันให้มันหายใจไม่ออกเล่น


"อ๊าก อัก แฮ่กๆ" ไอ่ตัวเล็กก็ดิ้นพล่านๆจนมันลุกขึ้นมานั่งหอบพร้อมค้อนใส่เธอ



เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นอยู่เพียงครู่ให้คนที่ถูกไล่มาอาบน้ำต้องถอนหายใจรอบที่100แล้วมั้ง






'ไม่เข้าใจเลยทำไมพี่ต้องปฏิเสธกันขนาดนั้น ทั้งๆที่ฉันก็บอกพี่ไปตั้งหลายครั้งแล้ว'




"หมีน้อยย"
เสียงใสเอ่ยเรียกคนรักอย่างออดอ้อนพลางเอาหน้าถูๆกับมือเรียวของร่างบาง

"ทำไมวันนี้แทอ้อนจังคะ"
ตาสวยจ้องมองไอ้ตัวเล็กที่มันยังเอาหน้าถูๆมือเธออยู่ไม่ยอมหยุด เลขขึ้นแล้วมั้งนั่น

"ก็เค้าคิดถึงเธอนี่นา"
ยังไม่หยุด - - (องค์ลงและรีบถูเลยนะยะอิเตี้ยย)

"บ้าป๊ะ ก็อยู่ด้วยกันทุกวันไม่ยักกะคิดถึง ทำไมกลัวฉันติดใจยัยเป็ดมากกว่าหรือไง"
นั่นแล้วก็โดนไป1ดอก จากมาดาม ถึงจะหยุดได้ แล้วก็ยู่หน้าใสซะงั้นน เพื่อ??

"ชิส์อ้อนมั่งก็ไม่ได้หรอก งั้นกดเลยแล้วกัน"
เอ่ยเสียงงอนๆ พอพูดจบปุ๊บก็รีบจัดการตะครุบหมีน้อยทันที

"อ๊ะ..อิเตี้ย สรุปว่าคิดถึงนี่คืออยากเอาใช่ป๊ะ"
แว๊ดใส่ไปอีกรอบแต่คนตัวเล็กก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไรเล๊ยย ยังซุกไซร้ซอกคอเธอราวกับว่ามันไปอดอยากมาจากไหน
ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่แค่สงสัยที่รู้สึกแปลกๆ หรือว่าปกติแล้วเพราะเธอเป็นคนเริ่มก่อน? พอมาเจอแบบนี้เลยไม่ค่อยชิน เหรอ?


"แล้วฟานี่อยากให้มันใช่หรือเปล่าล่ะ"
อิเตี๊ยยยยย มึ_ไม่ทำไปก่อนเลยล่ะแล้วค่อยมาถาม อิบ้านี่ พาตูหื่นมาขนาดนี้แล้วยังจะมาถามอีก
หึ๊ยย ตบสักผลัวะดีไหมเนี่ยยย
(โอ๊วว อย่าๆ เดี๋ยวจะได้เลือดสาดกันอีก 555 รอบนี้แบบ เบสิคๆก็พอจ่ะ เดี๋ยวอิไรท์มันไม่มีตัวละครเล่นต่อ555)

ไม่ต้องรอให้ไอ้ตัวเล็กมันได้พ่นความกวนทีนออกมาอีก รีบดึงมันมาประกบจูบหนักๆทันที แล้วพลิกให้มันไปอยู่ด้านล่างซะ
เสื้อผ้าที่เกะกะก็จัดการโยนทิ้งไปให้หมด จนไอ้ตัวเล็กนั่นพลิกตัวกลับขึ้นมาด้านบน ก่อนจะพรมจูบไปทั่วร่างของเธอ ดูดดุนและขมเม้นไปในคราเดียวกัน
เสียงครางเริ่มดังขึ้นเมื่อความร้อนในร่างกายเกิดที่มันเริ่มปะทุ จนตอนนี้มันเริ่มสูงจนต้องหาทางสะกดกลั้นมันไว้บ้าง
เมื่อคนด้านบนเอาแต่ยังเล่นสนุกอยู่แบบนั้น มือเรียว2ข้างยกขึ้นจับหมับเข้าที่ต้นแขนของร่างเล็ก
แล้วพลิกให้ร่างตัวเองกลับขึ้นมาอยู่ด้านบนอีกครั้ง ก่อนจะโน้มในหน้าลงไปกระซิบบางอย่าง


"จำไม่ได้เหรอว่าฉันน่ะ....ต้องออนท๊อป"
เฮือกกก "เฮ้ออ...นี่ฉันควรออกไปตอนไหนเนี่ย"ยุนอาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยืนส่องกระจกอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ ได้ยินเสียงคู่หื่นมันเร่าร้อนกันก็ไม่อยากออกไปขัด
ร่างสูงเอื้อมมือหยิบไอโฟนขึ้นมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าถือติดมือเข้ามาด้วย จิ้มๆอยู่ครู่ก็เลือกจะไปทักเจสสิก้าซึ่งก็ไม่ตอบ สงสัยยั่วกาฮีอยู่ล่ะมั้ง

ถอนให้ใจครั้งแล้วครั้งเล่า สังเกตุไปรอบๆห้องน้ำก็ได้เห็นร่องรอยบางอย่างที่เล่นเอาเธอตกใจอยู่ไม่น้อยเลย
ก่อนจะค่อยๆขยับเลื่อนดูไปทั่วๆห้องน้ำ ลองใช้ปลายนิ้วลูบรอยสีแดงที่ติดอยู่บนผนังและประตูห้องน้ำมาดูใกล้ๆ
แล้วมันก็ใช่อย่างที่คิดไว้ เลือด ถึงมันจะเป็นแค่รอยเล็กๆแต่มันก็มีอยู่หลายจุดเลยล่ะ
ฝ่ามือกำเข้าหากันแน่นทาบอยู่บนอก คิดๆดูแล้วก็ใจหายเหมือนกัน คนที่เธอหลงรักกับอีกคนที่ปลาบปลื้มมาตลอดตั้งแต่ที่รู้จักกันมา
เขาเป็นแบบนี้?.............
คิดอะไรไปเรื่อยเปิ่อยจนสุดท้ายแล้วเสียงอื้ออึงข้างนอกก็เงียบไป ร่างสูงพยามรวบรวมสติแล้วควบคุมให้มันนิ่งเหมือนปกติที่สุด
ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูออกไปจากห้องน้ำแล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้า


"เป็นอะไรหรือเปล่าดูท่าไม่ค่อยดีเลย"
เสียงหวาเอ่ยถามเด็กร่างสูงทันทีที่เห็นสาวเจ้าเดินเม้มปากออกมาจากห้องน้ำ

"อ่อ..ป..เปล่า แค่ตกใจรอยเลือดในห้องน้ำนิดหน่อย"
ยุนอาหันไปตอบยิ้มๆทิฟฟานี่เพียงพยักหน้ารับเบาๆก่อนจะจะหันไปมองร่างของคนรักที่นอนแผ่หราทำตาปริบๆอยู่ข้างๆกาย
มือเรียวก็เอื้อมไปลูบที่รอยแผลเล็กๆที่เธอเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเองกับมือก่อนจะก้มลงไปจูบทับลงตามรอยกรีดข่วนนั้นเบาๆ

"ไม่คิดจะใส่อะไรกันหน่อยเหรอ"
ร่างสูงเอ่ยพลางเดินมาหย่อนตัวนั่งลงริมเตียงข้างๆคนตัวเล็กที่เหลือบตามองเธออยู่นั้น

"กลัวพี่พาหื่นหรือไง"
แทยอนเอ่ยถามเชิงแซว พลางยกมือเล็กดันใบหน้าดูดีที่กำลังจ้องมองร่างเปลือยเปล่าของเธออยู่นั้นให้หันไปทางอื่น

"แค่นี่ก็หื่นแล้วและ"
ร่างสูงแกล้งหันกลับมาทำตาวิบวับใส่ทำเอาคนตัวเล็กต้องพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ทันที

"โธ่...พี่แทอย่าใจร้ายกับยุนนักสิคะ"
สูงเอ่ยพลางเอนตัวลงนอนแล้วสอดแขนเรียวโอบกอดเอวเล็กไว้อย่างเนียนๆ ก่อนจะใช้ใบหน้าถูๆแผ่นหลังเปลือยเปล่าอย่างออดอ้อน

"ก็แล้วเมื่อไรแกจะเป็นน้องฉันได้สักทีล่ะยุน"
แทยอนเอ่ยน้ำเสียงจริงจังพลางพลิกตัวหันมาเผชิญหน้ากับคนตัวสูงกว่า
แต่ก็ต้องเหลี่ยวหลังไปเล็กน้อย เมื่อรู้สึกถึงแรงดึงรั้งเบาๆที่ไหล่เล็กนั้น แทยอนรู้ดีว่าตอนนี้ทิฟฟานี่พยามจะปรามเธออยู่เบาๆ


"เฮ้ออ...ฟานี่เธอจะเอาไงกับอิลิงเนี่ยฉันรู้ว่าเธอยังเคืองมันอยู่"
สุดท้ายแทยอนก็จำต้องยอมเปลี่ยนเรื่องคุย ก่อนที่จะกลายเป็นเธอและทิฟฟานี่เถียงกันเสียเอง

"ใช่..ฉันยังเคืองมันแต่ฉันกำลังคิดหาวิธีอยู่ เดี๋ยวต้องรอถามความคิดเห็นจากอิเป็ดอีกที"
ทิฟฟานี่เอ่ยพลางทิ้งตัวลงนอนข้างๆแทยอนมือเรียวก็สอดประสานกับมือของคนตัวเล็กไว้แน่นอยู่ใต้ผ้าห่ม

"เออ..อยากรู้อ่ะสรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นเหรอ"
ยุนอาเอ่ยถามขึ้นบ้างเนื่องจากเธอแทบไม่รู้อะไรเลยตั้งแต่ที่ทิฟฟานี่พาเจสสิก้าขึ้นห้องไป
เรียวแขนก็ยังเนียนกอดร่างเล็กที่นอนหงายมองเพดานอยู่ไว้หลวมๆ

"จำที่พี่บอกได้ใช่เปล่าว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่น่ะ"
แทยอนพูดขึ้นพลางเหลือบสายตามาทางใบหน้าดูดีที่หายใจรดลำคอเธออยู่นั้น ร่างสูงเพียงพยักหน้าเบาๆและครางรับในลำคอ


"คือตอนแรกน่ะสิก้ามันแค่เหนื่อยเพราะมันให้พี่สอนมันต่อใช่ป่ะ แล้วยูลมันก็ไปกวนประสาทแบบจะทำไม่ทำอ่ะอิเป็ดมันเลยหงุดหงิด
พอเสร็จไปรอบนึงมันก็บอกอิลิงไปแล้วนะ แต่พอรอบ2อิลิงมันก็ทำเหมือนเดิมอีก แถมยังมาสะกิดขอต่อเรื่อยๆอยู่ตลอดเวลา
อิเป็ดมันก็เลยปรี๊ดแตกเหวียงใส่ไปรอบนึงแแล้วก็สะบัดตูดลงมาหาเรานั้นแหละ
และคิดดูดิมันจะเหนื่อยแค่ไหนอ่ะก่อนที่พี่จะลงมาเรียกอิลิงอ่ะอิเป็ดมันก็เหนื่อยจนหลับไปแล้วรอบนึง แล้วมันยังต้องเจออิลิงกวนประสาทอีก .....อุ๊บ"

"พอแล้วๆไม่ต้องด่ามันให้ยุนฟังหรอก.... คือเรื่องเจสสิก้าอ่ะมีแค่นี้ แต่ที่เหมือนจะเลยเถิดน่ะมันเรื่องฟานี่กับยูล"
แทยอนรีบตะครุบปากทิฟฟานี่อย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่าสาวเจ้ากำลังจะพ่นคำด่าให้เธอและร่างสูงฟังอีกยาวแน่ๆ
พลางอธิบายให้ยุนอาเข้าใจเรื่องต่อจากนี้ก่อนที่ทิฟฟานี่จะเล่าต่อ

"โอ๊ยย ตรงนี้ไม่รู้จะเล่ายังไงว่ะ เอาง่ายๆคือถามอะไรมันก็ไม่ตอบแถมยังกวนประสาทกลับอีกตั้งแต่ที่พี่ขึ้นมา
จนถึงตอนที่แทมาขึ้นมาอีกคนมันก็ยังยืนยันว่ามันจะกวนประสาทต่อแล้วก็.......นั่นแหละ"

"ฟานี่อาละวาดจนห้องอิลิงมันเกือบเละอ่ะดีนะที่พี่ลากฟานี่ออกมาได้ก่อน แล้วก็เถียงกับพี่ต่อจนพวกแกมาน่ะ"
แทยอนหันมาอธิบายส่วนที่ทิฟฟานี่เว้นไว้เพื่อให้คนฟังเข้าใจง่ายขึ้น

"โหยยแบบนี้ก็ให้พี่สิก้าเอาคืนดิ" <<<<ยุนอา

"ยังไง/ยังไง" <<<<แทยอน/ทิฟฟานี่

"ก็ให้พี่สิก้าไปกดพี่ยูลคืนแล้วก็ทำแบบที่พี่ยูลทำไง" <<<<ยุนอา

"แกว่าสิก้ามันจะทำได้เหรอ ตอนพี่ให้มันทำให้อ่ะพี่ยังแทบจะไปกดมันเองเลย" <<<<ทิฟฟานี่

"เราก็ช่วยกันสอนสิ" <<<<ยุนอา

"โอ๊ยยยงั้นเชิญคุณเมะๆทั้งหลายสอนมันไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันนั่งดูก็ได้ ให้สอนเป็นเคะอ่ะพอว่า" <<<<ทิฟฟานี่

"แล้วควรสอนอะไรมันอ่ะ มันคงไม่ซึนถึงกับทำอะไรไม่เป็นนี่" <<<<แทยอน

"ดูแล้วยังไงก็ต้องเป็นแทนั่นแหละที่สอน เพราะสิ่งที่มันควรทำได้น่ะคืออดทนแล้วก็ชิ่งรุกให้ได้ถึงแม้ว้าอิลิงมันจะยอมหรือไม่ก็ตาม" <<<<ทิฟฟานี่

"โห่ววมันยากนะพี่ฟานี่ ยุนยังทำแบบนั้นไม่ได้เลย" <<<<ยุนอา

"แล้วยุนเคยให้แทสอนปะล่ะ" <<<<ทิฟฟานี่

"ไม่อ่ะ" <<<<ยุนอา

"นั่นไงถึงทำไมได้..เออแทแล้วเราต้องทดสอบอิลิงไหมอ่ะ" <<<<ทิฟฟานี่

"เดี๋ยวไว้รอถามสิก้าก่อนแล้วกันเผื่อช่วยได้....ตอนนี้ฉันว่าเรานอนกันเถอะจะเช้าแล้วเนี่ย" <<<<แทยอน

เมื่อได้ยินอย่างนั้นยุนอาก็เอื้อมมือไปปิดไฟข้างๆหัวเตียงก่อนจะขยับตัวนอนลง
โดยที่ไม่ลิมจะวาดแขนพาดหน้าท้องอุ่นๆไร้สิ่งปกปิดของคนข้างๆไว้ตามเดิม
แทยอนที่รีบเอ่ยตัดบทนั้นก็แค่จะได้รีบเข้านอนเธออยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆแค่คิดว่าอยากให้เจสสิก้าแกล้งยูริคืนบ้างแค่นั้นก็สนุกแล้ว
เพียงแค่นั้นสมองอันปราดเปรื่องของเธอก็รีบทำงานกันขะมักเขม้นอย่างไม่รู้เหนื่อยจัดการวางแผนไว้เรียบร้อย
แถมยังคิดแผนสำรองไว้หลายๆทางอีกคิดได้เพียงแค่นั้นมุมปากก็ตุกยิ้มอย่างห้ามไว้ไม่ได้

"ยิ้มอะไรคะ"
เสียงหวานเอ่ยถามดังในความมืดเธอรู้สึกอยู่แล้วแหละว่าแทยอนคงยังไม่หลับง่ายๆยิ่งมีเรื่องต้องแกล้งใครแล้วด้วยเนี่ยยิ่งยากที่ร่างเล็กนั้นจะหลับง่ายๆ
แต่ที่รู้ว่าเขายิ้มน่ะก็เพราะเธอนอนเอาหน้าแนบไว้กับใบหน้าของแทยอนแล้วก็แค่รู้สึกถึงแก้มนุ่มๆของเขามันกะตุกเล็กน้อย

"อ๋อแค่อยู่เรื่องที่จะแกล้งยูลน่ะ"
แล้วมันก็ใช่แบบที่ทิฟฟานี่คิดไว้จริงๆเมื่อได้ยินคำตอบของคนตัวเล็กแล้วก็อดยิ้มตามไมได้
แขนเรียวของร่างบางที่พาดอยู่แถวๆท้องน้อยของแทยอนนั้น ก็ลูบฝ่ามือไปมาที่สะโพกผายเชิงเห็นด้วย แต่....

"อื้อ..ฟานี่เดี๋ยวแทก็หื่นอีกอ่ะ"
ร่างเล็กบ่นกระปอดกระแปดพลางตะครุบมือเรียวนั้นไว้ ทำเอาทิฟฟานี่หัวเราะคิกคักเบาๆ

"เอ้า..หื่นก็หื่นสิไม่เห็นเป็นไรเลย"
ทิฟฟานี่ยังคงพูดแหย่คนตัวเล็กหันขวับมาค้อนใส่ทันทีเธอจึงเพยิดหน้าเล็กหน้าเชิงว่าไม่ทำแล้วแทยอนถึงได้ปล่อย












แทยอนค่อยๆปรือตาขึ้นอย่างขัดใจเมื่อรู้สึกเหมือนมีอย่างบางรบกวนการพักผ่อนของเธออยู่ร่างเล็กสะบัดหน้าไปมาเบาๆไล่ความง่วง
ก่อนจะยกผ้าห่มขึ้นแล้วมองเข้าไปใต้ผ้าห่ม เท่านั้นคิ้วบางๆก็ขมวดเข้าหากันเป็นปมใหญ๋ทันที
เธอรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้ตื่นแล้วอะไรทำให้เธอต้องตื่น

"ทำไรกัน"
แผรดเสียงเรียบๆดุๆขึ้นมาลอยๆไม่ได้ดังอะไรแต่ก็ทำให้อีกคนร่างข้างซ้ายและขวาสะดุ้งไปเล็กน้อย
ก่อนที่ทั้งคู่จะพร้อมใจกันนิ่งไปราวกับโดนเธอเสกให้กลายเป็นหินพร้อมกันงั้นแหละ คนตัวเล็กจึงได้แต่ถอนหายใจยาวๆออกมา
มือเล็กเอื้อมขึ้นหยิบไอโฟนบนหัวเตียงเพื่อจะดูเวลา นี่ก็จะเที่ยงแล้วนี่นาทำไมทุกคนยังไม่มีใครฝื้นเลยเหรอ
ว่าแล้วก็ทักเจสสิก้าไป ด้วยความใจร้อนที่อยากได้ใช้แผน(ชั่วร้าย)ของตัวเองเร็วๆผ่านไปเกือบๆนาทีเจสสิก้าก็ตอบกลับมา


...

ว่าไง

ตื่นยัง

ตื่นแล้วกำลังคิดว่าจะยั่วพี่เขาอีกสักรอบดีไหม

แล้วเมื่อคืนอ่ะ

เมื่อคืนแค่รอบเดียวฉันเหนื่อยอ่ะ

อ่อ งั้นเอาไงก็ตามใจแล้วกันเสร็จแล้วก็มาที่ห้องด้วยจะคุยเรื่องนั้นอ่ะ

เรื่องไหน

ฉันไม่อยากเรียกมันให้แกเสียอารมณ์

อ่อเอองั้นเดี๋ยวดูก่อนถ้าพี่เขาไม่รีบฉันขออีกสักรอบเดี๋ยวไป

อือ..เอาให้โปร 5555+

อาเมนค่ะ เพื่อนรัก


แทยอนยิ้มกว้างออกมาเมื่อได้รู้ว่าเพื่อนเป็ดของเธอนั้นกำลังเรียนรู้(?)อย่างขะมักเขม้น
แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องหุบยิ้มลงไปอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าอีก2คนนั้นเริ่มแผลงฤทธิ์อีกแล้ว

"นี่จะหื่นกันใช่ป่ะ มาลูบๆล้วงๆอยู่เนี่ย นี่ถ้าฉันไม่หุบขาไว้คงใส่เข้ามาล้วมั้งเนี่ย"
แล้วก็ต้องให้วีนออกไปจนได้ ก็อะไรอ่ะถ้าจะหื่นกันจริงๆก็บอกกันดีๆไม่ได้หรือไง ต้องมาทำเหมือนจะลักหลับกันเนี่ย
แทยอนถอนหายใจออกมายาวๆ อีกครั้งเมื่ออีก2คนยังคงทำนอนนิ่งอยู่และดูเหมือนจะได้ผลเมื่อรู้สึกได้ว่าฝั่งนึงพยามมุดหน้าเข้ามาแนบชิดขึ้น
และอีกฝั่งก็ขยับกายเข้ามาเบียดอีกเช่นกัน

"ก็....หื่นอ่ะ"
เสียงหวานกระซิบเบาๆที่ข้างหูทำเอาคนฟังต้องหันหน้าไปมองร่างบางที่นอนทำตาปริบๆอยู่นั่น ว่าแล้วก็กดจูบหนักๆลงไปที่ฝีปากอวบสักทีด้วยความหมั่นไส้

"หื่นก็บอกแทดีๆสิคะ"
แทยอนเอ่ยน้ำเสียงใจดีพาให้อีกคนต้องเผยยิ้มหวานออกมา แต่ก็ยังไมวายจะเพยิดหน้าบอกให้สนใจอีกคนบ้าง ร่างเล็กรอบถอนหายใจเบาๆอีกครั้ง
พลางเม้มปากเชิงฝืนใจ แล้วมือเล็กก็กะตุกนิ้วเรียวของร่างสูงเบาๆเชิงเรียก ยุนอาปรือตาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม






\\จิ๊//


คนตัวเล็กจิ๊ปากอย่างขัดใจไอ้เด็วยาวนี่มันช่าง....หน้าปล่อยให้อดจริงๆ ว่าแล้วก็เลื่อฝ่ามือขึ้นไปปลดกระดุมเสื้อนอนของคนข้างๆ
ให้มันได้ตาสว่างสักที ร่างสูงผงะไปเล็กน้อยแต่พอเหลือบมองไปใต้ผ้าห่มแล้วก็พอเข้าใจก่อนจะจัดการตัวเองต่อปล่อยให้ร่างเล็กนั้นหันกลับไปซุกไซร้กับร่างบางต่อ

"ใครก่อน"
แทยอนเอ่ยขึ้นขนะที่ยังพรมจูบไปตามลำคอระหงของทิฟฟานี่

"แทอ่ะทูเลย"
เสียงหวานเอ่ยเชิงสั่งก่อนที่ทั้ง3คนจะขยับเลื่อนกายเพื่อจัดท่าทางของตัวเองอย่างรู้งาน










"สิก้า พี่หวังว่าเธอคงไม่ตบตาพี่เหมือนแทใช่ไหม"
กีฮาเอ่ยขึ้นหลังจากที่จัดการกดเด็กขี้ยั่วคนนี้ไปอีก2รอบ แต่คำถามนั้นก็ทำให้ร่างบางที่นั่งคร่อมตักเธออยู่นั้นถึงกับเลิกคิ้วด้วยความสังสัย

"แทมันตบตาอะไรพี่เหรอ"

"ก็พี่จะถามเธอว่าจริงๆแล้วเธอไม่ได้จัดจ้านใช่ไหม"

"5555 พี่พูดอะไรเนี่ยทำไมถึงคิดอย่างนั้นอ่ะ"
เจสสิก้าขำพรืดออกมาอย่างอดไม่อยู่ นี่เขาใช้อะไรดูเนี่ยว่าฉันจัดจ้าน

"ก็เธอ...ก็ยั่วเก่งใช่เล่นเลยนิ แต่ถ้าไม่ใช่ก็ดีแล้ว"
กาฮีเอ่ยไปอย่างที่คิดจริงๆ เพราะตามความรู้สึกเธอแล้วเด็กคนนี้น่ะยั่วเก่งนะแต่ไม่ได้ยั่วในแบบแรงๆอย่างแทยอน แต่จะเป็นแบบค่อยๆล่อให้เธอตบะแตกในที่สุด

"สิก้าก็ทำได้แค่นั้นแหละค่ะไม่ได้เมพเหมือน3คนนั้นหรอก"
ร่างบางเอ่ยกลั้วหัวเราะ มันก็จริงนี่ถ้าให้เทียบกับอิ3คนนั้นนะไม่รู้ว่าเธอไปอยู่กลุ่มเดียวกับพวกมันได้ไงเลยแหละ
กาฮีไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยิ้มหวานๆให้คนที่นั่งคร่อมร่ามตัวเองละลายเล่นไป1ทีพลางพยักหน้ารับ

"เอ้อ..แล้วพี่จะไปไหนต่ออ่ะ"

"ก็เด๋วคงกลับบ้านก่อนแหละแล้วเดี๋ยวค่ำๆจะมาใหม่.....เอ่อ..สิก้า..ถ้ามีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ก็ได้น่ะไม่ต้องกังวนถึงจะเป็นเรื่องเธอกับคนนั้นก็เถอะ"
เจสสิก้าได้ยินเพียงแค่นั้นก็แทบลืมทุกอย่างที่เป็นอยู่ เขารู้?? เขารู้เหรอเรื่องเธอกับยูริ เขารู้ได้ยังไง ไม่ได้การและต้องรู้ให้ได้
ไวเท่าความคิดร่างบางพยามรวบรวมสติของตัวเองกลับมาก่อนจะเอ่ยถามต่อ

"หือ?..คนนั้น? คนไหนอ่ะ"
แกล้งทำหน้าซื่อตาใสถามออกไปเสียแบบนั้น

"ก็ยูริไง เป็นแฟนกันอยู่ไม่ใช่เหรอ"
กาฮีตอบเสียงอบอุ่นไม่มีวี่แววว่าจะเคืองหรือโกรธอะไรเลยเจสสิก้าได้แต่ขมวดคิ้วเป็นปมใหญ่ด้วความไม่เข้าใจ

"พี่รู้ได้ไง"

"แหม...พี่คงไม่อ่อนต่อโลกจนมองอะไรไม่ออกขนาดนั้นหรอกมั้ง ถึงพี่จะชอบงงเรื่อง3P4Pของพวกเธอก็เถอะ"
กาฮีเอ่ยกลั้วหัวเราะเธอไม่โกรธหรอกเพราะยังไงมันก็เป็นสิทธ์ของร่างบางว่าจะคบใคร เธอมีเหตุผลพอที่จะยอมรับมันได้ง่ายๆ
มือเรียวถูกยกถึงลูบหัวคนที่เด็กกว่าเบาๆเมื่อเห็นใบหน้าสวยหงอยๆนั่นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ สงสัยเธอจะกลายเป็นคนรักเด็กจริงๆซะแล้วมั้ง555
ใบหน้าสวยซบลงบนไหล่ของคนตรงหน้าช้าๆ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะดูออก

"เค้าขอโทษ...ที่เค้าคิดจะไม่บอกพี่ตั้งแต่แรก"
ร่างบางเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด เธอรู้สึกแย่จริงๆที่พยามจะปิดบังเขาทั้งๆที่ตัวเองก็ตัดสินใจเลือกไปแล้ว รู้สึกแย่ที่ยังคงเสียดายเขายังอยากมีเขาอยู่ข้างๆ
เจสสิก้ากระชับแขนเรียวที่โอบคอร่างสูงอยู่ให้แน่นขึ้นวึมซับความรู้สึกดีดีที่คนคนนี้มีให้เธอมาตั้งแต่แรกที่เธอเคยเห็นเขา
จนถึงวันนี้เขายังไม่เคยทำอะไรให้เธอรู้สึกแย่เลย
แต่ทำไมก้อนเนื้อเล็กๆที่มันเต้นอยู่ในอกนั้นมันยังคงร้องเรียกหาแต่คนที่ทำให้เธอรู้สึกแย่มากขึ้นเรื่อยๆอยู่อย่างนี้ถ้าหัวใจมันเปลี่ยนกันได้ง่ายๆก็คงดี
ตอนนี้เธอเข้าใจความรู้สึกจริงๆของยุนอาอย่างลึกซึ้งแล้วว่าทำไมเด็กร่างสูงนั้นถึงยอมทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้อยู่ใกล้ๆแทยอนแบบนั้น



หลังจากที่คุยกับกาฮีเรียบร้อยเจสสิก้าก็จัดการตัวเองก่อนจะแยกกับร่างสูงและเดินมายังห้องตัวเอง
พลางนึกถึงที่แทยอนบอกไว้เมื่อตอนเพิ่งตื่นเธอเริ่มจะอยากรู้ขึ้นมากแล้วสิว่าเพื่อนตัวเล็กนั้นจะมีอะไรสนุกๆให้เธอทำบ้างหรือเปล่า

ก๊อกๆ

"พี่สิก้าเหรอ"

"อื้อ...มาคนเดียว แปลกแหะห้องล็อคอ่ะ"

เจสสิก้าที่ได้ยินเสียงอื้ออึ้งจากในห้องจึงเอ่ยไปอย่างนั้นพลางลองบิดลูกบิดประตู

"ซี๊ดด อ๊ะ~ ย..ยุน...ไปเปิด"

แทยอนเอ่ยบอกร่างสูงเสียงอู้อี้เนื่องจากริมฝีปากบางนั้นยังยังคงปรนเปรอสุขให้กับร่างบางที่คุกเข่าคร่อมใบหน้าเธออยู่นั้น

"แต่พี่/ป..ไปเปิด..ประตู..อ๊ะ~ "

ร่างสูงยังคงอึกอักไม่กล้าหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ตามที่แทยอนสั่ง

ร่างเล็กตัดสินใจละมือซ้ายออกจากบั้นท้ายของทิฟฟานี่ แล้วคว้าเอาข้อมือของร่างสูงไว้ให้หยุดนิ่งแล้วค่อยๆดึงมันออกห่างจากร่างตัวเอง

ขาเรียวเล็กรีบหุบเข้าหากันทันทีเพราะกลัวว่าอีกคนจะยังพยามลุกล้ำเข้ามาอีก

"ยุน...ไปเปิดประตู"

ร่างเล็กเอ่ยย้ำอีกครั้ง พลางขยับรอดหว่างขาของร่างบางแล้วยันกายขึ้นนั่ง ก่อนจะขยับให้เข้าที่แล้วจัดการพาทิฟฟานี่ไปให้ถึงปลายทาง

"3pไม่รอฉันบ้างเลย"

ทันทีที่ก้าวเข้าห้องมาเป็ดน้อยก็เอ่ยแซวขึ้นทันที แล้วเดินมาหย่อนกายนั่งลงบนเตียงพร้อมกับร่างสูง

"พี่จะเล่นด้วยเหรอ"

ยุนอาแกล้งเอ่ยต่อพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่อีกคน แล้วเหลือบตามองคู่หื่นที่กำลังจะเสร็จภาระกิจ

"ถ้าพี่เล่นเธอว่าพี่ควรไปอยู่ตรงไหนแล้วทำอะไรล่ะ ดูแล้ว3pมันก็ลงตัวแล้วดีนี่"

เจสสิก้าเอ่ยพลางทำท่าเหมือนน้อยใจ เล่นเอาเด็กร่างสูงต้องเผยยิ้มออกมาพร้อมกับรวบตัวของคนที่อายุมากกว่ามากอดไว้ด้วยความหมั่นไส้

"งั้น..เดีี๋ยวยุนทำหน้าที่แฟนย้อนหลังให้เอาไหม"

ร่างสูงเอ่ยกลั้วหัวเราะก่อนจะโดนคนสวยในอ้อมกอดนั้นดีดเหม่งเข้าให้

"นี่..ฉันว่าแก2คนกลับไปคบกันเหอะ"

ยังไม่ทันที่ยุนอาจะได้โต้ตอบอะไร เสียงหวานก็เอ่ยแทรกขึ้น ทำเอาคนที่โดนกล่าวถึงทั้ง2คนส่ายหน้ารัวๆ

"เข้าเรื่องกันดีกว่า"

แทยอนเอ่ยขึ้นและทุกคนก็พร้อมใจกันพยักหน้ารับ

"คืองี้..เมื่อคืนพวกฉัน3คนคุยกันว่าจะให้แกไปกดอีลิง" <<<< ทิฟฟานี่

"โอ๊ยย มันคงจะยอมอยู่หรอก" <<<< เจสสิก้า

"ไม่ยอมก็ต้องยอมดิ" <<<< ยุนอา

"หมายความว่าไง" <<<< เจสสิก้า

"เดี๋ยวให้แทบอกอีกที" <<<< ทิฟฟานี่

"เออ..เธอพอจะดูออกไหมว่ายูลมันน่าจะเคยเคะมั่งเปล่า" <<<< แทยอน

"อืมตามความรู้สึกที่ของตัวเองคิดว่าน่าจะเคยนะ" <<<< เจสสิก้า

"ถ้ามันเคยมันคงง่ายขึ้นเยอะอ่ะ" <<<< แทยอน

"แต่ว่า..ตอนที่นั้นถ้าฉันไม่ยอมให้มันทำก่อนมันก็อาจะยอมมั้ง คิดเอาเองนะ" <<<< เจสสิก้า

"อืม..งั้นเดี๋ยวฉันจะลองไปหลอกถามมันดูก่อน เผื่อมันจะหลุดอะไรที่เป็นประโยชน์ออกมา 555"

แทยอนเอ่ยจบก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้าสบายๆมาใส่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"นี่แล้วแทจะสอนอะไรฉันเหรอ" <<<< เจสสิก้า

"อันที่ฉันกับยุนก็ทำไม่ได้" <<<< ทิฟฟานี่

555

"อะไรวะแก2คนทำไม่ได้ แล้วงี้ฉันจะทำได้ไง" <<<< เจสสิก้า

"เอ้าถึงจะให้พี่แทสอนไง" <<<< ยุนอา

"หมายถึงฉันต้องมีอะไรกับแทด้วยเปล่า" <<<< เจสสิก้า

"ทำไมถามเหมือนรังเกลียดมันงั้นอ่ะ" <<<< ทิฟฟานี่

"โอ๊ยย ตรงกันข้ามฉันกลัวจะหลงมันหัวปักหัวปำไปอีกคนน่ะสิ" <<<< เจสสิก้า

555

"เกี่ยวป่ะ ว่ามีอะไรด้วยแล้วต้องหลงอ่ะ" <<<< ยุนอา

"ไม่รู้..รู้แค่ฉันกลัวมันตั้งแต่วันที่มันจูบฉันและ" <<<< เจสสิก้า

"ทำไมวะ..แกอ่อนไหวขนาดนั้นเลย" <<<< ทิฟฟานี่

"จำได้แค่ว่าตอนนั้นมันอยากได้อีกอ่ะ" <<<< เจสสิก้า

"ยุนว่ามันคงเป็นเพราะแค่อารมณ์ตอนนั้นมากกว่ามั้ง" <<<< ยุนอา

"ฉันก็คิดแบบนั้นนะ อีกอย่างตอนนั้นแกยังไม่เคยจูบใครจริงจังด้วยนิ" <<<< ทิฟฟานี่

"อือ งั้นไม่ลองก็ไม่รู้ แต่ถ้าหลงมันขึ้นมาล่ะ" <<<< เจสสิก้า

"อีบ้า หลงก่อนแล้วค่อยคิด เค๊" <<<< ทิฟฟานี่

5555

แกร๊ก

"ไปมาเร็วจัง..เป็นไงมั่ง"

ทิฟฟานี่เอ่ยทักทันทีที่ร่างเล็กนั้นก้าวเข้าห้องมา

"มันตอบแบบกวนทีนอ่ะ แต่พอเดาๆได้อยู่"

คนตัวเล็กเอ่ยอย่างเซงๆพลางเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนตามเดิม

"สิก้าเหนื่อยหรือเปล่า รู้สึกว่าผ่านครั้งแรกไปยั้งไม่ถึง24ชั่วโมงเลยนะ"

แทยอนเอ่ยแซวพลางส่งสายตากรุบกริบให้คนที่โดนล้อนั้นต้องประเคนฝ่ามือเข้าให้ที่ไหล่เล็ก

"เออว่ะ ยัยเป็ดแกจะสดเกินหน้าเกินตาฉันแล้วนะยะ"

ทิฟฟานี่ที่นั่งคิดตามคำพูดของร่างเล็กไปก็รู้สึกได้ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ จึงเอ่ยจิกแขวะออกไปเล็กน้อยตามสเต็ปมาดาม

"งั้นก็ให้พี่สิก้าพักฟื้นไปก่อน"

ยุนอาเอ่ยเชิงล้อพี่สาวหน้าสวยให้ต้องหันมาบู้ปากใส่

"เออหิวยังฉันฝากยูลสั่งอาหารไว้ให้แล้ว"

แทยอนเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนที่ทุกคนจะพยักหน้ารับแล้วแยกย้ายกันจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เหลือเพียงเจสสิก้าที่ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียง

ก็เธอจัดการตัวเองเสร็จหมดตั้งแต่ก่อนจะมาห้องนี้แล้วนี่นาก็เลยต้องมานั้งรอ3pมันแบบนี้ จะลงไปก่อนก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงใส่ยูริดี

หรือจะพูดอะไรด้วยดี เธอคิดไม่ออกหรอกก็เธอยังงอนเขาอยู่นี่นา

ผ่านไปพักใหญ่ทั้ง4ก็เสด็จลงมาจากห้องพลางเดินไปยังโต๊ะที่มียูริกับซันนี่นั่งอยู่

"สั่งไรมาวะ"

แทยอนเปิดปากถามก่อนเมื่อรู้อยู่แล้วว่าทั้งทิฟฟานี่และเจสสิก้าไม่มีทางเปิดปากทักยูริก่อนเป็นแน่

"พิซซ่าอ่ะ แบบพิเศ๊ษพิเศษ สำหรับง้อแฟนสุดที่รักกับเพื่อนสาวสุดสวย"

ยูริหันกลับมาตอบเสียงอ้อนหวังว่าทั้ง2สาวจะหายงอน

แต่...

"เออ!!!ฉันมันไม่สวยใช่ป่ะ!!!"

เจสสิก้าแผรดเสียงเข้าให้ถึงจะแอบดีใจที่ร่างสูงเรียกเธอว่าสุดที่รักก็เถอะ

"สวยสิคะ สวยจนยูลหลงหัวปักหัวปำอยู่นี่ไง"

นั่น โดนเข้าไป1ดอกเต็มๆพาเอาคนที่เคยแผรดเสียงออกไปเมื่อต้องฝืนตัวเองไม่ให้หลุดยิ้มออกมา

"เออๆ จะสวยจะรักจะหลงอะไรก็เอา แต่.. ฉันเสียดายพิซซ่า ช่วยอย่าทำให้มันเลี่ยนไปมากกว่านี้ได้ป่ะ"

ซันนี่เอ่ยเชิงวีนพร้อมเคี้ยวพิซซ่าแก้มตุ่ย พาเอาที่เหลือแทบหัวเราะพรืดด แต่ก็ยอมสงบปากสงบคำไว้ แล้วหันมาสนใจกับอาหารบนโต๊ะแทน

ตลอดเวลาที่ทุกคนกำลังเอร็ดอร่อยไปกับอาหารบนโต๊ะนั้นมีเพียงแทยอนที่รอบมองปฏิกิริยาของทุกคนไปด้วยอย่างเนียนๆ

ผ่านไปครู่ใหญ่ยูริก็ลุกเดินไปที้เค้าเตอร์ซึ่งทุกคนก็มองตามไปนั่นแหละเพราะจู่ๆร่างสูงก็ลุกไปเสียเฉยๆ

แต่จากจุดที่ทุกคนอยู่นั้นมันไม่สามารถมองเห็นอะไรหลังเค้าเตอร์อันโตนั้นได้เลย ก็ทำได้แค่หันกลับมาสนใจสิ่งตรงหน้าต่อ

"เออเห็นยูลมันบอกว่าวันนี้จะมีคนมาให้ลองร้องเพลงกับแก2คนนิ"

ซันนี่เอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่ยูริบอกเธอไว้ก่อนที่คนอื่นๆจะลงมา

"เหรอ..ใครอ่ะผู้หญิงผู้ชาย?"

แทยอนหูผึ่งทันทีเมื่อรู้ว่าจะได้มีเพื่อนร่วมงาน(?)มาเพิ่มอีก1คน

"เร็วเชี่ยวนะยะอินังแทยอน"

เสียงหวานแผรดเสียงสูงจิกแขวะคนตัวเล็กด้วยความหมั่นไส้ พลางใช้แขนเรียวล็อดคอรั้งให้ร่างของแทยอนนั้นเอนลงมาพิงร่างของตัวเอง

"อะไร..หึงเค้าหรือไงล่ะ"

คนตัวเล็กถามกลับเชิงแซว แหมร้อยวันพันปีมีแต่ผลักใสให้เธอไปมีอะไรกับคนอื่นแล้วนี่พิซซ่าไปทำอะไรให้ผิดสำแดงหรือเปล่า

ถึงแทยอนจะรู้ดีว่าทิฟฟานี่ก็แค่แขวะเธอเล่นๆ แต่เธอก็ชอบมันไม่น้อย

"แล้วอยากให้เป็นแบบไหนล่ะคะ"

ร่างบางกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างๆใบหูแล้วงับมันเล็กน้อยให้ร่างเล็กงั้นต้องสะดุ้งเบาๆ

"แบบนี้ก็ดี แบบไหนก็ได้อ่ะที่เธออยากเป็น"

แทยอนหันไปตอบใบหน้าหวานที่ส่งสายตาเยิ้มๆมาให้เธออยู่นั้น

!!!!

"โอ๊ะ!! นั่น! คนนั้นเหรอ..สวยอ่ะ"

ยังไม่ทันที่จะมีใครได้พูดอะไรต่อแทยอนก็โพล่งขึ้นพร้อมเบิกตากว้างเมื่อเห็นผู้มาเยือนคนใหม่

"อ้าว..มาก่อนเวลาตั้งครึ่งชั่วโมงแหนะ มาๆ เดี๋ยวพี่แนะนำให้รูจักเพื่อนพี่"

ยูริเอ่ยพลางเดินไปทักทายเด็กสาวแล้วพามานั่งยังโต๊ะ

"สวัสดีค่ะฉัน ซอ จูฮยอน เรียกซอก็ได้นะคะฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ"

เด็กสาวตัวสูงก้มหัวเล็กน้อยหลังจากแนะนำตัวเสร็จก่อนที่ยูริจะแนะนำเพื่อนๆเกรียนๆให้เด็กแก้มป่องได้รู้จักครบทุกคน

"เออนี่ พี่เตือนไว้ก่อน อินี่อ่ะถ้าไม่จำเป็นอย่าไปเข้าใกล้มันเข้าใจป่ะ"

ยูริเอ่ยต่อพลางชี้นิ้วไปทางแทยอนที่นั่งอ้าปากค้างอยู่นั่น ไม่รู้ว่าตะลึงความสวยหรือตะลึงที่ยูริพูดออกไปอย่างนั้น

"ทำไมเหรอคะ พี่เขาเป็นอะไรเหรอ"

ซอฮยอนหันไปถามพลางเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ

"อ่อ..มันม่อ มันทะเล้น มันหื่น มันยั่ว มันแรด /เฮ้ย!! พอๆ ถึงไงมันก็เป็นเมียฉันนะเว่ย"

ยูริร่ายยาวแต่ยังไม่ทันพูดจบก็โดนทิฟฟานี่ตัดบทขึ้นมาเสียแบบนั้น เล่นเอาคนที่โดนพูดถึงนั้นแทบอยากเอาหัวโขกกำแพง

"ดีนะไม่บอกว่าฉันเป็นสัตว์ประหลาด"

แทยอนเอ่ยลอยๆพลางยกมือกุมขมับ แต่นั่นทำเอาคนอื่นๆแทบหลุดขำ

"เอออิหมี ทำไมแกชอบบอกว่าอิเตี้ยมันเป็นเมียแกวะ"

เจสสิก้าอดสงสัยไม่ได้ก็ในเมื่อความจริงทิฟฟานี่ก็เคะมากกว่าเห็นๆ แต่ทุกครั้งที่มีคนอื่นอยู่ด้วยทิฟฟานี่ก็จะพูดเหมือนแทยอนเป็นเคะทุกครั้ง

"ฟานี่อยากให้แทเป็นเคะเหรอคะ"

แทยอนแกล้งหันไปเอ่ยถามคนรัก ทิฟฟานี่ยู่ปากเล็กน้อย ก่อนจะฝั่งจมูกลงไปบนแก้มใส1ทีแรงๆด้วยความหมั่นไส้

แล้วแทยอนก็ได้ชวนอีก2คนไปเตรียมเพลงไว้สำหรับคืนนี้เพราะเธอกังวนว่าด้วยความที่ไม่ได้รู้จักมักคีอะไรกับซอฮยอนนั้น

มันอาจทำให้เข้าใจอะไรกันยากกว่าอย่างเธอและทิฟฟานี่ เพราะงั้นก็ควรจะใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่า

เวลาล่วงเลยไปจนค่ำพวกนักดนตรีก็มากันแล้วแทยอนจึงจัดการลองร้องเพลงที่ทั้ง3ต้องดูเอ็ดกันก่อน

ซอฮยอนก็ทำมันออกมาได้ดีเลยทีเดียวเธอเข้าใจมันได้อย่างรวดเร็ว จนบางทีคู่หื่นยังแอบตกใจในความฉลาดหัวไวของเด็กสาวแก้มป่องคนนี้

และดูเหมือนว่าทั้ง3จะสนิทสนมกันได้เร็วมากๆ คงเพราะว่าแทยอนเองก็ดูจะถูกอกถูกใจแม่เด็กสาวคนนี้อยู่ไม่น้อย

ส่วนทิฟฟานี่เองก็เอ็นดูในความขยันฉลาดหัวไวของซอฮยอน

ส่วนตัวเด็กสาวเองก็ดูจะปลื้มคู่หื่นไม่น้อยเลยเช่นกันถึงบางครั้งเธออาจจะเคอะเขินไปบ้างที่ได้ร่วมงานได้ใกล้ชิดกับคนที่สวยบาดใจ

แถมร้องเพลงก็เพราะอย่างทิฟฟานี่ หรือคนที่ได้ยินแค่เสียงร้องก็ฉุดสติให้ล่องลอยออกไปได้อย่างแทยอน

แต่ซอฮยอนเองก็พยามอย่าสุดความสามารถและสิ่งที่เธอค้นพบว่ามันเป็นสิ่งที่ทำยากที่สุดในการที่ได้ร่วมงานกับคู่หื่นนั้นก็คือ

การควบคุมสติไม่ให้ตัวเองต้องตกอยู่ในภวังแห่งความลุ่มหลงในเสน่ห์ของคู่หื่นนั่นเอง

"นี่เป็นนักร้องมหาลัยหรือเปล่าเนี่ย ถึงดูเหมือนชินเวธีขนาดนี้อ่ะ"

แทยอนถามขึ้นหลังจากที่ลองซ้อมจนลงตัวแล้ว ทั้ง3ก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม

"อ่อค่ะ จริงๆแล้วฉันเคยร้องเพลงกิจกรรมตั้งแต่มัธยมอยู่บ่อยๆน่ะค่ะ เลยค่อนข้างจะชินมั้งคะ"

"มิน่าล่ะดูโปรกว่าพี่อีก" <<<<ทิฟฟานี่

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ" <<<<ซอฮยอน

"นี่อิคู่หื่นคะ สรุปคุณมึ-จะป้อน้องซอกันทั้งคู่เลยใช่ป่ะค๊ะ" <<<< เจสสิก้า

"โหยแกก็ดูดิ น้องเขาทั้งเก่งทั้งน่ารักแบบนี้ ขอสนใจหน่อยเหอะ" <<<<แทยอน

"นี่ฉันคิดถูกเปล่าวะ ที่ให้ซอมาเนี่ย น้องคงลำบากใจกับพวกแกแย่เลย" <<<<ยูริ

"ย๊า!! อิลิงคดีเก่าฉันยังไม่ได้เคียร์เลยนะย๊ะ!! ฉันร้องเพลงเสร็จแล้วแกช่วยทำตัวให้ว่างไว้ด้วย เข้าใจ๊!!" <<<<ทิฟฟานี่

\\อึก//

"นั่นไงเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับมาดามตู สมควรแล้วแหละลิงเอ๊ย" <<<<แทยอน

"สิก้ายา~ ไม่สงสารเค้าบ้างหยออ ดูสิยัยหมีมันกาหัวเค้าแล้วเนี่ย หายงอนน๊า~ จุ๊บๆ" <<<<ยูริ

"ไร!!...ไม่ต้องมาอ้อนเลย เพราะนอกจากฟานี่แล้วเค้าก็จะลงโทษยูลเหมือนกัน" <<<<เจสสิก้า

"โอ๊ยย~ ทำไมคนสวยๆมันใจร้ายกับลิงจังเลยวะคะ" <<<<ยูริ

"อ้าวเฮ่ย! อิลิงงี้ฉันต้องลงโทษแกด้วยมะ ฉันจะได้สวย 555" <<<<แทยอน

"พอเลย..พี่แทนี่ยังสวยไม่พอเหรอ" <<<<ยุนอา

"ไม่อ่ะ ต้องสวยพอที่จะจีบน้องซอติด คริคริ" <<<<แทยอน

"อ๊า! พี่คะอย่าล้อเล่นแบบนี้สิคะ" <<<<ซอฮยอน

"พี่บอกเหรอว่าพี่ล้อเล่นน่ะ" <<<<แทยอน

"พี่แทอา~..." <<<<ยุนอา

!!!

"โอ๊ยยย~ ทำไมวันนี้มีแต่คนสวยๆมาทำให้หัวใจดวงน้อยๆของคิมแทละลายกันจังเลย"

แทยอนเอ่ยพลางส่งสายตาเป็นประกายวิบวับ ใส่อีก4คนที่เพิ่งมาถึง และหย่อนกลายนั่งลง จะเหลือก็แต่ซันนี่ที่ลุกขึ้นแล้วลากซูยองออกไปจากโต๊ะ

http://upic.me/i/4d/zonevip.jpg ผังโซนVIPคร่า เผื่อช่วยให้นึกภาพออกบ้าง

\\โป๊ก//

สันมือเคาะลงกลางหน้าผากใสๆของแทยอนอย่างไม่หวงแรง จนใบหน้าใสนั้นต้องยู่หน้าเล็กน้อย มือเล็กก็ยกมาลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ

"หมั่นไส้อ่ะขอทีละกัน" <<<<ทิฟฟานี่

"ง่า~..ฟานี่ง๊าา~ เค้าเจ็บนะ ชิส์ ...น้องซอดูให้หน่อยสิมันโนไหม" <<<<แทยอน \\หันไปหาซอฮยอน//

"ฉันว่าแกพลาดและฟานี่เอ๊ย 555" <<<<เจสสิก้า

"เออ...ไปยั่วพี่กาฮีก็ได้วะ"<<<<ทิฟฟานี่ \\ทำท่าลุก//

"ย๊า!! ไม่ให้เว่ย พี่กาฮีของฉันน!!" <<<<เจสสิก้า \\ชี้หน้าวีนทันที//

"อ่ะ แล้วเค้าล่ะ" <<<<ยูริ

"ยุนว่าเราน่าจะอยู่ในฐานะเดียวกันนะพี่ยูล" <<<<ยุนอา \\ตบไล่ยูริเบาๆ//

5555

"เออ งั้นพี่ฝากดูแลมันด้วยนะยุน คึคึ" <<<< เจสสิก้า \\ขยับไปเบียดกาฮี//

"แหม ได้ทีเอาใหญ่เลยนะยะ" <<<<แทยอน

"นี่พี่จะกลายเป็นมือที่3ไหมเนี่ย" <<<<กาฮี

"ไม่ค่ะ เพราะเค้าชอบพี่ก่อนรู้จักยูล 555" <<<<เจสสิก้า

"ไม่ค่อยจะเกรียนอ่ะอิเป็ด...คืนนี้ฉันจะเล่นให้ไม่มีแรงเกรียนเลยคอยดู" <<<<แทยอน

"โอ๊ยย อิเตี้ย สงสารเพื่อนตัวเล็กๆอย่างฉันบ้างอะไรบ้างเหอะ" <<<<เจสสิก้า

"แกตัวเล็ก? แล้วฉันเรียกอะไรห๊ะ" <<<<แทยอน

"แคระไงที่รัก" <<<<ทิฟฟานี่

55555

"อ๋าา~ ฟานี่ง๊าาา~ ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำอีก ชิส์" <<<<แทยอน \\สะบัดหน้าเชิ่ดใส่ แล้วไปอ้อนน้องซอ//

"555 แล้วมันหน้าช่วยไหมล่ะดูซิ ไม่ซบอกน้องเขาไปเลยล่ะ" <<<<ทิฟฟานี่

"โห๊ยย น้องเขาเสียหายนะ ที่รักอ่ะพูดอะไรก็ไม่รู้" <<<<แทยอน

"นี่คนเยอะแล้วไม่ขึ้นไปร้องเพลงกันเหรอ" <<<<กาฮี

เมื่อเห็นดังนั้นแล้วทั้ง3จึงเดินขึ้นเวธีไปโค้งให้หน้าเวธี1ครั้งเหมือนเคยและจัดการตัวเองให้พร้อม

กรี๊ดดด

"แอร๊ยย งงกันล่ะสิว่ามีใครขึ้นมาด้วยอีกคน อิอิ"

แทยอนเอ่ยทักทายแขกของร้านตามปกติ

"แต่แทยังไม่ให้รู้หรอกว่าเขาเป็นใคร 555 "

โหยยย อะไรอ่ะ

ใจร้ายยย

"แหม งี้แทตกกระป๋องเลยสิเนี่ย"

ไม่ๆ ยังรักเธอ

"555 งั้นทนฟังแทร้องไปก่อนได้ไหมคะ"

ได้เสมอ

กรี๊ดดด 

เสียงดนตรีเพลงแรกดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงกรี๊ด

"ยูลขร๋าา วันนี้ไม่ไปรับแขกเหรอ"

เจสสิก้าที่ยังนั่งเกาะเกี่ยวกาฮีอยู่หันมาแอ๊บหน้าสตอ...ใส่ยูริพร้อมทำตาปริบๆ

"ใช่เซ่ เค้าหมดค่าแล้วนิ ชิส์ ไปก็ได้"

ยูริเอ่ยพลางลุกออกไป ความจริงแล้วก็ต้องไปจริงๆนั่นแหละ555

ไม่ได้งอนอะไรเปป็ดน้อยหรอก เธอรู้อยู่ว่าเจสสิก้าแค่จะแกล้งเธอเฉยๆ

"แบบนี้จะดีเหรอ"

เมื่อยูริเดินออกไปแล้วฮยอนซึงก็ถามขึ้นหลังจากที่นั่งเอ๋อรับประทานไม่ต่างจากฮยอนอาเท่าไร

"เค้าเล่นกันเฉยๆ มันรู้ว่าฉันแกล้ง แต่มันต้องไปรับแขกอยู่แล้วไง แฮ่"

เป็ดน้อยอธิบาย

"ทำไมวันนี้ดูยุนเงียบๆอ่ะ"

ฮยอนอาถามบ้าง เมื่อรู้สึกว่าตั้งแต่มาถึงเธอได้ยินเสียงของยุนอาแทบนับคำได้

"ปล่อยมันล่องลอยไปก่อนเหอะ มันคงน้อยใจแทอ่ะแหละ"

เจสสิก้าหันมาตอบแทนพลางถอนหายใจออกเบาๆ นึกเห็นใจยุนอาขึ้นมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีในเมื่อเจ้าตัวยังคงยืนยันว่าจะไม่ตัดใจ

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ"

กาฮีแอบกระซิบถามร่างบาง แล้วเจสสิก้าก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ทั้ง3คนฟังเบาๆ

เธอไม่อยากให้อะไรมันไปสะกิดต่อมดราม่าของยุนอาอีก

กรี๊ดด

โฮ๊วววว

"เอาล่ะๆ มารู้จักกับน้องคนสวยกันดีกว่าเน๊าะ"

ฮิ้วววว

"น้องคนนี้ชื่อ....ซอฮยอน คร่าา"

กรี๊ดดด สวยยย

มีแฟนยังค๊าบบน้องซอฮยอนน

"อ่อ..แทกับฟานี่จองแล้วค่ะ 555"

โห่ววว เธอรักกัน2คนพอแล้ววว

"แหมๆ นิดนึงเหอะนะ อิอิ / ฟานี่ว่าเรามาฟังเสียงน้องซอกันดีไหมคะ"

ดีเลยย...

รักเธอออ ซอฮยอนนน

กรี๊ดดด

แล้วเสียงดนตรีก็ดังขึ้นอีกครั้งคู่หื่นยังคงยืนอยู่ใกล้ๆกับซอฮยอนคอยช่วยคอรัสบ้างแต่ส่วนมากจะเอนเตอร์เทนแขกมากกว่า

กรี๊ดดด

โฮ๊วววว

แต่คู่หื่นก็ยังคงไม่ลืมจะสร้างโมเม้นให้แม่ยกพ่อยกต้องกรี๊ดคอแตกอยู่ บางทีก็เหมือนจะไปเกาะแกะซอฮยอนบ้าง เกี่ยวกันเองบ้างก็ว่ากันไป

ระหว่างที่สร้างโมเม้นไปด้วยแทยอนก็เหมือนจะสือบางอย่างกับทิฟฟานี่ไปด้วย จนสุดท้ายทิฟฟานี่ก็พยักหน้าเชิงเข้าใจแล้วคู่หื่นยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กัน

"จะว่าไป3คนนั้นดูเหมือนนักร้องอาชีพเลยเนอะ"

ฮยอนซึงเอ่ยในขณะที่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปบนเวธีอยู่ ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย แล้วดูเหมือนเจสสิก้าจะเริ่มจับผิดคู่หื่นได้แล้วว่ามันต้องแอบวางแผนอะไรอีกเป็นแน่

แต่ก็เดาไฃม่ออกว่าเรื่องอะไรเพราะตอนนี้นอกว่าเรื่องของยูริแล้วก็ไม่เห็นจะมีเรื่องอื่นอีกเลย หรือว่าจะเป็นเรื่องซอฮยอนเหรอก็ไม่หน้าใช่อยู่ดี

"พี่กาฮี พี่ว่าแทมันดูจะชอบน้องซอจริงเปล่าอ่ะ"

ว่าแล้วเจสสิก้าก็โน้มหน้าไปกระซิบถามคนอายุมากกว่าเบาๆเนื่องจากกลัวว่ายุนอาจะได้ยินเข้า แต่ตอนนี้ฮยอนอาก็ย้ายที่ไปนั่งข้างๆยุนอาแล้วล่ะ

และมันก็ดูเหมือนว่ายุนอาจะดูโอเคขึ้นมาบ้าง เพราะฮยอนอาก็พยามชวนคุยโน้นคุยนี่แล้วด้วยความที่ทั้ง2คนนั้นเคยชอบพอกันเลยทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้น

"ดูจากสายตาและท่าทางแล้วพี่ว่าแทมันก็คงชอบอยู่แหละแต่ไม่น่าจะจริงจังนะดูท่าแล้ว"

กาฮีจับสังเกตุคนตัวเล็กอยู่ครู่ก็หันกลับมากระซิบตอบเจสสิก้า ร่างบางก็พยักหน้าเชิงเข้าใจ

..

เสียงเพลงยังคงเล่นต่อไปเรื่อยๆจนได้มาถึงช่วงเพลงแดนซ์ จังหวะหนักๆชวนให้ชวนคนลุกขึ้นโยกย้ายกันมากมาย

"พี่ร้องเพลงเพราะป่ะ"

จู่เจสสิก้าก็หันไปถามกาฮีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เล่นเอาคนโดนถามถึงกับหน้าเหวอด้วยความงง

"แค่พอร้องได้น่ะ พี่ชอบเต้นมากกว่า"

ถึงจะยังงงๆแต่คนอายุมากกว่าก็ตอบไปตามความจริง

"จริงง่ะ พี่เต้นอะไรเต้นกับใครยังไงบอกมาเลยนะเค้าอยากรู้"

ร่างบางได้ยินคำตอบก็ตาโตขึ้นมาทันทีพลางนึกภาพเรือนร่างอันทรงสเน่ห์ขยับร่างไปตามจังหวะเพลงแล้วก็แอบกรี๊ดอยู่ในใจ

"ก็เต้นทั่วไปอ่ะ ส่วนมากพี่ก็เต้นกับฮยอนซึงเนี่ยแหละ ถึงได้สนิทกันมาก่อนไง"

ร่างสูงเอ่ยพลางเพยิดหน้าไปทางชายหน้าหวานเล็กน้อย ซึ่งฮยอนซึงเองก็พยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มเขินๆมาให้

"หู๊ยยย งี้ว่างๆเต้นเค้าดูบ้างสิ อยากเห็นนนน น๊าาา"

ลูกอ้อนเคสร้ายแรงถูกส่งไปให้ทั้ง2คนต้องพยักหน้ารับอย่างห้ามไม่ได้

"โหยย เธอไม่เห็นเคยขอให้เค้าเต้นให้ดูบ้างเลยอ่ะ"

ยูริโพล่งขึ้นพลางเดินมาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆฮยอนซึง

"เธอเต้นเป็นด้วยเหรอ ไม่ยักกะรู้นิ...เฮ่ยย!! อย่ามาเนียนนะเค้างอนเธออยู่ ชิส์"

เจสสิก้าถามต่อด้วยความตื่นเต้น แต่พอนึกขึ้นได้ก็สะบัดหน้าเชิ่ดหนีพร้อมกับซบใบหน้าลงกับไหล่ของกาฮี

ยูริเห็นอย่างนั้นก็อดหมั่นไส้ไม่ได้แต่ก็ยังแอบขำร่างบางอยู่ไม่น้อย ที่ยังมีมาลืมว่างอนเธอซะอย่างนั้น

"งี้เค้าก็ไปม่อสาวได้ใช่ม๊ะ เธองอนเค้าแบบนี้อ่ะ"

ยูริแกล้งพูดติดตลกพลางแอบเหลือบมองปฏิกิริยาของร่างบาง แอบเห็นอยู่ว่าเกือบจะเด้งตัวออกมาแต่ก็กลับไปนิ่งตามเดิม

"ตามใจ....เค้าก็อยู่กับพี่กาฮีเนี่ยแหละ"

เจสสิก้าสะบัดเสียงใส่แขนเรียวเกาะเกี่ยวร่างกาฮีจนแทบจะสิงร่างเขาอยู่แล้ว ยูริก็ได้แต่ยิ้มกวนๆก่อนจะลุกออกไป

จริงๆแล้วเธอไม่ได้จะไปม่อใครหรอก แค่ตอนนี้เธออยากปล่อยให้เจสสิก้าได้ถามใจตัวเองดีดี

เพราะเธอก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่าร่างบางนั้นชอบเธอเท่าที่ชอบกาฮีหรือเปล่า

หรือแค่ความผูกพันธ์ ยูริเองก็รู้ดีว่าเจสสิก้านั้นชอบกาฮีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว จึงไม่อยากไปถือโทษอะไรนัก

"สิก้ายูลจะไม่โกรธเอาเหรอทำแบบนั้นอ่ะ"

กาฮีเอ่ยขึ้นหลังจากที่ยูริลุกออกไปแล้ว

"ไม่หรอกมันรู้ว่าเค้างอนมันอยู่ มันคงยังไม่อยากยุ่งแล้วแหละ"

เจสสิก้าเอ่ยยิ้มๆ ใจก็ไม่อยากให้กาฮีคิดมากเพราะเธอรู้ดีว่าร่างสูงนั้นคิดเยอะอย่างกับอะไรดี

"แล้วเราอ่ะไปงอนอะไรเขาล่ะ"

ตึ่ง งานเข้าแล้วเป็ดน้อยย เจสสิก้าคงไม่คิดจะบอกกาฮีหรอกนะว่าเธองอนยูริแค่เรื่องนั้นอ่ะ มันฟังดูน่าขำจะตายไป

"ก็มันชอบกวนประสาทไม่ดูสถานการณ์อ่ะ"

แหมช่างเลือกคำมาใช้ได้ดีเสียจริงๆ สิก้าไม่ได้โกหกนะคะ แต่สิก้าแค่พูดไม่หมดเท่านั้นเอง หึหึ

ผ่านไปสักพักใหญ่ทั้ง3คนก็ลงมาจากเวธีกลับมาที่โต๊ะ

"เป็นไง..รู้สึกเหมือนเวธีที่ผ่านๆมาไหม"

นั่งปุ๊บคนตัวเล็กก็เปิดปากถามเด็กแก้มป่องทันที พลางยกแก้วจรดริมฝีปาก

"ไม่เลยค่ะ คนละความรู้สึกกันเลย"

ซอฮยอนหันมาตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง มือเรียวก็เอื้อมไปรับแก้วเครื่องดื่มจากซันนี่

"จริงดิ แล้วชอบแบบไหนมากกว่าล่ะ"

แทยอนถามต่อสายตาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าน่ารักของคนที่เด็กกว่า

"ตอบไม่ได้หรอกค่ะ มันรู้สึกดีคนละแบบกัน ของที่นี่อ่ะฉันรู้สึกเหมือนเราเปิดมินิคอร์นเสิร์ตของตัวเองเหมือนทุกๆคนในที่นี้รอฟังเพลงที่เราจะร้อง

แต่ที่ประกวดมันเหมือนเป็นแค่การแข่งขัน ที่ใครทำได้ดีก็ได้รางวัล ฉันเลยตอบไม่ได้ว่าชอบแบบไหนมากกว่าน่ะค่ะ"

ซอฮยอนร่ายยาวยืดแทยอนก็นั่งฟังพยักหน้าเข้าใจด้วย ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เด็กแก้มป่องต้องเขินเล่น

"อื้มม ทั้งความรู้สึกและความคิดเธอช่างดูเป็นผู้ใหญ่เอามากๆเลย พี่ล่ะชอบจริงๆเด็กแบบนี้"

แทยอนยังคงพยามหยอดป้อเด็กแก้มป่อง

"โอ๊ย...เบื่อเบื่อคนน่าม่อ"

เสียงแหลมโพล่งขึ้นด้วยความหมั่นไส้ แทยอนหันขวับไปที่ต้นเสียงทันที

"อะไร เดี๋ยวๆวันนี้มีเคลียร์นะสิก้า เตรียมตัวไว้เหอะเธออ่ะ"

คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆแกล้งหาเรื่องเพื่อนตัวแสบ

"เอออีลิงมันไปไหนเนี่ย ฉันจะรีบไปเคลียร์กับมันก่อน"

ทิฟฟานี่นึกขึ้นได้จึงเอ่ยถามขึ้นบ้าง

"เห็นมันบอกจะไปม่อสาวแต่ไม่รู้จริงเปล่าลองไปดูที่เค้าเตอร์ก่อนสิ"

แต่ไอ้คนที่มันยืนกรานว่างอนเขานักหนาน่ะกลับเปิดปากบอกทุกอย่างเหมือนรู้ใจกัน จนคนอื่นๆต้องแอบขำเบาๆ

"อืมๆ น้องซอพี่ฝากดูแลอิแรดนี่ด้วยนะ อย่าปล่อยให้มันไปซนที่ไหนล่ะ หึหึ"

ทิฟฟานี่ลุกออกไปพร้อมกลับหันกลับมาบอกซอฮยอนที่นั่งทำหน้างงๆอยู่ แต่อย่างนั้นเด็กสาวก็พยักหน้ายิ้มรับไป

"พูดยังกับเค้าเป็นเด็กหาทางกลับบ้านเองไม่ได้งั้นแหละ"

แทยอนบ่นงุบงิบไล่หลังทิฟฟานี่ที่ก้าวฉับๆออกไปหาตัวลิง

"พี่กาฮีวันนี้พี่นอนไหนอ่ะ"

จู่ๆยุนอาก็ถามขึ้น สร้างความแปลกใจให้คนอื่นๆได้ไม่น้อยแต่ก็ไม่มีใครเปิดปากถาม

"ยังไม่รู้ เพราะไม่รู้ว่าคนแถวนี้จะยอมนอนด้วยหรือเปล่า"

กาฮีตอบยุนอาแต่สายตานั้นกลับเอาแต่เหลือบมองร่างบางที่นั่งข้างๆ เจสสิก้าเลิกคิ้วเล็กน้อยเชิงไม่มั่นใจว่ากาฮีหมายถึงใคร

แต่คนอายุมากกว่าก็เพยิดหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ

"หู๊ยย เค้ายอมนอนกับพี่ตลอดแหละ แต่เค้าต้องไปเป็นเมียอิเตี้ยก่อนน่ะสิ"

คำตอบของร่างบางทำเอาคนถามถึงกับขมวดคิ้วด้วยความข้องใจ

"แต่ตามที่ตกลงกันไว้พี่สิก้าต้องเป็นผัวนิ"

ยุนอาเอ่ยขึ้นพลางยกคิ้วเรียวขึ้นข้างนึง เจสสิก้าได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วย

"นี่พวกเธอเล่นอะไรแปลกๆกันอีกแล้วเหรอเนี่ย"

กาฮีที่ไม่ได้รู้สาเหตุของเรื่องนี้ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องแปลกมากที่อยู่ๆจะให้คนอย่างเจสสิก้าไปเมะให้แทยอน

"อ่อเราพนันกันไว้อ่ะ 5555"

แทยอนเห็นท่าเหมือนความในจะหลุดจึงต้องเอ่ยปัดไปก่อน กาาฮีส่ายหน้าอย่างเอือมๆกับเหตุผลของร่างเล็ก

"ไปเลยป่ะ จะได้จบๆ"

แทยอนเอ่ยชวนร่างบางอีกครั้ง เจสสิก้าดูอึกอักเล็กน้อยพลางหันไปมองหน้ากาฮี ราวกลับเสียดายเวลาที่หน้าจะได้อยู่ด้วยกันอีก

แต่กาฮีก็ยิ้มพร้อมเพยิดหน้าเชิงว่าไม่เป็นไร ใบหน้าสวยพองลมใส่แก้มเล็กน้อยก่อนจุ๊บลงบนกลีบปากของคนอายุมากกว่าหนักๆแล้วลุกเดินไปกลับเพื่อนสาวตัวเล็ก

"เอ้อ เมื่อกี้ยุนถามมีอะไรหรือเปล่า"

กาฮีหันกลับมาถามเด็กร่างสูงอีกครั้ง

"อ่ะ..อ่อตอนแรกว่าจะไปนอนด้วยแต่ยังไม่มั่นใจ"

ยุนอาตอบ สีหน้าดูกังวนๆจนทั้ง3คนก็อดห่วงไม่ได้

"เธอเครียดเรื่องแทอยู่สินะ" <<<<กาฮี

"เฮ้ออ ไม่รู้ทำไมยุนถึงไม่ชินสักที" <<<<ยุนอา

"ฉันว่าเธอลองมองหาใครบ้างก็ดีนะ" <<<<ฮยอนอา

"นั่นสิ ถึงฟานี่จะไม่ได้ว่าอะไร แต่เธอก็ไม่น่าจะปล่อยไว้แบบนี้นะ มีแต่เธอนั่นแหละที่จะเจ็บ" <<<<ฮยอนซึง

"ไม่ใช่ฉันไม่พยามหานะ แต่มันไม่มีใครที่ถูกใจสักทีนิ" <<<<ยุนอา

"ไม่มีใครถูกใจหรือว่าเธอไม่เปิดใจ" <<<<กาฮี

"....." <<<<ยุนอา

"ฉันว่ามันหน้าจะเป็นอันหลังนะ" <<<<ฮยอนอา

"นี่ซอฮยอนพูดบ้างก็ได้นะพวกเราไม่กัดหรอก" <<<<ฮยอนซึง

"อ่อ ค่ะ ฉันชอบฟังมากกว่าน่ะค่ะ" <<<<ซอฮยอน

"โห๊วว ดีจัง พี่อยากทำได้บ้าง" <<<<กาฮี

"คงยากอ่ะอย่างเราเนี่ย 5555" <<<<ฮยอนอา

"อ่าวไปไหนกันหมดอ่ะ"

ซันนี่เอ่ยถามพลางเดินเข้ามานั่งพร้อมกับซูยอง

"ไปเคลียร์เรื่องบาดหมางกัน 555" <<<<ยุนอา

"เออดีเนาะ เออนี่ในนี่ยังมีใครร้องเพลงได้อีกเปล่า" <<<<ซันนี่

"มีพี่ฮยอนซึงอ่ะ เสียงดีอยู่" <<<<ฮยอนอา

"อ๋า พี่เนี่ยนะ" <<<<ฮยอนซึง

"ว่าแต่พี่ซันนี่ถามทำไมเหรอ" <<<<ยุนอา

"ก็......"