Just close your eyes
แค่หลับตาลง
Each lovin' day
ในทุกวันที่เรารักกัน
And know this feeling won't go away
และรู้ไว้ว่าความรักของฉันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
I give you my heart
ฉันยกหัวใจดวงนี้ให้เธอ
I promise...
ฉันสัญญา...
16:09....
สายตาเรียวเล็กเหลือบมองหนัาปัดนาฬิกาดิจิตอลหลังจากที่เธอนั้นได้ขับรถออกจากร้านของยูริตั้งแต่ก่อนเที่ยง
หันไปมองใบหน้าหวานที่ยังหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องอะไรเลย ที่เบาะข้างๆแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มออกมา
ไม่ว่าจะนานเท่าไรจะได้เจอใครอีกมากมายสักแค่ไหน มันก็ยังไม่เคยมีอะไรมาเปลี่ยน 'เรา' ได้เลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเกือบ8ปีแล้วนะที่เราแทบไม่ได้อยู่ห่างกันเลยแต่แทยอนก็ไม่เคยเบื่อที่จะได้มองใบหน้าหวานที่คุ้นตานี่เช่นกัน
"ฉันรักเธอจัง ทิฟฟานี่"
เสียงใสเอ่ยออกมาลอยๆเมื่อนึกถึงในอีกไปกี่ชั่วโมงข้างหน้าแล้วก็นึกอยากจะให้เวลามันเดินเร็วๆเสียจริง
ตอนนี้2ข้างทางที่แทยอนขับรถผ่านไปเรื่อยๆนั้นเริ่มจะมีแต่ต้นไม้ใบหญ้า ไม่มีบ้านคนไม่มีตึกสูงๆ
มีเพียงธรรมชาติที่สวยงามพวกนี้อยู่รายล้อมเต็มไปหมด เส้นทางถนนข้างหน้าเริ่มยะระดับสูงขึ้น
ทำให้คนตัวเล็กนั้นรู้ได้เลยว่าอีกไม่นานก็จะถึงจุดหมายแล้ว เสียงฮัมเพลงเบาๆในลำคออย่างอารมณ์ดี
ท้องฟ้าเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีส้มในยามเย็นแบบนี้ยิ่งได้มองต้นไม้ใบหญ้ามากมายน้อยใหญ่ที่ตัดกับสีเบื้อนบนนั้น
ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากมอง ยิ่งมองก็ยิ่งผ่อนคลาย
ผ่านไปสักพักใหญ่ รถสีบลอนเงินของแทยอนก็จอดนิ่งสนิทก่อนที่ร่างเล็กจะก้าวลงจากรถไปยืดเส้นยืดสาย
ความสวยงามของธรรมชาติเบื้องหน้านั้น มันช่วยให้ความเมื่อยล้าหลังจากที่ขับรถมาหลายชั่วโมงให้จางหายไปอย่างง่ายดาย
ใบหน้าใสเหลือบหันกลับไปมองอีกคนที่ยังอยู่ในรถแล้ว ก็นึกอยากจะลองไปปลุกดู ซึ่งก็รู้ว่ามันไม่หน้าจะใช่เรื่องง่าย
แต่นี่เวลาก็ผ่านไปนานพอควรแล้วร่างบางก็หน้าจะตื่นได้แล้วนี่นา ไม่รอช้าขาสั้นๆก้าวไปยังประตูฝั่งข้างคนขับทันที
"ฟานี่.."
เอ่ยเรียกชื่อร่างบางตรงหน้าทันทีที่เปิดประตูรถ พลางเอื้อมมือไปเขย่าๆร่างของคนรักเบาๆ
"..."
"ฟานี่ยา~ตื่นสักทีสิ"
ร่างเล็กเอ่ยออกมาเสียงอ่อนเมื่อรู้ว่ายังไงอีกคนก็ยังคงไม่ตื่น แอบถอนหายมจออกมาเบาๆ
ก่อนมือเล็กจะเอื้อมหยิบไปไอโฟนที่วางอยู่ใกล้ๆกระปุกเกียร์ขึ้นมากดฆ่าเวลา
แทยอนพลิกตัวมายืนพิงข้างรถแล้วกดเข้าไปในกลุ่มแชท4p
ฟานี่ยังไม่ตื่นเลยอ่ะ
ถึงแล้วเหรอ
อื้อ
ถ่ายรูปมาดูมั่งดิอิจฉาว่ะ
อิจฉาที่เมียฉันยังไม่ตื่นเหรอ
อีบ้า เร็วๆอยากเห็น
แทยอนจำต้องสลับโหมดไปยังโปรแกรมกล้องก่อนจะหามุมดีดีสวยๆเพื่อถ่ายรูปส่งไปให้เพื่อนเป็ดที่มันเร่งอยากจะดูอยู่นั่น
[PIC]
เอานี่
อร๊ายยอยากไป
โอ๊ยยสวยอ่ะคราวหลังพี่พายุนไปหน่อยสิ
งั้นก็ชวนกันมาหมดนั่นแหละ
แต่ยุนอยากไปกับพี่2คนอ่ะ
เพื่ออ? ไม่ต้องเลย
ง่า...
อิเป็ดถามอิลิงให้หน่อยฟานี่ยังไม่ตื่นเนี่ย
เออๆแปป
พี่แทใจร้าย
อะไรอีกล่ะ
ก็ยุนอยากไปมั่งง่ะ
ถ้าจะงอแงพี่จะไม่ตอบแกแล้วนะ
ง๊าา
อิเตี้ยยูลบอกให้เอาน้ำลูบหน้า
มันอำปะเนี่ย
จริงๆ
ฉันจะยังมีชีวิตอยู่ป่ะถ้าเครื่องสำอางมันหลุดจากหนังหน้างามๆของมัน
5555 เออว่ะ แกนี่ช่างไปแซวมัน
เอาเหอะเดี๋ยวมันคงตื่นแหละมั้ง ฉันนั่งจิ้มดินรอแล้วเนี่ย เฮ้อออ
เออเอาหน้าวันเกิดมันทั้งทีรอมันหน่อย
ก็รออยู่นี่ไง
......
"จริงๆเหรอ"
ขวับ !!!!!
"มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง"
คนตัวเล็กบ่นงิบๆพลางยันตัวลุกขึ้น
"เอ้า ฟานี่ก็เดินมาปกติแทนั่นแหละไม่สนใจเอง"
ใบหน้าหวานเอ่ยยิ้มๆมือเรียวก็ยกขึ้นไปเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าใสไปทัดหูไว้
"ง่ะ.."
ร่างเล็กยู่ปากอย่างงอนๆ แต่ขาสั้นๆนั้นก็ยังก้าวเข้าไปใกล้ร่างของคนรัก แขนเรียวทั้ง2ข้างก็ถูกยกขึ้นโอบเอวบางไว้
"ที่นี่ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยเนอะ"
ใบหน้าหวานที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มเอ่ยขึ้นพลางกวาดสายตามองธรรมชาตฺไปรอบๆกาย
เรียวแขนก็วาดโอบรอบคอคนตรงหน้าก่อนจะหันกลับมาสบตากัน
"ก็เหมือนกับเธอไง...ฉันถึงคิดจะพาเธอมาที่นี่อีก"
เสียงใสเอ่ยก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้ทั้งคู่แนบชิดกันมากขึ้นแล้วประกบริมฝีปากลงกับส่วนเดียวกันขยับป้อนจูบอย่างนุ่มนวล
ภายใต้ธรรมชาติที่แสนงดงาม ลมอ่อนๆในยามเย็นที่พัดผ่านเสียงใบไม้พลิวไหวไปตามสายลม
ท่ามกลางพื้นที่อยู่สูงเฉียดฟ้านี้ มีเพียงพวกเธอ2คน ที่กำลังมอบจูบอันแสนหวานให้อีกฝ่ายด้วยความรักใคร่
ไม่นานคนตัวเล็กก็ผละจูบออกมาส่งยิ้มบางๆให้ดวงหน้าหวานที่อยู่ใกล้แค่คืบ
"หิวยังคะ กินอะไรก่อนไหม แทซื้อมาเพียบเลย"
แทยอนเอ่ยถามคนรักอย่างเป็นห่วง ก็ตั้งแต่เช้าเธอแอบเอายานอนหลับให้ร่างบางกินเพื่อจะแอบพามาบนเขาแห่งนี้
ที่ทั้งคู่เคยมาด้วยกันสมัยเรียนไฮคูล
"หิวคนซื้อได้ป่ะ"
เสียงหวานกระซิบที่ข้างใบหูของคนตัวเล็กก่อนจะผละออกมายิ้มยั่วยวนแขนเรียวที่โอบคออีกคนอยู่ก็กระชับแน่นขึ้นให้ร่างของทั้ง2แนบชิดกัน
"ฟานี่ยา~อย่าดื้อสิคะไปกินอะไรกันก่อนเดี๋ยวไม่มีแรงนะ"
แทยอนพูดอย่างออดอ้อนก็มันเป็นห่วงคนสวยที่ช่างยั่วตรงหน้านี้นี่นา แล้วถ้าทิฟฟานี่ยังไม่ยอมกินอะไร
จะให้เธอสบายใจแล้วไปทำอะไรแบบนั้นเธอทำไม่ลงหรอกนะ
"ก็ได้...แต่แทห้ามเบี้ยวนะ"
ใบหน้าหวานเอ่ยเสียงดุพลางยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าไอ้ตัวเล็กที่มันยิ้มจนตาปิดอยู่นั่น
"คร๊าา คุณแม่"
เสียงใสครางยานเย้าอารมณ์ให้คนที่กำลังจะเดินกลับไปที่รถต้องหันกลับมาค้อนใส่
"ฉันไม่ใช่แม่เธอนะ คิม แทยอนน"
ทิฟฟานี่หยุดยืนท้าวสะเอววีนเสียงแหลมให้คนที่เดินตามมาต้องแอบขำเล็กน้อย
"สั่งขนาดนี้ยังจะมาปฏิเสธอีก"
แทยอนเอ่ยกลั้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีพลางเดินเข้าไปใกล้คนที่ยืนท้าวสะเอวแผดเสียงอยู่
แล้วใช้ปลายนิ้วจิ้มๆไปบนแก้มนุ่มหยอกเย้าแล้วพยามดันให้ร่างบางเดินกลับไปที่รถอีกครั้ง
"ทำไม..เป็นเมียสั่งมั่งไม่ได้หรือไง"
ร่างบางหันมาสะบัดเสียงใส่ไอ้คนที่มันกำลังดันแผ่นหลังเธออยู่นั้น
"แหมได้คร่า...ได้มากกว่าแม่อีกคร๊าา^^"
คนตัวเล็กยังคงตอบอย่างอารมณ์ดีพร้อมส่งยิ้มหวานให้อีกคนอยู่ตลอดเวลา
ก่อนที่แทยอนจะจัดการขนเช็ทปิคนิคออกมาปู ตรงด้านหน้าของรถที่จอดไว้พลางบอกให้อีกคนนั่งรอ
แต่ทิฟฟานี่ก็ยังคงเป็นทิฟฟานี่ยังคงดื้อแล้วบอกว่าจะช่วยร่างเล็กขนของกินกับขนมออกมา
แทยอนก็ไม่อาจจะกล้าคิดขัดศรัทธาจึงปล่อยให้ร่างบางช่วยขนไป
ไม่นานทั้งคู่ก็มานั่งกินนู้นกินนี่ ที่แทยอนแวะซื้อมาเยอะแยะแทบจะกองเป็นภูเขาได้อยู่แล้ว
พลางนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ทั้งเสียงหัวเราะและเสียงเอ่ยแซวที่ฟังยังไงก็รู้ว่าทั้งคู่มีความสุขมากแค่ไหน
"ฟานี่..แทถามจริงๆ ไอ้อาการผีเข้าผีออกนั่นน่ะเธอไม่รู้จริงๆเหรอ"
หลังจากที่นั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกันมาอยู่พักใหญ่แล้ว สุดท้ายแทยอนก็ต้องกลับมาถามเรื่องนี้อีกครั้ง
ถามจบก็แก้วน้ำขึ้นจรดริมฝีปากเพื่อรอคำตอบ
"ทำไมถามแบบนั้นล่ะ ถ้าฟานี่รู้ฟานี่ก็คงบอกแทไปหมดแล้วแหละ"
เสียงหวานเอ่ยพลางเบือนหน้าหนี แสร้งทำเป็นมองเลือกขนมว่าจะกินอะไรต่อดี เพื่อหลบสายตาจับผิดของคนตัวเล็กนั้น
แต่มีเหรอที่คนอย่างแทยอนจะไม่รู้
"ถ้าเรื่องแค่นี้แทยังรู้ไม่ได้ แล้วเราจะใช้หัวใจดวงเดียวกันได้ไง"
แทยอนเอ่ยน้ำเสียงหงอยๆแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ทุกคำพูดที่ล้วนแล้วมีแต่ความน้อยใจปนกับความผิดหวังพวกนั้น
มันดังก้องอยู่ในใจของทิฟฟานี่อย่างชัดเจน ร่างบางเม้มริมฝีปากไว้แน่นความกังวนมันถาโถมเข้ามาโดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งรับ
หลุบตาลงต่ำมองขาตัวเองเพราะไม่กล้าสบตาอีกคน คิ้วเรียวขมวดเป็นปมใหญ่พยามคิดหาทางออกเมื่อคนตัวเล็กนั้นเริ่มจะจับได้
"อุ๊ย!..แท~"
ทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆก็มีเรียวแขนโอบกอดร่างเธอไว้ เธอมั่วแต่คิดจนไม่ทันสังเกตุว่าร่างเล็กนั้นขยับเข้ามาใกล้เธอตั้งแต่เมื่อไร
แทยอนที่โอบกอดเอวบางของคนรักไว้จากด้านข้าง เอาคางวางไว้บนไหล่บางให้ปลายจมูกโด่งรั้งของตัวเองคลอเคลียอยู่กับแก้มนุ่ม
"ฟานี่...แทรักฟานี่มากนะคะ รู้ไหม"
เสียงกระซิบแหบพร่าพร่ำบอกรัก เธอแค่อยากจะย้ำให้คนตรงหน้านี้ได้รู้ว่าชีวิตเขายังมีเธออยู่ข้างๆเสมอ ไม่ได้มีแค่เขาเพียงลำพัง
"ทำไมแทถึงคิดว่าฟานี่รู้ล่ะคะ"
เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบาเธอยังไม่กล้าที่จะหันไปสบตากับอีกคน แต่มือเรียวก็ทาบทับลงบนมือเล็กที่โอบกอดเอวบางอยู่นั้น
แทยอนไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ยกมือเล็กขึ้นมาข้างนึงเชยค้างมนให้หันมาสบตากันก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มเบาๆไปที่หางตา
แล้วขยับริมฝีปากประทับลงกับส่วนเดียวกันแผ่วเบาแล้วผละออก มองดวงหน้าหวานด้วยสายที่อ่อนโยน
ไม่มีวี่แววว่าจะโกรธหรือไม่พอใจเลยแม้แต่นิด ถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจกว่านี้ว่าทิฟฟานี่รู้ตัวเธอก็ไม่โกรธ
เพราะมีเพียงอย่างเดียวที่แทยอนต้องการคือ....
"ที่รัก...ให้ฉันเข้าใจเธอในทุกๆเรื่องได้หรือเปล่า"
แทยอนเอ่ยถามใบหน้าหวานที่ห่างกันเพียงแค่ไม่ถึง5เซน จับจ้องใบหน้าเรียวสวยของคนรักไว้ไม่ละสายตา
ทิฟฟานี่นิ่งอยู่ครู่สบเข้ากับนัยตาสีน้ำตาลเข้มของคนรัก ไม่ว่าเธอจะพยามมองลึกลงไปแค่ไหน
แต่แววตาของแทยอนนั้นก็มีเพียงความหนักแน่นและความห่วงใยส่งกลับมาให้เธอ
ริมฝีปากอวบเม้มเข้าหากันแน่นอย่างห้ามไม่ได้เมื่อต้องใช้ความคิดอย่างหนักเพื่อหาเหตุผลของตัวเอง
ทิฟฟานี่เองก็รู้ดีว่าถึงตอนนี้เธอไม่บอก สักวันแทยอนก็ต้องถามอีก และเขาก็รู้เยอะเกินกว่าที่จะปิดบังไว้ต่อไปได้แล้ว
ดวงตาสวยหวานค่อยๆปิดเปลือกตาลง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วปรือตามองใบหน้าใสอีกครั้ง
"ฉันงี่เง่าเอง....แท..ฟานี่ขอโทษนะ"
เอ่ยเสียงแผ่วดวงตาสวยนั้นสั่นไหวจนสุดท้ายก็ทนไม่ได้ต้องหลบสายตาคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด
....ที่เล่นเป็นเด็กๆคิดจะทำอะไรแบบนี้แล้วพยามปิดบังเขา
ฝ่ามือเล็กนาบลงบนพวงแก้มของใบหน้าหวานเบาๆลูบไล้ไปมาอย่างอ่อนโยน
"ฟานี่ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ แทรู้ว่าที่ทำไปฟานี่มีเหตุผลจริงไหม?"
แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงใจดีใบหน้าใสนั้นยังคงระบายไปด้วยรอยยิ้มบางๆให้อีกคนได้เห็นเสมอ
"ฟานี่ไม่มีหรอกเหตุผลน่ะ ฟานี่แค่กลัวว่าแทจะเบื่อ"
ร่างบางยังคงหลบสายตาพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น จนไม่ทันสังเกตุว่าไอ้คนตัวเล็กที่นั่งกอดเธออยู่นั่นน่ะมันยิ้มแก้มปริแล้ว
"แล้วมันเพราะอะไรกันล่ะ ที่ฟานี่กลัวแทเบื่อ หื้มม"
ร่างเล็กยังคงเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงใจดี
"ก็ฟานี่รู้ว่าแทเป็นคนขี้เบื่อง่ายไงคะ"
ใช่แทยอนน่ะเป็นคนขี้เบื่อขี้รำคาญมากมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว และเพราะเธอเองก็รู้จักคนๆดีไงถึงได้กลัว
แม้ว่าร่างเล็กนั้นจะยังไม่เคยทำอะไรให้เธอรู้สึกว่าเขาเบื่อเธอเลยก็ตาม ไม่เคยแสดงออกมาว่ารำคาญเธอสักครั้ง
แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะกลัว ก็ที่ผ่านมาน่ะแทยอนก็เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยไม่ซ้ำหน้าแค่นั้นมันก็พอจะยืนยันได้ว่าเขาขี้เบื่อแค่ไหน
แล้วนี่เขาอยู่กับเธอมาตั้งกี่ปีแล้ว แทยอนจะไม่เบื่อทิฟฟานี่บ้างเลยหรือไง
"แล้วมันไม่ใช่เพราะว่า....ฟานี่รักแทหรอกเหรอ ถึงได้กลัวว่าแทจะเบื่อน่ะ"
สิ้นเสียงใสนั้นหน้าก็หันขวับกลับมามองใบหน้าอีกคนที่นั่งยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว เห็นและก็อดหมั่นไส้ไม่ได้
บังอาจมาแกล้งให้เธอดราม่าเล่นงั้นเหรอว่าแล้วก็จัดการบิดไอ้จมูกโด่งรั้นเข้าให้สักที
"อุ๊ยย!"
แทยอนร้องออกมาพลางลูบจมูกที่ขึ้นเป็นรอยแดงปอยๆ ยู่หน้าใส่ร่างบางเล็กน้อย
ก่อนที่มือเรียวของทิฟฟานี่จะผลักให้คนตัวเล็กนั้นหงายหลังลงไปนอนราบกับพื้น แล้วร่างบางก็ทิ้งตัวเองทาบทับไว้
"ก็เพราะรักไง รัก มากด้วย ถึงได้ยอมทำทุกอย่างแบบนี้ เข้าใจหรือยังคะ"
ทิฟฟานี่กระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูขาวๆของคนใต้ร่าง ใช่เธอทำทุกอย่างเพราะเธอรักแทยอนมากจริงๆ รักจนขาดเขาไม่ได้
ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กนั้นจะไม่เคยขอให้เธอต้องทำอะไรแบบนี้เลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ดันมาขอในด้านกลับกัน ขอให้เธอกลับไปเป็นคนเก่าที่
แย่ในทุกๆอย่าง งี่เง่า เจ้าอารมณ์ ขี้น้อยใจ บลาๆ ทั้งๆที่แทยอนเองก็เคยบอกเธอเองว่าที่เขาเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยๆเมื่อก่อน
นั้นเพราะว่าเขาได้เจอแต่พวกผู้หญิงนิสัยแบบนั้น เขาบอกว่ามันน่ารำคานอะไรนิดนิดก็งอแงง้องแง้งใส่ เลยเลิกไปซะให้มันจบเรื่อง
"เข้าใจแล้วค่ะ...ที่รัก แค่เธอไม่ต้องทำอะไร แทก็ไม่ไหนจากเธอไม่ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้มันมากมายหรอกนะ"
แทยอนเอ่ยยิ้มๆมือเล็กก็ยกขึ้นกอดเอวบนของคนบนร่างไว้อีกครั้งและกระชับมันให้แน่นขึ้น
"ทำไมล่ะคะ แทไม่ชอบเหรอ"
ทิฟฟานี่เอียงคอเล็กน้อย นึกสงสัยที่คนตัวเล็กนี่มันบอกให้เธอไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว
"ก็แค่...เป็นตัวของตัวเองก็พอแล้ว แค่เธอคือ..ทิฟฟานี่ ของแท แค่นั้น...ได้ไหม"
คำตอบของแทยอนนั้นทำให้ทิฟฟานี่เผยยิ้มจนตาปิดออกมา
ในทุกๆคำพูดที่เขาเน้นให้เธอได้ฟังนั้นเขาไม่ได้จะตอบเพียงแค่ว่าชอบหรือไม่ชอบกับสิ่งที่เธอทำหรือเปล่า
เพราะในความหมายของแทยอนน่ะ
เขาหมายถึง..แค่เป็นทิฟฟานี่คนนี้ ไม่ว่าอะไรอย่างอื่นจะเป็นอย่างไรดีหรือไม่ดียังไงแต่ถ้ามันรวมมาเป็นทิฟฟานี่แล้ว
เขาก็ยินดีที่จะรักมันทั้งหัวใจ.....
"สัญญานะ..../อื้ม..สัญญาค่ะ"
ทั้งคู่ชูนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกันเป็นคำมั่นสัญญาเหมือนที่ชอบทำกันตอนเด็กๆ
ทั้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ล้วนแล้วถูกกลั่นออกมาจากใจจริงๆ แม้ว่าจะแสดงออกมาเพียงเล็กน้อย
แต่มันก็สัมผัสได้ถึงความสุขความหนักแน่น ที่ทั้งคู่มีให้กันและกัน
"ที่รัก..ไปเดินเล่นกันเดี๋ยวมืดก่อน"
แทยอนเอ่ยต่อเมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่มันก็เย็นแล้วก็มีเวลาอีกแค่ถึงพรุ่งนี้เช้า
เพราะขืนอยู่ต่อนานกว่านั้นมีหวังคู่หื่นคงได้เซ็กซี่(?)มากกว่านี้แน่ๆ เนื่องจากโดนแดดเผาจนได้ผิวสีแทนมาโดยไม่ต้องทำอะไรน่ะสิ
แทยอนยันตัวลุกขึ้นเต็มส่วนสูงแล้วฉุดรั้งข้อมือเรียวหวังให้อีกคนลุกตาม
แต่ทิฟฟานี่กลับยังนั่งทำตัวแข็งเป็นอนุเสาวรีย์หมีอยู่นั่น แล้วแถมยังส่ายหน้ารัวๆอีก
"แทจะเบี้ยวเหรอ..ฟานี่ไม่ได้ขี้ลืมนะ"
โอ๋ยย ที่รักใครทำไมเธอช่างจะ....หื่น...ตัวแม่เยี่ยงนี้ คนตัวเล็กก้มมองคนรักที่ทำตัวเป็นเด็กๆก็อดยิ้มไม่ได้ถึงแม้ว่าบางทีเด็กในร่างผู้ใหญ่คนนี้
อาจจะทำตัวไม่น่ารักไปบ้าง แต่เธอก็ยังมองว่าร่างบางตรงหน้านี้น่ารักสำหรับเธอเสมอแหละ
"แทไม่ได้จะเบี้ยวแต่นั่นมันไว้ที่หลังก็ได้เราไม่ได้มากันบ่อยๆนะคะ แล้วถ้ามันมืดกว่านี้เราก็เดินไปตรงอื่นไม่ได้แล้ว"
คนตัวเล็กยังคงพร่ำบอกคนรักอย่างใจเย็นด้วยเหตุผลของความจริงที่มี และรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าใสนั้น
ทำให้อีกคนที่กำลังทำตัวเป็นเด็กนั้นก็อดไม่ได้ ที่จะทำตามอย่างว่าง่ายราวกับต้องมนต์สะกด
ก่อนที่ทั้ง2จะเดินเล่นไปเรื่อยๆ แทยอนไม่ได้พาทิฟฟานี่เดินไปไหนไกลมากเท่าไร
เพราะบนหุบเขาแห่งนี้นอกจากไม่มีคนแล้วยังไม่มีไฟด้วย ราวกับไม่มีใครรู้ว่ามีที่นี่อยู่บนโลก
และมันกลับเป็นที่ๆมีวิวสวยมากๆ เสียจนคนที่ได้มานั้นเผลอบิ๊วอินไปตามบรรยากาศไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
2มือสอดประสานกันแน่นราวกับกลัวว่าอีกคนนั้นจะหายไป เสียงใบไม้ปลิวไหวไปตามสายลมที่พัดผ่าน
ประกอบกับเสียงฝีเท้าที่เดินไปตามพื้นหญ้าสีเขียวสดประปนกับเศษกิ่งไม้ใบไม้แห้ง
"ฮ๊าาา~ รู้สึกดีจังเลยยเนาะ "
ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างอารมณ์ดีพลายสูดหายใจเข้าเต็มปอดอย่างสดชื่นว่าแล้วแทยอนก็ทำบ้าง
มันทำให้รู้สึกดีมากๆเลยล่ะได้มาพักผ่อนอยู่กับธรรมชาติแบบนี้ความเหนื่อยล้าต่างๆนาๆพลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง
มองดูเนินเขาที่สุดลูกหูลูกตานั่นแล้วมันทำให้สบายใจขึ้นมาได้อย่างประหลาด
และอาจเป็นเพราะมีอีกคนที่อยู่ข้างๆกันนี้ด้วยแล้ว ที่เหลืออยู่นอกจากก็ไม่มีอะไรให้เป็นห่วงและกังวนอีกแล้ว
"จะว่าไปเราก็ไม่ได้อยู่กันแค่2คนมานานแล้วเนอะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยพลางหันมาหาอีกคนที่กุมมือกันอยู่และเขาก็หันมามองเธอเช่นกัน แทยอนยังคงยิ้มให้หน้าหวานจากหัวใจ
ร่างเล็กครางรับคำในลำคอสบตาเข้ากับใบหน้าหวาน ที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มไม่ต่างจากเธอ
ก่อนที่ทั้งคู่จะหันกลับไปมองยังเนินเขาที่อยู่ไกลลิบลิ่วนั่นอีกครั้ง
ผ่านไปสักพักแทยอนก็ชวนทิฟฟานี่กลับมาที่รถเมื่อเห็นว่ามันเริ่มมืดจริงๆแล้ว
"อยากนอนที่ไหน วันนี้แทให้ฟานี่เลือกทุกอย่างเลยโอเคไหม"
เมื่อกลับมาที่รถ ตอนแรกแทยอนก็จะไปเปิดไฟหน้ารถไว้เพื่อให้มีแสงสว่าง พลางเอ่ยถามคนรัก
แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นใจที่คืนนี้แค่เพียงแสงจากพระจันทร์ก็สว่างพอที่จะมองเห็น
ทิฟฟานี่เมื่อได้ยินคำถามก็ครุ่นคิดอยู่ครู่ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่ามีอะไรให้เลือกแต่ที่เหมือนจะลังเลน่ะเพราะไม่รู้จะเลือกที่ไหนดี
"แทอยากนอนไหนง่ะ"
สุดท้ายก็ต้องหันไปถามคนตัวเล็กกลับ แทยอนที่เดินกลับไปนั่งยังผ้าร่มผืนกว้าง
ที่ปูไว้ตอนนั่งกินขนมกันเมื่อครู่ก็พองลมใส่แก้มเล็กน้อย นี่ฉันให้เธอเลือกนะยังจะมาถามอีก
แทยอนไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่เพยิดหน้าเชิงบอกบอกว่าไม่ต้องถามฉันเธอเลือกเลย
ทิฟฟานี่จึงเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วหย่อนตัวนั่งคร่อมตักร่างเล็กไว้ เรียวแขนทำหน้าที่วาดโอบคอคนตรงหน้าไว้ทันที
"งั้น..เดี๋ยวค่อยเลือกได้ไหมคะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน ก่อนจะส่งยิ้มละลายใจให้ใบหน้าใสนั้นต้องเผลอกัดริมล่างไว้แน่นเพื่อข่มอารมณ์
ตาเรียวเล็กเหลือบมองลงต่ำก็แอบเห็นต้นขาเรียวสวยโผล่พ้นออกมาจากชายกระโปรงที่ร่นขึ้นสูงกว่าปกติ
อาจเป็นเพราะท่านั้งของร่างบางด้วยแล้วนั้นถ้าจ้องดีดีก็เห็นไปถึงไหนต่อไหนได้สบายๆ
แทยอนรีบละสายตากลับขึ้นมามองใบหน้าของคนรักอีกครั้ง ทิฟฟานี่ยังคงยิ้มยั่วเธอ
แบบที่เขาก็รู้ดีว่าถ้าทำอย่างนี้แล้วเธอจะอดใจไม่ไหว โดยที่ร่างบางนั้นแทบไม่ต้องขยับร่างกายเลย
เพียงใช้แค่สายตาและรอยยิ้ม คนตัวเล็กก็สั่นสะท้านจนแทบคลั่งราวกับเจอไวอาก้าชั้นดี
ทิฟฟานี่เห็นแล้วล่ะว่าแทยอนเผลอมองต้นขาเธอ เธอถึงได้ยิ้มออกมาแบบนั้น
"ฟานี่..รู้ไหมว่าตอนแรกแทคิดไว้แล้วว่าวันนี้เราจะไม่มีอะไรกัน"
แทยอนเอ่ยขึ้น เมื่อนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ตัวเองคิดไว้ตอนขับรถมา
"แล้วตอนนี้ก็จะทนไม่ไหวแล้วล่ะสิใช่ม๊ะ"
ร่างบางแอ๊บเสียงเล็กน้อยอย่างรู้ทัน แทยอนเผยยิ้มบางๆออกมาอีกครั้ง
"ไหว..ถ้าแทจะทน..แต่แทไม่อยากขัดใจเธอโดยเฉพาะ...วันนี้" ^^"
คำตอบของร่างเล็กนั้นทำเอาคนบนตักเผยยิ้มตาปิดออกมาอีกครั้ง แทยอนนี่ช่างน่ารักอะไรแบบนี้นะ
ไม่ว่าเมื่อไรๆเขาก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย แล้วแบบนี้เขาจะไม่ให้เธอกลัวได้ไงว่าเขาจะเบื่อเธอ
นิ้วเรียวค่อยๆลูบไล้ที่ต้นคอของร่างเล็กเบาๆเพื่อให้เขาได้ผ่อนคลายและปลุกเร้าไปในตัว
แต่ทิฟฟานี่ยังคงอยากรู้อยู่ว่าทำไมตอนแรกร่างเล็กถึงคิดไว้แบบนั้น
"ทำไมตอนแรกถึงคิดไว้ว่าเราจะไม่มีอะไรกันล่ะคะ"
ถามอย่างตรงไปตรงมา เพราะระหว่างพวกเธอ2คนแล้วมันก็เป็นแค่เพียงบทสนทนาทั่วไป
พวกเธอเชื่อว่ามันคือเรื่องธรรมชาติที่ปกติทั้งมนุษย์และสัตว์ต่างก็ต้องมีและมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรในเมื่อมันเป็นความสุข
...ในมุมมองของพวกเธอ...
"ก็ไม่รู้สิ คงแค่คิดว่าอยากทำแบบนั้นได้เฉยๆแหละ มันคงเป็นเพราะเราไม่เคยทำมัน
หรือใครหลายๆคนก็ไม่อาจห้ามใจไม่ให้มันเกิดขึ้นได้ล่ะมั้ง หรืออาจเป็นเพราะมันคือวันเกิดเธอ
แต่แทไม่ได้ซีเรียสนะ แทอยากตามใจเธอมากกว่า"
แทยอนเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันแต่ก็พูดออกไปอย่างที่เธอรู้สึกจริงๆนั่นแหละ
มันก็กลายเป็นแค่ประโยคที่ไม่ได้ถูกเติมแต่งให้ดูดีเริ่ดแต่มันก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับวันเกิดอ่ะแท"
ทิฟฟานี่ที่ไม่ได้ตะขิดตะขวงอะไรกับประโยคแรกๆ หากแต่ประโยคที่ว่า วันเกิด เนี่ยมันสะกิดต่อมสงสัยของหมีน้อยอย่างจัง
"อื้ม..คงเพราะว่าแทไม่มีอะไรจะให้เธอและก็ไม่เคยมีให้เธอเลย แค่รู้สึกเหมือนอยากให้เกียรติเธอเนื่องในวันเกิดของเธอน่ะ"
แทยอนพูดไปพลางขมวดคิ้วไปเพราะไม่แน่ใจว่าเรียบเรียงคำพูดถูกหรือเปล่า
แต่มันก็ได้ทำให้เธอพิสูจน์ข้อเท็จจริงได้อีกหนึ่งอย่างคือ
...การที่จะอธิบายความรู้สึกจริงๆออกมาเป็นคำพูดน่ะมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย.....
ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ
ทิฟฟานี่เมื่อได้ฟังเหตุผลของแทยอนแล้วก็ชะงักไปเล็กน้อยนึกย้อนกลับไปถึงวันแรกที่พวกเธอมีอะไรกัน
จนถึงวันนี้คนตัวเล็กตรงหน้านี้ก็ยังคงอยากให้เกียรติเธอในเรื่องนี้มาตลอด อาจจะถูกที่เขาพูดว่าเขาไม่เคยให้อะไรเธอเลย
ไม่ว่าจะของขวัญหรือเค้ก ไม่ว่าจะวันเกิดวันปีใหม่วันวาเลนไทน์ ไม่ว่าจะวันพิเศษวันไหนหรือวันธรรมดาทั่วไป
เขาไม่เคยมีอะไรให้เธอเลย
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่แทยอนให้เธอมาตลอด และมันเพียงพอแล้วกับผู้หญิงธรรมดาๆอย่างเธอ
.......หัวใจ.........
2คำสั้นๆที่ล้ำค่าไม่อาจหาอะไรมาเปรียบเทียบได้อีกแล้ว มันทดแทนในทุกๆอย่างที่เธอไม่เคยได้จากเขา
และมากพอที่จะทำให้เธอไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้
และถึงแม้ว่าเหตุผลของแทยอนจะฟังขึ้นมากเลยทีเดียวในความคิดเธอ มันน่าสนใจมากเลยทีเดียว
แต่...เธอไม่ขอรับไว้ดีกว่า
"ไม่เอาอ่ะแท...ฟานี่อยากมีอะไรกับแทมากกว่าอ่ะ"
ครุ่นคิดอยู่ครู่ก็เอ่ยปากบอกคนตรงหน้าทั้งๆที่แทยอนเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าทิฟฟานี่จะเลือกแบบนี้
ร่างเล็กไม่ได้คัดค้านอะไรแทยอนยังคงยิ้มหวานให้ร่างบาง
พร้อมพยักหน้าเบาๆเชิงเข้าใจ สบเข้ากับนัยตาสีนิลที่หวานเยิ้มเสียจนทำให้เรี่ยวแรงที่มีในร่างกายแทบจางหาย
ไม่นานริมฝีปากเรียวบางก็ทาบทับลงกับจุดเดียวกันของอีกฝ่าย ซึ่งทิฟฟานี่ก็เผยอริมฝีปากอวบอิ่มรอไว้อยู่แล้ว
ก่อนที่กลีบปากทั้งสองจะขยับบดเบียดกันอย่างเนิบนาบบางเบากว่าหลายๆครั้งที่ผ่านมา
ไม่ต่างจากสายลมที่แผ่วเบาในยามค่ำคืน บนพื้นที่โปร่งและสูงชันรอบด้านมีเพียงความอ่อนโยนจากธรรมชาติ
หากแต่ยังมีสิ่งอื่นที่ทั้ง2สัมผัสได้ชัดเจน....
.....ความร้อน....
.....ความต้องการ.....
.....ความรัก.......
"แทคะ.."
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบครอบคลุมอยู่ครู่ใหญ่ คนตัวเล็กเพียงครางในลำคอเบาๆ
"แทยั่วเก่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันคะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยถามเชิงแซวคนตัวเล็กที่ยังคงทาบทับกายอยู่บนร่างของเธอ พลางหัวเราะเบาๆ
"แล้วฟานี่ชอบหรือเปล่าล่ะ"
กระซิบถามกลับเสียงกระเส่าหยอกล้อคนรักตัวเอง ที่วันนี้นึกคึกอะไรขึ้นมาไม่รู้กดเธอเอา กดเธอเอาอยู่นั่น
"ชอบสิ..แทเซ็กซ์ซี่มากเลยรู้ไหม ว่าแต่ไปหัดมาจากไหนตั้งแต่เมื่อไรกับใครบอกมาซะดีดีเลยนะทำไมฟานี่ไม่รู้"
เสียงหวานนั้นเอ่ยกระเส่าไม่แพ้กันเพียงแต่พอถึงประโยคหลังก็เก๊กดุขึ้นมาซะงั้น
"ของแบบนี้มันต้องหัดด้วยเหรอคะ แทใช้แค่ความรู้สึกที่มีให้เท่านั้นเอง"
แทยอนตอบไปตามความจริง ใช่เธอไม่เคยหัดเลยแต่ว่าจะยั่วมากหรือน้อยแค่ไหน
มันอยู่ที่ว่าเธออยากจะให้คนคนนั้นหลงใหลเธอแค่ไหนมากกว่า
"เอ๊ะ?..แทกลายเป็นเคะหรือเปล่าเนี่ย"
ทิฟฟานี่ถามอย่างแปลกใจในเมื่อประโยคที่แทยอนเอ่ยมานั้นมันคลุมเครือมากพอที่จะทำให้เธอคิดว่า
คนตัวเล็กนั้นคงอยากให้เธอทำบ้างถึงได้ยั่วกันขนาดนี้
"ง๊า..ไมฟานี่พูดงี้อ่ะ แทเปล่านะ แทก็ยังอยากครอบครองเธออยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ"
แทยอนหน้าเหวอไปเล็กน้อยที่โดนถามเข้าอย่างนั้น ถึงแม้ว่าเธอเองก็ชอบเวลาที่ทิฟฟานี่ทำแบบนั้น
แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่ชอบที่จะได้ทำให้ทิฟฟานี่บ้างเหมือนกัน
"คือเอาง่ายๆว่า แทกลายเป็นทูเวย์อย่างสมบูรณ์แบบแล้วใช่ไหมคะ"
ทิฟฟานี่ยังอยากจะมั่นใจอยู่เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจริงเธอจะได้ปรับสภาพให้เข้ากับคนตัวเล็กได้ถูก
เพราะปกติแล้วถ้าเธอไม่เริ่มเมะก่อนแทยอนก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย เธอจึงไม่อาจมั่นใจได้ว่าร่างเล็กต้องการแบบไหน
"แทว่าฟานี่อย่าเอาแน่เอานอนกับเรื่องนี้เลยนะ"
แทยอนเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจพลางยิ้มกว้างให้หน้าหวานที่ขมวดคิ้วเชิงไม่พอใจอยู่นั่น
"ไม่ได้!! ฟานี่ทนเอาเปรียบแทแบบนั้นไม่ได้ แล้วแทก็ไม่เคยบอกด้วยว่าอยากได้ไหม"
ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงแข็งทำเอาคนฟังถึงกับถอนหายใจ
"งั้นฟังดีดีนะ..ถ้าเราเริ่มแบบที่ฟานี่ยั่วแล้วเคะ แทก็อยากเมะ แต่ถ้าฟานี่มารุกแล้วเมะ แทก็ต้องอยากให้ฟานี่ทำ แบบนี้เข้าใจไหม"
แทยอนร่ายยาวยืดเพราะด้วยความที่กลัวว่าคนรักจะไม่เข้าใจ ทั้งๆที่พูดสั้นๆก็ได้
"ฟานี่เข้าใจถูกไหมว่า ถ้าฟานี่เริ่มแบบไหนแทก็เป็นอีกแบบ"
ทิฟฟานี่เอ่ยสั้นๆและแทยอนก็ครางรับ ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปกับส่วนเดียวกันอีกครั้ง
แต่เมื่อได้จูบกันแล้วมีเหรอว่ามันจะหยุดลงง่ายๆ
"ง๊าา~ ฟานี่แทต้องขับรถกลับนะ นอนกันดีกว่าน๊าา~"
แทยอนรีบผละออกแล้วขุดลูกอ้อนลุกใหญ่ส่งให้คนรักทันที เมื่อเธอรู้สึกว่าเหมือนมือเรียวนั้นจะเริ่มซุกซนบนเรือนร่างเธออีกแล้ว
ทิฟฟานี่ยู่ปากใส่คนรักเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี แล้วก็ยอมให้แทยอนจะขยับเลื่อนลงมานอนข้างๆ
ก่อนที่เบียดกายเข้าหาอีกคนแล้วสวมกอดไว้ราวกับว่ากลัวใครมาโขมยคนตัวเล็กนี้ไป
"ห๊าวว~เมื่อยเป็นบ้าเลยย"
แทยอนที่ลุกออกมาจากที่นอนก็บิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้าที่ก่อตัวขึ้นเนื่องจากทำกิจกรรมก่อนนอนหนักเกินไป(?)
ที่แทยอนรีบตื่นออกมาก่อนก็เพราะตั้งใจไว้ว่าอยากจะดูพระอาทิตย์ขึ้นจากบนนี้อีกครั้ง
"ที่รักคะ..มาดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน"
ร่างเล็กเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วพลางฉุดรั้งร่างของอีกคนให้ลุกตามมาแต่ดูท่าแล้ว
เหมือนทิฟฟานี่จะไม่ค่อยให้ความรวมมือกับเธอเลยแม้แต่น้อย
สาวเจ้ายังคงหลับตาพร้ม คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมพร้อมเสียงคราง ฮือ อย่างขัดใจเมื่อโดนรบกวนเวลาพักผ่อน
"ไม่ตื่นใช่ไหม ยัยหมีดื้อ"
แทยอกดเสียงต่ำพูดกับตัวเองกะตุกรอยยิ้มที่มุมปาก1ทีก่อนจะประกบจูบอันร้อนแรงลงไปที่ริมฝีปากอวบของคนขี้เซา(ผิดเวลา)
แต่...สิ่งที่แทยอนได้กลับมาน่ะเหรอ...ก็แค่ริมฝีปากบอวบนั้นขยับจูบตอบเธอร้อนแรงไม่แพ้กัน
หากแต่ดวงตาสวยนั้นยังตาพริ้มหลับอยู่อย่างเดิม ...
แทยอนแทบอยากจะกัดริมฝีอวบนั้นให้เลือดออกซิบๆสักทีโทษฐานที่ทำให้หมั่นไส้ ตื่นก็ไม่ตื่นแถมยังมีหน้ามาหื่นจูบกลับอีก หึ๊ยย
"ทิฟพาเน้!!!!"
แผรดออกไปจนได้เล่นเอาเจ้าของชื่อสะดุ้งโหยงซะลึมซะลือหันซ้ายหันขวางงๆอยู่นั่น
\\แปะ//
ว่าแล้วก็อีกสักทีแล้วกัน55 ฝ่ามือเล็กสะบัดลงที่ใบหน้าหวานเบาๆเพื่อเรียกสติก
"ยังไม่สว่างเลยนี่นาที่รักรีบปลุกเค้าทำไมอ่ะ หื่นเหรอ"
ทิฟฟานี่ถามหน้าตายเสียงงัวเงียสุดๆ แทยอนแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ที่ได้ยินเสียงหวานถามว่าหื่นเหรอ แหมใครกันแน่หรอก
"ไม่ดูใช่ป๊ะพระอาทิตย์ขึ้นเนี่ย นอนอยู่นั่นแหละโดนเค้ากดไปแค่รอบเดียวเองนะเธอน่ะ"
เสียงใสเอ่ยเจื้อยแจ้วบอกอีกคนแต่ก็ทิ้งท้ายด้วยคำแซว
และพอทิฟฟานี่นึกขึ้นได้ว่าเธอก็อยากดูเหมือนกันนะพระอาทิตย์ขึ้นเนี่ยจึงพยามทำตัวให้หายง่วงก่อน
ก็ถูกที่แทยอนว่า เธอให้เขากดไปแค่รอบเดียวแต่กลับหลับเป็นตาย ทั้งๆที่ตอนนั่งรถมาก็หลับตลอดทาง
ว่าแล้วก็เข้าไปกอดอ้อนไอ้คนตัวเล็กที่มันชอบทำตัวน่ารักอยู่ตลอดเวลา
ดูสิขนาดมันโดนเธอกดไปตั้งกี่รอบไม่รู้มันยังมีแรงตื่นมาปลุกเธออีกแน่ะ
"ไรอ่ะ อ้อนแบบนี้จะหื่นอีกเหรอไงคะหมีน้อย"
แซวไปอีกสักดอกให้มันได้กระปรี่กระเปร่าขึ้นอีกหน่อยแล้วกัน
"อ๊าา ขึ้นแล้วๆดูดิ๊ๆ สวยง่าาา"
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อแทยอนก็โพร่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปข้างหน้าให้อีกคนหันขวับตามไปอย่างไว
ไม่รอช้าทิฟฟาคว้าไอโฟนขึ้นมาถ่ายไว้ทันทีถึงแม้มันจะเห็นไม่หมดก็เถอะ
"แทมาถ่ายรูปคู่กันเก็บไว้มั่งสิ ฟานี่อยากมีรูปเราเก็บไว้บ้างง่ะ"
ไม่พูดเปล่ามือเรียวคว้าหมับฉุดแขนคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นเต็มส่วนสูงแล้วเดินไปหามุมดีๆถ่ายรูปกัน
ก็จริงเพราะแทยอนนั้นไม่ค่อยชอบเข้ากล้องสักเท่าไร ส่วนมากก็จะยกกล้องถ่ายให้แม่นางฟ้าของเธอเสียมากกว่า
ก็เลยกลายเป็นว่าไม่ว่าจะในกล้องหรือในไอโฟนของคู่หื่นก็ล้วนแล้วก็จะมีแต่รูปทิฟฟานี่ทั้งปวง 555+
"อ๊ะๆๆ เดี๋ยวมันก็ตกหรอก"
ถ่ายกันไปได้2-3ภาพทิฟฟานี่ก็นึกอยากถ่ายคู่แบบที่มันเห็นเยอะๆขึ้นมา สาวเจ้าก็มองหาตัวช่วยและก็ได้มาเป็นต้นไม้นั่นแหละ - -
กดตั้งเวลาแล้วก็เอายัดไว้กับซอกไม้จากนั้นก็วิ่งมากอดร่างเล็กที่ยืนท้าวสะเอวบ่นงิบๆๆๆอยู่นั่น แล้วก็รีบเก๊กหน้าทันที 555
"ที่รักกลับกันเถอะแดดแรงแล้วอ่ะ"
ทิฟฟานี่เอ่ยปากชวนเพราะกลัวว่าแทยอนจะป่วยเอา ปกติยิ่งป่วยง่ายๆอยู่แล้วเมื่อกี้
ถ่ายรูปเสร็จก็กลับเข้าไปนอนได้อีกแปปเดียวก็ตื่นมาเก็บของใส่รถ
แล้วนั่นยังจะเดินไปตากแดดอีก แทยอนเมื่อได้ยินที่ร่างบางเอ่ยเรียกแล้วก็เดินกลับมาอย่างว่าง่ายพลางเช็คดูว่าลืมอะไรไหม
ก่อนที่คู่หื่นจะ......
Return To Monkey Club........
อันนี้แถมๆ (ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องมีมาเกรียนเล่นๆ)
ระหว่างทางขับรถกลับ...
ทิฟฟานี่: "แทแทเป็นไงบ้างคะเล่นช็อตนี้อ่ะ"
แทยอน: "แหมฟานี่ถามมาได้ตกใจดิ อิไรท์มันเฮิดอะไรอยู่ๆมาจับแทเล่นเคะซะงั้นอ่ะ"
ทิฟฟานี่: "555 ฟานี่ว่าสนุกดีออก เพราะเราเล่นจริงทำจริง คริคริ"
แทยอน: "ใช่ซิ๊ เชอะ เออไม่รู้แหละแต่มีเรื่องจะแฉอิไรท์อยู่เรื่องนึง"
ทิฟฟานี่: "หืออ..เรื่องอะไรเหรอแท"
แทยอน: "ก็เรื่องที่มันซุ่มจะปล่อยฟิคใหม่น่ะสิ"
ทิฟฟานี่: "อ่อๆ หุ๊ยยเรื่องนั้นบทฟานี่สนุกมากๆเลยล่ะแท"
แทยอน: "ใช่บทแทก็สนุก แต่แอบหมั่นไส้..ที่อิไรท์มันจิ้น ยุนแท "
แทยอน: "คือแทแอบไปเห็นมามันไล่ตามอ่านยุนแทเกือยทุกเรื่องอ่ะ"
ทิฟฟานี่: "5555 อ่อ แล้วมันก็มาให้แทเล่นด้วยใช่มะ "
แทยอน: "อือดิ เซ็ง แต่ก็ยังดีที่บทแทนี่เราก็ยัง...หุหุ"
ทิฟฟานี่และแทยอน:"แค่อยากแฉเพราะหมั่นไส้ที่อิไรท์มันตามยุนแทคร่ะ 55555"
No comments:
Post a Comment