"พี่แท!!!"
อึก!!
ร่างเล็กแอบสะอึกเบาๆเมื่อได้ยินเสียงของคนที่เพิ่งเดินเข้ามา แทยอนแอบเหลือบตามองร่างสูงเล็กน้อยออกจะรีบใช้สมองให้เป็นประโยชน์
นิ้วเรียวของคนเด็กกว่ากระดิก ดิ๊กๆ อย่างท้าทายเรียกให้ผู้ต้องหา?ลุกออกไป
"แทวันนี้สามีเธอดุผิดปกตินะเนี่ย" ยังไมวายจะแซว ทิฟฟานี่ที่เหมือนจะดูไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยนั้นยังคงหัวจราะคิกคักเบาๆ
พลางช่วยรั้งให้ร่างเล็กลุกขึ้นแล้วดันหลังอีกทีให้ถึงที่ หน้าใสหันมาค้อนใส่ร่างบางเล็กก่อนจะหันกลับไป
"อะไร.." แกล้งเซ็งเพื่อลองเชิงไปก่อน ยุนอาหรี่ตามอง(เมีย?)ร่างเล็กอย่างจับผิด จริงๆก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายหรอก
ตอนแรกแค่คิดว่าจะมางอแงใส่เรื่องเสื้อเฉยๆด้วยซ้ำ แต่ดั๊นน ตาดีมาเห็นไอ้ที่มันเล่นนอกบทใส่กาฮีไปก็เลยรวบเลยแล้วกัน
"พี่ไม่รู้?" เก๊กเสียงเข้มใส่พยามหรี่ตาไว้เดี๋ยวมันรู้ทันหมด ร่างเล็กไม่ตอบเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้นสูงเชิงถาม
ยุนอาที่ยืน(เก๊ก)ท้าวเอวอยู่นั้น ก็ยื่นนิ้วเรียวมาชี้ที่เสื้อหนังแต่ดันจิ้มลงตรงเนินอกของร่างเล็ก แล้วก็เลื่อนขึ้นมาจิ้มที่ริมฝีปากบางช้าๆ
แต่ดูเหมือนว่ายุนอาจะพลาดแล้วล่ะพลาดที่ตรงไหนก็ไม่รู้ แต่ไอ้เจ้าของคดีนั่นมันกะตุกยิ้มแล้ว
"หื่นหรือไง.." เงยหน้าถามร่างสูงพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"เปลี่ยนเรื่องหรอ" ร่างสูงยังเก๊กเสียงแข็ง
"เอ้า!! ก็แกมาจิ้มหน้าอกพี่แล้วก็มาจิ้มปาก ให้พี่คิดอะไรล่ะ" เอ่ยเหมือนใสซื่อพลางหันไปขอความคิดเห็นจากคนอื่นๆที่นั่งยิ้มตามอยู่นั่น
"เค้าหมายถึง...เสื้ออออเนี่ยย" ร่างสูงเอ่ยยานๆพลางคว้าเสื้อของร่างเล็กแล้วกะตุกรัวๆ
แทยอนเห็นแบบนั้นก็แอ๊บตีหน้าเอ๋อใส่อีกคนพลางก้มลงสำรวจเสื้อตัวเอง
\\แปะ// นั่นสักที
มือเรียวของเด็กตัวสูงสะบัดลงไปบนพุงขาวๆที่โผล่พ้นเสื้อหนังตัวในออกมาสะท้อนแสงอยู่นั่น
"อ๊ะ~..ตีพี่ทำไมคะเนี่ย" คนตัวเล็กทำแอ๊บแบ๊ววอนสันมือหนักๆ ทิฟฟานี่แทบจะยันโครมจากด้านหลัง โชคดีที่อีก3คนห้ามไว้ก่อน
ฮยอนอาเพิ่งแอบเล่าให้กาฮีและทิฟฟานี่ฟังว่าไอ้เหม่งมันจะแกล้งแทยอนเล่น กลัวว่าพี่ๆจะเข้าใจผิดเลยบอกไว้ก่อน
ตอนนี้ทั้ง4ก็เลยเหมือนกำลังดูตลกคาเฟ่กันอยู่แอบขำกันคิกคัก ปล่อยให้ทั้ง2(ผัวเมีย?) กัดกันต่อไป
"ไม่ตีก็ได้" ว่าแล้วมือเรียวพุ่งเข้าหาร่างเล็กด้วยความเร็วแสง หวังจะบิดพุงขาวๆนั่นให้ขึ้นแดงสักรอย
เป๊งง!!!!
เฟล!!!!
มีเหรออย่างแทยอนจะไม่รู้...ขาสั้นๆก้าวถอยหลังอย่างไวแล้วคว้าข้อมือเรียวนั่นไว้ก่อนจะยักคิ้วยั่วอารมณ์(?)อีก1ที ร่างสูงเม้มปากเล็กน้อยรีบใช้ความคิด
(สงสัยวันนี้ดวงแกจะเฟลจริงๆแล้วแหละยุนน้อย)
ฮึกก!!
คิดได้ไม่ทันจบก็โดนมือเล็กนั้นกระชากจนเซเข้าปะทะกับร่างของแทยอนเล็กน้อยมือเล็กอีกข้างก็จับหมับเข้าที่กรามล่าง แล้วรั้งให้ใบหน้าอีกคนก้มลงมาสบตา
ร่างสูงรีบปิดเปลือกตาลงทันทีก่อนที่จะเสียท่า(ไปมากกว่านี้)
!!!!
แต่แล้วยุนอาก็ต้องเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อหน้าใสที่ใกล้แค่คืบนั้นพุ่งเข้าจูบเธออย่างรุนแรงแล้วส่งลิ้นร้องเข้ามาทันทีโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
เธอรู้ดี...และแทยอนก็รู้ยิ่งมากกว่า ว่าเธอนั้นแพ้รสจูบที่เร่าร้อนนี้แค่ไหนเพียงสัมผัสก็ทุกอย่างก็หยุด
แต่ที่หนักกว่านั้นก็คือยังไงเธอก็แพ้คนตัวเล็กตั้งแต่ที่คิดว่าจะแกล้งเขาแล้ว
"คิดว่าพี่ดูไม่ออกหรือไงห๊ะ!! เด็กน้อย" ผละจูบออกมาเอ่ยเสียงกวนประสาทตามแบบฉบับก็จะเดินไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆร่างของทิฟฟานี่ที่ยังหัวเราะคิกคักไม่หยุด
"ไม่ให้ทิปด้วยเลยล่ะค๊าา" ว่าแล้วก็กวนบาทาต่อ หน้าหวานหันมาพองลมใส่แก้มอย่างงอนๆ ทำให้อีกคนต้องยิ้มให้ความน่ารักของร่างบาง
พร้อมกับยกนิ้วจิ้มๆที่แก้มนุ่มเบาๆ
"พี่ขอเดานะ..เธอจับได้ตั้งแต่ที่เธอยิ้มใช่ไหม" ตึ๊ง!! เก็บข้อมูลเร็วไปป๊ะ สายตาของกาฮีมันฟ้องว่าเขากำลังสนใจแทยอนอยู่ ไม่ใช่ไม่น้อย แต่มากเลยต่างหาก
'หวังว่าพี่...คงปิดบังทางสายตาไม่เป็นนะ'
"พี่รู้ได้ไง" ฮยอนซึงถามขึ้น กาฮีเพียงยิ้มบางๆให้
"พี่เก่ง 555" แถมเกรียนด้วยค่ะ สงสัยติดคุณคิมมา555 ก็ใครจะไปกล้าบอกล่ะ ว่าแอบมองปากร่างเล็กอยู่นั่น
แต่พอรู้แล้วก็พอเดาเหตุการณ์ต่อไปได้เรื่อยๆ แต่กลับพอเกิดขึ้นกับตัวเองกลับเดาไม่ออกซะงั้น
"โหยยเซ็ง ทำไมพี่แทต้องรู้ทันด้วยอ่ะ" บ่นงุบงิบแล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างร่างเล็กอย่างงอนๆ
"ยุน พี่ว่า..แกเลื่อนตำแหน่งเหอะ" ฮยอนเอ่ยอีกครั้งแล้วทุกคนก็เข้าใจตรงกัน ก่อนเสียงหัวเราะจะดังขึ้น ยุนอาค้อนใส่ชายหน้าหวานไปเล็กน้อย
"แล้วพี่ล่ะตอนนี้อยู่ตำแหน่งอะไร" โดนถามกลับบ้างทำเอาฮยอนซึงต้องสะบัดหน้าเชิ่ดใส่ไอ้รุ่นน้องกวนโอ๊ยนี่
ยิ๊กๆ
หน้าหวานหันมาตามแรงสะกิดที่ต้นขามองหน้าสบตาไอ้คนที่มันสะกิดอย่างข้องใจ
...คุยโทรจิตกัน
แล้วร่างเล็กก็ลุกสลับที่กับร่างบางทำเอาทุกคนต่างสงสัย โดยเฉพาะคนที่นั้งข้างๆอีกฝั่งเนี่ยดูจะกังวนเลยล่ะ
"ทำไมพี่ทำหน้างั้นอ่ะ..แทไม่ทำอะไรพี่หรอกน่า" เห็นสีหน้าร่างสูงแล้วก็อดขำไม่ได้แทยอนเอ่ยกลั้วหัวเราะออกมา
กาฮีเพียงแค่ยิ้มหวานกลับ..ทำให้ร่างเล็กต้องกัดปาก??(อีกแล้วว)
ก็แหมรอยยิ้มของเขามันช่าง...ละลายยหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ของหมาแทเสียเหลือเกิน แถมรอยยิ้มนั้นมันยังยั่ว(?)ให้อยากจะริมลองมันอยู่เรื่อย
'พี่เขาเริ่มก่อนนะ..แทเปล่า'^^ (แกนั่นแหละ..ตัวดีเลยชอบนอกบท)
"เอ่อ..พี่คะคือพี่อย่าเริ่มด้วยยิ้มแบบนั้นใส่แทสิคะ" รีบเอ่ยบอกก่อนจะมีครั้งต่อๆไปเกิดขึ้น
"แทไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะคะจะได้ทนรอยยิ้มแบบนั้นได้" อธิบายให้เขารู้(จุดอ่อน)
'ทีจูบน่ะทนได้ แต่แค่ยิ้มกลับทนไม่ได้ แปลกจริง' (อีกแล้ว)
"พี่คะคือแทมีเรื่องจะถามอยู่หลายเรื่องเลยไม่รู้ว่าจะถามเรื่องสิก้าหรือเรื่องเรา(?)ก่อนดี
'พี่แท!!!...ชิส์เรื่องเรา?เหรอ หึ๊ยย'
คิดจนงุงิกับตัวเองสุดท้ายก็ต้องแอบหันไปคุยบางอย่างกับทิฟฟานี่โดยทำเนียนๆไม่ให้ร่างเล็กนั้นรู้ตัว
"เอาอันที่มีหลายข้อไว้ทีหลังแล้วกัน" กาฮีคิดอยู่เพียงแว๊บเดียวก็เอ่ยออกมา ทั้งๆที่ใจอยากจะพูดว่า 'เรื่องเรา' แทบตายแต่ก็เกรงใจทิฟฟานี่กับยุนอาด้วยแหละ
"แล้วถ้ามันมีเท่ากันละพี่...โอ๊ยช่างเหอะถ้าเรื่องยัยเป็ดก่อนแล้วกันเดี๋ยวลืมก่อน แทจะถามว่า พี่คิดจะจริงจังกับสิก้าหรือเปล่า"
ร่างเล็กโน้มใบหน้าเข้าไปกระซิบให้ได้ยินแค่2คน แต่อย่างนั้นกาฮีก็เลิกคิ้วเชิงสงสัยอยู่ไม่น้อย
'ถามแบบนี้..มีอะไรแอบแฝงอยู่หรือเปล่านะ'
"ไม่มีค่ะ อยากรู้แค่คำตอบ" เฮ่ยย!! ผีหลอกเปล่า(วะ)คะ ไอ้เด็กนี่มันตอบคำถามในความคิดเฉยเลย
"พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันน่ะ" คิดๆดูเธอเองก็แค่ชอบที่เจสสิก้าเป็นคนน่ารัก ยังไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้นเพราะ..เธอเองก็เชื่อใจเวลา..มากกว่าอารมณ์
"อืมมงั้น...ถ้าสิก้าขอนอนกับพี่ล่ะ" ซิบถามแบบเดิม จริงๆแล้วมันก็ไม่ได้จำเป็นอะไรหรอกแต่มันคือคำถามที่เจ้าตัวไม่ได้ขอให้ถามเลยไม่ค่อยอยากให้ใครได้ยินเท่าไรอีกอย่างกลัวว่ากาฮีจะไม่กล้าตอบตรงๆด้วยแหละ
ร่างสูงแปลกใจกับคำถามไม่น้อยกว่าคำถามแรกเลย ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กนั้นจะยืนยันไปแล้วว่าแค่อยากรู้คำตอบไม่ได้มีอะไรแอบแฝงก็เถอะ
"ถ้าไม่ดูไม่เหมาะพี่ก็ไม่โอเคนะ" เลือกใช้ภาษาที่ฟังดูไมตรงจนเกินไปเพื่อให้ดูไม่น่าเกลียดร่างเล็กพยักหน้ารับรู้
แล้วหันไปสะกิด(เมีย?)ร่างบางที่นั่งซุบซิบอยู่กับ(ปั๋ว?) ให้หันมาโทรจิตรกันอีกครั้ง
"พี่2คนทำอย่างกับคุยอะไรทั้งๆที่แค่มองหน้ากัน" ฮยอนอาถามขึ้นอย่างสงสัย
"เขาคุยกันทางสายตาอยู่" ยุนอาเพยิดหน้าตอบเบ้ปากใส่คู่หื่นเล็กน้อยด้วยคำหมั่นไส้
'คุยกันทางสายตา? มีแบบนี้ด้วยเหรอ ห๊ะ หรือว่า..'
"พี่คะ..." อึ๊ยย เอาอีกแล้ว ยังคิดไม่ทันได้รู้เรื่องกับตัวเองเลย มันจะยิงอะไรมาอีกล่ะเนี่ยย
"หึ๊มม" ตอบมันไปก่อน ก่อนที่ร่างเล็กนั้นจะจับสังเกตุอะไรได้อีก
"แพ้รอยยิ้มแต่ ไม่แพ้รสจูบมันผิดเหรอคะ" โป๊ะ!! อย่างจังกลางเป้า
กาฮีอ้าปากค้างทันทีกับคำถาม ก็นึกว่าจะถามเรื่องเจสสิก้าต่อ แล้วไหงมันโพล่งมางี้อ่ะแถมยังเป็นคำถามในความคิดอีกแล้ว คนแก่จะหัวใจวายตายค่ะ
"โอ๊ย~~ แท~พี่ยอมแพ้เธอแล้ว เลิกยิงคำถามที่ทำให้พี่หายใจไม่ออกทีเถอะ" กาฮีดึงสติกลับมาได้ก็เอ่ยเสียงอ่อน สุดท้ายก็ต้องสารภาพออกไป
แทยอนเองก็แอบคิดนะว่า ถ้าเธอต้องแกล้งร่างสูงนี้โดยที่ไม่ (โกง) ใช้การอ่านสายตาเข้าช่วย เธออาจจะต้องเป็นฝ่ายที่พูดประนี้ออกมาก็เป็นได้
"อ่ะ..ก็บางทีมันแค่สงสัยนี่นา แทไม่อยากอ้อมค้อมให้มันเสียเวลา" หน้าใสเอ่ยตามความจริงเพราะนอกจากที่ต้องแกล้งยั่วร่างสูงแล้ว
มันคงเป็นเพราะกาฮีนั้นชอบเก็บเอาอะไรมาคิดวิเคราะห์มากมาย เพราะเมื่อบางทีที่แทยอนนั้นได้เห็นจากสายตาถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่ชัว100%
แต่บางครั้งความรู้สึกของเขาก็ชัดเจนจนพอเดาได้บ้าง แล้วก็แค่สงสัยก็เลยถามออกไปเท่านั้นเอง
"บางทีเธอยอมเสียเวลาบ้างก็ได้มั้ง" ร่างสูงเอ่ยยิ้มๆ
"ไม่เอา..แทจะไปป้อคนสวย?ต่อ" เอ่ยทีเล่นทีจริงพลางส่งสายตาปริ๊งๆไปให้ฮยอนซึง ที่นั้งหน้าเหวออยู่ฝั่งตรงข้ามเมื่อโดนพาดพิงไปเสียแบบนั้น
"เอาจริงป่ะแท.." เสียงหวานที่ติดงอนๆดังขึ้นจากด้านข้างทำให้หน้าใสนั้นต้องหันไปมอง
"อะไรฟานี่ ดูดิฮยอนซึงทำหน้ารังเกียจแทขนาดนั้น" เอ่ยกลั้วหัวเราะอีกครั้งพาลเอาคนที่กำจะแกล้ง?งอนหลุดขำไปด้วย
"ยุน..พี่ว่าแกล้มเลิกความคิดเหอะ" ทิฟฟานี่ไปพูดกับยุนอาหลังที่หลุดขำให้แผนแตกอีกครั้ง
"อะไรยุน..คิดจะเอาคืนเหรอ" ว่าเแล้วก็หันไปหาเรื่อง(ปั๋ว)เด็กร่างสูง ยุนอาไม่ตอบอะไรเพียงแค่ทำท่าฟึดฟัดเล็กน้อย
"งั้นวันนี้นอนข้างฟานี่นะ..พี่จะนอนริม" เอ่ยเสียงเรียบ
เป๊ง!!!
นั่นคือคําพิพากษา(?)จาก(เมีย)ร่างเล็ก ยุนอาสตั๊นไป5วิ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแขนร่างมาออดอ้อนเป็นการใหญ่
เล่นเอาทุกคนที่อยู่ในสถานะการณ์แทบหลุดขำพรืดด
"อะไรไม่ต้องมาอ้อนเลย หรือจะเพิ่มเป็น2วันห๊ะ" แกล้งดุต่อซะเลยบังอาจนัก คิดจะเล่นกับ(เมีย?)คิมแทเรอะ อย่าหวัง
"พอแล้วน่ายุน..แทด้วยเลิกแกล้งน้องได้และ น้องมันก็แค่หวงเธอเฉยๆ"
เป็นทิฟฟานี่ที่ต้องเอ่ยห้าม(สามี?)ร่างเล็กกับ(สามีมัน?)ร่างสูง (ดีนะมันยังไม่มีเมียอีกคน)
ไรท์:ฟานี่เธอก็ยกเป็ดไปเป็นเมียมันอีกคนสิ555
ฟานี่:อร๊ายย นี่อิไรท์คะ แค่ปั๋วฉัน มันไปมี..ปั๋วใหม่ เนี่ยยยังสะใจไม่พอหรือไงคะ แล้วดูสิให้มันกัดกันอยู่ได้แทบจะทุกช็อตอยุ่แล้ว คนสวยเครียดค่ะ
ไรท์:สวยที่สุดแหละเธอน่ะ ก็ฉันให้แต่บทนางฟ้าเธอนี่ ชิส์ สนใจบทนางร้ายไหมล่ะค๊ะฟานนน คริคริ
(เข้าเรื่องๆ)
ก็ทำไมมันต้องมาเล่นกันอยู่ตรงหน้าเนี่ย คือแบบช่วยไปนั่งฝั่งเดียวกันก่อนก็ไม่ว่าหรอก แบบนี้มันเหมือนลากเธอเข้าไปด้วยไงไม่รู้
ได้ยินแบบนั้นเด็กเหม่งก็รีบปล่อยร่างเล็กทันที
เธอควรเครพทิฟฟานี่เพื่อเป็นการตอบแทน ที่เขายอมให้เธอยืนอยู่จุดนี้ได้โดยไม่เคยเอ่ยปากไล่หรืออะไรเลย
ออกจะเข้าข้างเธอเสียด้วยซ้ำ เวลาที่แทยอนคิดจะแกล้งเธอเยอะๆเข้า แต่ถ้าแค่ขำๆทิฟฟานี่ก็เล่นไปกับแทยอนนั่นแหละ
ควรเป็นยุนมากกว่าม๊ายยที่ต้องโวยวายเนี่ย ดูซิ น่าสงสาร ฮึกๆ
"พี่ล่ะอยากเข้าใจเธอ3คนได้จริงๆเลย" เมื่อรู้สึกถึงความเงียบจนได้ยินแต่เสียงเพลงแล้วกาฮีจึงหยิบเรื่องที่สงสัยล่าสุดขึ้นมาถาม
และดูเหมือนมันจะตรงใจคู่พี่น้องทูฮยอนอยูไม่น้อย นั่งหูผึ่งอยู่นั่น
"อยากเข้าใจยังไงคะ" แทยอนหันไปถามพยามอ่านความคิดอีกคนในความรู้สึกเขามีแต่ความสงสัยอยู่จริงๆ
แล้วมันก็ตีกันยุ่งจนเธอเองก็รู้สึกได้แค่ว่าเขาสงสัยอยู่นั่นล่ะ
"เอ่อ..พี่ก็ไม่รู้ต้องถามยังไงแฮะ" ใช่...เรื่องมันหน้าสับสนงงงวยจนตั้งคำถามไม่ถูกจริงๆ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมใหญ่เพราะใช่ความคิดอย่างหนัก
"พี่กาฮีมองตาฟานี่หน่อยสิคะ" ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้นคิดว่าบางครั้งเขาอาจจะแค่เรียงเป็นคำพูดไม่ถูกก็ได้มั้ง กาฮีก็ทำตามอย่างว่าง่าย
แต่..สิ่งที่ทำให้ยากก็คือ...
"โอ๊ย~..ฟานี่พี่ทนมองตาเธอไม่ได้หรอก" บ่นเล็กพลางยกมือกุมขมับ
"ทำไมอ่ะคะ" เสียงหวานถามอย่างงุนงง ทำไมเหรอตาฉันเป็นอะไร (ผัวยายค่ะมาดาม- -) จอฟ้าซักทีดีไหมคะไรท์....
"พี่จะละลายย~" เอ่ยเสียงเหมือนจะละลายจริงๆ
ฮ๊อยย เกิดมาได้เจอเด็ก2คนนี้นี่ไม่รู้ว่าตัวเองโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่เลยค่ะลีดเดอร์
พอได้รู้จักได้อยู่ใกล้ๆพวกมันแล้วรู้สึกเหมือนต้องกลายเป็นผู้พิการทำอะไรไม่ได้ยังไงยังงั้นเลยค่ะ
"แย่แล้วสิ..พี่ลงถังน้ำแข็งหลังร้านก่อนไหมคะ" ไอ้ตัวเล็กนี่มันจะไม่วอนสันมือสักนาทีมันจะหายใจไม่ออกหรือไง(วะ)คะ
(งั้น..แทอ่อยต่อแล้วกัน คริคริ.... 'โป๊ะ' หลังฉากจากฟานี่)
"เฮ้ออออ"
เหมือนเสียงสวรรค์....แม้มันจะฟังดูเหนื่อยหน่ายอยากตายก็เถอะ
เป็ดน้อยเดินล่องลอยมาทิ้งตัวนั่งลงข้างยุนอาอย่างอ่อนแรง เรียกความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
"เป็นอะไรเนี่ย" ร่างสูงเอ่ยถามพี่สาวอย่างเป็นห่วง เจสสิก้าไม่ตอบอะไรเพียงแต่ซบใบหน้าลงกับไหล่ของร่างสูง
แขนเรียว2ข้างก็โอบกอดเอวบางๆของคนที่เด็กกว่าไว้ราวกับต้องการที่พึ่ง
"เจสซี่/สิก้า" คู่หื่นเอ่ยขึ้นพร้อมกันโดยบังเอิญหันไปมองหน้ากัแว๊บเดียวก็หันกลับไปที่ร่างของเพื่อนสาวหวังให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา
แต่เป็ดน้อยก็ยังซุกใบหน้าอยู่กับไหล่ร่างสูงอยู่แบบนั้น ยุนอาก็อดไม่ได้ที่จะยกมือเรียวขึ้นมาลูบเรือนผมพี่สาวเบาๆเชิงปลอบ
"พี่สิก้า..บอกมาสิจะได้ช่วยกัน" ร่างสูงกระซิบบอกแผ่วเบา อีกครั้งที่พี่สาวเธอเป็นแบบนี้และอีกครั้งที่เธอต้องเอ่ยไปแบบนั้นทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าคนตรงหน้านั้นเป็นอะไร
ร่างบางถอนหายใจออกยาวๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคู่หื่น ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดออกไปอย่างไม่ปิดบังและไม่ต้องกลัวว่าใครจะรู้นอกจากเพื่อนรักของเธอ
...
.....
เฮือกก!!!!
"หึ๊ยย!! ฉันจะไปตบมันให้ฉลาดเลย!!" คนอื่นๆสะดุ้งโหย่งเมื่อร่างเล็กนั้นโพล่งขึ้นพร้อมลุกพรวดจะวิ่งออกไปจากโต๊ะทันที
แต่มือเรียวของทิฟฟานี่คว้าไว้เสียก่อนหน้าใสหันขวับกลับไปมองหน้าคนรักอย่างขัดใจที่มาห้ามเธอ
"ฉัน..จัดการเอง" เอ่ยนิ่งๆน้ำเสียงเย็นยะเยือกนั้นชวนให้ขนลุกเป็นอย่างมาก แทยอนกะตุกยิ้มมุมปากทันที
'นี่สิ...ทิฟฟานี่ของฉันที่ฉันรักและคุ้นเคยมาตลอดจริงๆ'
ใบหน้าหวานยกยิ้มมุมปากที่ดูร้ายไม่แพ้กันสบตากันเพียง3วิ หน้าหวานจุ๊บลงที่ริมฝิอีกคนเบาๆแล้วผละออก ร่างเล็กก็นั่งลงกลับที่เดิมปล่อยให้ทิฟฟานี่ลุกออกไป
แทยอนมองตามแผ่นหลังอีกคนจนร่างบางนั้นจมหายเข้าไปในกลุ่มคนมากมาย
แต่พอเห็นเธอเป็นแบบนั้นแล้ว
ก็รู้สึกเหมือนไม่ค่อยอยากให้เธอเดินไปไหนห่างจากฉันขึ้นมา...
...ทั้งหวง...
...ทั้งคิดถึง...
แต่...
ที่สำคัญกว่านั้น.....
...ฉันเป็นห่วง...
...
ตอนนี้ดูเหมือนทุกคนจะพร้อมใจทิ้งให้แทยอนนั่งเหงาอยู่คนเดียว เพราะคงติดสตั๊นกันตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงของทิฟฟานี่....
ยิ๊กๆ
ลองจิ้มๆที่ไหล่ของเด็กเหม่ง ดูเหมือนจะได้ผลแฮะ มันสะบัดหัวแล้วว ต่อไปมันคงจะยิงคำถามมาสินะ
"ทำไมพี่ฟานี่น่ากลัวจัง" นั่น!..ทำเสียงหงอมาเชียว
"เออน่า อย่าคิดมากมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก" ตอนนี้ทุกคนเริ่มได้สติแล้วจะเหลือก็แต่ตัวต้วเหตุนั่น
แทยอนเพยิดหน้าเล็กน้อยเชิงบอกร่างสูงให้สะกิดเพื่อนสาว
"พวกแก...เข้าใจว่าไงเนี่ย" เสียงเล็กเอ่ยถามขึ้นทันทีอย่างร้อนรน หลังจากที่เรียกสติกลับมาได้แล้ว
"บอกแล้วไง..อย่า-คิด-มาก มันไม่มีอะไรน่ากลัว และไม่มีอะไรเปลี่ยนไป โอเค๊" แทยอนเอ่ยช้าๆชัดๆเน้นทุกคำให้ทุกคนเข้าใจ
"ฉันรู้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่มันแค่'เหนื่อย'มากกว่าใช่ไหม" แทยอนหันไปย้ำด้วยภาษาอ้อมๆเพื่อให้เป็ดน้อยมั่นใจว่าพวกเธอไม่ได้เข้าใจอะไรผิด
"พี่แท...รู้ใช่ป่ะว่ายุนจะถามอะไร" แค่ร่างสูงเอ่ยเรียกชื่อเธอ แทยอนก็เดาออกแล้วล่ะ แหมะสถานะการณ์แบบนี้ใครก็เดาออกต่างหาก
"แล้วฉันก็รู้ว่า....ทุกคนก็อยากถาม?" เอ่ยอย่างเนือยๆ กวาดสายตามองทุกชีวิตที่นั่งทำหน้า?เป็นพิมพ์เดียวกันอยุ่นั่น
.
ร่างเล็กได้แต่ถอนหายใจยาวๆ แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย
"คือว่า...."
..
"เอ่อ...จริงๆแล้วฉันเองก็ไม่รู้หรอก" !!!!เคร๊งงง
"ย๊าาา!!! อิเตี๊ยยย!!! และอิคุณมึ_จะพูด!@#%@$@#!%@#!@%$^#$@#@" เป็ดน้อยระดมพ่นคำด่าคนตัวเล็กไม่ยั้งจนมือเอื้อมมาปิดปากนั่นล่ะ
"โอ๊ยยอิบ้า แล้วแกจะมาวีนฉันทำไมเนี่ยย" ยังจะมีหน้ามาพูดอีกนะนั่น
"อย่าว่าแต่พี่สิก้าเลย.....?" เด็กร่างสูงเอ่ยคิ้วเรียวคิ้วเข้าหากันพลางเพยิดหน้าให้คนตัวเล็กกวาดสายมองคนรอบโต๊ะ แฮ่
"เอางี้ คือมันเป็นนิสัยของฟานี่เมื่อก่อนอ่ะ ที่มันเหมือนจะหายๆไปหลังจากที่ทะเลาะกันครั้งนั้น..ที่เล่าให้ฟังอ่ะ"
แทยอนอธิบายยาวยืด แต่พอพูดมาขนาดนี้แล้วก็จำต้องเล่าเรื่องนั้นให้อีก3คนฟัง
.....
"จริงป่ะเนี่ย" กาฮีเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"เอ้า...โกหกได้ตังป๊ะ" ยังจะมีอารมณ์กวน...อีกนะ
"เดี๋ยวแท...แล้วอยู่ๆมันก็หายไปเลยเหรอไอ้นิสัยแบบนั้นอ่ะ" ฮยอนซึงเอ่ยถามบ้างคิดๆดูแล้วมันก็เป็นเรื่องแปลกอยู่ไม่น้อยเลยล่ะ
"เปล่าหรอกมันค่อยๆหายไป แต่นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันเป็นแบบนี้หรอก" ร่างเล็กตอบพลางนึกคิด
"ทำไมเราไม่เคยรู้" ยุนอาเอ่ยขึ้นมันก็หน้าแปลกที่ทั้ง4ก็ตัวติดกันออกขนาดนี้แต่เธอกับเจสสิก้าไม่เคยรู้เลย
"พี่ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร แล้วมันควบคุมได้ไหม แต่....เออๆ ยัยเป็ดวันนั้นอ่ะที่แกเดินไปตามฉันที่รถอ่ะจำได้ป่ะ" แทยอนเอ่ยพลางหันไปถามเพื่อนสาว
"เช้าหลังจากวันที่แกเพิ่งได้กะยุนป่ะ" ดูมันช่างนึกได้นะนั่น - -* หน้าใสยู่ปากใส่เพื่อนสาวหน้าเป็ดไปเล็กน้อยในขณะที่อีก4คนนั่งยิ้มกรุบกริบอยู่นั่น
คือจะยิ้มอะไรอีก(วะ)คะ มันก็กดตูจนจะเป็นกิจวัตรแล้วค่ะ ไม่ยอมมันก็งอน มันงอนเมียตูก็ด่าตูอีก เออดีจริง ชีวิต
แท:แล้วอิไรท์มันก็เกรียนมาแซวไง สรุปทุกคนเข้าใจว่ามันเป็นปั๋วตูหมดและค่ะ
ไรท์:ก็ยังไงคุณเธอ2นางก็กดกันเมามันส์หลังไมค์นี่ค๊ะ ปล.หลังไมค์เพราะอิไรท์ไม่ได้เขียนมาปล่อย 555 เกรียน*
"เออๆ ฉันแค่สงสัยนะ ไม่รู้ว่าวันนั้นมันก็เป็นหรือเปล่า" เป็ดน้อยคิดตาม จะว่าไปวันนั้นเธอแทบไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ -*-
(ก็ตอนนั้นเป็ดน้อยยังไม่ได้อัพเกรดนี่นา โน๊ะ อิอิ)
"แล้วทำไมแทไม่ถามฟานี่ดูล่ะ" กาฮีเอ่ย
"ถามกี่ครั้งก็ไม่เคยได้อะไรครั้งอ่ะ" หน้าใสหันกลับไปตอบทำหน้ากลุ้มๆเล็กน้อย
"แล้วทำไมเธอไม่ลองใช้เกมส์เป็นเครื่องบังคับล่ะ" กาฮียื่นข้อเสนอซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย จะเว้นก็แต่ตัวแทยอนนั่นแหละ
"เกมส์อะไรอีกอ่ะ....พี่อย่าลืมนะว่าฟานี่ก็เดาแทออก" เป๊ง!!! เออว่ะลืมคิดนี่มันคือข้อเสียของทักษะนี้ใช่ไหม
"แล้วพี่แทไม่เดาเรื่องนี้ของพี่ฟานี้ได้มั่งเหรอ" ฮยอนอาถามบ้าง
"ไม่อ่ะ เหมือนพอมันแบบไหน ความรู้สึกของอีกแบบก็หายไปหมดเลย นั่นทำให้พี่เดาความรู้สึกแม่นกว่าฟานี่" ร่างเล็กอธิบาย
"เพราะมันเหมือนกับว่าพี่ต้องเดาคน2คนเลยแบบนั้นสินะ...เอ๊ะ!! หรือพี่ฟานี่จะไม่รู้ตัว?"
ความคิดบ้าๆมันแว๊บเข้ามาในหัวแต่ฮยอนอาก็พูดออกไป ในเมื่อตอนนี้มันไม่มีอะไรเดาได้อยู่แล้ว
"มีส่วนเป็นไปได้นะ" กาฮีครุ่นคิดตาม
"แต่แทว่าตอนนี้เราเลิกคิดเรื่องนี้กันเถอะ คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ...แต่ฉันขอขึ้นไปตามมันก่อน รู้สึกยังไงไม่รู้อ่ะ"
"พี่แทยุน ป../ไม่ต้อง ดูอิเป็ดไป แกอ่ะ"
ยังไม่ทันที่ยุนอ่จะพูดต้องก็โดนเสียงแข็งของแทยอนดักไว้เสียก่อน ร่างสูงยู่ปากใส่เล็กน้อยแต่ก็ยอนทำตามอย่างว่าง่าย
'ยุนมันทนโดนแทตัดบทแบบนั้นอยู่บ่อยๆไปได้ไง'
'แต่จะว่าไปอาการนั้น...มันก็ดูคล้ายๆกับเวลาที่เด็กนั่นมันเปลี่ยนอารมณ์เหมือนกันแฮะ '
"พี่กาฮี..." น้ำเสียงงอนๆของเด็กร่างสูงนั้นฉุดให้กาฮีหลุดออกจากห้วงความคิด เหลือบตามองใบหน้าดูดีที่ยู่หน้าใส่เธออยุ่เล็กน้อย
"หืออ.. "
"ไปทำอะไรมา" คำถามเพียงสั้นๆห้วนๆแต่ความหมายมันช่างกว้าง เสียจนคนแก่กว่าต้องเลิกคิ้วสูง
"ห๊ะ..พี่ทำอะไร" ถามด้วยสีหน้างงๆในเมื่อเธอเองก็ไม่รู้ว่าเด็กร่างสูงนั้นไปรู้อะไรมา แต่ก็เดาว่าคงเป็นเรื่องของคนตัวเล็กนั่นแหละ
"ยุนรู้นะ" หรี่ตาจับผิดคนที่นั่งทำหน้าสงสัยอยู่ข้างๆ
"เรื่องอะไรล่ะ พี่ก็เห็นเธอรู้ทุกเรื่องอ่ะ"
"พี่แท" นั่นไงคงไม่มีเรื่องอื่นจริงๆสินะสำหรับเด็กคนนี้ ทั้งๆที่แทยอนนั้นแทบจะไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากแกล้งเด็กร่างสูงนั่นไปวันๆ
"....." กาฮีเงียบไปเหลือบมองหน้าคนที่เพิ่งพูดจบแล้วก็หลุบตาลงไปเสียอย่างนั้น
"โกรธพี่?" เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นคนแก่กว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจจึงตัดสินใจเอ่ยเชิงถามอีกครั้ง
ยุนอาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ถอนหายใจยาวๆอย่างเหนื่อยอ่อน เธอโทษกาฮีได้ที่ไหนก็ถ้าแทยอนไม่เสนอตัวยั่วกาฮีไปขนาดนั้น
กาฮีก็คงไม่อะไรด้วยมากหรอก แต่เธอเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ก็ในเมื่อคนตัวเล็กนั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเธอสักเท่าไร
อีกอย่างเธอก็ไม่อยากให้ทิฟฟานี่ต้องบ่นแทยอนมาก เพราะเธอเองก็รู้สึกไม่ค่อยดี
"เค้าขอรู้เรื่องหน่อยได้ไหม" เจสสิก้าเอ่ยขึ้นเสียงหงอยๆ ทำตาปริบ 2คนนี้คุยอะไรกันก็ไม่รู้
กาฮีหันไปมองหน้ายุนอาเล็กน้อย เพราะสำหรับเธอมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ก็ไม่รู้จะพูดดีไหม
เมื่อยุนอาทำหน้าเหมือนไม่พอใจอยู่แบบนั้น
"พี่แทมันลากพี่กาฮีขึ้นห้อง" สุดท้ายยุนอาก็พูดออกมาอย่างเซ็งๆ หลังจากที่เห็นว่ากาฮีเพยิดหน้าใส่เธอแล้ว
"เฮ้อออ ฉันอยากจะกล้าทำแบบนั้นบ้างจัง" เป็ดน้อยได้ยินแบบนั้นก็อดอิจฉาแทยอนไม่ได้อีกแล้ว
ก็ไอ้ตัวเล็กนั่นทำไมชีวิตมันถึงได้มีทุกอย่างประเคนอยู่ตรงหน้าให้มันพอใจอยู่ตลอดเวลาได้ขนาดนั้นนะ แล้วก็พาลให้นึกถึงเรื่องที่ทำเอาเธอเซ็งขึ้นมาอีกแล้ว
'โอ๊ยยย เซ็งอิลิง ได้กับอิหมียังจะฟินกว่าอีก แล้วอิหมีก็ดันทิ้งท้ายไว้ซะ.....หึ๊ยยย มือใหม่เซ็งค่ะ'
"หมายความว่าไง" ยุนอาแปลกใจไม่น้อยที่จู่ๆพี่สาวเธอก็พูดออกมาแบบนั้น
"มันก็ตรงตัวนี่ไม่เข้าใจอะไร" มันก็จริงนี่ เจสสิก้าก็เอ่ยออกไปตรงๆไม่เห็นมีอะไรให้ไม่เข้าใจเลย
"ไม่รู้ว่าจะตรงกับที่ยุนสงสัยไหมนะ แต่ซึงสงสัยว่า...อยากกล้าทำแบบนั้นกับทุกคนหรือ อยากกล้าทำแบบแทที่ลากพี่ฮีขึ้นห้อง" เป๊งงง!! กลางเหม่ง
ยุนอาอยากจะเอื้อมมือไปแท๊กกับฮยอนซึงเสียจริงๆ แต่ก็ทำได้แค่พยักหน้ารัวๆ แล้วก็หันหน้าไปมองใบหน้าสวยข้างๆ รอคำตอบ
"เอ่อ...ก็ทั้งสองอย่างอ่ะ ถ้าไม่กล้าอย่างนึงแล้วจะกล้าอีกอย่างนึงได้ไง" หน้าสวยเอ่ยพลางครุ่นคิดว่าเรียบเรียงมันถูกหรือเปล่า
"แล้วถ้าเป็นพี่ลากเธอล่ะ" กาฮีแกล้งถาม
"ไป!!!" สวนขึ้นมาทันควันเชียวนะนั่น
"อ้าวแล้วทำไมไม่กล้าลากเองอ่ะ" เลยได้คำถามต่อไป เป็ดน้อยช่างใจอยู่ครู่
ก็จะให้เธอตอบไปตรงๆหรือไงล่ะว่าเธอไม่ได้ช่ำชองไปซะทุกอย่างเหมือนคนตัวเล็กนั่น แล้วจะให้เธอกล้าทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง
"ก็มันไม่กล้านี่" เลยทำได้แค่บ่นงุบงิบไปอย่างนั้น
"งั้นไปนอนกับพี่ไหม" ปริ๊ง!!
"ไป" ไม่รู้แหละว่าเขาหมายถึงยังไงแต่ตอนนี้เธออยากจะไปกับเขา เพราะอารมณ์นี้มันมีแค่...เธอเบื่อ เริ่มเข้าใจอารมณ์ทิฟฟานี่ตอนที่วีนเธอขึ้นมาแล้วสิ
"งั้นไปกัน" กาฮีทำท่าลุกขึ้นจะเดินออกไป
"ง๊าา.." เป็ดน้อยหน้าเหวอไปทันที อะไรจะมาไวเคลมไวขนาดนั้นค๊าา
"พี่สิก้าระวังสลบนะ 5555" ยุนอาเอ่ยทักเหมือนนึกถึงสภาพตัวเองวันนั้นก็แอบฮาไม่เลิกกาฮีและเจสสิก้าก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
"แหม...แทไม่เห็นสลบเลย" โป๊ะ!! หัวใจดวงน้อยๆของน้องยุน
"ชิส์ พอได้แล้วเอาใหญ่เลยนะ อย่างพี่แทอ่ะ3วันติดก็ไม่กระเทือนหรอก"
ตอนแรกก็เหมือนจะบ่นๆงอนๆกาฮีนะ แต่สุดท้ายก็เผาแทยอนไม่ได้เพราะหมั่นไส้ที่มันชอบแรสยั่วชาวบ้านไปทั่ว
"จริงป่ะ!!" กาฮีตาโตทันทีนี่เธอเดาคนตัวเล็กนั่นผิดเยอะเกินไปหรือเปล่าเนี่ย (โคตรๆเลยแหละพี่ 555)
"อย่าว่าแต่3วันเลยค่ะเป็นอาทิตย์มันก็ล่อกันได้ตลอดเวลา2คนนั้นอ่ะ"
เจสสิก้าเอ่ยยืนยันขึ้นมาอีกที่ทำเอาคนถามแทบอยากผูกคอตาย รู้งี้เชื่อที่แทยอนพูดตั้งแต่แรกซะก็ดี
"ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ"ฮยอนซึงเอ่ยถามพลางยกนิ้วเรียวจิ้มๆเข้าที่แก้มของคนแก่กว่า
"เซ็ง..ที่พลาด" ตอบสั้นๆเสียงเซ็งๆ
"พลาด?" ยุนอาย้ำคำออกมาอย่างอย่างแปลกใจพลางหันหน้าไปมองกาฮีเชิงถาม
"พลาดที่...คิดว่าแทยอนบอบบางน่ะสิ" 555555555 สิ้นเสียงของกาฮีทั้ง4คนก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที เล่นเอากาฮีหน้าเหวอไปไม่น้อย
"พี่คิดได้ไงอ่ะ ว่าอิเตี้ยนั่นมันบอบบาง" <=====เจสสิก้า
"เออนั่นดิ มองก็รู้แล้วคาโนวี่ชัดๆ" <=====ฮยอนซึง
"พี่..ผิวพี่แทสะท้อนแสงใส่ตาพี่เหรอ" <===== ฮยอนอา
"มันหน้าไหมล่ะ!! มองว่าพี่แทบอบบาง แล้วดูทำกับยุนดิ หึ๊ย!!" <=====ยุนอา
บรรดาน้องๆที่แสนจะประเสริฐก็จัดการเรียงคิวเม้าส์กันมันส์ปาก ทำเอากาฮีเชิ่ดใส่อย่างงอนๆ
"แต่ว่าพี่สิก้าบอบบางกว่ายุนอีกนะพี่" ยุนอาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง เมื่อนึกถึงไอ้ที่ทั้งคู่ชวนกันเมื่อครู่ ก็อดคิดไม่ได้ว่าพี่สาวเธอคงไปกับกาฮีจริงๆแน่ถ้ากาฮีเอาจริง
"อันนี้รู้....พี่จะทนุถนอมเป็นอย่างดีเลย" เอ่ยพลางส่งยิ้มหวานให้เป็ดน้อยใจละลาย
"เราขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องกันไหม ดูแล้วเหมือนวันนี้จะไม่ได้ออกไปมันส์กันแล้ว" ยุนอาเอ่ยขึ้น ทั้งเจสสิก้าและกาฮีก็เออออห่อหมกไปด้วย
"งั้นๆเดี๋ยวพรุ่งเรามาใหม่ดีกว่าเนาะถือโอกาสเข้าบ้าเร็วกว่าปกติด้วย" ฮยอนอาเอ่ยขึ้นพลางหันไปถามพี่ชาย รายนั้นก็พยักหน้างึกๆ
แล้วก็ขอตัวออกไป
ทั้ง3คนเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้อง
"ชู่วว" ยังไม่ทันได้เปิดเข้าไปเจสสิก้าก็ยกมือจุ๊ปากเมื่อรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงใครจากในห้อง
"แทจะห้ามฟานี่ทำไม"
"ก็มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น"
"แต่มันก็ไม่ควรทำแบบนั้นนะ"
"ก็ใช่ แต่มันไม่รู้แล้วตอนนี้มันขอโทษแล้วไง"
"อ๊ะ!....อื้มม "
"ยังจะขัดใจฟานี่อีกป่ะ"
"อย่าทำแบบนี้สิ อื้ออ ฟ..อ๊ะ!"
"ยอมยัง"
"ไม่ อ๊าาา ฟะ..อื้ออ"
ฟุบ!!!! แขว๊กก!!!! !@%#$!%#!$@#@%$@!!$!
"อ๊ะ! หยุด อื้ออ นะ"
!!!!
"คิดเหรอว่าว่าฟานี่จะหยุด"
"เอาไงดีอิเตี้ยมันจะโดนกดแล้วมั้งนั่น" เมื่อรู้สึกว่าท่าไม่ค่อยดีเจสสิก้าจึงหันมาเอ่ยเชิงถามความเห็น เธอเองก็ไม่เคยเห็นคู่หื่นมันเป็นแบบนี้
ความรู้สึกกล้าๆกลัวๆมันก็ก่อตัวขึ้นมา ยุนอาครุ่นอยู่ครู่ก็ตัดสินใจ
ก๊อกๆ
ยุนอาเคาะประตูราวกับไม่กลัวว่าจะเจออะไร แต่เธอแค่เป็นห่วงว่าคนตัวเล็กนั้นจะเป็นอะไรหรือเปล่า ก็ในเมื่อเธอก็ไม่รู้ว่าเวลาที่ทิฟฟานี่เป็นแบบนี้น่ะ
จะร้าย หรือรุนแรง หรืออะไรก็เถอะ แต่เรื่องที่ทิฟฟานี่ไปอาวาดบ้านกิ๊กของแทยอนนั้นมันทำให้ร่างสูงอดห่วงไม่ได้จริงๆ
"ใคร"
เสียงหวานเย็นๆเหวี่ยงๆ เหมือนโดนขัดอารมณ์ดังขึ้นถามแบบนั้น ทั้ง3ก็ชะงักไปเล็กน้อย หัวใจมันตุ้มๆต่อมๆยังไงชอบกล
ยุนอารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีแล้วสูดหายเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยออกไป
"ยุนเองพี่ฟานี่ พี่สิก้ากับพี่กาฮีด้วย"
"เข้ามาเลยไม่ได้ล็อค"
กลายเป็นเสียงแทยอนที่ตอบกลับมาเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ ทำเอา3คนที่กำลังจะเปิดประตูเข้าห้องนั้นต้องหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ
ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป
!!!!!!!!
ทั้ง3ชะงักไปเล็กน้อยทั้งๆที่ก็เตรียมใจไว้มั่งแล้วว่าจะต้องเห็นอะไร แต่พอได้เห็นจริงๆก็ยังอดตกใจไม่ได้
ภาพที่แทยอนนอนราบอยู่บนเตียงโดยมีร่างของทิฟฟานี่คร่อมอยู่ผ้าปูนที่นอนฉีกขาดหลุดรุ่ยไม่ต่างอะไรจากเสื้อที่คนตัวเล็กนั้นใส่อยู่เท่าไร
หมอนกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้อง โต๊ะและเก้าอี้ชุดที่เคยอยู่ข้างเตียงล้มระเนระนาด
โดยรวมแล้วเหมือนห้องใกล้เละเทะอย่างไม่มีข้าวของอะไรอย่างอื่นเสียหาย นอกจากเสื้อผ้าและผ้าปูที่นอน
ยุนอาที่ตกใจจนแทบจะวิ่งเข้าไปคว้าตัวของแทยอนมานั้นก็ต้องชะงักไปอีกครั้งเมื่อร่างเล็กนั้นยังมีหน้าหันมาฉีกยิ้มร่าอยู่นั่น
แต่กาฮีดูเหมือนจะตกใจจนแทบสติหลุด ก็รอยแดงเป็นจ้ำๆเรียงรายอยู่บนเนินอกของร่างเล็กนั่น
เธอเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอเป็นคนทำมันขึ้นมาเองแล้วแบบนี้ทิฟฟานี่จะยิ่งไม่โกรธร่างเล็กหรือไง
"ฟานี่..แทว่าฟานี่ต้องหยุดแล้วล่ะ" แล้วมันก็ยังมีหน้าไปพูดกวนบาทาคนบนร่างมันอีกนั้น
หมับ !!!!
"อ๊ะ!"
สิ้นเสียงกวนๆนั้นมือเรียวของคนโดนยั่วอารมณ์(?) ก็ตวัดขย้ำลงไปที่เนินอกที่ยังมีบราสีเข้มปิดอยู่นั้นอย่างไม่หวงแรงทันที จนคนด้านใต้ต้องร้องครางออกมา
"อย่าท้านะ"
เสียงดุๆที่ฟังแว๊บเดียวก็รู้ว่าเอาจริงเอ่ยขึ้นพลางก้มหน้าลงมองก็คนที่มันยังมีหน้านอนยิ้มมุมปากอยู่นั้น
'ทำไมกัน ถ้ามองไม่ผิด สายตาที่เด็กนั่นมันใช้มองฟานี่อยู่ตอนนี้เหมือนมีประกายอะไรสักอย่างอยู่ หรือว่า...'
"ฟานี่แกเป็นอะไรเนี่ย" เป็ดน้อยตั้งสติแล้วถามเอ่ยไปเสียงอ่อน
"ฉัน? เป็นอะไร?" ใบหน้าหวานหันมาถามพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง
"แกไม่รู้ตัวจริงๆเหรอฟานี่"
"อะไรของแก"
"พี่ฟานี่ วันนี้ยุนขอกินพี่แทนะ" ยุนอาตัดสินใจลองใช้เรื่องที่มันหน้าจะเกี่ยวข้องกับจุดเริ่มต้นของอาการนี้
"แกคิดอะไรอยู่" หน้าหวานเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วเป็นปมใหญ่ทันทีพลางหันขวับมองไปยังต้นเสียงนั้น
"โอ๊ยย พอๆ บอกแล้วไงว่าเราไม่มีทางรู้หรอก ฉันเจอแบบนี้มา3ปีกว่าแล้วนะ พยามหา ดู ถาม ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ไปหาหมอก็แล้ว
เขาก็ได้แค่สันนิฐานว่ามันอาจจะเป็น..โรค 2บุคลิก แต่เขาก็ยืนยันไม่ได้เพราะอาการมันแค่คล้าย แต่มันไม่เหมือน"
แทยอนโพล่งห้ามขึ้นมาพลางค่อยยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วโอบเอวร่างบางที่ยังนั่งคร่อมตักเธอไว้หลวมๆ แล้วอธิบายให้ทุกคนฟัง
"ที่แทพาฟานี่ไปจิตรเวชป่ะ...โคตรอายเลยไม่รู้จะเช็คไปทำไม" น้ำเสียงที่อ่อนลงจากตอนแรกนั้น ทำเอาอีก3คนตามแทบไม่ทัน
เพราะตอนที่แทยยอนพาทิฟฟานี่ไปนั้นแค่ให้เหตุผลว่าไปเช็คไว้เฉยๆมันไม่ได้เสียหายอะไร ซึ่งคนตัวเล็กเองก็ต้องเช็คเป็นเพื่อนด้วย
"อื้อ แต่แทอยากให้ฟานี่กลับมาเป็นแบบนี้ตลอดไปเลย จริงๆนะ" แทยอนหันไปเอ่ยกับอีกคนพลางยิ้มหวาน ใช่เธอคิดถึงทิฟฟานี่ที่เป็นแบบนี้มากจริงๆ
"ฟานี่ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่" ร่างบางเอ่ยขึ้นราวกับไม่เข้าว่าคนตัวเล็กนั้นพูดถึงอะไร
"เชื่อยัง" แทยอนเพียงยิ้มบางๆให้คนรักพลางยกมือข้างนึงขึ้นมาลูบเรีอนผมสีเพลิงของอีกคน
"แล้วเมื่อไรจะหายอ่ะ" ยุนอาถามขึ้น
"ไม่มีเวลาที่แน่นอน" แทยอนตอบเสียงอ่อนในใจจริงๆก็ได้แต่แอบหวังว่าร่างบางจะเป็นแบบนี้ตลอดไป
ถึงแม้ว่าอารมณ์ของร่างบางนั้นจะรุนแรงกว่าเมื่อก่อนไปไม่น้อย ซึ่งก็รู้ดีว่าเดี๋ยวมันก็หายไปราวกับว่ามันไม่เคยมีอยู่จริง
"แย่ว่ะ" เจสสิก้าสบถออกมากเบาๆพลางถอนหายใจ
"แท..แล้วนั่น..." กาฮีพูดค้างไว้แค่นั้นพลางยกชนิ้วชี้ไปยังรอยแดงพวกนั้นเชิงถาม
"ทำไมเหรอ...อ่อไม่เป็นไร" แทยอนตอบยิ้มๆ หลังจากที่ก้มลงมองว่าร่างสูงชี้อะไร
"แปลกมาก ทั้งๆที่แทบอกว่ามันเหมือนเป็นนิสัยเมื่อก่อน แล้วนิสัยเมื่อก่อนก็ขี้หวงมาก ...???" กาฮีเอ่ยขึ้นเมื่อจับสังเกตุได้ว่ามีส่วนไหนที่ดูแปลกๆ
"อืมม แล้วจริงๆแล้วเมื่อก่อนฟานี่ก็ไม่ได้ร้าย แค่อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ประมาณนั้นอ่ะ เหมือนผู้หญิงทั่วไปแหละ" แทยอนเอ่ยต่อ
"แท..เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นแผ่วเบาราวกับน้อยใจหรือเหนื่อยใจ แทยอนชอบพูดเรื่องนี้กับเธอบ่อยๆแล้วก็จบด้วยประโยคเดิมๆว่า
ถึงเขาจะอยากให้เธอกลับไปเป็นแบบนี้ แต่ความจริงแล้วเธอต้องเป็นแบบนั้น เขาก็ยังหยุดรักเธอไม่ได้อยู่ดี
"ฟานี่รู้?" เป็ดน้อยถามถามอย่างงงๆ
"รู้ฉันคุยเรื่องนี้กันอยู่บ่อยๆแต่ก็ไม่ได้รู้อะไรมากขึ้น" แทยอนเอ่ยพลางเงยหน้ามองหน้าหวานที่ยังคร่อมตักเธออยู่
"แต่พอเหมือนไม่ได้อารมณ์เสียก็เหมือนตอนที่เป็นปกติดีอยู่แฮะ" ยุนอาเอ่ยในเมื่อตอนนี้ทิฟฟานี่ที่จู่ๆก็อารมณ์เย็นลงแล้วก็พูดคุยเหมือนเวลาอยู่ด้วยกัน
ก๊อกๆ
!!!!
"แย่แล้ว" แทยอนอุทานขึ้นมาเบาๆ
"แย่อะไร" เจสสิก้าหันมาถาม
"ถ้าฟานี่เจอมันอีกเละแน่" แทยอนพูดรัวๆพยามจะพาร่างของทิฟฟานี่ลุกออกจากเตียง
แต่....
ไม่ทันแล้ว ...
"ฟานี่....แท...ฉันขอโทษ" เสียงยูริตะโกนเข้ามาจากหลังหลังบานประตูนั้น
"อีลิง!!!!" ใบหน้าหวานหันขวับไปที่ประตูทันทีน้ำเสียงเรียบๆนั้นไม่ได้เอ่ยไม่ดังแต่ดีกรีความความร้อนนี่พุ่งทะลุเป้า
ร่างบางพยามจะลุกไป แต่ถูกแทยอนรวบตัวมากอดรั้งเอวบางไว้แน่น ยุนอาและกาฮีเห็นแบบนั้นก็รีบปรี่เข้ามาช่วยคนตัวเล็กทันที
"ไปห้องน้ำก่อน" แทยอนเอ่ยขึ้นเมื่อร่างสูงทั้ง2มาช่วยจับตัวทิฟฟานี่ไว้ แล้วจึงช่วยกันพาร่างบางเข้าไปในห้องน้ำแล้วให้เจสสิก้าไปบอกให้ยูริออกไปก่อน
"มีไรอีก ถ้ายังไม่อยากโดนยัยหมีหักคอก็อย่าเพิ่งมา"เจสสิก้าเดินไปเปิดประตูโดยที่ไม่มองออกไปเพราะตอนนี้เธอยังไม่อยากจะเห็นหน้าเขา
ยูริชะงักนิ่งไปเล็กน้อย ตกใจที่เป็นเจสสิก้าที่มาเปิดตูแล้วยังจะเสียงโวยวายราวกับใครฆ่ากันที่ดังออกมาจากด้านในห้องนั้น
ทำเอายูริต้องคอตกเดินกลับไปอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อปิดปตูล็อคห้องเรียบร้อยแล้วเจสสิก้าเดินมามองประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดลงเมื่อครู่
"ออกไปกันก่อนเดี๋ยวแทจัดการต่อเอง" เมื่อพาทิฟฟานี่เข้ามาในห้องน้ำได้แล้วแทยอนก็เอ่ยบอก อีก2คนยึกยักอยู่เพราะทิฟฟานี่ก็ยังคงดิ้นแรงอยู่แบบนั้น
"ไหวเหรอเดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก" กาฮีเอ่ยขึ้นยุนอาก็พยักหน้างึกๆ
"เอาเถอะหน้ารับรองไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องห่วง อย่าเพิ่งเข้ามาหรือเปิดประตูจนกว่าแทจะบอกก็พอ" แทยอนเอ่ยยาวยืดพลางเพยิดหน้าให้อีก2คนออกไป
"ไปเร็วๆเซ่!!!" ร่างเล็กดันร่างของคนรักให้ติดกำแพงไว้แล้วเปิดปากไล่อย่างจำใจ
เมื่อเห็นแบบนั้น ยุนอาจึงดึงมือกาฮีออกไปทันทีเมื่อรู้สึกว่าคนตัวเล็กนั้นเริ่มไมสบอารมณ์ เพราะแทยอนโกรธขึ้นมาอีกคนล่ะก็....นรกมาเยือนแน่ๆ
"แทมันจะไม่เป็นไรแน่เหรอ" กาฮียังอดห่วงไม่ได้ก็ยังไงแทยอนก็ตัวเล็กกว่าทิฟฟานี่ตั้งเยอะ
"เอาเหอะดีกว่าพี่แทว๊ากอีกคน" ยุนอาตอบอย่างเนือยๆ
ยังไม่ทันที่ใครจะได้พูดต่อเสียงจากในห้องน้ำก็ดังขึ้นทำเอาทั้ง3คนต้อง สะดุ้งหันขวับไปที่ประตูห้องน้ำทันที
ปัง!!!
เสียงบางอย่างกระแทกเข้ากับประตูห้องน้ำจนสันไหวอย่างเห็นได้ชัด กาฮีแทบพุ่งตัวเข้าไปแต่ก็โดนยุนอากับเจสสิก้ารั้งไว้ก่อน
จะส่ายหน้าเบาๆเชิงห้าม เห็นแบบนั้นคนแก่กว่าก็จำต้องหย่อนตัวนั่งลงตามเดิม
"ปล่อย"
เสียงเรียบๆที่เย็นยะเยือกนั่นมันฟังแล้วชวนขนลุกมากกว่าครั้งแรกที่ได้ยินหลายเท่าตัวเลย
ทำเอาคนได้ยินอดคิดไม่ได้ว่ายูริไปกวนอะไรทิฟฟานี่อีกสาวเจ้าถึงได้โกรธปางตายเยี่ยงนี้
"ปล่อยก็โง่สิที่รัก"
แต่เสียงของแทยอนนั้นช่างทำให้คนที่นั่งฟังนึกอยากจะเห็นภาพให้ครบทุกช็อตเสียจริงๆ ทำไมมันยังมีอารมณ์มาทำเสียงทะเล้นขี้เล่นอยู่อีก
"แท...ปล่อย"
"อย่าบอกให้แทปล่อยเลย เพราะมันไม่มีทางได้ผลหรอก" เสียงแทยอนเอ่ยกลั้วหัวเราะ
อักก!!! แขว้กก!!!
คราวนี้เสียงเหมือนร่างของใครสักคนใน2คนนั้น ซึ่งทุกคนคาดว่าเป็นแทยอนกระแทกเข้าที่กำแพง แล้วตามมาด้วยเสียงที่คาดได้ว่าเป็นเสียงฉีกเสื้อ
"1"
"อ๊ะ!!"
"2"
"อื้ออ"
"จะยอมดีๆปะ"
"ไม่มีทางจ๊ะ"
"อ่ะ อ๊าาา ซี๊ดดด!"
"ยุน..พี่ว่ามันใกล้จะได้กันแล้วมั้ง" เจสสิก้าเอ่ย พลางนึกขำที่ต้องมานั่งฟังไอ้คู่หื่นทำแบบนี้อีกแล้วถึงแม้ว่าครั้งนี้มันจะไม่เหมือนครั้งไหนๆก็ตาม
"พี่แทบอกว่าห้ามเข้าไปห้ามเปิดประตูจนกว่าพี่แทจะบอก" ยุนอาหันไปตอบด้วยสีหน้ากังวนๆไม่แพ้อีก2คน
"เออ..ปล่อยมันเหอะพี่ว่ามันรับมือได้อยู่แล้วแหละเรื่องแบบนี้อ่ะ" เจสสิก้าถอนหายใจฟิ๊วว พลางเอ่ยอย่างปลงๆ
'เพราะว่า~.....แทชอบ~ความรุนแรงค่ะ'
จู่ๆเสียงของคนตัวเล็กก็พลันดังกึ่งก้องอยู่ในหัว หลังจากที่ทนฟังเสียง...?? มาครู่ใหญ่ กาฮีเบิกตากว้างทันทีพลางครุ่นคิดว่ามันคงเพราะแบบนี้หรือเปล่า
"นี่..แทมันเคยบอกเปล่าว่ามันชอบความรุนแรงอ่ะ" แล้วก็ทนความข้องใจไม่ไหวต้องหันไปกระซิบถามน้องสาวทั้ง2
"หมายถึงเรื่องเซ็กซ์อ่ะเหรอ" ยุนอาถามต่อ กาฮีพยักหน้าช้าๆ
"ไม่เคยบอกหรอก แต่เวลาที่มีอะไรด้วยแล้วทำให้ไม่พอใจ ก็โดนเชือดทิ้งอ่ะ"
ยุนอาตอบไปตามประสบการณ์จริงที่ตัวเองได้เจอมา กาฮีพยักหน้าเชิงเข้าใจแต่ก็ดูตกใจอยู่
เธอคิดว่าที่ร่างเล็กพูดแบบนั้นเขาคงไม่ทำจริงๆหรอก แล้วเธอก็ไม่คิดว่า ความรุนแรง ที่ร่างเล็กหมายถึงน่ะมันมากน้อยแค่ไหน
แต่ทุกอย่างที่รับรู้อยู่ตอนนี้มันทำให้เธอตกใจจริงๆ
"อ๊ะ! ฟ..."
"บอกกี่ครั้งแล้วจำมั่งป่ะ"
อัก!! แขว้กก!! !%@#$@
"อื้มม เพราะจำไง อ๊า"
"เธอนี่มัน...อ๊ะ!"
"แททำไมเหรอคะ อื้มม"
"หุบปาก อ๊าา!"
"ยุน..แกว่ามันไปถึงไหนแล้ววะ อิหมีมันร้องแล้ว" เจสสิก้าเอ่ย ตอนนี้บรรยากาศชักเริ่มเปลี่ยนแล้วสิ
"แค่เริ่ม" ยุนอาตอบ
"นี่แค่เริ่มเหรอ???" กาฮียังคงไม่ค่อยอยากเชื่อความจริงเท่าไร
"โหยย ยังมีคุยกันฉีกผ้าอยู่เลย" ยุนอาหันมาตอบราวกับมันมันเป็นเรื่องปกติผิดกับตอนแรกที่เพิ่งเข้ามาในห้องทันที
ก็ไม่คิดนี่ว่าเขาจะเป็นใจกัน ไม่งั้นก็คงปล่อยเขาไปแล้ว 555
"งั้นเรามากดกันมั่งไหม ฆ่าเวลารอมันไง 555" ยุนอาเอ่ยกลั้วหัวเราะ ไม่ได้จริงจังอะไร แต่ดูเหมือนคนที่จรังจังน่ะ....
"เอาจริงป่ะ" นั่นไง เป็ดน้อยเอ๊ยย เก็บกดอะไรขนาดนั้นจ๊ะ
"บ้าเหรอฉันพูดเล่น ทำไมวันนี้พี่หื่นจังห๊ะ พี่สิก้า" เด็กร่างสูงหันกลับไปแซวพี่สาวพลางยิ้มกรุบกริบให้
ตุบ!!! เคร้ง!!! อัก!!! !@$%#!@%!#%!@%$#!#!@$
!!!!!
ทั้ง3คนสะดุ้งโหยงทันทีไม่รู้ว่าเสียงดังขึ้นติดกันหลายครั้งขนาดนั้นแต่เสียงครางร้องของคู่หื่นก็ยังดังอยู่เรื่อยๆ
"อ๊าา อ๊ะ "
"ร...แรง อ๊าา อ๊ะ อีก"
"อื้ออ อ๊ะ อ๊า"
"ฉ..ฉัน อื้ออ คิดถึงเธอจัง อ๊าาา"
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! อัก!!
"อึก..อ๊ะ อ๊าา ซื๊ดด"
"ใกล้แล้วเว่ยๆ แม่มมันตบกันด้วยเหรอวะนั่น" เจสสิก้าเอ่ยอย่างตื่นตาตื่นใจ ราวกับนั่งเชียร์บอลโลก 555
"เฮ้ยย ทำไมเราเหมือนพวกโรคจิตงี้แวะ" ยุนอากุมขมับ (เพิ่งรู้สึกเหรอค๊ะ - -*)
"ฟังมาขนาดนี้และ จะลุกไปก็เหมือนจะเสียเวลาเปล่านะ" กาฮีเอ่ยพลางส่ายหน้าเบาๆ
"ซี๊ดด แท๊ อื้อ แรงๆ ดิ๊ อึก อ๊าา"
อัก!!! เพี๊ยะ!!!
"อ๊ะ อักก อ๊าา ท...แท๊"
อึก!!!!
"....."
"ยังจะบอกให้แทปล่อยอยู่อีกไหมคะ"
ผลัก!!! เคร้งงง!!
"หุบปากไปเลย อ๊าาา"
อึก!!!
"แหม...ที่รักอ่ะ ไม่รู้หรือไงว่าแทคิดถึงเธอแค่ไหน"
"อ๊ะ!..ฟ..ฟานี่ อื้ออ พอแล้วๆ"
"เมื่อกี้ฟานี่ยังทำให้แทไม่จบเลยนะ"
"อ๊าา ไม่ อ๊ะ! เป็นไร อื้มม "
"ทำไมง่ะ"
"ออกไปกันเถอะ"
แกร๊ก
!!!!!
"โอ๊ะ.. โทษที แฮ่" คนตัวเล็กเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ยังมีหน้ามายิ้มแฮ่อีกนั่น
สภาพของรางเล็กตอนนี้เล่นเอาอีก3คนติดสตั๊นทันทีตั้งแต่ก้าวแรกที่เห็น
ร่างเกือบเปลือยเปล่าเพราะเสื้อขาดหลุดรุ่ยไม่ใส่บรา กับชั้นในสีเข้มที่เหมือนจะขาดเพราะโดนเล็บจิกข่วน นั่นยังไม่เท่าไร
แต่เนื้อผิวที่เคยขาวๆเนี่ยสิ เป็นรอยแดงแทบจะทุกที่ และมีรอยเขียวช้ำอยู่เป็นบางจุด มีรอยจิกข่วนเล็กๆเลือดซิบบ้างแต่ก็หลายที่อยู่
เอาง่ายๆโดยรวมเหมือนเพิ่งหนีระเบิดมา - -*
แทยอนไปหยุดอยู่ที่ตู้เสื้อผ้าหยิบๆขึ้นมากอดไว้แว๊บเดียวก็ก้าวฉับๆกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
ไม่นานทั้งคู่ก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง
"รอนานเปล่า" โอ๊ยอิเวรร มันถามเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ตัวมันทั้งคู่อ่ะมีรอย...แผล
ถึงแม้ว่าบนร่างของทิฟฟานี่จะมีน้อยกว่าก็เถอะนะ
"ไหนบอกไม่มีอะไรต้องห่วงไง" ยุนอาเอ่ยเสียงเข้ม รู้สึกไม่พอใจที่ร่างเล็กทำแบบนี้ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเขาอาจจะชอบ?
"เออ..ขอโทษที่ไม่เคยบอก" หมายความว่าไง ไม่เคยบอก?? บอกอะไร??
"พี่ชอบ..." เอ่ยยิ้มๆ แต่เด็กร่างสูงนั้นก็ยังคงขมวดคิ้วหน้าบูดอยู่นั่น
"มันต้องแรงขนาดนี้เลยเหรอ" กาฮีถามอึ้งๆ
"ไม่หรอก แค่บางครั้ง นานๆทีจะแรงขนาดนี้" ทิฟฟานี่ตอบ
น้ำเสียงปกติราวกับลืมเรื่องยูริไปแล้วอย่างนั้นแหละ แทบดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าเป็นปกติหรือยัง
"แล้วรอยแผลพวกนี้จะทำยังไง" เจสสิก้าถามพลางเอานิ้วจิ้มๆรอยแดงๆบนแขนของแทยอน
ดูแล้วมันก็มีบางอันที่มองออกว่ามันเป็นรอยนิ้วมือนะ แต่ก็มีอันที่ดูไม่ออกอยู่อีกเยอะ55
"ก็พวกแดงๆที่มีเยอะๆเนี่ย เดี๋ยวก็หายไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอก" แทยอนเอ่ยพลางสำรวจร่างของคนรัก
"นี่ฉันมีเพื่อนเป็นพวกซาดิสเหรอเนี่ย ม๊ายย" เจสสิก้าแว๊ดขึ้นพลางยก2มือขยุ้มผมตัวเอง
"อีบ้า...อย่างน้อยฉันก็ทำแกไม่เจ็บได้นะยะ" ตึ้งง!! เออแหะ
"เออ..จะว่าไปแล้วทำไมถึงทำแบบอ่อนโยนเป็นได้อ่ะ" พอมานึกๆดูแล้วครั้งแรกของเธอแทยอนก็ทำไม่เจ็บเลยอดสงสัยไม่ได้
"เอ้า!..มันก็ต้องเป็นให้ครบดิ..อีกอย่างก็ใช่ว่าพี่2คนจะชอบแค่แบบนี้ แบบนุ่มนวลก็ชอบ แล้วแต่อารมณ์" แทยอนเอ่ย
"ค่ะแม่นางโปร..." เจสสิก้าสะบัดเสียงใส่ด้วยความหมั่นไส้ ใช่เซ่ ฉันมันมือใหม่นี่ เชอะ
"พี่ขอคำถามนึงได้ป่ะ" กาฮีเอ่ย แล้วทุกคนก็พยักหน้าเชิงให้ถาม
"เพราะแบบนี้ป่ะแทถึงทนความต้องการได้มาก" เมื่อนึกถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อคำถามนี้มันก็แล่นเข้ามาในสมองทันที
แทยอนยินได้แบบนั้นก็หัวเราะร่วนพลางพยักหน้ารับเล็กน้อย
"เออวันนี้พี่สิก้าจะนอนกับพี่กาฮี คริคริ" ยุนอานึกขึ้นได้ก็รีบเอ่ยแซวพลางส่งสายตากรุบกริบใส่พี่สาวหน้าเป็ด คู่หื่นมองหน้ากันงงๆ ก่อนจะหันกลับไปมองเพื่อนสาว
"ระวังตัวไว้เถอะแกน่ะ อิ2คนนี้จับกดขึ้นมาไม่มีใครช่วยนะยะ" ตึ้ง!!! เอ่อว่ะ อร๊ายยย กวางยังกลัวตายอยู่น๊าาา ถึงกวางจะรักพี่แทมากก็เถอะคร๊าาาา
"แหม พูดเหมือนฉันเคยเริ่มก่อนงั้นแหละ " เพล้งงง!!! อิพี่แทเนี่ยทำไมมันขยันปากร้ายแบบนี้(วะ)คะ
"เออ..แล้วนอนนี่กันหรือไปบ้านพี่เนี่ย" ทิฟฟานี่เอ่ยมาคิดๆดูแล้วกาฮีก็ไม่เคยค้างที่นี่เลยนี่นาเท่าที่รู้มา
"ยังไม่รู้อ่ะ แล้วแต่สิก้าแล้วกัน" กาฮีเอ่ยพลางหันไปมองหน้ารางบางที่กำลังครุ่นคิดอยู่
"ถ้าเป็นที่นี่ พี่จะสะดวกไหมอ่ะ" หน้าสวยหันไปเอ่ยถามคนแก่กว่า
"พี่สะดวกทุกที่แหละค่ะ 555" กาฮีพูดกลั้วหัวเราะ
"ต้องเป็นที่ที่ไม่มีแทด้วยหรือเปล่า" ฉึก!! อีก1ดอก
"ตอนนี้ก็ไม่แน่นะ ชิส์" หรี่ตามองไอ้เด็กปากร้าย นึกแล้วก็เจ็บใจที่ดันพลาดเอง
"ไม่ๆๆๆ เสียฟิวส์ ตัดสินไปแล้ว ไม่มีแก้ตัว" ร่างเล็กโบกมือเชิงปัดทันที ถึงแม้จะรู้ว่าถ้ามีอีกรอบเขาอาจจะร้อนแรงถึงใจเลยก็เถอะ
ยังไงซะร่างเล็กก็ยังมั่นใจว่าไม่มีใครทำให้เธอคลั่งไปได้มากกว่าทิฟฟานี่อีกแล้วล่ะ
"งั้นที่นี่ก็ได้เนอะ" เป็ดน้อยหันไปย้ำกับกาฮีซึ้งเขาก็พยักหน้ายิ้มรับ
'ฉันรู้..เธอกำลังเป็นเหมือนฉัน.......แค่ต้องการเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป'
No comments:
Post a Comment